حیوانات خانگی ناقل طیف وسیعی از انگل ها هستند. برخی از انگل های حیوانات قابل انتقال به انسان است. تعداد بیماری های انسانی مرتبط با انگل های حیوانات خانگی مشخص نیست. همچنین میزان شیوع بیماری­ها در مناطق مختلف، متفاوت است. برخی از بیماریها به میزان زیادی مورد توجه و بررسی قرار گرفته اند، اما برخی دیگر نادیده گرفته شده اند. شمول بیماری های انگلی بسیار گسترده است و لاجرم بیماری های زیادی را، از خفیف تا شدید، در بر می گیرد. در ادامه با بیماری مشترک انسان و حیوان انگل دیپیلیدیوم کنینوم و بیماری مشترک انسان و سگ و بیماری مشترک انسان و گربه آشنا می شویم.

گونه های دمودکس

جرب های دمودکس قسمتی از میکروفلور طبیعی پستانداران هستند و معمولاً موجب بیماری نمی شوند. به هر حال رشد بیش از حد جرب­ها در وضعیت های خاصی می تواند موجب مو ریختگی یا آماس پوستی ملایم تا متوسط گردد. دمودکس کنیس بیشتر در سگ­ها رایج است، اگرچه دمودکس اینجای و دیگر گونه ها ممکن است به ندرت یافت شوند. در گربه ها، دمودکس کتی غالب است، در صورتی که دمودکس گاتوئی می­تواند در برخی مناطق یافت شود. دمودکس فولیکولوروم و دمودکس برویس بیشتر در انسان ها گزارش شده است.

در حیوانات، خصوصاً سگ­ها، کچلی دمودکتیک می تواند موضعی یا عمومی باشد. وقوع هر دو شکل در سگ­های با نژاد خالص محتمل تر است، اما هر نژاد و جنسی می تواند درگیر شود. شکل موضعی بیشتر معمولاً در توله های چند ماهه تا ۱ ساله ایجاد شده و موجب ریزش مو و فولیکولیت در سر (بیشتر اطراف چشم ها) و نواحی انتهایی اندام­ها می شود. بیشتر سگ­های آلوده (۹۰ درصد) بدون درمان بهبود می یابند، اما برخی مواقع گسترش یافته و به شکل عمومی بروز می کنند. دمودکوز عمومی به خصوص در سگ­های جوان (۱۸-۶ ماه سن) اتفاق می افتد، اما می تواند در حیوانات پیر و مبتلا به نقص ایمنی نیز ایجاد شود. این شکل از آلودگی بیشتر توسط هجوم باکتریهای ثانویه چركزای پوستی همراه می شود که می تواند تهدید کننده ی حیات باشد. دمودکوز به ندرت در گربه ها ایجاد می شود.

در شرایط معمول دمودکوز به عنوان آلوگی مسری مطرح نشده است، حتی از یک حیوان دارای نشانه های بالینی به سایر حیوانات همان گونه نیز مسری نیست. علاوه بر این، جرب­های دمودکس به میزبان سازگار شده­اند و مدرک متقاعد کننده ای مبنی بر آلودگی متقاطع وجود ندارد. گزارشی از شناسایی دمودکس فولیکولوروم در کودکی و سگ خانگی اش وجود دارد؛ به هر حال این تنها گزارشی از شناسایی همزمان گونه­های دمودکس در انسان و حیوانات خانگی است، وجود یک گونه ی دمودکس انسانی، ممکن است انتقال انسان به حیوان خانگی را نشان دهد؛ بنابراین، نبایستی دمودکس را به عنوان یک خطر مشترک بین انسان و حیوان و بیماری مشترک انسان و سگ در نظر گرفت.

دیپیلیدیوم کنینوم

مقدمه

دیپیلیدیوم کنینوم یک سستود سیکلوفیلیدن می باشد که به عنوان کرم نواری معمول کک نیز شناخته می­شود. هم سگ­ها و هم گربه ها ممکن است آلوده شوند و بیماری مشترک انسان و سگ و همچنین بیماری مشترک انسان و گربه می باشد. آلودگی انسان­ها خصوصاً در اطفال و خردسالان ممکن است ایجاد شود، اما عواقب بالینی بسیار ناچیز است. مشکل عمده در اکثر مواقع واکنش صاحبان حیوان خانگی، بیماران یا والدین به دیدن کرم نواری بند بند در مدفوع است.

چرخه ی زندگی

مانند سایر کرم های نواری سیکلوفیلیدن، دیپیلیدیوم کنینوم دارای یک چرخه ی زندگی غیر مستقیم است که نیازمند یک میزبان واسط می باشد. کرم های نواری بالغ از راه بازوهای اسکولکس به دیواره­ی روده ی کوچک متصل می شوند. بندهای بارور در مدفوع دفع شده و متعاقباً تخم ها توسط میزبان واسط بویژه کک کتنوسفالیدس فليس (کک گربه) و کتنوسفالیدس کنیس (کک سگ)، بلعیده می­شوند. شپش جونده، تریکودکتیس کنیس ، نیز می تواند به عنوان میزبان واسط عمل نماید اما این به ندرت اتفاق می افتد. لاروهای عفونی زا (سیستی سرکوئیدها) در درون میزبان های واسط رشد کرده و حیوانات خانگی یا انسان ها معمولاً از راه بلع اتفاقی کک­های آلوده بیمار می شوند. بعد از بلع، کرم نواری چرخه ی زندگی خود را در روده­ی کوچک کامل می کند. بندها ممکن است ۳-۲ هفته بعد از بلع کک آلوده در مدفوع ظاهر شوند.

توزیع جغرافیایی / همه گیر شناسی

دیپیلیدیوم کنینوم در سرتاسر دنیا یافت می شود. شیوع در سگ­ها و گربه ها بسیار متنوع است و به میزان برخورد با کک و شیوه های کنترل آنها بستگی زیادی دارد. میزان دفع تخم در سگ­ها ۳/ ۰ درصد، ۴۲ درصد و تا ۶۸درصد در گربه ها گزارش شده است. میزان دفع در کشورهای توسعه یافته، در حیوانات ولگرد و در گزارشات قدیم بالاتر است. در بیشتر گزارشات اخیر در کشورهای توسعه یافته، میزان دفع در سگ­ها و گربه­ها ۲درصد و 1/0 درصد گزارش شده است. بررسی شیوع به صورت نقطه ای میزان شیوع را کمتر از واقعیت تخمین می زند زیرا بندها و تخم­ها به طور متناوب دفع شوند. علاوه بر این، سطح حساسیت آزمایش­های مدفوع پایین می باشد.

گزارشات بسیاری از آلوده شدن انسان ها با دیپیلیدیوم کنینوم وجود دارد، تمامی گزارشات تک موردی و تقریباً همه گزارشات، کودکان و خردسالان را شامل می شوند. بروز آلودگی انسان­ها بسیار کم بوده و پیامدهای بالینی جزئی است. این بیماری ممکن است بیشتر به عنوان یک بیماری اجتماعی مورد توجه قرار گیرد زیرا از طریق ایجاد وحشت و نگرانی، سلامتی را به خطر می اندازد.

حیوانات

نشانه های بالینی

بیماری نادر است و اکثر قریب به اتفاق حیوانات آلوده از نظر بالینی طبیعی هستند. شایع ترین اختلال بالینی تحریک ناحیه ی اطراف مقعد می باشند که ممکن است به عبور بندها در مدفوع مرتبط باشند.

تشخیص

بندهای متحرک ممکن است در محل خروجی مقعد و یا کمتر در محیط اطراف حيوانات خانگی دیده شوند (مثلاً در جایگاه خواب) و این به طور معمول برای تشخیص کافی است، اما اینها بایستی از بندهای گونه ی تنیا تفریق داده شوند. یک نمونه ی مدفوع منفی به تنهایی حضور دیپیلیديوم كنينوم را رد نمی کند زیرا تخم این انگل متناوب دفع شده و توزیع نامتوازن در مدفوع دارد. می توان این تخم­ها را (هنگامی که بندها پاره شده و آزاد می گردند) با میکروسکوپ از تخم­های تنیا و اکینوکوکوس تفریق نمود.

مدیریت

پرازيكوانتل یا اپسیپرانتل روی دیپیلیدیوم کنینوم مؤثر می باشد و به طور گسترده برای حذف کرم های نواری بالغین در سگ­ها و گربه ها استفاده می شود. ترکیبات تجاری در دسترس از امودپسید و پرازيكوانتل، میلبمایسین و پرازيكوانتل، پیرانتل و پرازیکوانتل نیز مؤثر می باشند. به هر حال درمان کرم های نواری به تنهایی برای کنترل کافی نمی باشد اگر کک­ها آلوده روی حیوانات آلوده یا سایر حیواناتی که در تماس با آنها هستند وجود دارند. جهت جلوگیری از آلودگی مجدد، تمامی حیوانات خانگی باید برای هجوم کک درمان شوند و بایستی اقداماتی در جهت کاهش خطر برخورد با کک انجام شود. این اقدامات ممکن است شامل تغییرات مدیریتی (برای مثال نگه داشتن گربه ها در درون خانه) یا تجویز داروهای پروفیلاکتیک باشد که در جاهای دیگر بیشتر بحث شده است.

انسان ها

نشانه های بالینی

آلودگی ها معمولاً بدون نشانه هستند و تنها زمانی مشخص می شوند که بیماران یا والدین قطعات کرم نواری را در مدفوع مشاهده نمایند.

تشخیص

تشخیص بر اساس شناسایی بندها یا تخم ها در مدفوع می باشد.

مدیریت

پرازیكوانتل داروی انتخابی است. نیکلوزامید انتخاب بعدی است. حیوانات خانگی همزمان باید برای دیپیلیدیوم کنینوم و کک­ها درمان شوند.

پیشگیری

اقدام اصلی پیشگیرانه، مهار کک در سگ و گربه است. حیواناتی که در معرض خطر برخورد با کک هستند باید برنامه مناسب جهت مهار کک در آنها آغاز شود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی