برای پرورش قرقاول کمتر می توان از جایگاه و لانه ماکیان و یا نظایر آن استفاده کرد زیرا که هر اندازه به آزادی قرقاول توجه شده و محوطه آزاد و بزرگی برای پرورش بدان اختصاص داده شود نتیجه کار بهتر خواهد بود. البته چنین متداول است که برای هر پرنده دو متر مربع جا اختصاص داده شود. در ادامه به خصوصیات جایگاه قرقاول در فصول مختلف بررسی می شود.
جایگاه قرقاول
نگهداری جوجه های قرقاول تقریباً به آسانی صورت می گیرد ، به طوری که می توان تعدادی از آن ها را در قفس های چند طبقه ای فلزی که برای پرورش جوجه مرغ متداول است نگه داری نمود.
جایگاه های مزبور که به آن « باطری» هم می گویند، هریک دارای لوله هایی با جریان هوای گرم می باشد که جوجه قادر است خود را در اطراف این لوله ها که به منزله شوفاژ دستگاه می باشد گرم نماید. یا این که می توان جایگاه فلزی مذکور را که فاقد شوفاژ هستند در سالن هایی که هوای آن به کمک بخاری ها گرم می شود، قرار داد. بدیهی است قبل از استفاده از جایگاه های نامبرده باید باطری ها را به وسیله مواد ضدعفونی به خوبی شستشو و بعد خشک نمود. جوجه قرقاول ها از یک ماهگی به بعد قادرند کم و بیش پرواز نمایند ودیگر نمی توان آن ها را به این ترتیب نگهداری نمود ، روی این اصل باید گله های جوجه را در لانه های بزرگی که در جلوی هریک از آن ها محوطه وسیع بهار بند وجود دارد نگهداری نمود. هم چنین در نقاط مزبور باید به اندازه کافی نشیمن گاههای چوبی کار گذاشت تا پرنده بتواند به تدریج به نشستن روی آن ها عادت کند. عدم توجه به اصول مربوط و جای دادن انبوهی از قرقاول ها در محوطه های کوچک موجب ظهور عارضه كانی بالیسم در پرنده می گردد.
محوطه بهار بند که تقریباً قسمت اعظم وقت قرقاول ها در آن جا می گذرد باید پوشیده از علف وسبزه وگیاه های بوته ای بوده و در عین حال سنگریزه نیز در قسمت هایی از آن وجود داشته باشد.
کف جایگاه بهتر است که بتنی باشد. اما برای جوجه ها یا گله های کم و محدود، كف چوبی هم مناسب به نظر می باشد اما به شرطی که شرایط بهداشتی کاملاً رعایت شود و در صورتی که قبلاً در بستر مذکور ماکیانی از قبیل مرغ یا بوقلمون نگهداری می شده، باید کف بستر را از هرگونه ضایعات و کود زدوده و گندزدایی نمود. به هر حال پس از هر نوبت پرورش باید سالن را تمیز و ضدعفونی نموده و چند روزی قبل از جایگزینی جوجه های جدید، دمای آن را به حد مطلوب رسانده و بستر را خشک و بدون رطوبت نگه داشت. زیرا بستر خیس یا مرطوب زمینه ساز شیوع بیماری هایی نظیر کوکسیدیوز بوده که درمان آن چندان سهل نمی باشد.
در فصل زمستان باید برای جوجه های یک روزه تا سی روزه از منابع گرمازا نظير لامپ یا هیتر های آویزان استفاده نمود. برای مثال از لامپ های حرارتی ۲۵۰ وات می توان برای ۲۵۰ جوجه استفاده نمود. اما گزینه مناسب استفاده از لامپ های حرارتی پشت جیوه ای قرمز است. زیرا مزیت هایی نظیر کاهش مصرف برق (۶۰ وات)، نور قرمز (ضد قارچ و باکتری) وهمچنین گرمای بیشتری دارد. به منظور تنظیم فاصله منابع گرمازا تا کف سالن، باید وضعیت جوجه ها را بررسی نمود. به طوری که اگر جوجه ها در زیر منبع حرارتی تجمع کرده باید فاصله را کاهش (افزایش دما) و در صورتی که به اطراف پراکنده شده، باید آن را افزایش داد (کاهش دما). در اغلب موارد مشکلات ناشی از سرما بوده اما باید توجه داشت که گرمای بیش از حد نیز موجب خشکی عضلات جوجه ها و مرگ زودرس آن ها می گردد. در صورت استفاده از لامپ های حرارتی باید در نظر داشت چنانچه هر یک از لامپ ها سوخته باشد یا اتصالی در مدار آن ها ایجاد گردد، منجر به افت دما گردیده که در مواقع بحرانی جوجه ها روی هم ریخته وشاهد بروز تلفات خواهیم بود.
در تابستان باید با استفاده از کولر های آبی سالن نگهداری جوجه ها را خنک کرد اما باید توجه داشت که باد کولر به صورت مستقیم نباشد. تعداد کولرهای مورد استفاده باید با تعداد جوجه های موجود در سالن متناسب باشد . برای نگهداری جوجه ها در اطراف منابع گرما می توان از گارد استفاده کرد. این کار معمولاً برای هفته اول زندگی جوجه ها مناسب است. در چنین حالتی می توان با استفاده از کارتن دیواره ای به شکل مربع و یا دایره ای در اطراف منبع حرارتی ایجاد کرد و جوجه ها را داخل این دایره ها محصور کرد تا بتوانند از گرمای منبع استفاده کرده و در محوطه سالن پراکنده نشوند . گارد محافظ را می توان از سن ده روزگی به بعد برداشت زیرا که در این سن جوجه ها قادر خواهند بود که از روی دیواره مقوایی گارد پریده و به سوی دیگر بروند.
ظروف آبخوری و دانخوری، حتی الامکان باید از جنس پلاستیک باشد زیرا در برابر خمیدگی یا شکستگی مقاوم بوده و به سهولت می توان آن را تمیز کرد.
ظروف دانخوری جوجه ها در چند روز اول باید پهن و سینی مانند باشد تا به راحتی بتوانند به خوراک دسترسی داشته و همچنین پنجه های خود را با به هم زدن دان تقویت نمایند. اما با بالا رفتن سن جوجه ها باید از ظرف کشیده و دهن باریک جهت جلوگیری از ضایعات و هرز رفتن خوراک استفاده نمود. در کنار ظروف دانخوری، برای هر ۵۰ جوجه باید ۲ تا ۳ ظرف آبخوری تعبیه کرد.
در مناطقی که احتمال حمله پرندگان شکاری و یا پرندگان وحشی به جایگاه قرقاول و لانه و بهار بند آن وجود دارد، باید تدابیر لازم برای این موضوع اندیشیده شود، زیرا که قرقاول ها طعمه مناسب و خوش گوشتی برای پرندگان شکاری و سایر درندگان بوده و آنان علاقه زیادی به شکار این پرنده از خود نشان می دهند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM