در مطالب قبل در مورد راه های پیشگیری و کنترل بیماری هادر مرغ بومی  نکات مهمی را ذکر کردیم .کانیبالیسم یا خودخوری مرغ  یک حالتی در مرغ و سایر پرندگان گفته می شود که پرهای پرندگان دیگررا می کنند . در ادامه به علائم کانیبالیسم مرغ بومی(محلی) یا خودخوری مرغ بومی(محلی) و راهای جلوگیری از آن را بیان می کنیم.

کانیبالیسم

کانیبالیسم را یک عارضه رفتاری تعریف می کنند.
پدیده نوک زدن مرغها به پر و بال، تاج، انگشتان و مقعد همدیگر در پرورش مرغ های بومی یکی از مسایل مهمی است که باعث به هم خوردن آسایش گله و خسارت می شود.
مدیریت ضعیف گله بعنوان مهمترین عامل ایجاد کانیبالیسم مطرح است.
هر عاملی نظیر کمبود مواد مغذی بخصوص مواد معدنی و پروتئین، تراکم بالای گله، کافی نبودن فضای آبخوری و دانخوری در سالن، تهویه نامطلوب، آلودگی انگلی، شدت نور زیاد و دمای بالای سالن که باعث بهم خوردن آرامش مرغها بشود در بروز این عارضه نقش مهمی دارد.
بالانس نبودن جیره از نظر مواد مغذی نظیر میزان پروتئین، اسیدهای آمینه ضروری (متیونین)، سدیم، فسفر و از مهمترین عوامل تغذیه ای در بروز کانیبالیسم محسوب می گردند.
البته زیادی سدیم و انرژی جیره در افزایش این ناهنجاری موثرند. تحقیقات نشان می دهد که افزایش فیبر جیره باعث کاهش بروز کانیبالیسم در گله می شود همچنین فرم خوراک هم در وقوع این عارضه تأثیر گذار است به طوری که نتایج بررسی ها نشان می دهد که مرغ هایی که از خوراکی آردی (Mash)استفاده می کنند دارای پوشش پر بهتر با ضایعات پوستی و کانیبالیسم کمتری نسبت به مرغهایی دارند که همان جیره را به صورت پلت شده مصرف می نمایند.

استفاده از چوب خواب (Perch)در کف سالن مکان مناسبی برای استراحت و آسایش مرغها فراهم می آورد لذا در سیستم بستر نصب چوب خواب بر روی بستر باعث کاهش چشمگیر نوک زدن و وقوع کانیبالیسم در گله می­شود.
تحقیقات صورت گرفته نشان دهنده اهمیت زیاد ارتفاع این چوب خواب ها از کف بستر است به نحوی که چوب خوابهایی که در ارتفاع ۷۰ سانتیمتری از کف سالن قرار دارند نسبت به ارتفاع ۴۵ سانتیمتری اثر قابل ملاحظه ای در کاهش میزان کانیبالیسم گله دارد.
مرغداری هایی که دارای گردشگاه می باشند، می توانند زمان بیشتری مرغ های خود را در محیط طبیعی گردشگاه قرار دهند و مرغها بجای نوک زدن بهم مشغول نوک زدن به گیاهان، حشرات و زمین می شوند.
در صورت بروز کانیبالیسم در گله (اگر امکان گردشگاه وجود ندارد) می­توان از علوفه تازه شبدر بطور آزاد در دسترس مرغ ها گذاشت و مرغها را مشغول نمود و از طرفی پر شدن چینه دان مرغها با مواد فیبری باعث ایجاد آرامش آنها می شود.

افزایش پروتئین جیره، افزایش فيبر جیره، کاهش انرژی جیره، خالی نگذاشتن دانخوریها، استفاده از مکمل های ویتامینی و الکترولیتها از طریق آب آشامیدنی، بهبود تهویه سالن، کاهش درجه حرارت سالن، کم کردن شدت نور و استفاده از لامپ قرمز در سالن و کاهش تراکم مرغها در قفس از مهمترین اقدامات لازم برای پیشگیری و درمان مرغ ها می باشد. برای درمان می توان از اسپری اکسی تتراسایکلین (OTC)استفاده نمود. که باعث بهبود و التيام سریعتر زخم ها خواهد شد و با تأثیر بر رویباکتری های گرم منفی و گرم مثبت، مانع عفونی شدن زخم می شود. برای استفاده از این دارو ابتدا محل زخم را تمیز و بعد اسپری می کنیم. بهتر است روزی دو تا سه بار عمل اسپری صورت گیرد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی