عاز یکی از پرندگانی است که امروزه توجه بسیاری از پرورش دهندگان طیور مورد توجه قرار گرفته است.  عامل های بیماری های غاز می توان به رطوبت و آلودگی در محیط را نام برد. از جمله بیماری های این پرنده می توان به ريمرلا آناتی پستیفر،سودو توبرکلوز،ریتکولو اندوتلیوز،استافیلوکوکوز،استرپتوکوکوز نام برد در ادامه به معرفی این بیماری ها و علائم و راهای درمان آن ها می پردازیم.

ريمرلا آناتی پستیفر

عفونت ريمرلا آناتی پستیفر یک بیماری واگیر است که غاز، اردک و سایر گونه های طیور اهلی را تحت تاثیر قرار میدهد و عفونت می تواند از گونه های دیگر به غاز منتقل شود.

علائم

علائم معمول این بیماری شامل آبریزش بینی و چشم، سرفه ملایم، عطسه، اسهال سبز، حرکات ناموزون، لرزش گردن و سر و کوما است. غازهایی از بیماری جان سالم می برند که در برابر آلودگی مجدد مقاوم هستند.

درمان

معمولاً سولفانامیدها و آنتی بیوتیک هایی که برای کنترل عامل بیماری وبای مرغی، پاستورولا مولتوسیدا، استفاده میشود بر ريمرلا آناتیپ ستيفر هم موثر هستند. واکسن بیماری وجود دارد و عمدتا برای اردک استفاده می شود هر چند برای غازها هم موثر است.

سودو توبرکلوز

عامل بیماری سودوتوبرکلوزیس یا سل کاذب، پرسینیا سدو توبرکلوزیس است و در بسیاری از گونه های طیور از جمله غاز گزارش شده است. ولی یک بیماری معمول در غاز نیست.

علائم

علائم بیماری شامل سپتیسمی حاد، اسهال، ژولیدگی پرها است و غازهای آلوده ضعیف و کسل بوده و به سختی نفس می کشند. تشخیص قطعی بیماری نیاز به جداسازی و شناسایی عامل بیماریدارد.

درمان

به خاطر شیوع کم بیماری، اطلاعات خیلی کمی در مورد درمان آن وجود دارد. اما استفاده از کلرامفنیکل،استرپتومایسین و تتراسایکلین در بعضی گونه ها موثر بوده است.

ریتکولو اندوتلیوز

بیماری نوی سندرم است که توسط رتروویروسهای گروه REV به وجود می آید. انواع طيور اهلی به این بیماری مبتلا می شوند ولی غاز به ندرت به آن آلوده می شود. در برخی مواقع بیماری را به خاطر رشد کم و پر در آوری غیر طبیعی، بیماری رانتینگ می نامند. در غاز ویروس از تومورهای طحال، کبد، پانکراس و روده جدا شده است. هیچ واکسنی برای این بیماری ساخته نشده است زیرا شیوع بیماری خیلی پائین بوده و از لحاظ اقتصادی اهمیت خسارت کمی دارد.

اسپیروکتوز

اسپیروکتوز در گونه های طیور به وسیله بورليا آنسرينا به وجود می آید که از طریق کنه ها منتقل می شود. این بیماری برای اولین بار در سال ۱۸۹۱ به عنوان یک بیماری سپتی سمیک شدید غاز در روسیه گزارش شد. اما امروزه بیماری به طور گسترده مخصوصاً در نواحی گرمسیر و نیمه گرمسیر که کنه مرغی (جنس آرگاس) معمول هست، یافت میشود؛ با این حال شیوع بیماری حتی در این نواحی پائین است.

علائم

شیوع و مرگ و میر بیماری خیلی متغیر و دامنه آن از ۲-۱ درصد تا ۱۰۰ درصد است. پایین ترین این میزان بیماری موقعی است که پرندگان قبلاً در معرض بورليا آنسرینا قرار گرفته و سیستم ایمنی آنها فعال شده باشد. وجود لارو کنه ها یا خونریزی از محل گزش در بدن پرنده ها و مشاهده کنه در محیط پرورش طیور بیان گر بیماری در پرنده ها است.

درمان

در مناطقی که بیماری شایع است روش کنترل آن واکسیناسیون است. غازهای ماده که ایمنیبیماری را از طریق طبیعی یا واکسیناسیون به دست می آورند، قادرند ایمنی اکتسابی را به نتاج خود انتقال داده و آنها را ۶-۵ هفته بعد از خارج شدن از تخم ایمن خواهند کرد.

موقع شیوع بیماری معمولاً از آنتی بیوتیک ها برای درمان استفاده میشود. بورليا آنسرینا به اكثر آنتی بیوتیک­ها از قبیل پنی سیلین، کلرامفنیکل، کانامایسین، استرپتومایسین، تایلوزین و تتراسایکلین حساس می باشد.

استافیلوکوکوز

اکثر گونه های طیور به عفونت استافیلوکو کی حساسیت دارند در صورتی که هیچ درجه ای از بیماری در غاز مشاهده نشده است. اگر مواقعی این حیوان آلوده شود معمولاً آن آلودگی ثانویه خواهد بود. اما حتی این نوع آلودگی هم در غاز نادر است. عفونت استافیلوکوکوس اورئوس معمول ترین آلودگی در طیور است. یکی از نگرانی­ها این است که عفونت استافیلوکوکی می تواند از پرندگان به انسان منتقل شود به طوری که این بیماری در میان کارگران کشتارگاه و کسانی که کار کالبدگشایی را انجام میدهند دیده میشود.

علائم

در طيور بیشتر بافت های استخوان، غلاف تاندون و مفاصل پا عفونی می شوند ولی عفونت ممکن است در دیگر اندام های بدن هم مشاهده شود.

درمان

عفونت استافیلوکوکی را می توان با آنتی بیوتیک ها درمان کرد. پنی سیلین، استرپتوماسین تتراسایکلین، اریترومایسین، نووبايوسين، سولفاناميدها ، لینومایسین و اسپکتینومایسین بطور موفقاستفاده شده است.

استرپتوکوکوز

تعدادی از گونه های استرپتوکوکوس پرندگان را آلوده می کنند؛ با این وجود غاز به ندرت به عفونت استرپتوکوکوس آلوده می شود. اگر چه استرپتوکوکوس موتانس یک باکتری معمول حفره دهانی انسان است ولی در غاز سبب سپتیسمی و مرگ و میر می شود.

علائم

در شکل حاد آلودگی با استرپتوکوکوس، علائم بالینی بیماری از قبیل سپتی سمی، افسردگی، بی حالی، اسهال و لرزش سر بوده و اغلب طيور به شکل مرده یافت می شوند. در شکل مزمن ممکن است علائمی مثل افسردگی، کاهش وزن، لنگش و لرزش سر مشاهده شود.

درمان

کاهش استرس و رعایت اقدامات بهداشتی جهت کنترل بیماری و پیشگیری آن لازم است. برای درمان بیماری از آنتی بیوتیک های پنی سیلین، اریترومایسین، تتراسایکلین و نیتروفوران استفاده میشود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی