به لحاظ علمی یک پرورش دهنده باید به ازای هر متر مربع معادل ۲۰۰- ۸۰ قطعه بلدرچین بالغ یا 45 روزه را نگه داری کند که به عبارت دیگر فضای لازم جهت هر بلدرچین 45 روزه برابر ۵۰ سانتی متر مربع می باشد که ماکزیموم فضا بنا به مسائل پرورشی و تولیدی بیشتر توصیه می شود.ما در این قسمت پرورش بلدرچین در قفس ، معایب پرورش بلدرچین در قفس و نیز مزایا پرورش بلدرچین در قفس را به طور کامل شرح داده ایم.

مدیریت پرورش بلدرچین در قفس :

برای ساخت یک قفس مناسب می توان از تورهای آماده ایی به نام تور صنعتی جهت ساخت کف و دیواره ها بهره برد و در غیر این صورت مفتول شماره یک را با فاصله تقریبی ۱۵-۱۰ میلیمتر به یکدیگر جوش داده و ابعاد آن را برای هر جفت بلدرچین بالغ 20 × 20 × 20 × 13 در نظر می گیریم و در زیر قفس ها نوار نقاله یا سینی های متحرک جهت جمع آوری کود حیوان قرار می دهیم که در صورتی که از نوار نقاله کمک بگیریم بسیار بهتر است زیرا هرگز در سالن کود نخواهیم داشت و از عواقب آن در سالن به ویژه سیستم گودال عمیق در امان خواهیم بود به عنوان مثال گازهای مضر سالن که در سیستم گودال عمیق می توانند خطر آفرین شوند دیگر ما را تهدید نمی­کنند.

به عنوان یک توصیه در سیستم قفس نیز می توان به این نکته توجه داشت که مسائل جنسی در مواقع غیر ضروری باعث تحلیل جانور شده و از میزان رشد و تولید تخم و میزان مواد مغذی آن ها می کاهد پس باید جنس­های نر و ماده را در قفس های جداگانه نگهداری کرد.

مزایا پرورش بلدرچین در قفس :

1.  می توان تعداد جوجه بیشتری را در واحد سطح پرورش داد.
2. نیروی کار کمتری نیاز داریم.
3.  پیشگیری، تشخیص، درمان و رسیدگی به مسائل بهداشتی طیور راحت تر انجام می شود.
4. در برخی از هزینه های جاری صرفه جویی می شود که می توان به مواد بسترساز، تأسیسات جهت نگهداری تجهیزات و … اشاره کرد.
5. به مواد بسترساز مانند پوشال ، کاه ، ماسه و … نیازی نداریم.
6. كود بدست آمده از پرورش در پایان دوره خالص است و بهتر به فروش می رسد.
7. به خوراک کمتری جهت تولید نیاز داریم زیرا به دلیل تحرک کمتر پرنده انرژی کمتری از آن هدر می شود و جلوی پرخوری بیهوده گرفته می شود و این عدد به ۲۰ مصرف خوراک سیستم بستر می رسد.
8. از مزایا پرورش بلدرچین در قفس میتوان گفت که از برخی خسارت های مالی جلوگیری می شود زیرا قفس مانع گسترش بیماری هایی نظیر کوکسیدوز، آنسفالومیلیت و… به دلیل عدم دسترسی به مدفوع و بستر می شود؛ عدم ایجاد گرد و خاک و عدم بروز بیماری کانیبالیسم از دیگر مزایای آن هستند.
9. برای تنظیم میزان دان مصرفی در روز به ارقام دقیق تری می رسیم و تغذیه برای کارگر و خود پرنده راحت تر است.
10.  به ندرت کرچی در پرنده ملاحظه می شود.
11.  احتمال شکسته شدن و خورده شدن تخم ها توسط خود بلدرچین به حداقل می رسد.
12.  رکورد گیری و ثبت مسائل مربوط به واحد راحت تر از سایر سیستم هاست.
13. حشرات به دلیل عدم وجود مدفوع در سالن کمتر دیده می شوند .
14. بستر طيور خیس نمی شود و عوارضی چون آسپرژیلوس فارم را تهدید نمی کند.
15. در دوره بیماری درمان پرنده ها راحت تر و سریع تر انجام می شود.
16. عملیات حذف یا جدا کردن طیور به ویژه پرنده ی از تخم افتاده در این سیستم راحتر انجام می شود.
17.  در سیستم قفس آبخوری ها و دانخوریها محدود کننده فضا نیستند.
18.  مثل زندگی طبیعی بلدرچین ها گروه ها یا کلنی های کوچک پرنده ایجاد می شود.
19.  تولید تخم تمیزتر و بیشتر است
20. دانخوری وآبخوری ها تمیز ترند به ویژه به دلیل عدم تماس با بستر.
21.  نظافت قفس ها و سایر تجهیزات راحت تر انجام می شود.
22.  سالن ها نیازی به لانه تخم گذاری ندارند.
23.  مرگ طبیعی در این سیستم به دلایل دامپزشکی کمتر است.
24.  خطر وجود و پراکندگی گازهای خطر آفرینی نظیر سولفید هیدروژن ، آمونیاک و… در سالن وجود ندارد.

در سیستم قفس می توانیم از بابت این موضوع که احتمال وقوع برخی بیماری هایی نظیر سالمونلا گالیناروم، آریزیپلاس ، مایکوپلاسما گالی سپتیکوم ، آنسفالومیت پرندگان، آبله طیور، عفونت باکورنا ویروس و رتیکلوآندوتلیوزدر گله ما بسیار کمتر است اطمینان داشته باشیم.

معایب پرورش بلدرچین در قفس:

بلدرچین ها توان فعالیت و تحرک کمتری نسبت به پرورش بر روی بستر دارند که آنها را دچار عوارضی می کند در زیر نیز به صورت تیتروار به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

1. سرمایه ثابت بیشتری نسبت به پرورش بر روی بستر نیاز دارد.
2.  گوشت پرنده کیفیت پرورش بر روی بستر را ندارد.
3.  اگر تجهیزات خود کار نباشند به نیروی کارگر بیشتری نسبت به سیستم اتومات نیاز داریم.
4. یکی از معایب پرورش بلدرچین در قفس تاثیر گذاشتن بروی تخم و ایجاد لکه خونی در تخم ها بیشتر می شود.
5. بلدرچین ها به عوامل محیطی حساس تر می شوند.
6. پرنده ای مثل بلدرچین به علت اسیر بودن دچار افسردگی و خستگی می شود.
7.  امکان وجود عارضه پینه سینه برای پرنده وجود دارد.
8. بلدرچین ها ترسوتر می شوند و فلایت زون بیشتری پیدا می کنند.
9. به دلیل عدم توانایی ایستادن کامل و راحت ممکن است دچار فلج نسبی ، خستگی قفس و تغيير شكل پاها شوند.
10.  عدم توانایی حرکاتی مثل پرواز، بال زدن ، تکان دادن دم در سیستم قفس وجود دارد که حیوان را شدیداً می­آزارد.
11. وجود تخم های شکسته به دلیل برخورد آن ها باهم هنوز وجود دارد ولی نمی توان گفت که تعداد آن ها از پرورش بر روی بستر بیشتر است.
12.  قفس های پایین نور خیلی مناسبی ندارند و برای ایجاد نور مناسب در آن ها یا باید هزینه ی بیشتری نماییم یا تنظیم نور قفس های بالا را برهم بزنیم.
13.  توزیع دما و رطوبت زیاد مناسب نیست یعنی در تمام طبقات يكنواخت نیست.
14. در صورت مکانیزه نبودن سالن هر دو هفته یکبار باید کودها جمع آوری شوند.
15.  تمیز کردن آبخوری ها و دانخوری ها سخت تر است.
16. رفتارهای طبیعی بلدرچین ها تغییر می کند و عصبی می شوند.
17.  عدم توانایی حرکت به سمت گرما یا سرما را ندارند.

فضای لازم پرورشی:

فضای مورد نیاز برای پرورش بلدرچین در قفس تا سن ۵ هفتگی ۱5۰-۱۳۰ سانتی متر مربع است و از ۵ هفتگی به بعد بسته به دما و آب و هوا بین ۲۰۰- ۱۷۰ سانتی متر مربع می باشد که باید توجه داشت پرنده نر و ماده پس از بلوغ جنسی توأم با یکدیگر در یک پن یا قفس پرورش داده نشوند زیرا انرژی پرنده ها به جهت مسائل جنسی در مواقع غیر ضروری تحلیل رفته و از میزان رشد و تولید تخم و مواد مغذی آنها کاسته می شود.

در واقع ما برای هر جوجه تا سن سه هفتگی مجموعا به ۱۵۰ سانتی متر فضا نیاز داریم که ۷۵ سانتی متر مربع را بابت فضای بسته یا همان باتری در نظر می گیریم و الباقی را به عنوان فضای حرکتی و باز ایجاد می کنیم.

ولی با تمام این گفته های تئوری در عمل به اثبات رسیده که فضایی برابر ۲۰۰ سانتی متر مربع از هر لحاظ مناسب ترین است چون در تولید تخم و گوشت بلدرچین تاثیر مثبتی دارد و به طور مختصر باید برای هر جوجه ۱5-۱ روزه فضایی معادل 6۰- ۵۰ سانتی متر، ۳۰- ۱۵ روزه ۱۳۰- ۱۰۰ سانتی متر واز آن به بعد ۲۰۰-۱۷۰ سانی متر را در نظر بگیریم.

سیکل زندگی از تخم تا کشتار:

سیکل پرورش در قفس تا زمان ده روزگی جوجه ها همانند سیستم بستر است و تفاوت آن با سیستم بستر در انست که در سیستم بستر به مدت ۱۵-۱۰ روز جوجه ها را در سبدها نگهداری می نمودیم ولی در این سیستم پس از گذشت ۳۰- ۲۵ روز جوجه ها بی تا حدی بزرگ شده اند که دیگر از لابه لای میله های قفس ها خارج نمی شوند به قفس ها یا پنها منتقل می کنیم و تا زمان پایان عمر اقتصادی و کشتار آن منتظر می مانیم .

سیکل زندگی بلدرچین ها بصورت زیر است :

← تخم ← اتاق گاز ← چیدن روی شانه های مخصوص← قرار گرفتن شانه ها درون گاری ستر ←ستر بمدت 14روز ←هچر بمدت 4- 2 روز← انتقال جوجه به سبدهای ویژه به مدت 30-۲۰ روز انتقال به قفس ها برای نگهداری به منظور تخم گذار یا مادر و در برخی مزراع گوشتی

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی