دیگوکسین، داروی آینوتروپ مثبت و کرونوتروپ منفی است که در درمان نارسایی احتقانی قلب بکار می رود.به ادامه توضیحاتی در زمینه معرفی داروی دیگوکسین و دایمرکاپرول در طیور که ارائه کرده ایم توجه فرمایید.
دیگوکسین DIGOXIN
نام تجاری
لانوکسین، کاردوکسین، دیگوکسینوم، دیگو گزوسیدوم لانوگزیکپس
گروه دارویی
داروی مقوی قلب (آینوتروپ مثبت)
موارد مصرف
دیگوکسین در تعدادی از گونه های پرندگان از جمله جوجه (مرغ)، بوقلمون، اردک، طوطی دُم دراز آمریکایی (کوآکر)، گنجشک و مرغ عشق (طوطی استرالیایی) مورد مطالعه قرار گرفته است. دیگوکسین به طور بالینی برای درمان پرندگان مبتلا به نارسایی احتقانی قلب بکار رفته است.
تداخل های دارویی
با ارائه توضیحاتی در مورد معرفی داروی دیگوکسین و دایمرکاپرول در طیور تداخل دارویی دیگوکسین را بیان میکنیم که پیرامون این بحث آنتی اسیدها، سایمتیدین، متوکلوپراماید، نئومایسین (خوراکی)، داروهای شیمی درمانی (سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین، آلکالوئیدهای وینکا و سیتارابین) ممکن است مقدار جذب دیگوکسین از دستگاه گوارش را کاهش دهند. داروهای زیر ممکن است میزان سطح سرمی دیگوکسین را افزایش داده یا میزان دفع آن را کاهش داده یا اثرات سمی آن را تشدید کنند:
دیازپام، کینیدین، آنتی کولینرژیکها، سوکسینیل کولین، وراپامیل، تتراسایکلین و اریترومایسین. داروهایی که تعادل الکترولیت را می توانند متأثر کنند، می توانند تأثیر پذیری یا اثرات سمی دیگوکسین را نیز تشدید کنند: مدّرها (فوروسماید و تیازیدها) ممکن است بیمار را به مسمومیت دیژیتالی مستعد نمایند. سایر داروهایی که میتوانند پتاسیم بدن را تخلیه کنند (آمفوتریسین B گلوکوکورتيکوئيدها، ACTH، مليّنها، سولفونات پلی استایرن سدیم) یا پتاسيم خارج سلولی را کاهش دهند (گلوکاگن، مقادیر زیاد دکستروز داخل وریدی، انفوزیون انسولین / دکستروز) ممکن است بیماران را به اثرات سمی داروهای دیژیتالی نیز مستعد نمایند. اسپیرونولاکتون ممکن است اثرات سمی دیگوکسین را افزایش یا کاهش دهد.
دایمرکاپرول: بال DIMERCAPROL: BAL
نام تجاری
بال، بریتیش آنتی- لویزیت، دایمرکاپتوپروپانول، دای تیوگلایسرول دایمر کاپرولوم و سولفکتین هامبورگ
گروه دارویی
پادزهر
موارد مصرف
دایمر کاپرول، برای درمان مسمومیت با سرب، طلا، جیوه و آرسنیک بکار میرود. فلزات مختلف دارای میل ترکیبی متفاوتی برای ترکیب با دایمر کاپرول و آنزیم های حاوی گروه سولفیدریل بوده و لذا این دارو در شلاته کردن بعضی از فلزات (مانند سلنیوم) نسبتاً غير مؤثر است. شلاته شدن با دایمرکاپرول قابل برگشت بوده و لذا فلزات می توانند از کمپلکس، تجزیه و جدا شوند، مانند شرایط کاهش غلظت دایمر کاپرول، محیط اسیدی و یا اکسیده شدن. کمپلکس دایمرکاپرول با فلزات از طریق ادرار و مدفوع دفع می گردد. قلیایی کردن ادرار سبب افزایش دفع سم می گردد. برای مسمومیت با سرب، دایمرکاپرول ممکن است با ادتات کلسیم مصرف شود. دایمر کاپرول در موارد پیشرفته مسمومیت با فلزات سنگین، خیلی مؤثر نمی باشد. بنابراین بهتر است که دارو بلافاصله پس از بروز مسمومیت تجویز گردد. دایمرکاپرول برای درمان مسمومیت با سرب در پرندگان مصرف شده است. دارو از راه خوراکی می توان تجویز نمود. ممکن است این دارو در مقایسه با ادتات کلسیم برای دفع سرب از سیستم اعصاب مرکزی و کاهش دادن غلظتهای خونی سرب، مؤثرتر باشد.
تداخل های دارویی
به دلیل اینکه دایمرکاپرول می تواند تشکیل کمپلکس سمی با فلزات خاصی (کادمیوم، سلنیوم، اورانیوم و آهن) دهد، لذا نبایستی با املاح آهن یا سلنيوم تجویز شود. حداقل ۲۴ ساعت پس از آخرین مقدار تجویز دایمرکاپرول، می توان درمان با آهن یا سلنيوم را شروع کرد.
نظرات کاربران
2:27:55 AM