آن دست از افرادی که از جایگزین شیر استفاده می کنند، شاید مطلع هستند که قیمت جایگزین شیر رو به افزایش است. قیمت بالاتر جایگزین شیر باعث شده است که بسیاری از افراد این سؤال را بپرسند که «در چه نقطه ای (تا چه حدی) استفاده از شیر به جای جایگزین شیر ارزانتر است؟» که سؤال بسیار مهمی است. دراین پست به بررسی تغذیه گوساله با جایگزین شیر و پروتئین سویا در جایگزین شیر به طور کامل می پردازیم.

هزینه تغذیه با جایگزین شیر

تصمیمات در مورد برنامه های تغذیه ای برای پرورش دهندگان گاوهای شیری تجاری و گوساله ها باید بر پایه فاکتورهای اقتصادی باشد. استفاده از جایگزین شیر از نظر راحتی در استفاده ارزش زیادی دارد. اغلب محصولات جایگزین شیر دارای کیفیت بالایی هستند و مواد مغذی خوبی برای گوساله تأمین می کنند، و معمولاً نسبت به شیر ارزانتر است.

با افزایش قیمت جایگزین شیر، ممکن است استفاده از جایگزین شیر در مقایسه با استفاده از شیر گرانتر شود و باید در مورد استفاده از هر کدام از محصولات تصمیم گیری شود. مثالی در ایا با نحوه محاسبه تفاوت قیمت شیر و جایگزین شیر در زیر بیان شده است:

محاسبات بر اساس ماده خشک

فرض می کنیم که جایگزین شیری حاوی ۲۰% پروتئین خام و ۲۰٪ چربی است و قیمت آن به ازای هر کیسه ۵۰ پوندی ۴۵ دلار می باشد در حال حاضر 25/1 پوند جایگزین شیر در هر روز به گوساله ها خورانیده می­شود هدف برآورد هزینه تغذیه با مقداری برابر با مواد جامد نسبت به تغذیه با شیر است.

تفاوت های زیادی در محتوای ماده خشک جایگزین شیر و شیر وجود دارد. جایگزین شیر معمولاً حاوی حدوداً 5/12% ماده خشک است؛ بنابراین برای تعیین یک قیمت برابر، بر اساس ۱۰۰ درصد مادة خشک محاسبه می­شوند.

جایگزین شیر – اگر بهای محصول ۴۵ دلار به ازای هر کیسه ۵۰ پوندی باشد، در این صورت هزینه هر پوند بر اساس آنچه مورد استفاده قرار گیرد (as fed) 9/0 دلار می باشد. اگر 25/1 پوند پودر جایگزین شیر در روز استفاده شود پس  دلار به ازای هر گوساله در روز هزینه شده است.

برای محاسبه مقدار ماده خشکی که یک گوساله مصرف می کند به این طریق عمل می کنیم:

پوند ماده خشک در هر روز

اکنون مقدار شیری باید محاسبه شود که در اختیار گوساله قرار می گیرد و باید مقدار مادة خشکی برابر با آنچه محاسبه کردیم، داشته باشد. در پاراگراف بالا، محاسبه کردیم که 19/1پوند جایگزین شیر (بر اساس ماده خشک) در هر روز به هر گوساله داده می شود مقدار شیر بر اساس همانگونه که مصرف می شود برابر است با: پوند ماده خشک یا  که برابر است با 52/9 پوند شیر در هر روز اگر بهای شیر 12/0 دلار به ازای هر پوند باشد؛ بنابراین هزينه كل در هر روز برابر با  دلار می باشد. بنابراین استفاده از جایگزین شیر هزینه ای برابر با 13/1 دلار به ازای هر گوساله در هر روز دارد و هزینه تغذیه با شیر 14/1 دلار به ازای هر گوساله در روز خواهد بود.

در صورت بالا رفتن قیمت جایگزین شیر از ۴۵ دلار به ازای هر کیسه تغذیه گوساله ها با شیر ارزانتر خواهد بود.

معمولاً تفاوت های معنی داری در محتوای مواد مغذی موجود در شیر و جایگزین شیر وجود دارد. شیری که حاوی 5/3% چربی و 2/3% پروتئین براساس as fed می باشد، در واقع حاوی ۲۸٪ چربی و 6/25% پروتئین براساس ۱۰۰٪ ماده خشک (  و ) می باشد. اگر این با جایگزین شیر حاوی ۲۰٪ چربی و % پروتئین خام مقایسه شود، جایگزین شیر حاوی ۲۱٪ پروتئین و ۲۱٪ چربی ( ) می باشد.

بنابراین در این مثال شما 52/9 پوند پروتئین در هر روز تأمین خواهید کرد. این مقدار را با جایگزین شیر مقایسه کنید. در مورد جایگزین شیر شما پوند پروتئین و 25/0 پوند چربی تأمین خواهید کرد. در این مثال استفاده از شیر بهتر است. با وجود اینکه هزینه ای برابر با 01/0 دلار در هر روز به ازای هر گوساله بیشتر دارد. گوساله مقدار پروتئین و چربی بیشتری دریافت خواهد کرد.

دلایل خوب زیادی برای استفاده از جایگزین شیر وجود دارد. این ملاحظات مدیریتی باید در تصمیم گیری لحاظ گردند. استفاده از جایگزین شیر به جای شیر به دفعات زیاد می تواند برای گوساله ها مشکلاتی ایجاد کند. مانند کم اشتهایی، سوء هاضمه و … بنابراین قبل از تصمیم گیری برای هر گونه تغییری تمام جوانب را مدنظر قرار دهید.

* اگر نامشخص است ۹۵ درصد در نظر بگیرید

** اگر نامشخص است ۲۱۵ درصد در نظر بگیرید

با مقایسه موارد ۷ و ۱۱ می توان مقایسه ای بین شیر کامل با جایگزین شیر انجام داد. لازم به ذکر است در این محاسبه مقایسه ای بین مواد مغذی این دو فرآورده خوراکی انجام نشده است.

پروتئین سویا در جایگزین شیر

جایگزین های شیر منبع بسیار خوبی از مواد مغذی برای گوساله ها پیش از شیر گیری می باشند. وقتی که جایگزین های شیر به صورت مناسب تهیه و مخلوط شده و در اختیار گوساله قرار گیرند، می توانند عملکردی نزدیک به شیر داشته باشند. قیمت مواد اولیه ای که به صورت سنتی برای ساختن جایگزین شیر مورد استفاده قرار می گرفتند (شیر پس چرخ، کازئین، پروتئین های آب پنیر) در دنیا افزایش پیدا کرده است. در نتیجه تحقیقات زیادی برای یافتن روش هایی برای استفاده از سایر پروتئین ها در جایگزین شیر و حفظ عملکرد قابل قبول حیوان انجام شده است. یکی از پروتئین­های جایگزینی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می­گیرد، پروتئین سویا می باشد.

انواع پروتئین سویا

انواع مختلفی از پروتئین سویا وجود دارد که می توانند در جایگزین شیر مورد استفاده قرار گیرند. پودر سویا، پودر سویای بهبود داده شده، کنسانتره پروتئین سویا و soy isolate مثال هایی برای انواع مختلف پروتئین سویا می باشند. پودر سویا کنجاله سویای آسیاب شده به صورت ریز است و حاوی حدوداً % پروتئین می باشد. کنسانتره پروتئین سویا بخش پروتئینی دانه های سویا می­باشد که از طریق خارج کردن کربوهیدرات های محلول، غلیظ شده است و حدود ۶۶ درصد پروتئین دارد. Soy isolate (یا پروتئین سویای تخلیص شده) مقدار پروتئین بالاتری (حدود ۸۵ تا ۸۶ درصد) دارد و قسمت کربوهیدرات آن کاملاً استخراج شده است و در حقیقت، نوع آخر ( soy isolate) فیبر خام قابل اندازه گیری ندارد.

مشکلات همراه با پروتئین سویا

یکی از بزرگترین مشکلاتی که در استفاده از پروتئین سویا در جایگزین شیر وجود دارد، حضور فاکتورهای ضد تغذیه ای در سویا می باشد. این فاکتورها شامل ممانعت کننده تریپسین، گلایسینین و بتاگن گلایسین است. ممانعت کننده تریپسین می تواند قابلیت هضم را از طریق باند شدن با تریپسین کاهش دهد. گلایسینین و بتاکن گلایسین پروتئین هایی هستند که ممکن است موجب واکنش های آلرژیک در برخی از گوساله ها شوند. کاهش قابلیت هضم نگرانی و دغدغه ای است که در گوساله­ های زیر سه هفته باید به آن توجه شود. گوساله های زیر ۳ هفته ترشحات آنزیم­های پانکراسی کمتری نسبت به دام­های مسن تر دارند و فعالیت پروتئولیتیکی ترشحات پانکراسی کمتری دارند، بنابراین هضم تا حدودی کمتر صورت می گیرد. این موضوع به ویژه در مورد پروتئین های غیر شیری که به خوبی توسط گوساله های خیلی جوان هضم نمی شوند، صحت دارد.

برخی از تولیدکنندگان راهکارهایی را برای کاهش میزان فاکتورهای ضد تغذیه ای در پودر سویا و کنسانتره پروتئین سویا ارائه داده اند. در این موارد منبع پروتئین سویا تحت شرایط ویژه فراوری می شود در برخی مواقع با الكل (متانول و اتانول)، هگزان و سایر مواد شیمیایی، حرارت و سایر روش­ها این عمل انجام می شود. بسیاری از این روش ها می توانند فاکتورهای ضد تغذیه ای پودر سویا را به صورت قابل توجهی کاهش دهند، به همین دلیل این محصولات می توانند به صورت سالم در ساخت جایگزین شیر مورد استفاده قرار گیرند.

نگرانی دیگری که در مورد استفاده از پروتئین سویا وجود دارد ترکیب آمینو اسیدی آن در مقایسه با ترکیب آمینو اسیدی پروتئین شیر است. پروتئین سویا تا حدودی از لحاظ متیونین کمبود دارد، از این رو افزودن این اسید آمینه مهم به جایگزین شیر حاوی پروتئین های سویا ضروری می باشد.

چرا پروتئین های سویا را به جایگزین شیر می افزایند؟

دلیل عمده این امر اقتصادی است. وقتی که پروتئین های شیر گران هستند، قیمت جایگزین شیری که از پروتئین های شیر ساخته شده نیز گران خواهد بود. به علاوه، بسیاری از این پروتئین های شیر می توانند مصرف انسانی داشته باشند و می تواند گوساله ها را در رقابت با انسان برای به دست آوردن پروتئین قرار دهد. افزودن پروتئین های سویا به شیر می تواند قیمت جایگزین شیر و رقابت برای منابع پروتئینی را کاهش دهد. وقتی که پروتئین های سویا با دقت به جایگزین شیر افزوده شوند، می توانند منبع پروتئینی را تأمین کنند که از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه است و تأثیر منفی قابل توجهی در عملکرد حیوان ندارد. هر چند، وقتی که مقدار زیادی از پودر سویایی که به صورت ضعیف فرآوری شده است به جایگزین شیر افزوده شود، عملکرد صدمه می بیند.

چگونه می توان فهمید که جایگزین شیر حاوی پروتئین سویا می باشد؟

برچسب موجود بر روی بسته بندی خوراکها لیستی از مواد اولیه را دارد که می تواند شامل پروتئین سویا باشد. اگر برچسب شامل اصطلاحاتی مانند «محصولات پروتئین گیاه » است،

ممکن است پروتئین سویا و یا هر کدام از پروتئین های گیاهی دیگر مانند کنجاله تخم پنبه، آرد گندم، مخمر آبجوسازی و… در محصول وجود داشته باشد. استفاده از فیبر خام لزوماً نشانگر استفاده از پروتئین های سویا نمی باشد. به عنوان مثال soy isolate حاوی فیبر خام قابل اندازه گیری نمی باشد. با این حال اگر جایگزین شیر حاوی بیش از 2/0 درصد فیبر خام باشد نشان می دهد که برخی از پروتئین های گیاهی (حاوی فیبر) در ساخت آن به کار رفته است.

اسیدهای آمینه در جایگزین های شیر

در J. Dairy Sci ژوئن ۲۰۰۸ مقاله جالبی از یک گروه تحقیقاتی در مؤسسه Akcy منتشر شده است که در مورد نیاز اسیدهای آمینه برای گوساله های جوان شیر خوار است. پژوهشگران گزارش کردند که وقتی جایگزین شیر استاندارد بر پایه آب پنیر (آب پنیر و کنسانتره پروتئین آب پنیر) به گوساله داده شد پاسخ معنی داری به آمینو اسیدهای اضافه شده، شامل لیزین و متیونین وجود داشت. وقتی که ترئونین به جایگزین شیر حاوی شیر بدون چربی اضافه شد، پاسخی در مورد رشد، بازده یا غلظت ازت اوره پلاسما وجود نداشت.

میزان نیاز به اسیدهای آمینه در مراحل مختلف رشد گونه های مختلف حیوانات از قبیل خوک­ها و طیور تا ۳ یا ۴ اسید آمینه محدود کننده شناسایی شده است. چرا اطلاعات مشابهی در مورد گوساله های جوان نداریم؟ وضعیت اسیدآمینه در گوساله های جوان بسیار پیچیده تر از حیوانات دیگر مانند خوک­ها، طیور و یا حتی نشخوار کنندگان بالغ است.

اسیدهای آمینه ای که به شیردان نشخوار کنندگان بالغ می رسند ترکیبی از پروتئین های میکروبی تولید شده در شکمبه و همین طور اسیدهای آمینه پروتئین­هایی که از تجزیه در شکمبه فرار کرده اند، تشکیل می­شود. متخصصین تغذیه مدل های پیچیده ای برای پیش بینی جریان هر یک از این منابع آمینو اسیدی تحت برنامه های مختلف خوراک دهی در نشخوار کنندگان بالغ را توسعه داده اند. البته مقدار پروتئین میکروبی که از شکمبه خارج می شود به جیره و نرخ سنتز پروتئین میکروبی بستگی دارد. مقدار پروتئین قابل تجزیه که ازت آزاد را برای باکتری های شکمبه تأمین می کند، هم چنین میزان سنتز پروتئین میکروبی و رسیدن اسیدهای آمینه به شیردان را نیز تحت تأثیر قرار می­دهد.

از این وضیعت در دوساله شیروار به دو دلیل پیچیده تر است. دلیل اول بالغ نبودن شکمبه است. برای هفته­ های اول زندگی، باکتری های شکمبه در گوساله های تازه متولد شده در حال استقرار هستند و نوع باکتری ها و مقدار یافت شده در شکمبه به صورت معنی داری در هفته های اول زندگی تغییر می کنند.

دومین دلیل برای پیچیدگی بیشتر وضعیت اسیدهای آمینه در تغذیه گوساله به علت انواع خوراک هایی است که در اختیار گوساله قرار می گیرند. شیر یا جایگزین شیر به صورت عمومی از طریق شیار مری از شکمبه می­گذرند، بنابراین ترکیب شیر نباید تغییر معنی­داری پیدا کند. این موضوع از آنجایی که ترکیب آمینو اسیدی شیر خوب است، نکته مثبتی می باشد. با این حال اگر شیار مری به خوبی عمل نکند مقداری از شیر ممکن است وارد شکمبه گردد که در آنجا خوراک خشک تخمیر می گردد. این عارضه rumen drinking نامیده می شود و به صورت قابل توجهی جریان آمینو اسیدی به شیردان را تحت تأثیر قرار می دهد.

پروتئین موجود در استارتر گوساله، بعد از اینکه باکتری ها در شکمبه استقرار یافتند توسط آنها به پروتئین میکروبی تخمیر می شود. مدتی طول می کشد تا این پدیده رخ دهد. با این حال تخمین هایی که ما برای پیش بینی تخمیر شکمبه ای در گاوها مورد استفاده قرار میدهیم ممکن است در مورد گوساله ها مناسب نباشند. به عنوان مثال؛ ممکن است که تخمین بزنیم که حدود ۳۵ درصد کنجاله سویا از شکیمه گاو بالغ بدون تجزیه شدن عبور می کند. در یک گوساله ۳ هفته ای، ۷۵ درصد از همین نوع کنجاله سویا از تجزیه شکمبه ای فرار می کند. همانطور که سن گوساله بالا می رود و فعالیت شکمبه بهتر و کامل تر می شود، میزان عبور کنجاله سویا از شکمبه از ۷۵ درصد باید کاهش یابد تا به ۳۵ درصد در زمان بلوغ شکمبه گوساله برسد. متأسفانه این مفهوم پیچیده به طور جدی در آزمایش های کنترل شده ارزیابی نشده است.

بنابراین با توجه به تغییر در فعالیت های دینامیک گسترش شکمبه – جمعیت های میکروبی، فعالیت شکمبه، تغییرات جیره و … پیش بینی جریان واقعی آمینو اسیدها به روده به صورت مبهوت کننده ای سخت می باشد. از این رو پیش بینی نیازهای آمینو اسیدی گوساله های جوان توسط پژوهشگران برای سال های طولانی ناشناخته باقی مانده است.

در نهایت، سطح ایمنی گوساله ممکن است اثر معنی داری بر روی نیازهای آمینواسیدی داشته باشد. گوساله­هایی که ضعف ایمنی (مانند گوساله هایی که آغوز کافی مصرف نکرده اند) دارند ممکن است مجبور به مصرف پروتئین و انرژی بیشتری باشند تا بتوانند سیستم ایمنی را تقویت و با بیماری ها مبارزه کنند.

استفاده از اسیدهای آمینه برای رشد برای این گوساله از اولویت بیولوژیکی کمتری برخوردار است. متوسط افزایش وزن روزانه و رشد بافت عضلانی (Lean tissus) ممکن است تحت تأثیر تقویت سیستم ایمنی در زمانی که گوساله در حال مبارزه با عوامل بیماری زا است، قرار گرفته و قربانی شود.

بسیاری از پژوهشگران سعی کرده اند تا این مشکلات را به وسیله تغذیه گوساله ها فقط با شیر و حذف تغییرپذیری در جریان اسیدهای آمینه به شیردان به علت گسترش شکمبه را مورد بررسی قرار دهند. این کار باعث می شود تا پیش بینی نیاز آمینو اسیدی گوساله به علت تأمین اسیدهای آمینه از جیره ای که شکمبه کمترین دخالت را بر روی آن دارد، آسانتر صورت گیرد. در این برنامه تغذیه ای، گوساله تک معده ای باقی می ماند و پیش بینی نیازهای آمینو اسیدی نسبتاً آسان است. با این حال نیازهای پیش بینی شده ممکن است برای گوساله های نشخوار کننده نادرست باشد.

دومین راهکار برای مشکل پیش بینی نیازهای آمینو اسیدی، تغذیه گوساله ها در شرایط معمول مانند زمانی که گوساله ها با استارتر و جایگزین شیر تغذیه می شوند است و انتظار می رود که این پیش بینی ها تنها برای گوساله هایی که تحت شرایط مشابه پرورش می یابند، کارایی داشته باشد.

در این وضعیت نتایج تحقیق بستگی زیادی به عواملی مانند مصرف استارتر، گسترش شکمبه و ترکیب آمینو اسیدی جایگزین شیر مورد استفاده در تحقیق دارد.

در مورد مطالعه منتشر شده در ژوئن ۲۰۰۸ در . J. Dairy Sci، پژوهشگران از راهکار دوم برای پیش بینی نیازهای آمینو اسیدی استفاده کردند. در این مطالعه، گوساله ها (۲۸۲ رأس گوساله) با جایگزین های شیر با فرمول های متفاوت به اضافه استارتر حاوی ۱۸٪ پروتئین خام، 92/0% لیزین، 29/0% پلت پروتئین ویتامین مواد معدنی و ۳٪ ملاس تغذیه شدند. استارتر از روز اول مطالعه در اختیار گوساله ها قرار گرفت. گوساله ها با جایگزین شیر نیز تغذیه شدند. در ۳ آزمایش اول، گوساله ها جایگزین شیری به وزن ۶۸۱ گرم به صورت پودر در هر روز و در دو وعده دریافت کردند. گوساله ها به مدت ۲۸ روز با جایگزین شیر و استارتر و سپس تنها با استارتر و آب تا روز ۵۶ تغذیه شدند.

از آنجائی که استارتر در اختیار گوساله ها قرار می گرفت، مصرف خوراک آنها (۱۲۷ تا ۲۸۶ گرم در هر روز در ۲۸ روز اول آزمایش) در گسترش شکمبه و ترکیب كل اسید آمینه رسیده به شیردان مؤثر بود.

مقدار لیزین و متیونین به ترتیب بین 06/2 تا 6/2 درصد و ۵۱ درصد تا 80/0 درصد بود. برای مقایسه، شیر بدون چربی حاوی حدود ۳ درصد لیزین و ۱ درصد متیونین میباشد اگر ما این مقادیر را در مورد شیر حساب کنیم (شیر حاوی حدود ۲۸ درصد چربی بر اساس ۱۰۰ درصد ماده خشک است)، حاوی حدود 2/2 درصد لیزین و 7/0 درصد متیونین بر اساس ۱۰۰ درصد ماده خشک خواهد بود. بنابراین مقدار آنها در این مطالعه  شبیه مقادیر یافت شده در شیر بود. اگر ما فرض کنیم که شیر حاوی 2/3 درصد پروتئین خام و 5/12 درصد مواد جامد است، پروتئین خام کل در شیر حدود ۲۶ درصد می باشد.

گوساله های تغذیه شده با پروتئین خام اضافی و همینطور لیزین و متیونین اضافی بهبود معنی داری در رشد (متوسط افزایش وزن روزانه) و بازده خوراک نشان دادند بهترین رشد و ضریب تبدیل غذایی وقتی اتفاق افتاد که گوساله ها با جایگزین شیر با ۲۶% پروتئین خام حاوی 39/2 % لیزین و 75/0 % متیونین تغذیه شدند.

این اطلاعات نشان می­دهند که افزودن اسیدهای آمینه (چه به طور کریستاله یا مصنوعی و چه به صورت پروتئین خام) توانایی گوساله را در استفاده از مواد مغذی برای رشد بهبود بخشید. جالب اینکه مصرف استارتر با وجود اینکه رشد و بازده خوراک بهبود یافت، تحت تأثیر قرار نگرفت. در تحقیقات دیگر مشاهده شده است که هر چه مواد مغذی در دسترس گوساله بیشتر می شود، مصرف خوراک آنها بالاتر خواهد رفت.

آزمایشات دوم و سوم افزایش مقادیر متیونین را با جایگزین شیر حاوی ۲۶٪ پروتئین خام و 34/2 % لیزین، مورد ارزیابی قرار دادند. غلظت متیونین بین 64/0 تا 80/0 درصد متغیر بود. عملکرد بهینه (افزایش متوسط رشد روزانه و بازده خوراک) وقتی که 72/0 درصد متیونین در جایگزین شیر وجود داشت، در بهترین حالت بود.

در نهایت در آزمایش چهارم، گوساله ها با جایگزین شیری که حاوی ۲۶٪ پروتئین خام بود و به آن 06/1 تا 80/1 ترئونین اضافه شده بود تغذیه شدند. در هیچ یک از عوامل اندازه گیری شده بهبود معنی داری وجود نداشت و بیانگر این مطلب است که 06/1 درصد ترئونین برای این گوساله ها کافی بود.

بهبود عملکرد گوساله (متوسط رشد روزانه و ضریب تبدیل خوراک) در ۲۸ روز اول آزمایشات اول تا سوم مشاهده شد. بعد از شیر گیری تفاوتی بین گوساله های تیمارهای مختلف مشاهده نشد. این مطلب نشان می­دهد که عملکرد بهبود یافته گوساله های تغذیه شده با جایگزین شیر ممکن است به بعد از شیر گیری منتقل نشود و ادامه پیدا نکند.

در مجموع اغلب کارشناسان تغذیه تک معده ای ها، جیره هایی تنظیم می کنند تا اسیدهای آمينه را در سطحی ویژه برای رفع احتياجات آمینواسیدی حیوان تأمین نمایند. در تحقیقات موجود، با استفاده از گوساله­های شیر خوار جوان که با مقداری محدود از جایگزین شیر (۶۸۰ گرم در روز) و استارتر استاندارد تغذیه می­شوند، عملکرد زمانی در بهترین حالت بود که گوساله ها 34/2 درصد لیزین و 72/0 درصد متیونین مصرف کردند.

با توجه به این نتایج ممکن است پرورش دهندگان در صدد تجدید نظر در فرمول جیره برای افزودن لیزین و متیونین تا رسیدن به سطح گزارش شده در این مطالعه برآیند؛ با این حال توجه به مقدار و نوع جایگزین شیر و استارتر مورد استفاده و ترکیب آمینو اسیدی هر کدام از آنها مهم است. ممکن است این اطلاعات به طور کامل برای گوساله هایی که مقادیر بیشتری از جایگزین شیر مصرف می کنند، یا برای جایگزین های شیر مانند جیره سایر حیوانات نباید برای تأمین حداقل پروتئین خام، بلکه برای تأمین حداقل اسیدهای آمینه مورد نیاز، تنظیم شوند. پیش بینی نیاز کل اسید آمینه گوساله های شیر خواری که استارتر نیز مصرف می کنند (و شکمبه در حال گسترش دارند) بسیار پیچیده است. اما این تحقیق نشان داد که ما نمی توانیم به راحتی فرض کنیم که پروتئین های شیر همه اسیدهای آمینه ضروری برای گوساله را تأمین می کنند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی