از نکات مهم بهداشتی دیگر، تغذیه علمی و اصولی تغذیه مرغداری است. امروزه با اصلاحات ژنتیکی انجام شده بر روی پرندگان و تولید جوجه هایی با رشد سریع و تولید گوشت زیاد، تدارک جیره مناسب و برنامه غذایی صحیح، ضرورت بیشتری پیدا کرده است. در پرورش طیور گوشتی علاوه به تغذیه ، تراکم مرغ گوشتی در ابعاد سالن بستگی دارد. در ادامه به تغذیه مناسب ، و تراکم مرغداری مناسب پرندگان می پردازیم.
تغذیه مناسب
معمولاً شرکت مرغ مادر گوشتی، بسته به نژاد و خصوصیات ژنتیکی جوجه ها، برنامه غذایی و نوری خاص خود را منتشر می کند. در برنامه غذایی پیشنهادی، مواد مغذی مورد نیاز پرنده در هر مرحله از رشد، به تفکیک هفته پرورش، آورده می شود.
این مواد مغذی مشتمل بر انرژی متابولیسمی ، پروتئین خام، کلسیم ، فسفر قابل جذب، متیونین، لیزین، فیبر خام، سدیم، انواع ویتامین و مواد معدنی می باشد.
مرغدار بایستی ضمن مشاوره با دامپزشک فارم یا کارشناس علوم دامی که در زمینه تغذیه طیور، تجربه و تبحر کافی دارد، جیرهای با مشخصات اعلام شده از سوی شرکت تولید کننده جوجه یک روزه، تدارک ببیند یا آن را به شکل دان آماده از کارخانه تولید خوراک دام و طیور، خریداری نماید.
به هرحال باید توجه نمود که جیره نامناسب یا روش نادرست تغذیه مرغداری ، سبب ایجاد نابهنجاری های متابولیک در پرندگان می شود و ضریب تبدیل غذایی یا F.C.Rبالا می رود و به عبارت دیگر، برای تولید واحد معینی از وزن زنده، مقدار زیادی غذا مصرف می گردد و در نهایت سود اقتصادی کمتری حاصل می شود. درباره ضریب تبدیل غذایی نیز در فصل هشتم به تفصيل، بحث خواهد شد. در هر صورت، تغذيه درست و جيرة مناسب، از پایه های بهداشتی در یک واحد پرورشی است.
تراکم پرندگان در واحد سطح
پرورش صنعتی طیور، تجمع تعداد کثیری از پرندگان را در فضای محدود، ناگزیر نموده است و این این امر، علاوه بر اینکه خطر واگیری بیماریهای عفونی را در بین پرندگان افزایش میدهد، لزوم رعایت هر چه بیشتر مواردبهداشتی را در یک واحد پرورشی نمایان می سازد. از یک طرف، تعداد پرندگان در واحد سطح نباید به قدری کم باشد که پرورش صنعتی آنها غير اقتصادی شود و از سوی دیگر نباید تراکم مرغ گوشتی بحدی زیاد باشد که سبب افت تولید و بازده معقول اقتصادی گردد و بر سر استفاده از آب و دان و بهره مندی از هوا و نور و سایر امکانات، رقابت میان پرندگان به وجود بیاید.
همانطور که که گفته شد، تراکم مرغداری معقول در واحد پرورش طیور گوشتی آنست که تعداد بیست قطعه جوجه یک روزه تا شش هفته در یک متر مربع نگهداری شوند و اگر سن جوجه ها از شش هفته بیشتر باشد، ده قطعه پرنده در یک متر مربع پرورش داده شوند. البته در شرایط خاصی مانند استرس گرمایی و شیوع همنوع خواری یا کانیبالیسم، از تراکم مرغداری کاسته شده و به اصطلاح، جاگشایی اعمال می گردد.
نظرات کاربران
2:27:55 AM