جمله ها بیماریهای باکتریایی سنجاب می توان سالمونلوز، بیماری تیزر، تولارمی، کزاز ،پاستورلوز ، یرسینیوز (شبه سل جوندگان) ، طاعون (بیماری پلاک) ، لیستریوز ،تب لکهای کوههای راکی و غیره می توان نام برد. در ادامه با این بیماری ها و راه های تشخیص ، پیشگیری و درمان آن ها را بررسی می کنیم.
بیماری های باکتریایی
سالمونلوز
عامل آن سالمونلا انتریتیدیس سروتیپ تیفی موریوم و انتریدیس می باشد. سالمونلوز در سنجاب غیرشایع است و گهگاه رخ می دهد. پس از درمان نیز حامل بدون نشانه باقی می ماند. این بیماری ممکن است هم از حیوان به انسان و هم از انسان به حیوان انتقال نماید. جوندگان وحشی می توانند بعنوان یک منبع بیماری باشند. انتقال اغلب از طریق بلع غذای آلوده و بستر آلوده روی می دهد. انتقال بین گونه ای در سالمونلوز خطرناک است. عوامل مؤثر در ابتلا به بیماری عبارتند از: سن کم یا زیاد، کمبود مواد غذایی، حساسیت ژنتیکی، عوامل محیطی و وجود سایر بیماریها.
نشانه های بالینی
سالمونلوز حاد با شیوع ناگهانی همراه است. نشانه های بالینی شامل اسهال، دهیدراتاسیون، از دست دادن وزن، بی اشتهایی و ناحیه پرینه خیس و مرطوب می باشد. مرگ و میر زیادی در ادب بیماری دیده می شود.
یافته های کالبدگشایی
بجای بیماری عمومی ممکن است با سپتیسمی، نکروز چند کانوني کبد و بزرگ شدگی کبد و طحال نیز همراه شود. خونریزی های لکه ای در ریه وجود دارد و بخش نافي عقده های لنفاوی قرمز رنگ می شوند. در شکل تحت حاد و مزمن ممکن است اندازه طحال به دو برابر برسد، کبد و دستگاه گوارش رنگ پریده شود. باید توجه داشت در سالمونلوز هیچ ضایعه و علامتی در روده ها دیده نمی شود. در نمای ریزبینی، احتقان، خونریزی، پنومونی بینابینی، تخریش و نکروز در دیوار سیاهرگها و مویرگها به همراه تشکیل ترومبوز عروق ریوی و ترومبوز در مویرگهای کبد و طحال و ضایعات آمبولی در گلومرول و التهاب كانونی در طحال دیده میشود.
تشخیص
برای تشخیص علاوه بر کالبدگشایی انجام کشت از مدفوع، غدد لنفاوی مزانتر و روده کور می تواند مفید واقع شود. برای جداسازی سالمونلا می توان از خون، ریه و سایر احشا استفاده نمود.
پیشگیری و درمان
ریشه کنی در این بیماری توصیه می شود. با درمان بیماری ممکن است شکل اپیزئوتیک بیماری به شکل انزئوتیک تبدیل شود. به واسطه اهمیت بهداشتی سالمونلوز لازم است تا در گله های بزرگ، حاملین آلودگی شناسایی و معدوم گردد. بنابراین برای عرضه به بازار و کارهای تحقیقاتی باید از حیوانات سالم استفاده شود. یکی از روشهای مفید برای کنترل بیماری به قرار زیر است: استفاده از سیپروفلوکساسین یا اکسی تتراسیکلین به میزان ۱۰ گرم در لیتر آب آشامیدنی یا تجویز روزانه ۲۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن. توصیه میشود به دلیل احتمال انتقال بیماری به انسان، از درمان سنجابهای مبتلا به سالمونلوز خودداری نموده و حیوان آلوده را معدوم نمایید.
بیماری تیزر
بیماری توسط یک باکتری هاگدار به نام کلستریدیوم پیلاریفورمیس ایجاد می شود که منحصراً در سلولهای میوکارد یا اپیتلیال روده و سلولهای کبد تکثیر می یابد. این باکتری طیف میزبانی وسیعی دارد و انتقال بین گونه ای هم رخ میدهد. در اغلب مواقع، به شکل تحت بالینی بروز می نماید. عواملی مانند از شیر گرفتن، بهداشت ضعيف، مصرف کورتیکوستروئیدها و استرس، انگل های روده ای و تغذیه نامناسب ممکن است شیوع را تسریع نمایند. اپیزوتیک و همه گیری های مختلفی با این باکتری دیده شده است.
نشانه های بالینی
نشانه های بالینی شامل اسهال آبکی زرد کمرنگ، افسردگی، دهیدراتاسيون، بی حالی و در نهایت مرگ میباشد. گاهی پیش از نشانه های هشداردهنده سبب مرگ حیوان می شود.
یافته های کالبدگشایی
در کالبدگشایی، ضایعات محدود به کبد و روده ها است. ممکن است نکروزهای چند کانونی در کبد دیده شود. ضایعات رودهای شامل درجاتی از اتساع روده بزرگ، قرمزشدن سروز ایلئوم، پر بودن محتویات روده از مایعات کف آلود زردرنگ و وجود پلاک های خاکستری در مخاط سكوم و کولون است و در کبد هم پلاکها و لکههای سفید متعدد دیده میشود.
در آلودگی با کلستریدیوم پیلی فرم، نکروز انعقادی به همراه نفود نوتروفیلهای محیطی دیده میشود و وجود تعدادی باکتری داخل سلولی در لبه ضایعات موجود بر روی کبد بیشتر مشاهده می شوند. در روده، آدم در پارین به همراه نفود سلول های چند هسته ای و از بین رفتن ساختار مخاطی دیده می شود. ممکن است التهاب لایه های عضلانی نیز گسترش یابد. باسیل های مشخص در انتروسیتهای اطراف ناحیه مبتلا قابل مشاهده است.
تشخیص
تشخیص بیماری از راه کشت باکتری دشوار است زیرا این باکتری براحتی جدا نمی شود. با وجود این با رنگ آمیزی محل ضایعه می توان باکتری را به صورت مشخص مشاهده نمود. برای مشاهده باسیل ها می توان از رنگ آمیزی گیمسا و یا نقره یا روش پادتن فلورسنت استفاده نمود. این باکتری بلند و چندشکلی است و طی تکامل گاهی به شکل دانه تسبیح دیده می شود.
پیشگیری و درمان
درمان با تتراسایکلین ممکن است انجام شود ولی در اغلب موارد درمان حیوان مبتلا با شکست مواجه میشود. باکتری ایجاد هاگ می نماید و برای از بین بردن آن می توان از محلول ۵/ ۰ درصد هیپوکلریت استفاده نمود. قرنطینه مبتلایان از سایرین نیز توصیه می شود.
تولارمی
بیماری تولارمی (شبه طاعون) توسط میکروب فرانسيس سیلاتولارنسیس در بسیاری از حیوانات و انسان گزارش شده است. این عامل عفونی یک باسیل گرم منفی است. این بیماری باکتریایی شبیه طاعون است و همه جوندگان را نیز مبتلا می نمایند. بیماری از نظر بهداشت عمومی و بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان حائز اهمیت است. هرچند کک خرگوش بعنوان عامل اصلی انتقال بیماری به انسان شناخته شده است ولی مگسهای گزنده، شپش و کنه ها نیز می توانند بیماری را انتقال دهند.
نشانه های بالینی
نشانه های مشخص بیماری در جوندگان شامل بی اشتهایی، کاهش فعالیت، کاهش وزن گیری و بی قراری است که در مرحله پایانی همراه با تشنج می گردد. در این نوع بیماری حیوانات دارای پوشش خارجی ضخیم و نامرتب میشوند و در یک گوشه ازدحام مینمایند و دور هم جمع می شوند و نهایتاً طی ۴۸ ساعت میمیرند. در شیوع حاد این بیماری در کلونی حیوانات می تواند تا ۱۰۰ درصد موجب مرگ شود.
یافته های کالبدگشایی
جراحات ناشی از این بیماری پس از مرگ، شبیه بیماری طاعون جنگلی و پزودوتوبرکلوزیس (سل کاذب) میباشد. بزرگ شدگی طحال و کبد در موارد حاد بیماری وجود دارد که در شکل تهاجمی سپتیسمی پدید می آید. در کالبدگشایی، ضایعات نکروتیک چند كانونی در کبد، ریه ها، طحال و مغز استخوان گاهی یافت میشود. ریه حالت خالدار دارد و در زیر جنب خونریزی مشاهده می شود. کبد بزرگ و رنگ پریده می شود. طحال نیز بزرگ شده و گاهی کانون های سفیدی بر روی آن ایجاد میشود. در موارد مزمن لنفادنیت چرکی یا نکروتیک مشاهده میشود.
تشخیص
تشخیص بیماری با کشت از طحال، کبد و ندول های لنفاوی و یا خون صورت می گیرد. با این حال عامل بیماری در محیط های کشت معمولی بخوبی رشد نمی کند ولی ممکن است در حیوانات آزمایشگاهی با محیطهایی که حاوی گلوکز، سیستین و سرم باشند خوب رشد نماید.
با تزریق میکروب به حیوانات آزمایشگاهی مانند خوکچه هندی می توان با موفقیت آن را جدا نمود.
پیشگیری و درمان
در مورد حیوانات مبتلا اقدامات درمانی توصیه نشده است.
کزاز
کزاز بیماری عفونی کشنده در تمام گونه های جانوری و نیز انسان می باشد که در اثر یک توکسین عصبی قوی یعنی تتانواسپاسمین ایجاد میشود و از خصوصیات آن ازدياد حساسیت و انقباض عضلات و تشنج است. عامل بیماری باکتری بی هوازی اجباری به نام کلستریدیوم تتانی است. این بیماری در مناطق گرمسیری شایعتر است. راه ورود زخم آلوده یا بند ناف می باشد. عفونت ناشی از کلستریدیوم تتانی در سنجاب خاکستری گزارش شده است.
نشانه های بالینی
نشانه های بالینی شامل افسردگی، آمفیزم و ادم زیرجلدی، فلجی و انقباضات سخت و پیشرونده عضلات است.
تشخیص
تشخیص براساس نشانه های بالینی اختصاصی و کشت میکروبی است. ظاهر باسيل چماقی شکل یا شبیه راکت تنیس است. تولید توکسین بایستی تائید شود که در این مورد آزمایش های خنثی سازی در موش مورد استفاده قرار می گیرد.
پیشگیری و درمان
درمان بوسیله تزریق پنی سیلین به میزان ۱۰۰۰۰-۱۵۰۰۰ واحد به ازا هر ۴۵۰ گرم وزن بدن انجام می گیرد. تزریق ۵۰۰ واحد آنتی توکسین کزاز، مانع بروز انقباظات عضلانی در حیوان می گردد.
پاستورلوز
انتقال این بیماری نسبت به دیگران از شیوع بیشتری برخوردار بوده و نیز این توانایی را دارد که از حیوانات خانگی دیگر مانند سگ و گربه به انسان منتقل شود. این بیماری ممکن است در
نتیجه فشار و استرس متعاقب تغییر محیط (جابجائی، حمل و نقل)، نگهداری نامناسب از قبیل ازدحام زیاد، تهویه ضعیف، شرایط مرطوب، آمونياک ناشی از مواد دفعی محصول باکتریها رخ و لذا تهویه خوب در این مورد اهمیت دارد. باکتری پاستورلا مولتوسیدا از طریق بلع و استنشاق در جوندگان مختلف بیماری ایجاد مینماید، به اشکال مختلف تنفسی، سپتی سمی، لنفادنوپاتی و نهفته می تواند دیده شود.
نشانه های بالینی
نشانه های بالینی عبارتند از بی اشتهایی، کاهش دفع مدفوع، افسردگی، افزایش دمای بدن، موهای ژولیده، کونژکتیویت، ترشحات بینی، عطسه، تنفس دهانی، افزایش تعداد تنفس (حدود ۱۵۰ بار در هر دقیقه)، کاهش وزن، لاغری مفرط، بی قراری، عدم تعادل، لنفادنیت و نهایتاً مرگ می باشد. تورم، سرخی و درد در محل گازگرفتگی مشاهده می شود. مقادیر اندکی خون نیز ممکن است اطراف سوراخ های بینی دیده شود. پاستورلا پنوموتروپیکا سبب ورم پستان و آبسه های پوستی در حد فاصل چشم و گوش می شود.
تشخیص
تشخیص بر پایه نشانه های بالینی، رادیوگرافی، سیتولوژی نای و کشت نمونه و جداسازی عامل بیماری از خون، ترشحات و یا اندام داخلی حيوان مبتلا انجام می پذیرد. نشان دادن جرم مولد بیماری در گسترش تهیه شده از کبد و خون قلب که با بلودو متیلن رنگ آمیزی شده اند در تایید تشخیص مفید است.
پیشگیری و درمان
درمان بیماری با کاهش عوامل استرس زا و آنتی بیوتیک عملی است و سنجاب های بیمار یا آلوده می توانند انسان را مبتلا نمایند. مراقبت های حمایتی مانند اکسیژن، محیط گرم، مایع درمانی، تغذیه کمکی، استراحت، استفاده از داروهای ضد اضطراب مانند میدازولام که توانایی ضعف تنفسی دارند، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، اتساع دهنده برونش در درمان بیماری مفید خواهند بود. پودر اکسی تتراسیکلین با دوز ۴۰ میلی گرم (محتوی 2/2 میلی گرم اکسی تتراسیکلین فعال) به ازا هر سنجاب در روز به صورت خوراکی و به مدت ۵ روز اغلب مفید واقع میشود.
یرسینیوز (شبه سل جوندگان)
عامل بیماری شبه سل جوندگان یرسینیا انتروکولیتیکا بوده که یک اختلال حاد، تحت حاد، مزمن یا پنهان برخی از سنجاب ها می باشد و احتمال انتقال آن از جوندگان خانگی وجود دارد. عفونت از طریق غذا و آبی که به مدفوع جوندگان وحشی و پرندگان آلوده شده باشد منتقل میشود. اغلب عفونت در فصول سرد اتفاق می افتد. یرسينيا انتروکولیتیکا یک باکتری همه جایی است و از موارد التهاب روده در جوندگان و انسان جدا شده است.
نشانه های بالینی
در رابطه با ویژگی نشانه های بالینی ایجاد شده توسط یرسینیا انتروکولیتیکا اطلاعات دقیقی وجود ندارد. کاهش وزن و اسهال از عمده ترین نشانه های بیماری هستند و نیز ناقلین ظاهرا سالم نیز دیده می شوند. بیماری در انسان بیشتر در کودکان اتفاق می افتد و نشانه های بیماری بعد از یک دوره کمون ۱ تا ۳ هفتهای به صورت دردهای شکمی حاد در سمت راست و پایین شکم (که با درد ناشی از آپاندیسیت اشتباه می شود)، تب و استفراغ بروز می کند.
یافته های کالبدگشایی
در عقده های لنفاوی مزانتر تورم و ضایعات پنیری مشاهده میشود و همچنین در طحال، کبد، ریه و کیسه صفرا و حتی در دیواره روده نیز این ضایعات پنیری مشاهده میشود.
پیشگیری و درمان
درمان با آمینوگلیکوزیدها و تریمتوپریم – سولفامتوکسازول نتایج خوبی را در پی داشته است.
طاعون (بیماری پلاک)
یرسینیا پستیس عامل طاعون غده ای که مرگ سیاه نیز نامیده می شود. مرگ سیاه به پاندمی طاعون اطلاق می گردد که در اواسط قرن یازدهم شروع شد و تا اواخر قرن شانزدهم نقاط مختلف اروپا را مورد هجوم قرار داد. یرسینیا توسط انواع ککهای مکنده خون از جوندگان به انسان منتقل می شود. اصولاً طاعون بیماری دامهای اهلی نمی باشد. باکتری در کک تکثیر می یابد و زمانی که باکتری وارد بدن جونده شود بسرعت در میان جمعیت آنها گسترش می یابد.
بیماری پلاک توسط جوندگان از جمله سنجاب ها و حیوانات اهلی مثل سگ و گربه و انسان یاد می شود. باکتری در جوندگان به صورت تحت بالینی و مزمن می تواند حفظ شود. عامل بیماری به سنجابها عمدتاً از راه گزش کک، تماس، بلع و کانی بالیزم منتقل می گردد.
نشانه های بالینی
بسبب رخوت و بیحالی، عدم تعادل و مرگ می شود. مرگ و میر تا ۱۰۰ درصد می باشد
پیشگیری و درمان
درمان با آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین، استرپتومایسین و سولفانامید انجام می گیرد. ممانعت از برقراری ارتباط بین جوندگان وحشی خارج از خانه با حیوانات خانگی داخل خانه در پیشگیری مؤثر است.
لیستریوز
عامل آن ليستريا منوسیتوژنز میباشد که یک انگل داخل سلولی اختیاری است و هرگونه استرسی که موجب اختلال در ایمنی وابسته به سلول گردد باعث میشود که باکتری از سلول های بیگانه خوار آزاد گردد و شروع به تکثیر نماید و باعث بروز بیماری شود. ليستريا منوسیتوژنز به طور معمول در طبیعت روی علوفه و گیاهان، خاک و مدفوع دام و انسان است. همچنین در مخاط برخی حیوانات به صورت کمنسال یافت می شود. در سنجاب فرم تحت حاد بیماری مشاهده شده است. انگل های خارجی ناقل باکتری لیستریا از یک حیوان به حیوان دیگر هستند.
نشانه های بالینی
تظاهر بیماری به سه فرم مننگوآنسفالیت، سقط جنین و سپتیسمی است که با راه ورود میکروب ارتباط دارد. در سنجاب ها عمدتاً نشانه های بیماری شامل سپتی سمی حاد، ترشحات چشمی، عدم تعادل، چرخش و تشنج است.
یافته های کالبدگشایی
جوندگان در صورت آلودگی با مرگ همراه می شوند و تشخیص پیش از مرگ بیماری بسیار مشکل است. ممکن است ضایعات نکروزه در کبد مشاهده شود.
تشخیص
بهترین روش، جدا نمودن میکروب از کانون های مشخص نکروزه در کبد و مغز دام آلوده است. آزمایشهای سرم شناسی از قبیل تثبیت عامل مکمل و آگلوتیناسیون باکتریایی معمولاً برای تشخیص حیوانات به ظاهر سالم بکار می رود.
پیشگیری و درمان
درمان بوسیله اکسی تتراسایکلین بصورت تزریق عضلانی به میزان ۱۰ میلی گرم /کیلوگرم و یا به صورت خوراکی به میزان ۵۰ میلی گرم / لیتر آب آشامیدنی انجام می گیرد.
اریزی پلوتریکس
عامل بیماری یک باکتری میله ای بدون هاگ گرم مثبت به نام اریزی پلوتریکس اینسیدیوزا است که از نمونههای تهیه شده از حلق حیوانات به ظاهر سالم نیز جدا شده است. این جرم یک ساپروفیت است و بیشتر روی لوزه ها یافت می شود. این باکتری انتشار جهانی دارد. در محیط بقا و گستردگی دارد و در روی مواد آلی تکثیر می یابد.
نشانه های بالینی
نشانه های بیماری شامل سپتیسمی حاد، پوشش خارجی نامرتب، کونژکتیویت با ترشحات موکوسی- چرکی و افسردگی است.
تشخیص
تشخیص براساس جداسازی ارگانیسم است.
پیشگیری و درمان
درمان بوسیله تزریق عضلانی کلرامفنیکل روزانه ۲ نوبت به میزان ۱۰ میلی گرم /کیلوگرم انجام می گیرد.
لپتوسپیروز
این بیماری بالینی مهم در بسیاری از گونه های حیوانی دیده می شود. یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که به وسیله سرووارهای مختلف لپتوسپیرا انترو گانز ایجاد می شود و در ایران نیز شایع است. جوندگان اغلب دفع کننده های شدید و دائمی جرم می باشند. دفع جرم در ادرار معمولاً در اواخر بیماری و طی دوره نقاهت و بهبودی است و معمولاً بصورت متغیر دوام دارد. اما سنجابها بسیار مستعد هستند و عفونت می تواند به مرگ و میر بالا منجر شود. این بیماری در بسیاری از گونه های حیوانی دیده میشود. بسیاری از جوندگان از جمله سنجابها به عنوان منبع عفونت به سایر حیوانات اهلی و وحشی و برای انسان عمل مینمایند.
نشانه های بالینی
سنجاب ها به گونه های مختلف این باکتری حساسیت دارند که نشانه ها را به شکل بیماری آنمی همولیتیک شدید، زردی، هموگلوبینوری، نفریت و هپاتیت طی ۶-۴ روز نشان می دهند.
تشخیص
تشخیص قطعی بیماری براساس کشت و جداسازی عامل بیماری و یا مشاهده آن در نمونه ادرار و با استفاده از میکروسکوپ زمینه تاریک و روش پادتن فلورسنت و یا حضور جرم در برشهای بافت شناسی است. کشت خون تنها در مرحله سپتیسمی که جرم در خون حضور دارد، با ارزش است.
پیشگیری و درمان
هدف اصلی درمان در تمام عفونت های لپتوسپیرائی کنترل عفونت پیش از آسیب کبد و کلیه هاست. برای این منظور بلافاصله پس از مشاهده نشانه های بیماری در گله، استرپتومایسین و تتراسایکلین توصیه میگردد. البته در صورتی که سپتیسمی اتفاق بیفتد درمان مؤثر نخواهد بود.
باکتری های خانواده ریکتزیایی
تب کیو
بیماری تب کیو با عامل ریکتزیایی بنام کوکسیلا بورتنی در گونه های مختلف جوندگان (و احتمالاً سنجابها) و انسان دیده می شود. وقوع بیماری ناگهانی است. مدفوع، ادرار، مدفوع کنهها، خاک را آلوده می سازد و خاک آلوده منبع عفونت از طریق استنشاق ریز قطره ها است. کنه در انتقال آن نقش موثری دارد. مهمترین راه انتقال به انسان از طریق استنشاق ریزقطره ها است. سایر راههای انتقال شامل راه گوارشی، گزش کنه یا موارد تصادفی در آزمایشگاه می باشد. گرد و غبار برخاسته از بستر آلوده می تواند خطرساز باشد.
نشانه های بالینی
نشانه های بالینی شامل تب، دردناکی عضلات و ظهور دانه های جلدی است. در موارد مزمن بیماری اندوکاردیت و اختلالات کبدی از نشانه های بیماری است. مرگ به علت تب کیو در جوندگان نادر است ولی خطر بالقوه انتقال بیماری به انسان زیاد است.
یافته های کالبدگشایی
یافته های کالبدگشایی شامل بزرگ شدگی طحال و ضایعات جلدی است.
تشخیص
تشخیص بر پایه روش پادتن فلورسنت و یا رنگ آمیزی گیمساست. روش های سرم شناسی شامل الایزا، ثبوت عناصر مکمل و میکروآگلوتیناسیون می باشد.
پیشگیری و درمان
درمان موفقیت آمیزی در جوندگان گزارش نشده است ولی با توجه به انتقال عامل انسان بایستی با احتیاط برخورد شود.
تب لکهای کوههای راکی
این بیماری در گونه های مختلف جوندگان از جمله سنجاب گزارش شده است. عامل بیماری ریکتزیا ریکتزی است. بیماری از طریق کنه به سایر حیوانات و انسان منتقل می شود. تماس و معاینه جوندگان در مناطقی که بیماری در آنجا بصورت اندمیک وجود دارد باید با احتیاط انجام گیرد. نشانه های بالینی بیماری شامل افزایش درجه حرارت بدن، افسردگی، بی اشتهای و اورکیت است. تشخیص براساس آزمایشات سرولوژیک است. درمان بوسیله تجویز تزریقی و یا خوراکی تتراسایکلین انجام می گیرد. در روش خوراکی تتراسکلین به نسبت ۲۰ درصد در آب آشامیدنی برای مدت ۷-۵ روز مصرف می گردد.
آبسه ها
آبسه های پوستی را می توان به وسیله تری متوپریم – سولفادیازین درمان نمود. یک چهارم قرص 100/20 میلی گرمی آن را در آب حل نموده و محلول حاصله را به ۱۲ قسمت مساوی تقسیم نمائید. هر قسمت آن محتوی ۱۰ میلی گرم ماده فعال تری متوپریم – سولفادیازین است که دز مورد نیاز یک سنجاب ۱۰۰ گرمی در روز است.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM