از بخش های مهم تولید مرغ ارگانیک استفاده از مواد غذایی موجود از گونه های مختلف گیاهی در محدوده پرورش و خو گرفتن پرنده به شرایط و سیستم پرورش آزاد که در کل باعث رفاه پرندگان می گردد. بخش قابل توجهی از رژیم غذایی پرنده از طریق تأمین شده که این خود باعث صرفه جویی اقتصادی در این زمینه می گردد.در ادامه همین پست اطلاعاتی در مورد مدیریت محدوده پرورش مرغ ارگانیک بیان شده است.
مدیریت محدوده پرورش
از بخش های مهم تولید مرغ ارگانیک استفاده از مواد غذایی موجود از گونه های مختلف گیاهی در محدوده پرورش و خو گرفتن پرنده به شرایط و سیستم پرورش آزاد که در کل باعث رفاه پرندگان می گردد. بخش قابل توجهی از رژیم غذایی پرنده از طریق تأمین شده که این خود باعث صرفه جویی اقتصادی در این زمینه می گردد.
با مدیریت محدوده پرورش مرغ ارگانیک باید مکانی به وجود آورد که ترکیبی از درخت، پرچین و گونه های مختلف گیاهی باشد. استفاده از گوسفند می تواند در کوتاه نمودن پوشش علوفه ای مفید باشد. آشیانه ها و سایبان ها را می توان از شاخه های بزرگ و کوچک ساخت. تعداد تراکم پرندگان نباید از ۲۵۰۰ پرنده در هکتار تجاوز کند.
همچنین استفاده نمودن از خروس در گله می تواند دارای مزیت هایی مانند: راهنما بودن، از نزاع بين مرغ ها جلوگیری کردن، از مرغ در برابر حمله سگ و روباه جلوگیری کردن اشاره کرد.
سیستم مدیریتی مناسب
تنها سیستمی که مطابق با الزامات مقررات اتحادیه اروپا حاکم بر کشاورزی ارگانیک است. آشیانه های متحرک (با قابلیت جابه جایی) ترجیح داده می شوند زیرا می توان در مراتع و چراگاه ها به چرخش درآمد. و از آنجا که آشیانه های ثابت ممکن است دارای مرتع کمتر و یا کمتر در مجاورت مرتع نزدیک بوده و اغلب در از میدان های اشتراکی برخودار باشند. با این حال، در آشیانه های ثابت پرورش نیز براساس قوانین و مقررات و رعایت کامل نکات بهداشتی امکان پذیر است. جوجه باید در طول روز دسترسی مستمر و آسان به زمین های تحت پوشش با پوشش گیاهی را داشته باشد. استانداردهای انجمن خاک برای ایجاد سایه و سرپناه نیاز است، ترجیحاً ارائه در قالب درختان، درختچه و یا پرچین های بلند توصیه می شود. از نوارهای پوششی و یا پوششهای مصنوعی می توان استفاده کرد.
نوع آشیانه
با مدیریت محدوده پرورش مرغ ارگانیک آشیانه ها باید به گونه ایی باشد که فضای کافی برای پرندگان و حرکت آزادانه آنها به اطراف فراهم کند. استانداردهای انجمن خاک جهت یک ساختمان مفید با ظرفیت بیش از ۵۰۰ پرنده و به صورت سیار می باشد. با این حال، ممکن است مجوز بیش از ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ مرغ تخمگذار نیز برای یک آشیانه داده شود. به عبارت دیگر، به شرطی که شرایط مختلف لحاظ گردد و توان تولید، سلامت و رفاه پرندگان در نظر گرفته شود. همانطور که در بالا اشاره شد، انجمن خاک طبق استاندارد ۲۰٫۷ اجازه می دهد تا اندازه گله بیش از ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ مرغ تخمگذار و یا ۱۰۰۰ مرغ گوشتی با حفظ شرایط لحاظ کرد. علاوه بر این باید تولید کنندگان به یک سطح آشکارا بالای مدیریت، بهداشت و رفاه نیز، با رعایت استاندارد در محدوده و مشخص شده اقدام کنند. اگر هدف این است که اندازه گله برای تولید بزرگتر شود باید اطمینان حاصل شود که به اندازه کافی زمین مناسب که قادر به اجرای سیستم چرخشی پرندگان در مزرعه باشد را دارا هستند.
بستر در آشیانه
بله بستر همیشه باید برای پرندگان به ابتدا ورود فراهم شود. استاندارد مورد نیاز بستر: باید به طور منظم پر نگه داشته و در شرایط خشک و عاری از هرگونه آلودگی باشد. استفاده از نی های آلی به عنوان یک ماده پوششی مفید است، استفاده از کاه نیز می تواند ایده آل باشد. برای مرغ، خرد شده کاه و یا پوشال چوب از چوب فرآوری نشده مناسب تر می باشد.
الزامات مورد نیاز خانه
تحت ACOS به صورت خلاصه عبارتند از:
- اندازه انبار: حداکثر شش مترمربع به ازای هر پرنده
- چوب زیر پایی: حداقل ۱۸ سانتی متر به ازای هر پرنده
- باکس های لانه انفرادی: حداکثر هشت پرنده در لانه
- لانه گروهی: حداقل ۱۲۰ سانتی متر مربع به ازای هر پرنده
- مساحت ساخته شده کف آشیانه از تکه های باریک: حداکثر ۶۶٪
- سوراخ خروج / ورود: حداقل ۲۴ متر به ازای ۱۰۰ مترمربع مساحت کف آشیانه.
انجمن خاک تنها شش پرنده در هر باکس لانه را اجازه می دهد.
استفاده از نور مصنوعی
روشنایی مصنوعی به طور معمول برای اطمینان از تداوم تولید تخم مرغ لازم است. با این حال، طول “نور روز” از ۱۶ ساعت نباید تجاوز کند. برای این منظور از باطری، پنلهای خورشیدی و ژنراتور های بادی کوچک اغلب استفاده می شود.
جوجه کشی
را می توان هم در آشیانه اجازه داد مرغ بر روی تخم ها بنشیند (کرچی) و یا از دستگاه جوجه کشی استفاده نمود. اکثر تولید کنندگان، بسته به شرایط آب و هوایی اجازه می دهند پرندگان بر روی تخم ها بنشینند. و در برخی موارد نیز آشیانه های جهت تخم گذاری و دورتر آشیانه اصلی برای این کار در نظر گرفته می شود.
میزان مصرف
بسته فصل و نوع نژاد پرنده میزان مصرف متفاوت است، اما در حدود ۵ الی 5/8 کیلوگرم برای هر مرغ میباشد بنابراین دسته ۱۰۰ تایی پرنده نیاز به ۱۰۰۰ کیلوگرم از مواد غذایی را دارد (به علاوه هر ضرر و زیان توسط موش ها، پرندگان وحشی و ضایعات). در فصول گرم سال میزان مصرف کاهش پیدا می کند و جوجه تمایل به خوردن در صبح و شب دارد. در مرغ های غیر تخمگذار تمایل خوردن بیشتر در صبح می باشد. بنابراین مواد غذایی باید به راحتی در دسترس پرندگان قرار گیرد.
شما احتمالاً نیاز به سرمایه گذاری در ذخیره سازی غذا و امکانات توزیع دارید. در مقیاس فله باید به حد کافی ذخیره سازی باشد. طیف وسیعی از فیدر های مکانیکی وجود دارد، که می تواند مواد خوراکی تهیه شده را به طور مستقیم توسط نوار نقاله فیدر و تجهیزات مکانیکی دیگر به محدوده پرورش انتقال داد. هنگامی که در محدوده پرورش غذا را می توان به طور مستقیم به پرندگان داد برای جلوگیری از تلف شدن آن معمولاً به صورت قرار گرفتن یک نوع کلاه بالای درب فیدر برای محافظت از غذا در برابر پرندگان وحشی، استفاده نمود.
نظرات کاربران
2:27:55 AM