بیماری نیوکاسل بلدرچین(علائم،پیشگیری،درمان)

بیماری نیوکاسل با قدرت فراگیری بالا دستگاه تنفسی پرندگان را درگیرمیکند. این بیماری از ویروسی بنام پارا میکزوویروس از خانواده پارامیگزوویروس هاست درادامه علائم وراههای پیشگیری ودرمان بیماری نیوکاسل بلدرچین به طورکامل بررسی میکنیم.

نیوکاسل

محل حمله و نقاط ایجاد جراحت

بیماری با قدرت فراگیری بالا و سریع که دستگاه تنفس بلدرچین و اغلب پرنده های دیگر را به صورت حاد مورد حمله و جراحت قرار می دهد و خود را با توجه به فاکتور سرعت بالا و کشندگی زیاد به عنوان یک بیماری خطرناک به پرورش دهندگان تمام پرندگان در ایران شناسانده است . این بیماری در سال ۱۹۲۹ م در منطقه نیوکاسل بریتانیا کشف شد و نامگذاری آن نیز به همین دلیل است که دارای دو سویه لاستولا و همچنين B می باشد و کلاً به سه گروه تقسیم می شوند که شامل والوژنیک ، مزوژنیک ، لنتوژنیک است.

علائم کالبد شکافی

خونریزی پیش معده ، تورم روده کور ، لاشه تیره و خشک ، خونریزی عمومی به ویژه چربی های قلب و سنگدان، ترشحات چرکین در بینی ، نای ، حنجره ، و احتمالاً خونریزی نای وجود زرده در حفره شکمی به صورت له و پرخون ، کانون های خونریزی در مخاط پیش چینه دان و روده همراه با برجستگیهای قانقاریایی ، پرخونی مخاطهای پر خون مجاری تنفسی ، پرشدن مجاری تنفسی از ترشحات چسبناک مخاطی که موجب کدر و ضخیم شدن کیسه های هوایی می شوند ، به ندرت سطح چشم را پرده ای سفید رنگ و ابری می گیرد ، خونریزی پیرامون سوراخ غده های پیش معده ، خونریزی در محل اتصال روده کوروقولون ، ادم و نفوذ لنفوسیت ها به حنجره و نای ، آماس نزله ای بینی و (محافظ ملتحمه )، زخم های سبوس مانند در روده ها ، آنسفالیت در مغز و مدولا، دژنره شدن نورونی ، تخریب سلول های عصبی با آسیب های پنومو-آنسفالیت ، پرخونی و خونریزی در سکوم ، حضور نکروز و خونریزی در لرزه های روده کور ، التهاب خفيف نای.

عامل بیماری و روش انتقال آن

عامل این بیماری حاد و خطرناک ویروسی بنام پارا میکزوویروس از خانواده پارامیگزوویروس هاست این ویروس چون درون ترشحات تنفسی حضور دارد پس می تواند از طریق این ترشحات منتقل شود که در اینجا آئروسل ها که در بخش عوامل تنش زا به آن ها اشاره شده می توانند ناقل های خوبی برای این ویروس باشند . به هر جهت این ویروس از تماس مستقیم پرندگان و تماس غیر مستقیم آنها مثل آب ، غذا ، لاشه ها و احشاء آنها ، انسان ، تجهیزات مدفوع ، بستر و تخم که بسیار به ندرت مگر در صورت شکسته شدن تخم درون هچر اتفاق می افتد منتقل می شود به هر حال این بیماری پس از نهایتاً 4-3روز گله را آلوده کرده و از طریق فوق منتقل می شود . در این بیماری پادتن به طور مادر زادی از مادر به جوجه می رسد . پس واکسیناسیون بهتر است و جوجه ها را تا 4-۲ هفته می تواند نسبت به آن مقاوم کند و ليكن شدت بیماری در جوجه بلدرچین ها به ندرت بیشتر از بلدرچین های بالغ است.

علائم بالینی بیماری

آبریزش بینی، اختلالات تنفسی، خرخر، عطسه های سونی، نفس نفس زدن، تنفس با منقار باز، افسردگی، تشنگی، بی اشتهایی، فلج، لرزش عضلات، چرخش به پشت یا به شکم، غلت زدن، تلفات گاهاً تا ۱۰۰٪ علائم تنفسی در بالغين بارزتر است، تولید تخم به سرعت کاهش می یابد، پوسته تخم مرغ نرم و رنگ پریده است و بدون شكل، اسهال سبز، فلج پاها و بالها، پنومونی بینایی، سرفه، سستی و پایین افتادگی بالها، چرخش به دور خود و عقب عقب راه رفتن، سفیده تخم ها رقيق و آبکی است، عقب راه رفتن پس از نوشیدن آب بیشتر است، رنگ تخم ها تغییر می کند البته ممکن است در فوم ولوژنیک پرنده ها ناگهان مرده دیده شوند، ریزش ترشحات از چشم و بینی، تاج ممکن است تیره و کبود شود، سر پرنده متورم می شود، اسپاسم های کولینیک در فرم های دیگر به ترتیب نام برده شده در اولی تلفات بین 40 تا ۵۰ درصد است و در دومی تنها علائم تنفسی وجود دارد و پس از چند هفته گله به حال اول باز می گردد و ممکن است کاهش تخم را داشته باشد.

بیماری نیوکاسل بلدرچین.jpg

تشخیص بیماری

در تشخیص این بیماری نیز می توان از تاریخچه و تظاهرات بالینی و کالبد شکافی بیماری کمک گرفت و در صورتی که با حمله گروه و لوژنیک مواجه شدیم می توانیم با جدا کردن و ویروس و استفاده از سرم اختصاصی ضد نیوکاسل یا همان آزمایشات سرولوژیک آن را تشخیص و با آن مقابله کنیم که برای جداسازی عامل بیماری باید با یک سوآپ استریل از نای، کوآک و مغز بلدرچینی که در مراحل اولیه بیماری است نمونه برداری کنیم.

درمان و پیشگیری

در این قسمت هم چون پیشگیری بسیار مهمتر و بهتر است از درمان در ابتدا در مورد پیشگیری از بیماری نیوکاسل بلدرچین بحث می کنیم که شامل اعمالی نظیر ضدعفونی سالن ها ، سوزاندن لاشه ها و فضولات مشکوک، کنترل بیماری باکتریایی سل را که در بلدرچین بندرت اتفاق می افتد و مهم تر از همه آنکه همان اصول بهداشتی که در فصول ویژه آن توضیح دادیم رعایت کنیم و البته نباید از کمک بجای واکسیناسیون نیز غافل شویم که از طریق آب آشامیدنی و اسپری انجام می شود که اولی مؤثرتر است و از همه مهمتر تزریق عضلانی است. در مرحله درمان باید گفت هیچ کاری از دست مدیران مزرعه بر نمی آید زیرا این بیماری علاوه بر ویروسی بودن بسیار سریع عمل می کند و تنها کاری که یک مدیر مدبر می تواند انجام دهد آنست که از آنتی بیوتیک جهت جلوگیری از آلودگی های ثانویه و ممانعت از بروز هر گونه استرس بی جا در پرنده دمای سالن را تا حدود ۳-۱ درجه جهت کاهش تلفات بالا ببرد ولی در مجموع بهترین کار معدوم کردن گله های درگیر است.