در پست های قبلی با انواع و نژاده های مختلفی از گوزن ها آشنا شدیم. در ادامه بررسی و آشنایی با گوزن استری و گوزن باوین می پردازیم  با ما همراه باشید.

گوزن استری Mule

طبقه بندی علمی

سلسله: جانوران

شاخه: طنابداران

دسته: پستانداران

راسته: زوج سمان

زیر راسته: نشخوار کنندگان

خانواده: سراويده    cervidae

زیر خانواده: ادوسویلینی odocoileinae

جنس: اودو سویلیوس    Odocoileus

گونه: اودوسویلیوس    همیونیوس    O.ihemionus

موطن اصلی این گوزن ایلات متحده می­باشد. گوزن مناطق گرمسیری با پوزه­ای سیاه و شاخ هایی رو به جلو که شاخ های شبیه به گوزن دم سفید دارد. این شاخ ها در بهار شروع به رشد کرده و پس از فصل جفتگیری بین ماه­های ژانویه تا آوریل می افتد. گوزن استری بزرگترین گونه از جنس Odocoileus به ارتفاع ۱۰۲ تا ۱۰۷ سانتی متر و از سر تا انتهای بدن به در ازای ۲۰۳ سانتی متر با وزنی بین ۱۸ تا ۱۳۶ کیلوگرم که گاهی تا ۱۸۲ کیلوگرم دیده شده بوده، هرچند ماده ها دارای وزنی بین 45 تا ۸۰ کیلوگرم می باشند.

این گوزن از شمال غربی آمریکا، حوزه حیات وحش نوادا، چراگاه های کوچک و یومینگ، غرب اورگون و واشنگتن و شمال کالیفرنیا، شرق تگزاس در جلگه ادوارد، پنسیلوانیا، ناحیه بیولکس، ایالت ایندیانا و هم چنین مزارع پرورش گوزن در نیوزلند دیده می شود. در مجموع می توان این گوزن را ساکن تندراهای منجمد شمالی تا جنگل های گرمسیری دانست.

این گوزن دارای زیر گونه های متعددی می باشد که معروف ترین آن، گوزن دم سیاه بوده و مهم ترین تفاوتش با گوزن استری در رده بندی جانوری (طبقه بندی علمی) در قسمت زیر خانواده ( گوزن میول: odocoileinae) و (گوزن دم سیاه Capreolinae) است.

این گوزن را در رنگ­های مختلفی می توان دید که عمده ترین آن بدنی کاملاً سیاه و یا بدنی در تابستان به رنگ مایل به قرمز و زمستان قهوه ای تیره، نکته جالب راه رفتن این گوزن بوده که رد پای عقبی شان درون ردیفی از مسیرشان می افتد. به خصوص به هنگام عبور از گل نرم بیشتر نمایان می شود؛ به نحوی که پنجه (سم ها) پاهای عقبی بیشتر از سم های جلویی نشان داده می شود؛ همچنان که در یک ردیف حرکت می کند. به هنگام پرش پاهای عقب را تکیه گاه قرار داده می پرند و همزمان هر چهار پا را به زمین می گذارد. گاهی این پرش به طور خارق العاده ای تا ۷ متر هم می رسد، حداکثر سرعت این گوزن در مسافت کوتاه ۷۲ کیلومتر در ساعت می باشد.

فعالیت این گوزن به هنگام طلوع و غروب خورشید بوده، خانه گوزن استری در جنگل نزدیک بوته های به ظاهر کم تراکم، جایی که گیاهان خوش خوراک و میوه های انگوری، گیاهان دانه دار وجود دارد. همچنین در محل­های تازه سوخته یا فضای درختان بریده که کنده درخت بجا مانده، می باشد.

این گوزن از غنچه های سبز تازه، شاخه های کوچک، شاخه های تیره شده، انواع علف ها تغذیه می کند. ضمناً تمایل ویژه ای به حبه انگور سیاه، تاک، کشمشک، قارچ، سرخس و انجیر هندی دارد.

فصل جفتگیری گوزن استری در نوامبر تا دسامبر بوده، نرها برای تصاحب یک تا چندین ماده با همدیگر می­جنگند، پس از پیروزی نر غالب برای تفریح با سرعت زیاد اقدام به دنبال کردن گوزن می کند. نرها و ماده ها در این مدت آزادانه در کنار همدیگر تا ماه های زمستان برای سفر کردن می ماند.

شاخ­های نر بین ماه های ژانویه تا فوریه می افتد و پس از رویش شاخ جدید و در ماه های تابستان به دور گروه پرسه می زنند. ماده ها پس از طی دوره آبستنی ۲۰۰ روزه به هنگام زایمان از گروه به خصوص نرها فاصله گرفته و 1 تا 4 بره (به طور متوسط ۲ بره) در اواخر می یا اوایل ژوئن به دنیا می آورند. (توجه شود که تا پنج قلو زایی هم دیده شده است و نکته مهم این که هر چه تعداد بچه های به دنیا آمده کم تر باشد، این بچه ها زودتر به سن بلوغ می رسند). بره ها دارای پوشش نقطه ای سفید بوده که برای حفاظت این بره ها در میان علف ها از دید شکارچیان می باشد. این لکه ها (نقطه ها) به مرور و تا پایان ماه اول کمرنگ می شود. معمولاً بره ها در 6۰ تا ۷۵ روزگی از شیر گرفته شده و تا یک سالگی با مادرشان می مانند.

علاوه بر انسان­ها و سگ های تربیت شده شان عمده ترین شکارچیان این گوزن را می توان شیرهای کوهی، گرگ مزرعه، گربه وحشی پشمالو و عقاب­ها دانست.

از دلایل دیگر مرگ و میر گوزن استری گرسنگی در زمستان و آلودگی انگلی که از جمله انگل کشنده کرم مخ و تعدادی از نماتودهای روده ای می باشد. همچنین در نتیجه برخورد این گوزن ها با خودروها تعدادی به این صورت از بین می روند.

با توجه به کشتار و مرگ و میر 4۰۰۰۰۰ گوزن در هر سال انتظار می رود، این گوزن هم در آستانه خطر انقراض قرار بگیرد. گوزن استری در حالت وحشی تا 16 سال و تحت شرایط حفاظت شده تا ۲5 سال می توان عمر کند. گوزن استری دارای زیر گونه های ذیل می باشد:

( گوزن استری کالیفرنیایی) Odocoileus hemionus californicus

(گوزن استری جزایر کدور) Odocoileus hemionus cerrosensis

(گوزن دم سیاه کلمبیایی یا گوزن ساحلی، یا بریتیش کلمبیا در شمال کالیفرنیا)  odocoileus hemionus columbianus

(گوزن استر بیابانی شمال مکزیک) odocoileus hemionus crooki

گوزن بیورو، شمال مکزیک و آریزوئنا)   odocoileus hemionus eremicus

(گوزن استر جنوبی، کالیفرنیا)      odocoileus hemionus fuliginatus

(گوزن استری، غرب و مرکزی آمریکای شمالی)

odocoileus hemionus hemionus

(گوزن استر اینیو، کالیفرنیا)

odocoileus hemionus inyoensis

( گوزن استر پنسیلوانیا، باجا، کالیفرنیا)

Odocoileus hemionus peninsulae

(گوزن استر جزیره تیبورن)

Odocoileus heminnus sheldoni

(گوزن استیکا، مکانهای ساحلی و جزایری از غرب بریتیش کلمبیا)

odocoileus hemionus stikensis

گوزن باوین        Bawean

طبقه بندی علمی

سلسله: جانوران

شاخه: طنابداران

دسته: پستانداران

راسته: زوج سمان

زیر راسته: نشخوار کنندگان

خانواده: سراويده   cervidae

زیر خانواده: سراوین cervinae

جنس: اکسیس     Axis

گونه: اکسیس کیوهلی   A.kuhlii

گوزن باوین

گوزن باوین را با نام هایی همچون کیوهل و باوین هوگ نیز می شناسند.

پوشش این گوزن صاف، لطيف و عموماً به رنگ قهوه ای روشن است که بعضی وقت­ها رنگی به ظاهر خاکستری هم به خود می گیرد. گلو، سر و گردن دارای تکه ها و قسمت های سفید هستند. حدقه دور چشم و روی لب­ها سفید رنگ بوده در حالی که صورت تیره تر می باشد، دم­ها دراز، پرپشت که قسمت رویی قهوه ای و قسمت زیرین آن سفید است. تنها نرها دارای شاخند، شاخ هایی به صورت ۳ شاخه (در شکل و ترکیب ماند گوزن هوگ می­باشد) روی پیشانی با چنگک هایی رو به جلو. معمولاً شاخ های گوزن باوین مقداری کوچک تر از گوزن هوگ است، طول این شاخ­ها به 47 سانتی متر می رسد.

این گونه دارای ۱۰5 تا ۱4۰ سانتی متر طول، 65 تا ۷۰ سانتی متر ارتفاع تا شانه، دمی به بلندی ۲۰ سانتی متر و وزنی بین ۳6 تا 6۰ کیلوگرم می باشد.

این گوزن در جنگل های مرتفع، جنگل هایی با تراکم بالا و در علفزارهای زمین های باتلاقی زندگی نموده و از ۳6 گونه گیاهی تغذیه می کند. منشأ این گوزن جزایر باوین اندونزی بوده و امروزه در جزایر جنوب آسیا هم می­توان آنها را مشاهده نمود.

فصل جفتگیری این گونه در سپتامبر تا اکتبر بوده هرچند نرها در تمامی طول سال قدرت جفتگیری دارند. ماده­ها پس از جفتیگری طی دوره آبستنی ۲۲5 تا ۲۳۰ روز یک بره به دنیا می آورند. (ممكن است دو قلوزایی هم دیده شود) معمولاً بره زایی در ماه های فوریه تا ژوئن اتفاق می افتد.

بره های به دنیا آمده ضعيف و فاقد لکه یا نقطه سفید در پشتشان می باشند. ماده ها در سن ۹ ماهگی به بلوغ جنسی رسیده ولی کمتر در این سن اقدام به جفتگیری می کنند.

شکارچی این گوزن در حال انقراض مارهای بوا می باشد. هم چنین سگ­های شکاری، گرازهای وحشی و نوعی میمون دم کوتاه (macaque) موجب مرگ و میر گوزن باوین می شوند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی