در پرورش بلدرچین علاوه برتجهیزات لازم برای پرورش باید به ویتامین های مورد نیاز در پرورش بلدرچین توجه ویژه نمود. ازجمله این ویتامین ها می توان به ویتامین A، D، E، K و ویتامین های محلول در آب نام برد . در ادامه به معرفی این ویتامین ها و نقش آن ها در کاهش بیماری های در پرورش بلدرچین به طور کامل می پردازیم.

ویتامین ها (محلول در چربی)

ویتامین A : کاروتن

ویتامین A را به دلیل اهمیت ویژه آن در میان سایر ویتامین ها به جهت رشد، ویتامین رشد هم می نامند. علاوه بر این ویتامین رتینل (A) می تواند در سامانه بینائی نقش مؤثری را با شرکت در ساختار شبکیه ایفا کند و یا رشد استخوان ها و بافت پوششی بلدرچه ها را تحت تأثیر خود قرار دهد و پیرو آن مقاومت بدن را در برابر بیماری­ها افزایش و در صورت کمبودش کاهش دهد (به ویژه در برابر انواع بیماری های عفونی ، نیوکاسل و کوکسیدوز) یا با کمبودش باروری بلدرچین را مختل کند و باعث تخم های کوچک شود  به هر صورت این ماده آلی ارزشمند در موادی نظیر مولتی ویتامین ها یافت می شود پس بد نیست که گاهاً مقداری علوفه سبز تازه یا خشک شده به شیوه مصنوعی به جیرة بلدرچین ها افزوده شود در مورد این ویتامین ها توضیح ها و تفسیرهای زیادی وجود دارد ولی به دلیل عدم ضرورت آن ها از این توضیحات چشم پوشی می کنیم و تنها از این به بعد به میزان این ویتامین که برای ۳۰-۱ روز تنها به IU/GK 10000 اکتفا می کنیم و آنکه از ۳۰ روز به بالا باید این مقدار را به IU/GK 10000 برسانیم. فقط نکته ضروری در مورد این ویتامین آن است که برای جلو گیری از اکسیداسیون آن هرگز نباید اقلام حاوی آن را از قبل آسیاب کنیم.

ویتامین A برای گله های تخم گذار و به طور کل برای همه گله ها در زمان بروز بیماری ها به ویژه کوکيدوز کاربردی تر می شود.

ویتامین D: کلسیفرول

ویتامین راشیتیسم کش، این ویتامین را به این دلیل به این نام می خوانیم چون که کلسیم و فسفر را متابولیسم می کند و اگر در ویتامین D که باز در این گروه 3D اهمیت بیشتری دارد خللی ایجاد شود بر میزان جذب این دو عنصر ماکرو نیز خلل وارد می شود و در نتیجه می تواند بر مینرالیزاسیون استخوان ها مؤثر واقع شود و همچنین در هورمون های پاراتیروئیدی نیز قابلیت تأثیر داشته باشد. یک محقق می تواند این ویتامین را در موادی چون غلات و پودر ماهی بیابد.

برای پرورش گله بلدرچین ویتامین های ارگوکلسیفرول و کولی کلسیفرول پر اهمیت تر از سایر انواع ویتامین D هستند پس باید میزان این نوع را برای جوجه بلدرچین های ۳۰- 1 روزه معادل ICU / rg 1250 و برای گله­های گوناگون ICU / rg 1200 منظور می کنیم.

تخم گذار که مصرف این ویتامین برای گله هایی که در سیستم های بسته نگهداری می شوند اهمیت بیشتری پیدا می کند زیرا از نور مستقیم خورشید محروم هستند.

ویتامین E : توکوفرول

ویتامین E در اقلامی نظیر سویا، ذرت، غلات یافت می شود که می تواند به متابولیسم های سلولی کمک خوبی بکند و همچنین از اکسید شدن اسیدهای چرب غیر اشباع جلوگیری کند به ویژه به ویتامین A کمک می کند و در پی بررسی همین موضوع به این نکته برسیم که حضور ویتامین E می تواند در کیفیت لاشه و به ویژه رنگ آن مؤثر باشد. همچنین در صورت کمبود ویتامین E به خوبی می توان انتظار بروز امراضی چون آنسفالوماسی در زمان مصرف جیره ای با اسید چرب غیر اشباع، عدم باروری تخم های گله های مادر بلدرچین، کاهش وزن و رشد در گله های گوشتی و کاهش چشمگیر تولید تخم در گله های تخم گذار و بهم ریختگی غشای سلولی را داشت. در صورتی که در بلدرچین ها با کمبود این ویتامین مواجه شویم به طور مستقیم با دیستروفی مواجه خواهیم شد ما برای پرورش بلدرچین بیشتر به سه نوع E يعنى اتا – توکرفرول، بتاتوکوفرول و آلفاتوکوفرول نیاز داریم ولی برای اینکه بتوانیم به خوبی میزان این ویتامین را برای بلدرچین ها بالانس کنیم باید به اسیدهای چرب غیر اشباع و سلینوم موجود در جیره توجهی خاص داشته باشیم. ویتامین E برای بلدرچین در سن ۳۰-۱ روز IU 50 و برای گله های گوشتی و تخم گذار به ترتیب ۱۲ و ۲5 IUاستاندارد است.

تخم گذار که باید متوجه این موضوع بود که ویتامین E در گله هایی که با خوراک حاوی چربی غیر اشباع تغذیه می شوند بیشتر استفاده شود و یا گله هایی که درگیر بیماری یا هر گونه عوامل محیطی و تنش زایی می شوند می تواند تأثیر مطلوبی را بر روی بلدرچین ها داشته باشد و با افزایش ایمنی از میزان تلفات بکاهد.

ویتامین K: فيلوخينون

این ویتامین هم در خوراک هایی چون مولتی ویتامین ها یافت می شود که می تواند به انعقاد خون در برخی جراحات و بیماری ها به گله بلدرچین کمک کند. این ویتامین به اندازه سایر هم رده های قبلی خود دارای اهمیت چندانی نیست و تنها به خاطر همان مبحث انعقادی آن است که مطرح می شود و کلاً در مراکز تحقیقاتی به ویتامین های این گروه توجه زیادی نمی شود در هر صورت برای یک گله بلدرچین آن هم با سنین ۳۰-۱ روز میزان ۳ میلی گرم و برای سنین ۳۰ روز به بعد و تمامی گله ها میزان ۱ میلی گرم کافی می باشد.

ویتامین های محلول در آب :

در کل ویتامین های این گروه بسیار کمتر از ویتامین های گروه قبلی در بدن جانوران ذخیره می شوند ولی با این وجود این دسته از ویتامین ها در بدن بلدرچین به وفور یافت می شوند که برای هر موجود زنده ای اعم از خود بلدرچین و انسان لازم و حیاتی هستند که در زیر به طور جداگانه به تفسیر و توضیح هر کدام از آنها می پردازیم.

ویتامین B: تیامین

تیامین از جمله ویتامین هائی است که معمولاً در پودر گوشت، پودر ماهی، غلات یافت می شود در کل ویتامینی است که حتی در همین اقلام یاد شده نیز به صورت کم وجود دارد این ویتامین به راحتی از طریق روده حيوان قابل جذب است و سمی نمی باشد این ویتامین معمولاً می تواند پای مؤثر کوآنزیم ها و آنزیم ها در بدن یک بلدرچین سالم باشد که از طریق آنها به سوخت و ساز انواع هیدرات های کربن در بدن یاری می رساند.

این ویتامین می تواند در دستگاه عصبی نیز دخالت داشته باشد و با کمبود آن در بدن اختلال های عصبی و فلج بوجود بیاید که این موضوع مختص به بلدرچین ها نمی باشد چرا که با آزمایش بر روی روباه نیز هیمن علائم مشاهده شد و حیوان دچار فلجی موقت شد که با تزریق دوباره ویتامین به حالت اول بازگشت. در هر صورت مطابق آزمایشات انجام شده میزان تیامین برای جوجه های ۳۰-۱ روزه، 4-۲ میلی گرم و برای جوجه های ۳۰ روزه به بعد نیز 4-۲ میلی گرم توصیه می شود.

گله های تخم گذار و باز حضور این ویتامین که می تواند در زمان بروز بیماری ها با افزایش فعالیت دستگاه ایمنی نقش مؤثری را ایفا کند.

ویتامین ₂B : ریبوفلاوین

₂B را می توان با قرار دادن خوراک هایی نظیر پودر گوشت، پودر ماهی، سبوس، سویا به جیره بلدرچین خود تزریق کرد. این ویتامین بر خلاف تیامین به حرارت مقاوم تر است ولی نسبت به نور بسیار حساس تر است. این ویتامین از طریق مخاط روده قابل جذب است و سمی نیز نمی باشد. ریبوفلاوین می تواند به خوبی کمبود ₁₂B کند و یا حتی ویتامین C که بسیار کم اهمیت تر است و معمولاً در خود بدن تولید می شود را جبران این ویتامین می تواند نقش بسیار مؤثری در پر درآوری، تولید مثل و رشد داشته باشد. به گونه ای که اگر نتوانیم این ویتامین را به میزان کافی در جیره خود بالانس کنیم تمام فاکتورهای یاد شده مختل می شوند. همچنین ₂B می تواند همچون برخی دیگر از ویتامین ها به تقویت سیستم دفاعی و ایمنی بدن کمک مؤثری بکند. ما می توانیم برای داشتن یک گله بلدرچین خوب این ویتامین را به مقدار 6 میلی گرم برای بلدرچین های۱ – ۳۰ روزه، و بعد از آن برای هر دو نوع گله 4 میلی گرم در نظر بگیریم.

گله های تخم گذار

ویتامین ₃B : نیاسین یا اسید نیکوتینیک

نیاسین از اجزاء غیر سمی نیکوتین است که اگر شرایط جور باشد بلدرچین ها می توانند این اسید را به خوبی به کمک تریپتوفان با یک سلسله تغییرات بسازند که به ازای هر 60 گرم تریپتوفان یک گرم نیاسین بدست می آید البته ورود مصنوعی آن در جیرة تا حدی احساس می شود. به هر صورت می توانیم ₃B را از طریق موادی نظیر پودر ماهی، پودر گوشت، سبوس به بلدرچین های خود برسانیم ₃B نیز می تواند از طریق مخاط روده جذب بدن شود. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که مقادیر زیاد این اسید می تواند موجبات قرمزی پوست و ناراحتی­های معده و روده را سبب شود و مهمتر آنکه می تواند رشد بلدرچین ها را با مشکل روبرو کند و برای جلوگیری از آن باید به میزان 6۰ میلی گرم برای جوجه بلدرچین های ۳۰ – ۱ روزه و برای گله های گوشتی 4۰ و برای گله های تخم گذار ۲۰ میلی گرم را به جیره ی بلدرچین ها افزود.

گله های تخم گذار

ویتامین ₅B : اسید پنتوتنیک

اسید پنتوتنیک را می توان در اقلامی نظیر پودر ماهی، غلات پیدا کرد که برای رشد جوجه بلدرچین ها بسیار دارای اهمیت است و همچنین باید در گله مادر مورد توجه باشد زیرا در باروری بلدرچین ها بسیار مؤثر است و می تواند بر پردرآوری آن ها تأثير گذارد و از ایجاد ورم و انحنای پای جوجه بلدرچین ها جلوگیری کند به هر حال می توانیم برای یک رشد خوب در گله های بلدرچین مان مقدار ۵۰ میلی گرم برای ۳۰-۱ روزه ها و برای گله­های گوشتی 10 و گله های تخم گذار ۱۵ میلی گرم را بالانس کنیم.

تخم گذار

ویتامین ₆B: پیریدوکسین

₆B را می توان در پودر گوشت و غلات به جیره افزود که به راحتی از روده جذب می شوند این ویتامین هم می­تواند تبدیل به یک کوآنزیم شود پس دارای اهمیت است. کمبود این ویتامین معمولاً کمتر در بدن بلدرچین­ها به چشم می خورند و این موضوع را می توان به اکثر ویتامین های این گروه تعمیم داد. در ضمن برای تبدیل تریپتوفان به نیاسین ما نیاز مبرم به این ویتامین داریم پس می توانیم به این نکته برسیم که کمبود این ویتامین می تواند در کمبود برخی ویتامین های دیگر نظیر نیاسین دخالت مستقیم داشته باشد و علاوه بر آن در تبدیل برخی آمینو اسیدها مثل متیونین به سیستئین طی واکنش جابه جایی گوگرد هم مستقيماً دخالت کند ليكن علی رغم تمام این فوائد ما می توانیم به خطرناکی این ویتامین هم اشاره کنیم و در صورتی که تنظیم پیریدوکسین از حالت تعادل خارج شود می تواند به شدت مسمومیت عصبی در بلدرچین ایجاد کند پس باید دقت کرد که ₆B برای تمام بلدرچین ها در تمام سنین معادل ۳ میلی گرم است.

ویتامین بیوتین :

بیوتین ویتامینی است که آن را می توان از مواد غذایی نظیر سیوس، پودر گوشت، ملاس بیرون کشید که البته این ویتامین غالباً از طریق باکتری های روده تولید می شود بیوتین نیز از طریق قسمت های انتهایی روده باریک جذب می شود و نکته مهم این ویتامین آن است که می تواند به مقادیر زیاد از طریق مدفوع دفع شود. پیرامون این موضوع می توان به این مسئله اشاره کرد که در صورت استفاده از اویدین این ویتامین غیر قابل جذب می­شود. بیوتین می تواند به عنوان بخشی از آنزیم های کربوکسیلاسیون نقشی ایفا کند. این ویتامین رشد پرها و رشد خود بلدرچین و بهبود تخم ها را تحت تأثیر دارد و اگر در بدن کمبود آن ایجاد شود می تواند فقدان کنترل عضلات را سبب شود و یا بلدرچین مصونیت خود را در برابر عوامل بیماری زا به میزان قابل توجهی از دست دهد ولی تا کنون موردی را به جهت مسمومیت این ویتامین گزارش نکرده اند. در کل می توان برای جوجه های ۳۰-۱ روزه میزان4. 0 میلی گرم و برای گله های گوشتی 3. 0 و تخم گذار 15. 0 میلی گرم وارد جيره کرد.

تخم گذار

ویتامین _1۲ B: كوبالامين

کوبالامين نام ویتامین B دیگری است که اغلب در پودر ماهی، غلات یافت می شود باید خاطر نشان کرد که انحصار تولید ₁₂B در دست گروه خاصی از باکتری ها است و خود بلدرچین ها به تنهایی توانائی تولید این ویتامین را در بدن خود ندارند. این ویتامین بیشتر در توسعه سلول های خونی مؤثر است و می توان این خاصیتش را به خاطر حضور کبالت در ترکیب آن مربوط کرد و تکمیل این ویتامین را با ₅B می توان برای جوجه درآوری بهتر تخم های بلدرچین مؤثر دانست. بلدرچین می تواند مانند سایر ویتامین های این خانواده ₁₂B را از راه روده جذب کند. کوبالامين را در بلدرچین می توان در کبد و پلاسمای خون بدن آن یافت.

کوبالامين خواص دیگری دارد که به عنوان نمونه می توان به خاصیت کوآنزیمی آن در تبدیل هموسیستئین به متیونین اشاره کرد که مهم ترین خاصیت از دسته خواص متفرقة ₁₂B است. نکته حائز اهمیت دیگر در ₁₂B اینست که باید میزان آن را با میزان اسید فولیک جیره بلدرچین درست بالانس کرد زیرا این دو با یکدیگر رابطه مستقیم دارند و در صورتی که پرنده با کمبود فولاسين مواجه شود با کمبود کوبالامين نیز مواجه می شود. در هر صورت یک پرورش دهنده هوشیار باید به این موضوع آگاهی داشته باشد که برای تمام بلدرچین ها در تمام سنین معادل 003. 0میلی گرم كوبالامين مورد نیاز است.

گله های تخم گذار

ویتامین اسید فولیک: فولاسين

فولاسين، ماده ای که نام آن برگرفته از لفظ فوليوم به معنای برگ است و این به آن خاطر است که اسید فولیک را به مقادیر بسیار می توان در برگ های سبز گیاهان مشاهده کرد بر خلاف آن اسید فولیک را به هیچ عنوان نمی­توان به عنوان محصول سلول های جانوری و همچنین سلول های بلدرچین دانست. علاوه بر گیاهان برخی از باکتری ها نیز در تولید این اسید مبادرت به عمل می آورند. اسید فولیک به خوبی همانند ویتامین های گروه B از طریق روده جذب می شود ولی باید متوجه این موضوع بود که در صورت بروز اختلالات و عوارض روده ای جذب اسید فولیک نیز به میزان قابل توجهی مختل می شود. اسید فولیک می تواند به خوبی در تولید DNA ، گوارش، رشد بلدرچین ها و پر در آوری آن به طور مستقیم و غیر مستقیم نقش ایفا کند و همچنین می تواند بر روی کم خونی در بلدرچین ها اثرات قابل توجهی را داشته باشد و آن را بهبود دهد و برعکس کمبود آن در موارد ضعیف تر با سندرم انحنای پا و در موارد شدیدتر با تلفات بالا همراه است که برای جلوگیری از هرگونه عوارض احتمالی می توان میزان 3. 1 میلی گرم فولاسین را برای جوجه های ۳۰ – ۱ روزه و میزان 1 میلی گرم برای همه­ی گله ها از سن ۳۰ روز به بالا تجویز نمود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی