در طبیعت  انواع نژادهای قرقاول بسیار زیاد می باشد قرقاولها در دو دسته قرار گرفته اند :گروه اول، قرقاول های دم دراز هستند که در این گروه پرهای دم طویل بوده و از چند ردیف تشکیل یافته است. تعدادی از قرقاول های دسته مذکور حتی قادر هستند پرهای دم را تا اندازه ای به شکل چتر در آورند ولی هیچ گاه این قدرت به اندازه پرها و چتر طاووس نمی باشد. در این دسته بسیاری از قرقاول های عادی و اهلی که امروزه پرورش داده می شوند و هم چنین تعدادی از قرقاول هایی که شکار خوبی برای شکارچیان به شمار می روند قرار دارند و روی هم رفته پراکندگی آن ها در دنیا نسبت به دسته دیگر بیشتر است. نژادهای گروه دوم در دنیا پراکندگی بیشتری دارند. گروه دوم، قرقاول های دم کوتاه هستند که تعداد آن ها کم واکثرا در نواحی مرتفع به خصوص در ارتفاعات هیمالیا وچین زندگی می نمایند. نژادهای گروه مزبور متعدد نبوده و از جمله باید قرقاول جنس لوفورا Lophura را نام برد. در این مفاله به طورکلی به انواع نژادهای قرقاول از لحاظ جنس ، که هر کدام نیز دارای انواع مختلی هستند پرداخته می شود.

نژادهای قرقاول :

نژادهای قرقاول در دوازده جنس دسته بندی شده اند که این دوازده جنس به شرح زیر می باشند :

          ١. جنس ایتاجينيس Genus Ithaginis:

این جنس شامل فقط یک گونه به نام قرقاول خونی Blood Pheasant است که نام علمی آن I. cruentus است.

          ٢. جنس پوکراسيا Genus Pucrasia:

این جنس شامل فقط یک گونه به نام قرقاول کو کلاس Koklass Pheasant است که نام علمی آنP . macrolopha است.

         ٣. جنس لوفورا Genus Lophura :

این جنس شامل ده گونه به نام های زیر است :

•  قرقاول كاليج Kalij Pheasant:

نام علمی آن L . leucomelanos است وهشت زیر گونه به شرح زیردارد:

• قرقاول كاليج تاج سفید white – crested Kalij Pheasant
• قرقاول كاليج نپال Nepal Kalij Pheasant
• قرقاول کالیج دمگاه سیاه Black – backed Kalij Pheasant
• قرقاول کالیج سیاه Black Kalij Pheasant
• قرقاول كاليج سینه سیاه Black – breasted Kalij Pheasant
• قرقاول كاليج ویلیام William ‘ s Kalij Pheasant
• قرقاول کالیج اوتیس Oates ‘ Kalij Pheasant
• قرقاول کالیج کرافورد Crawfurd ‘ s Kalij Pheasant
• قرقاول کالیج لینات Lineated Kalij Pheasant

•  قرقاول نقره ای Silver Pheasant :

نام علمی آن L . mycthemera است و پانزده زیر گونه دارد .

•  قرقاول امپراتور Imperial Pheasant :

نام علمی آن L . imperialis است و یک گونه دارد.

•  قرقاول ادوارد Edward ‘ s Pheasant :

نام علمی آن L . edwardsi است و دو زیرگونه دارد.

• قرقاول سوین هو Swinhoe Pheasant :

نام علمی آن L . Swinhoil است و یک گونه دارد

•  قرقاول سالوادور Salvadori’ s Pheasant :

نام علمی آن L . inornata است و دو زیرگونه دارد.

• قرقاول تاج کوتاه Crestless Fireback Pheasant :

نام علمی آن L . erythrophthalma است که در زیر گونه به نام قرقاول تاج کوتاه مالایان و قرقاول تاج کوتاه برونئی دارد.

• قرقاول تاج دار Crested Fireback Pheasant :

نام علمی آن L . ignita است و چهار زیر گونه دارد .

•  قرقاول سیامی (تایلندی) Siamese Fireback :

نام علمی آن L . diardi است و یک گونه دارد.

•  قرقاول بولور Bulwer ‘ s Wattled Pheasant :

نام علمی آن bulweri L . است و یک گونه دارد.

4. جنس کروسوف تيلون Genus Crossoptilon :

این جنس شامل چهار گونه به شرح زیر است :

• ١. قرقاول گوش دار سفید White – eared Pheasant
• ۲. قرقاول گوش دار قهوه ای Brown Eared Pheasant
• ٣. قرقاول گوش دار آبی Blue Eared Pheasant
• ۴. قرقاول گوش دار تبتی Tibetan Eared Pheasant

5. جنس كاتريوس Genus Catreus:

این جنس شامل یک گونه به نام قرقاول خرسند Cheer Pheasant است.

6. جنس سرماتیکوس Genus Syrmaticus:

نام دیگر این جنس قرقاول دم دراز Long – tailed Pheasants است و پنج گونه دارد که عبارتند از :

•  قرقاول ریوز Reeve’ s Pheasant
•  قرقاول اليوت Elliot’ s Pheasant
• قرقاول دم باریک Bar – tailed Pheasant
• قرقاول میکادو Mikado Pheasant
•  قرقاول سیمین Copper Pheasant

      ۷. جنس فسیانوس  Genus Phasianus:

نام دیگر آن قرقاول حقيقي True Pheasants است و دو گونه دارد که عبارتند از :

• ١. قرقاول سبز Green Pheasant
• ۲. قرقاول معمولی Common Pheasant

قرقاول معمولی دو زیرگونه به نام های قرقاول عادی یا معمولی Common Pheasant و قرقاول گردن حلقه­ای Ring necked Pheasant دارد.

      ۸. جنس کریزولوفوس Genus Chrysolophus :

نام دیگر آن قرقاول طوقی Ruffed Pheasants است و دو گونه دارد که عبارتند از:

۱. قرقاول طلایی Golden Pheasant

۲. قرقاول لیدی آمبرت Lady Amherst’ s Pheasant

9. جنس پولی پلیکترون Genus Polyplectron:

نام دیگر آن قرقاول طاووسی Peacock Pheasants است و هفت گونه دارد که عبارتند از :

• قرقاول طاووسی دم برنزی Bronze – tailed Peacock Pheasant
• قرقاول طاووسی کوهی Mountain Peacock Pheasant
• قرقاول طاووسی جرمین Germain ‘ s Peacock Pheasant
• قرقاول طاووسی خاکستری Grey Peacock Pheasant
• قرقاول طاووسی مالیزیایی Malaysian Peacock Pheasant
• قرقاول طاووسی برونئی Bornean Peacock Pheasant
• قرقاول طاووسی پالاوان Palawan Peacock Pheasant

      ۱۰. جنس رینارتيا Genus Rheinartia :

نام دیگر آن آرگوس تاجدار Crested Argus است و یک گونه دارد که به آن قرقاول آرگوس تاجدار می گویند.

     ۱۱. جنس آرگوس Genus Argusianus:

نام دیگر آن قرقاول آرگوس بزرگ Great Argus است و دو گونه دارد که عبارتند از : قرقاول آرگوس بزرگ و آرگوس دونواری

     ۱۲. جنس تراگوپان GenusTragopan :

این جنس پنج گونه به شرح زیر دارد :

•  قرقاول تراگوپان غربی Western Tragopan
• قرقاول تراگوپان ساتيرSatyr Tragopan
• قرقاول تراگوپان بلیتس Blythe ‘ s Tragopan
• قرقاول تراگوپان کابوتس Cabots Tragopan
• قرقاول تراگوپان تیمنکس Temminck ‘ s Tragopan

 

اکنون به معرفی کامل تر گونه های فوق الذکر می پردازیم :

١. قرقاول خونی Blood Pheasant :

نام علمی آن Ithaginis cruentus است وتنها عضو جنس ایتاجينس بوده و پانزده زیر گونه دارد. علت تسمیه این قرقاول، رنگ سرخ پرهای سینه، گلو و پیشانی است. این رنگ آمیزی در قرقاول های ماده به رنگ سرخ متمایل به خاکستری است. هردو جنس نر وماده در اطراف چشم ، ناحیه ای بدون پر و به رنگ سرخ دارند. رنگ پا این پرنده نیز سرخ رنگ است. اختلاف پانزده زیرگونه آن در میزان پراکندگی پرهای سرخ وسیاه بدن می باشد. خاستگاه این پرنده در نپال، ایالت سکیم هندوستان، تبت، شمال برمه و شمال غربی چین است. این پرنده زندگی در جنگل های درختان صنوبر ودرختان مختلط را ترجیح می دهد و در تابستان ها به مناطق مرتفع و در پاییز و زمستان ها به مناطق پست روی می آورد.

۲. قرقاول کو کلاس Koklass Pheasant :

نام علمی آن Pucrasia macrolopha است. پرنده ای بسیار نادر است و نه زیرگونه دارد که عبارتند از :

• کوکلاس هندی
• کوکلاس غربی
• کوکلاس کشمیری
• کوکلاس نپالی
• کو کلاس میر
• کو کلاس طوقه پرتقالی
• کوکلاس داروین
• کوکلاس جورت
• کو کلاس زرد.

این قرقاول پرنده ای با حجم متوسط است که در جنگل های مرتفع افغانستان تا وسط نپال و از شمال شرق تبت تا نواحی شمالی و شرقی چین پراکنده است. قسمت بالایی بدن قرقاول نر با پرهای نقره ای خاکستری پوشیده شده وسر پرنده به رنگ سیاه و سینه به رنگ بلوطی است ولکه های سفیدی بر روی دو طرف گردن دیده می شود. رنگ آمیزی پرنده ماده کمی متفاوت بوده و رنگ پرهای به رنگ خاکستری روشن است . هردو جنس نر وماده دم های بلندی دارند. وزن پرنده نر در حدود ۱۱۳۵گرم تا ۱۴۱۵ گرم است و وزن پرنده ماده در حدود ۱۰۲۵ گرم تا ۱۱۳۵ گرم است. طول بدن نرها ۵۸-۶۴ سانتی متر وماده ها ۱۸-۲۲ سانتی متر است. پرندگان نابالغ از لحاظ رنگ امیزی پرها شبیه ماده های بالغ می باشند. این گونه همانند گونه تراپوگان غربی ، تمایل چندانی به نشستن در بالای درختان را ندارد و اختلاف نر و ماده از لحاظ رنگ پرها مختصر است و پرنده معمولاً خود را در لابه لای درختان مخفی می کند و یافتن آن دشوار است، اما در فصل جفتگیری و یا فصل پاییز ، در هنگام صبح آواز سر می دهند و این آوازها جای آنان را آشکار می سازد. در طول سال در گروه های اجتماعی کوچکی زندگی می کنند و لانه های خود را بر روی زمین می سازند، اما شب­ها را بر بالای درخت ها می گذرانند. این پرنده ۹ تا ۱۲ تخم می گذارد و مدت ۲۶ تا ۲۷ روز بر روی تخم ها می­خوابد.

٣. قرقاول کالیج Kalij Pheasant:

نام علمی آن Lophura leucomelanos است وهشت زیر گونه دارد. شامل گروه زیادی از قرقاول ها می شود که در گله های بزرگ در جنگل ها زندگی می کنند. این گونه در سال ۱۷۹۰ توسط زیست شناسی به نام لاتامLatham شناسایی شد.
خاستگاه آنان تپه های جنوبی کوه های هیمالیا بوده و پراکنش آنان از شرق پاکستان شروع شده و با گذر از شمال هند به نپال و شمال برمه می رسد. برخی از زیر گونه های آن در جنوب بنگلادش نیز دیده شده اند این گونه با شرایط آب وهوایی و تغییرات محیطی سازگار بوده و برخلاف برخی از گونه های دیگر قرقاول، این دسته در گروه پرندگان رو به انقراض قرار ندارد. این پرنده در حالت اسارت نیز با محیط عادت کرده و به زاد وولد می پردازد. زیر گونه های آن به شرح زیر می باشند:

• قرقاول کالیج تاج سفید white crested Kalij Pheasant

نام علمی آن L . l . hamiltoni است. خاستگاه آن از غرب هیمالیا از رودخانه ایندوس آغاز شده و تا غرب نپال امتداد دارد. یکی از شایع ترین گونه های قرقاول کالیج است که در جنگل های مرتفع و در ارتفاع ۳۳۰۰ متر از سطح دریا زندگی می کند. از مشخصات ممیزه این گونه این است که نرها دارای تاجی به رنگ سفید هستند که در انتهای سر رنگ آن به خاکستری روشن تبدیل می شود. سر و گردن به رنگ سیاه ارغوانی بوده و سپس به تدریج خاکستری رنگ شده و در ناحیه پشت تا نزدیکی دم به رنگ سیاه است. دم نیز به رنگ سیاه است .گلوی پرنده به رنگ سیاه متمایل به قهوه ای است و پرهای سینه بلند بوده و به رنگ خاکستری تیره می باشند. رنگ پرهای شکم و پهلوها نیز خاکستری تیره می باشند. پاها به رنگ قهوه ای تا خاکستری است. طول بدن ۶۵۰-۷۳۰ میلی متر و طول بال ها ۲۲۵-۲۵۰ میلی متر است. پرنده ماده دارای تاج بلند قهوه ای رنگی است و پرهای بدنش به رنگ قهوه ای روشن است. طول بدن پرنده ماده ۵۰۰- 600 میلی متر و طول بال ها ۲۱۵-۲۳۰ میلی متر است.

• قرقاول كاليج نپال Nepal Kalij Pheasant :

نام علمی آن L . l . leucomelanos است. خاستگاه آن مناطق میانی کشور نپال است و در جنگل های کوهستانی و در مناطقی با ارتفاع ۴۰۰۰تا ۶۰۰۰ متر زندگی می کند. این نوع قرقاول به علت پرهای سیاه رنگ خود محبوبیت چندانی در بین پرورش دهندگان قرقاول ندارد.

• قرقاول کالیج دمگاه سیاه Black backed Kalij Pheasant:

نام علمی آن L . l . melanota است. رنگ آن خاکستری است و رنگ پرهای ناحیه دم به رنگ سیاه است.

• قرقاول کالیج سیاه Black Kalij Pheasant

نام علمی آن moffitti L.l. است. از مشخصات این گونه رنگ سیاه پرهای بدن است.

• قرقاول کالیج سینه سیاه Black breasted Kalij Pheasant

نام علمی آن L . l . lathami است و نام دیگر آن «قرقاول كليج هورسفیلد Horsfield ‘ s Kalij » است. خاستگاه آن شرق کشور بوتان، شرق برمه تا شمال شرق هندوستان می باشد.

• قرقاول كاليج ویلیام William s Kalij Pheasant :

نام علمی آن L .l. williamsi است. ماده ۶تا ۹ تخم می گذارند و معمولا در سن یک سالگی به بلوغ رسیده و می توانند تخم های نطفه دار تولید کرده و جوجه درآوری داشته باشند.

• قرقاول کالیج اوتیس Oates Kalij Pheasant :

نام علمی آن L. i . oatesi است. ماده ها ۶ تا ۹ تخم می گذارند و مدت خوابیدن روی تخم بین ۲۲ تا ۲۳ روز است و بر اساس دمای محیط متفاوت است به طوری که در هوای سرد ۲۲ روز و در هوای گرم ۲۰ روز می باشد.

• قرقاول کالیج کرافورد Crawfurd sKalij Pheasant :

نام علمی آن L . I . crawfurdiاست. این گونه شبیه قرقاول « کالیج الينات» می باشد فقط پاهای آن متمایل به سرخ ودم آن کوتاه تر است. ماده ها تیره تر بوده و ناحیه پایین شکم کاملا سیاه رنگ است و سینه و شکم دارای خطوط سفید رنگی به شکل ۷ هستند.

• قرقاول کالیج لینات Lineated Kalij Pheasant:

نام علمی آن lineata L.I. است. این گونه به رنگ خاکستری است و نرها زیبا بوده و پرهای سیاه وسفیدی در ناحیه بالایی بدن خود دارند و خطهای سفیدی بر روی سینه دارند. تاج ، سینه و شکم آن به رنگ سیاه است. دم آن بلند و با پرهای قهوه ای روشن است. ماده ها به رنگ قهوه ای بوده و تاجی قهوه ای دارند. سینه و شکم دارای خطوط سفید رنگی هستند. هردوجنس نر وماده پاهایی به رنگ خاکستری دارند.

 

4.قرقاول نقره ای Silver Pheasant:

نام علمی آن Lophura nycthemera است و یکی از گونه های محبوب قرقاول است که نگهداری از آن در قفس آسان است. پانزده زیر گونه دارد. خاستگاه آن کشور چین، شمال شرق برمه، مناطق مرکزی تایلند، ویتنام ، لائوس و مناطق جنوب غربی کامبوج است. طول بدن آن ۱۲۵ سانتی متر است کاکل در این حیوان سیاه و درخشان بوده، پشت حیوان سفید و نوارهای سیاه رنگ دارند.نقش بدیعی را بر روی آن به وجود آورده است.
رنگ پوست چهره سرخ ، ناحیه سینه سیاه رنگ، نوک سفید و بال­ها به رنگ مرجانی می باشد.
دوسال طول می کشد تا پرهای پرنده نر به حالت کامل درآید. ماده ها به رنگ خاکستری زیتونی با خطوط سیاه می باشند و ۴تا۶ تخم می گذارند و۲۵تا ۲۶ روز بر روی تخم ها می خوابند. منقار به رنگ خاکستری و پاها به رنگ سرخ است. جوجه قرقاول های نابالغ شبیه ماده ها هستند.
نام زیر گونه­ های آن به شرح زیر است :

• قرقاول نقره ای معمولی
• قرقاول نقره ای لویس
• قرقاول نقره ای آنامیس
• قرقاول نقره ای بلوون
• قرقاول نقره ای بیلز
• قرقاول نقره ای برليوز
• قرقاول نقره ای روبی مینز
• قرقاول نقره ای ریپون
• قرقاول نقره ای جونز
• قرقاول نقره ای غربی
• قرقاول نقره ای لائو
• قرقاول نقره ای فوكن
• قرقاول نقره ای هینان
• قرقاول نقره ای سچوان
• قرقاول نقره ای رانگ جیانگ

5.قرقاول امپراتور Imperial Pheasant :

نام علمی آن Lophura imperialis است.
این قرقاول اندازه ای متوسط دارد و به رنگ آبی تیره است و طول بدن آن ۷۵ سانتی متر است. صورت آن به رنگ سرخ است وتاج آن به رنگ آبی و پاها به رنگ سرخ است.
قرقاول ماده به رنگ قهوه ای با پرهای تاج کوتاه ودم سیاه رنگ است. خاستگاه این قرقاول جنگل های ویتنام و لائوس است و گونه ویتنامی از لحاظ اندازه از گونه لائوسی بزرگ تر بوده و دم آن درازتر است و رنگ پرهای دم وتاج أن أبی تیره است.
گونه ویتنامی تاج ودم سفید رنگی دارد. این گونه برای اولین بار در سال ۱۹۲۳ توسط محققی به نام «جین تئودور دلاكور» به اروپا برده شد. این قرقاول جزو گونه های نادر وحفاظت شده به شمار می رود.

6.قرقاول ادوارد Edward s Pheasant:

نام علمی آن Lophura edwardsi است.
خاستگاه آن جنگل های استوایی ویتنام است. طول بدن آن ۵۸ تا ۶۷ سانتی متر است و صورت و پاهای آن به رنگ سرخ است. قرقاول نر معمولا به رنگ آبی وسیاه است. این پرنده به افتخار دانشمند پرنده شناس فرانسوی «آلفونس میلنی ادوارد» نامگذاری شده است. این نژاد در سال ۱۸۹۶ توسط پرنده شناسی به نام «اوستالت» مارا گردید و در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار پنج قطعه از این پرنده به اروپا بارگیری شد.
این پرنده در زیر گونه دارد، گونه شایع آن با نام علمی L.e.edwardsi است که تاجی به رنگ سفید دارد، گونه شمالی آن با نام علمی هم L.e.hatinhensis است که در بخش های شمالی ویتنام زندگی می­کند و برخی از پرنده شناسان از این گونه به عنوان گونه مستقلی نام برده و آن را به نام «قرقاول ویتنامی » ذکر می کنند و معتقدند که قرقاول ادوارد تنها یک زیرگونه دارد. در طی جنگ ویتنام به علت از بین رفتن جنگل­های استوایی تعداد این پرنده به شدت کاهش یافت و اکنون هردو زیرگونه آن در معرض خطر انقراض می­باشند و جزو پرندگان حمایت شده اند. قبلاً به نظر می رسید که تعداد کل این پرنده در جهان بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ قطعه است اما بررسی های صورت گرفته در طی سال های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ نتوانست موردی از این پرنده را در جنگل های ویتنام ثبت نماید.

۷. قرقاول سوین هو Swinhoe Pheasant :

نام علمی آن L . Swinhoii است.
این نژاد در سال ۱۸۶۲ توسط کنسول انگلیس در تایوان شناسایی گردید و در سال ۱۸۶۶ «بارون رتچیلد »یکی از ثروتمندان اروپایی با پرداخت ۲۵۰ لیره استرلینگ یک جفت از آن ها را وارد اروپا کرد و موفق گردید که از آن ها جوجه کشی نماید و در سال ۱۸۷۰ هر جفت جوجه آن به ده لیره استرلینگ فروخته می شد، قیمت این جوجه ها در سال ۱۹۹۲ نیز در همین حدود بوده است. قرقاول نر آن رنگ آمیزی متنوعی دارد.
پرورش این گونه برای پرورش دهندگان مبتدی راحت و آسان است، فقط باید توجه داشت که این گونه در اولین فصل نگهداری تولید مثل نخواهد کرد. این گونه در جنگل های تایوان و در ارتفاع ۲۱۰۰ متری از سطح دریا زندگی می کنند. این قرقاول در سال ۶ تا ۱۲ تخم می گذارد و مدت ۲۵ روز بر روی تخم ها می خوابد.

۸. قرقاول سالوادور Salvadoris Pheasant :

نام علمی آن L . inornata است .
این گونه تیره رنگ بوده و قرقاول نر آن از لحاظ اندازه و رنگ و شکل بسیار شبیه ماده قرقاول تاج کوتاه مالایان است قرقاول ماده سالوادور به رنگ سرخ بلوطی درخشان بوده و از لحاظ اندازه، هم اندازه قرقاول نر می باشد. خاستگاه این پرنده جنگل های کوهستانی غرب جزیره سوماترا در کشور اندونزی است. برخی این نژاد را به نام «قرقاول سوماترا» نیز می شناسند. این پرنده به افتخار دانشمند پرنده شناس ایتالیایی «توماس سالوادوری» نامگذاری شده است که موفق شد در سال ۱۸۷۹ این پرنده را برای اولین بار شناسایی کند. این گونه معمولا در هر بار دو تخم می گذارد ومدت ۲۲ روز بر روی تخم ها می خوابد. این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول سالوادور جنوبی » و « قرقاول سالوادور آتجه ».

۹. قرقاول تاج کوتاه Crestless Fireback Pheasant :

نام علمی آن L . erythrophthalma است. این گونه در سال ۱۸۲۲ توسط طبیعی دانی به نام «رافلس» شناسایی شد. خاستگاه آن جنوب شرق آسیا و کشورهای مالزی و برونئی است. دو زیر گونه به شرح زیر دارد :

• قرقاول تاج کوتاه مالایان Malayan Crestless Fireback:

که نام علمی آن L . e . erythrophthalmaاست وخاستگاه آن جنگل های استوایی در کشور مالزی است.

• قرقاول تاج کوتاه برونئی Bornean Crestless Fireback:

که نام علمی آن L . e . pyronota است و خاستگاه آن کشور برونئی است.

 

۱۰. قرقاول تاج دار Crested Fireback Pheasant:

نام علمی آن L . ignita است.
این گونه در سال ۱۷۹۷ توسط طبیعی دانی به نام «شاو» شناسایی شد. خاستگاه آن تایلند، مالزی، اندونزی وبرونئی است. در سال ۸ تا۱۶ تخم می گذارد ومدت ۲۴ روز بر روی تخم ها می خوابد. علاقمندان فراوانی دارد و رنگ آمیزی بال و پر آن ها در سال اول کامل می شود، اما برای تولیدمثل بهتر است که در سن سه سالگی از آنان جوجه کشی کرد. نسل آن در معرض خطر انقراض بوده و جزو پرندگان حمایت شده به شمار می رود. این قرقاول چهار زیر گونه به شرح زیر دارد :

• قرقاول تاج دار کوچک برونئیFireback Lesser Bornean Crested :

نام علمی آن L i . ignita است . خاستگاه آن جنوب کشور برونئی است . طول بدن پرنده نر ۶۵۰تا ۶۷۰ میلی متر وطول بال ها ۲۷۰ تا ۲۸۰ میلی متر و طول دم ۲۴۰ تا ۲۶۰ میلی متر است. طول بدن پرنده ماده ۵۶۰ تا ۵۷۰ میلی متر وطول بال ها ۲۳۴ تا ۲۵۴ میلی متر وطول دم ۱۵۶ تا ۱۷۷ میلی متر است .

• قرقاول تاج دار بزرگ برونئی Fireback Greater Bornean Crested :

نام علمی آن L . i . nobilis است. خاستگاه آن شمال کشور برونئی است. این گونه از لحاظ رنگ بال و پر شبیه قرقاول تاج دار کوچک برونئی است منتهی از لحاظ اندازه کمی از آن بزرگ تر است . طول بال پرنده نر ۲۸۰ تا ۲۹۳ میلی متر طول دم ۲۵۴ تا ۲۸۵ میلی متر است طول بال پرنده ماده ۲۸۵ میلی متر و طول دم ۱۶۶ تا ۱۸۰ میلی متر است.

• قرقاول تاج دار ویلوت Vieilott ‘ s Crested Fireback:

نام علمی آن L.i . rufa است . خاستگاه آن شبه جزیره مالاوی و قسمت هایی از جزیره سوماترا است. پرنده نر شبیه قرقاول تاج دار کوچک برونئی است اما از آن سنگین تر بوده و دم آن دراز تر است. طول بدن پرنده نر ۶۵۰تا ۷۰۰ میلی متر و طول بال ها ۲۷۰ تا ۳۰۰ میلی متر است و طول دم ۲۶۵ تا ۲۹۵ میلی متر است . پرنده ماده نیز شبیه قرقاول تاج دار کوچک برونئی است ولی به راحتی می توان آن را از روی پاهای سرخ رنگ و دم بلوطی رنگ آن تشخیص داد .

• قرقاول تاج دار دلاکور Delacour ‘ s Crested Fireback:

نام علمی آن L . i . macartneyi است. خاستگاه آن جنوب شرق سوماترا است. طول بال آن ۲۷۰ تا ۳۰۰ میلی متر است . این قرقاول به افتخار پرنده شناسی به نام « جین تئودور دلاكور»که مطالعات زیادی در زمینه قرقاول ها داشت ، نامیده شده است.

 

۱۱. قرقاول سیامی Siamese Fireback Pheasant:

نام علمی آن L . diardi است .
این قرقاول به «قرقاول تایلندی» نیز معروف است و در محدوده وسیعی از منطقه هند و چین و در جنگل های بامبو در ارتفاع ۶۰۰ متر از سطح دریا زندگی می کند. این گونه در سال ۱۸۵۶ توسط زیست شناسی به نام «بونا پارت» شناسایی گردید و در سال ۱۸۶۲ پادشاه سیام یک جفت از این قرقاول را به موزه پاریس اهدا نمود و این قرقاول ها در سال ۱۸۶۶ اولین جوجه های خود را تولید کردند و به زودی این نژاد در سراسر اروپا مشهور گردید. رنگ این قرقاول خاکستری بوده ولکه صورت آن به رنگ سرخ است. پاها به رنگ سرخ وتاج به رنگ سیاه است. خاستگاه آن جنگل های استوایی در کشورهای کامبوج، لائوس، ویتنام و تایلند است. این پرنده در تایلند به عنوان پرنده ملی شناخته می شود. پرنده ماده ۴ تا ۸ تخم با پوست صورتی رنگ می گذارد و مدت ۲۴ تا ۲۵ روز بر روی تخم ها می خوابد. نام علمی آن به افتخار طبیعی دان فرانسوی «مدارد دیارد» گذاشته شده است. این پرنده نیز در معرض خطر انقراض قرار دارد و جزو لیست پرندگان حمایت شده می باشد.

 

 

۱۲. قرقاول بولور Bulwers Wattled Pheasant:

نام علمی آن L . bulueri است.
نام دیگر این قرقاول « قرقاول آویزه دار» است. پرنده ای با اندازه متوسط و طول ۸۰ سانتی متر و پر و بال سیاه رنگ و سینه ای به رنگ قرمز آلبالویی است. پاها به رنگ سرخ است. دو سال طول می کشد تا رنگ پر و بال پرنده نر کامل شود. پرنده نر دو آویزه گوش آبی رنگ دارد که از دو طرف صورتش آویزان است. پرنده ماده به رنگ قهوه ای بوده و لکه های آبی رنگی بر روی صورت دارد و در آن به رنگ قهوه ای بلوطی است. ساق پای پرنده به رنگ سرخ بوده و رو به پایین رنگ آن قهوه ای روشن می شود. خاستگاه آن جنگل های کشور برونئی است. این پرنده به افتخار طبیعی دان انگلیسی «جیمز بولور» نامگذاری شده است. این پرنده نیز در خطر انقراض بوده و جزو لیست پرندگان حمایت شده می باشد.

۱۳. قرقاول گوش دار Eared Pheasant:

نام علمی آن Crossoptilon است . این گونه در سال ۱۸۳۸ توسط طبیعی دانی به نام « هودسون» شناسایی شد. جزو قرقاول های بزرگ جثه بوده وخاستگاه آن ها کشور چین است. تشخیص نر و ماده این قرقاول ها از لحاظ ظاهری امکان پذیر است. این گونه چهار نوع دارد که عبارتند از :

• قرقاول گوش دار سفید White eared Pheasant :

نام علمی آن Crossoptilon crossoptilon است. خاستگاه آن منطقه سچوان ومنطقه تبت در کشور چین است. این گونه در سال ۱۸۳۸ توسط زیست شناسی به نام هودسون شناسایی شد. در سال ۱۸۹۱ برای اولین بار یک جفت از این گونه قرقاول به باغ وحش لندن آورده شد اما موفق به جوجه گیری از آن نشدند. در سال ۱۹۳۵ چند جفت از آن را برای تکثیر به کالیفورنیا بردند، اما بعد از یکی دو دهه عاقبت آخرین آن ها در سال ۱۹۷۰ تلف شدند. اما عاقبت باغ وحش جرسی موفق شد که از دو جفت خود از منطقه بیجین در کشور چین، جوجه­گیری نماید. این گونه بر خلاف سایر گونه های گوش دار ، پرهای بلندی در اطراف گوشهای خود ندارد. حلقه اطراف چشم به رنگ سرخ است. ساق پا سرخ رنگ ودم های بلند آن به رنگ آبی متمایل به سیاه متالیک است و پرهای

سایر اجزای بدن به رنگ سفید است. این گونه پنج زیر گونه دارد که عبارتند از: قرقاول گوش دار سفید تبتی، قرقاول گوش دارسفید دولان ، قرقاول گوش دار سفید سچوان ، قرقاول گوش دارسفید یونان، قرقاول گوش دار سفید هارمان ، این قرقاول معمولاً در مناطق مرتفع و در جنگل هایی با ارتفاع ۳۰۰۰ متر به بالا زندگی می کند. اخيراً یکی از پرورش دهندگان کانادایی روشی برای تعیین جنسیت بچه قرقاول مذکور یافته است و آن بدین گونه است که زوائد گوشتی موجود بر بالای پنجه های پرنده ماده، عمودی و بسیار نرم هستند، در حالی که این زوائد در پرنده نر سفت و محکم می باشند. رشد ونمو پر و بال پرنده در سال اول کامل می گردد اما بهتر است که در سال دوم از آن برای تکثیر و تولید مثل استفاده شود. پرنده ماده ۴تا ۷ تخم می گذارد و مدت ۲۴ تا ۲۵ روز بر روی تخم می خوابد.

• قرقاول گوش دار تبتی Tibetan Eared Pheasant :

نام علمی آن Crossoptilon harmani است . خاستگاه آن در تبت است و اطلاعات زیادی در باره آن موجود نیست .

• قرقاول گوش دار قهوه ای Brown Eared Pheasant:

نام علمی آن Crossoptilon mantchuricum است. خاستگاه آن نواحی شرقی مرکز چین است. نام دیگر آن « قرقاول گوش دار منچوری » است، پر های بالای سر به رنگ سیاه مخملی بوده و صورت آن به رنگ سرخ و پرهای ناحیه گوش به رنگ سفید بوده و از زیر چانه شروع شده و به پس سر منتهی می گردد. پرهای گردن و سینه و پشت به رنگ سیاه ارغوانی است ودم به رنگ خاکستری است و پاها به رنگ سرخ است. تعیین جنسیت جوجه ها بعد از چهار ماهگی از روی اختلاف شكل زوائد روی پا مشخص می گردد در پرنده نر این زائده به شکل دایره ای و بزرگ است در حالی که این زائده در پرنده ماده کوچک تر ومستطيل شکل است. این پرنده بسیار نادر بوده و در معرض خطر انقراض قرار دارد. پرنده از دوسالگی به بعد برای جوجه آوری مناسب است و در هر بار ۵تا۸ تخم گذاشته و مدت ۲۶ تا ۲۷ روز بر روی آن ها می خوابد. این پرنده همانند سایر گونه های قرقاول گوش دار ، علاقه زیادی به کندن زمین و زیر و رو کردن خاک دارد. در سال ۱۸۶۴ دو قرقاول ماده و یک قرقاول نر از این گونه به فرانسه برده شد و با موفقیت از آن جوجه گیری شد و چند سال بعد تعدادی از این قرقاول ها وارد باغ وحش لندن گردید. در سال ۱۹۷۷ انجمن جهانی قرقاول اقدام به بررسی میزان باروری این گونه و امکان تلقیح مصنوعی آن نمود که در این برنامه از صد تخم ۷۰٪ آن ها بارور گردید. تعدادی از این قرقاول ها از چین به کشورهای ایالات متحده آمریکا، مکزیک، انگلستان واروپا صادر گردید.

• قرقاول گوش دار آبی Blue Eared Pheasant :

نام علمی آن CrosSoptilon auritum است. این گونه در سال ۱۸۱۱ توسط زیست شناسی به نام «پالاس»  شناسایی گردید. رنگ پرهای گلو، سینه، گردن ، پشت وشکم ودم آن به رنگ آبی تیره است و پرهای زیر گوش آن به رنگ سفید است که از زیر چانه شروع شده و به پس سر منتهی می گردد. اطراف چشم ها به رنگ سرخ و پرهای بالای سر سیاه مخملی است. طول بدن آن در حدود ۹۶ سانتی متر است. هردو جنس نر وماده شبیه هم بوده و پرنده نر کمی بزرگ تر است. خاستگاه آن نواحی مرکزی چین است و جزو پرندگان در معرض انقراض می­باشد.

14.قرقاول خرسند Cheer Pheasant :

نام علمی آن Catreus wallichi است.
این گونه در سال ۱۸۲۷ توسط زیست شناسی به نام «هاردویک»  شناسایی شد. نام دیگر آن « قرقاول والیچ» است. خاستگاه آن مناطق مرتفع در هیمالایا ،افغانستان، غرب پاکستان و نپال است و معمولاً در مراتع و جنگل های مرتفع و در ارتفاع ۱۵۰۰ تا ۲۷۰۰ متر زندگی می کند. گلو ، زیر گلو و سینه آن به رنگ خاکستری است ، پشت، شکم تا ناحیه دمگاه نیز به رنگ خاکستری تیره با لکه های سیاه رنگ است. دم نیز بلند و به رنگ قهوه ای و خاکستری است. اطراف چشم به رنگ سرخ است. هردو پرنده نر وماده شبیه هم بوده و پرنده ماده کمی کوچک تر است. این پرنده به افتخار گیاه شناس بلژیکی « ناتانیل والیچ» نامگذاری شده است. این گونه جزو گونه های در معرض انقراض است و در کشور پاکستان تلاش هایی برای تکثیر آن صورت گرفته است. پرنده ماده ۹ تا ۱۲ تخم می گذارد و مدت ۲۶ روز بر روی تخم ها می خوابد.

۱۵. قرقاول دم دراز Long Tailed Pheasant :

نام علمی آن Syrmaticus است.
این گونه در سال ۱۸۳۲ توسط زیست شناسی به نام «واگلر» که شناسایی گردید. جوجه های نابالغ و پرندگان ماده از جهت ظاهری به هم شبیه هستند. این گونه پنج زیر گونه به شرح زیر دارد :

• قرقاول ریوز Reeves Pheasant:

نام علمی آن Syrmaticus reevesii است. جثه ای بزرگ دارد و طول آن در حدود ۲۱۰ سانتی متر است. خاستگاه آن مرکز و شرق چین است و در جنگل های کوهستانی و در ارتفاع ۳۰۰ تا ۱۲۰۰ متری زندگی می­کند. پرهای بالای سر آن به رنگ سفید ودور تادور چشم ها به رنگ سیاه ودر ناحیه گوش و زیر گلو به رنگ سفید است. رنگ پرهای سرتاسر بدن به رنگ طلایی است و در آن لکه های سیاه و سفید دیده می شود . دم آن بسیار بلند و زیبا است و پرنده می توان آن را بلند کرده و در امتداد بدن نگه دارد و با توجه به بلندی دم باید جایگاه وسیعی برای نگهداری از آن اختصاص داد. پرنده ماده به رنگ خاکستری با تاجی سیاه رنگ و چهره ای به رنگ زرد تیره ودمی به رنگ خاکستری است. این قرقاول در کتاب رکوردهای «گینس» به عنوان دارنده بلندترین دم در بین پرندگان ثبت شده است. این پرنده به افتخار طبیعی دان انگلیسی «جان ریوز» نامگذاری شده است. این پرنده نیز در لیست پرندگان رو به انقراض قرار دارد.

• قرقاول اليوت Elliot s Pheasant :

نام علمی آن Syrmaticus ellioti است. این گونه در سال ۱۸۲۷ توسط طبیعی دانی به نام «سوين هو» شناسایی گردید. جثه ای بزرگ دارد و طول آن در حدود ۸۰ سانتی متر است. تاج آن به رنگ قهوه ای روشن، دور چشم به رنگ سرخ وزیر گلو سفید و مشکی وسینه به رنگ قهوه ای بلوطی با لکه های مشکی است. شکم وزیر شکم به رنگ سفید است. دم به رنگ قهوه ای بلوطی وسفید است و پاها به رنگ خاکستری روشن است. خاستگاه آن کوهستان های جنوب شرقی چین است. این پرنده به افتخار طبیعی دان آمریکایی « دانیل جیرار اليوت » نامگذاری شده است. این پرنده نیز در لیست پرندگان رو به انقراض قرار دارد.

• قرقاول دم باریک Bar tailed Pheasant :

نام علمی آن Syrmaticus humiae است. نام دیگر آن « قرقاول هیوم » است. این پرنده در جنگل های کوهستانی به ارتفاع ۱۲۰۰ تا ۳۰۰ متر زندگی می کند و خاستگاه آن کوهستان های شمال برمه ، شمال شرق هندوستان و اطراف تپه های ناگا است. پرهای سر به رنگ خاکستری تیره واطراف چشم به رنگ سرخ، گردن وسینه به رنگ خاکستری متالیک وشکم و پشت و پهلوها به رنگ قهوه ای بلوطی ودم به رنگ خاکستری و پاها به رنگ خاکستری روشن است. در سال های اخیر گزارش هایی از مشاهده این گونه در شمال کشور تایلند رسیده است.

این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول دم باریک هومی»، « قرقاول دم باریک برنزی » .

• قرقاول میکادو Mikado Pheasant :

نام علمی آن Syrmaticus mikado است. این پرنده در جنگل های کوهستانی به ارتفاع ۲۰۰۰ تا ۳۲۰۰ متر زندگی می کند و خاستگاه آن مرکز و جنوب کشور تایوان است. پرنده ماده ۳تا ۸ تخم گذاشته و به مدت ۲۶ تا ۲۸ روز بر روی تخم ها می خوابد. طول بدن پرنده نر به ۷۵ سانتی متر و طول بدن پرنده ماده به ۴۷ سانتی متر می رسد . سرتاسر بدن پرنده به رنگ آبی تیره با لکه های متفرقه سفید است . دم پرنده نیز به رنگ آبی تیره با خطوط عرضی سفید رنگ است. اطراف چشم پرنده به رنگ سرخ است. در گذشته مردم تایوان از پرهای دم این پرنده برای تزیین موهای خود استفاده می کردند. امروزه تعداد این پرنده در محیط ۱۰۰۰۰ قطعه برآورد می شود که تعدادی از آن ها در پارک ملی پوشان نگهداری می شوند.

• قرقاول سیمین Copper Pheasant:

نام علمی آن Syrmaticus Soemmerringii است. جثه بزرگی داشته و طول آن در حدود ۱۳۶ سانتی متر است. نام دیگر آن «قرقاول سومرينگ» است. این گونه در سال ۱۸۳۰ توسط طبیعی دانی به نام «تیمینک» شناسایی گردید. پر وبال آن به رنگ مسی است، منقار آن به رنگ زرد و اطراف چشم آن به رنگ سرخ بوده و در پرنده نر بالای پنچه ها زائده سفتی دارد که این زائده در پرنده ماده دیده نمی شود. خاستگاه آن در جنگل های کوهستانی هونشو، کیوشو و جزیره شیکوکو در ژاپن است. این پرنده به افتخار دانشمند آلمانی «ساموئل توماس سومرینگ »نامگذاری شده است. تعداد این پرنده رو به کاهش بوده و در لیست پرندگان در حال انقراض است. پرنده ماده ۶تا۱۲ تخم گذارده و به مدت ۲۵ روز بر روی تخم ها می خوابد و سالیانه ۱۸ تا ۲۴ تخم می گذارد. این گونه پنج زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول سیمین خوش اندام » ،« قرقاول سیمین آرام » ، « قرقاول سیمین سومرینگ»، « قرقاول یا سیمین لجيما » ، و«قرقاول سیمین شیکوکو » .

۱6. قرقاول حقیقی True Pheasant :

نام علمی آن Phasianus است.
این جنس دو گونه به نام های قرقاول سبز وقرقاول معمولی دارد و برخی معتقدند که این جنس فقط یک گونه دارد و آن قرقاول معمولی است که این گونه سی زیر گونه دارد که قرقاول سبز نیز یکی از این زیر گونه ها به شمار می رود. ۲۹ زیر گونه آن در قاره آسیا ویک زیر گونه در جزیره تایوان است. برخی از زیر گونه ها به آمریکای شمالی برده شده و پس از جفت گیری با سایر گونه ها ، گونه های جدیدی به وجود آوردند.

• قرقاول سبز Green Pheasant :

نام علمی آن Phasianus versicolor است و به آن « قرقاول ژاپنی » نیز می گویند. خاستگاه آن کشور ژاپن بوده و این پرنده به عنوان پرنده ملی ژاپن به شمار می رود. پرنده نر بر روی سینه پرهای سبز تیره و بر روی گردن پرهای بنفش دارد. لکه اطراف چشم به رنگ سرخ ودم به رنگ سبز ارغوانی است. پرنده ماده از پرنده نر کوچک تر بوده و پرهای آن به رنگ خاکستری با لکه های تیره است. این پرنده در ژاپن به وفور دیده می شود و تعدادی از آن ها در کنار شهرهای کوچک و روستاها دیده می شوند. تعدادی از این پرنده به جزایر هاوائی در ایالات متحده آمریکا برده شده اند. این گونه سه زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول سبز جنوبی» ، « قرقاول سبز آرام» ، « قرقاول سبز شمالی».

• قرقاول معمولی Common Pheasant:

نام علمی آن Phasianus colchicus است. این قرقاول شایع ترین گونه قرقاول است ودو زیر گونه دارد که عبارتند از: قرقاول عادی یا معمولی Common Pheasant ، قرقاول گردن حلقه ای Ring necked Pheasant

1. 1. قرقاول معمولی Common Pheasant :

نام علمی آن Phasianus colchicus colchicus است. طول بدن آن بین ۴۵ تا ۵۵ سانتی متر و طول دم آن ۴۰ سانتی متر است و در تمامی مناطق انگلستان دیده می شود و از گیاهان سبز، دانه وحشرات تغذیه می­کند. خاستگاه اصلی آن در ناحیه قفقاز و اطراف دریای سیاه بوده و اعتقاد بر این است که پرنده مذکور پیش از قرون وسطی به جزیره انگلیس راه یافته باشد. بال های بلند و عضلات بال قوی دارند، اما علاقه چندانی به پرواز نداشته و در مسافت های کوتاه پرواز می کنند و در فصل جفتگیری صورت پرنده سرخ رنگ می شود ورقص زیبایی را  آغاز کرده و آواز مخصوصی سر می دهد. پرنده نر دارای رنگ های بدیع و بسیار جالبی است، سر و گردن سبز درخشان با تلالو و درخشش طلایی بوده و گاهی در اثر انعکاس نور به آبی بنفش می گراید. در اطراف چشم و گونه، رنگ قرمز زننده ای وجود دارد و پرهای دم به رنگ قرمز مسی در آمده است که در اثر انعکاس نور رنگ­های جالبی از آن ظاهر می شود.

1. ۲. قرقاول گردن حلقه ای Ring necked Pheasant:

نام علمی آن Phasianus colchicus torquatus است. از مشخصات ویژه این قرقاول وجود حلقه سفید رنگی بر روی گردن پرنده است. پرهای گردن به رنگ بنفش است و اطراف چشم و آویزه گوش آن به رنگ سرخ است. پرهای گردن به رنگ قهوه ای تیره با لکه های سیاه است. این گونه سه زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول گردن حلقه ای تایوانی» ، « قرقاول گردن حلقه ای چینی » ، « قرقاول گردن حلقه ای تونینزی »

۱۷. قرقاول طلایی Golden Pheasant:

نام علمی آن Chrysolophus pictus است ، و به آن «قرقاول چینی» نیز می گویند.
خاستگاه آن مناطق کوهستانی غرب چین است. چینی ها به آن «مرغ طلایی» می گویند. طول بدن پرنده نر ۹۰ تا ۱۰۵ سانتی متر است که دم پرنده دوسوم طول آن را تشکیل می دهد . تاج پرنده نر به رنگ زرد طلایی و پرهای سرتاسر بدن به رنگ سرخ بلوطی است و گردن نارنجی می باشد. پرنده ماده به رنگ خاکستری است . رنگ پاها و منقار در هر دو جنس نر وماده به رنگ زرد است. پرنده ای با جرأت است اما مشاهده آن در طبیعت کاری دشوار است. شب­ها معمولاً بر روی درختان می خوابد. پرنده ماده ۸ تا ۱۲ تخم می گذارد و ۲۲ تا ۲۳ روز بر روی تخم می خوابد.

 

۱۸ . قرقاول لیدی آمهرت Lady Amherst s Pheasant:

نام علمی آن Chrysolophus amherstiae است.
خاستگاه آن جنوب غرب چین ، تبت و میانمار است. طول بدن آن ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی متر است که از آن میان طول دم ۸۰ سانتی متر است. رنگ پرهای گلو و سینه آن به رنگ سیاه و شکم و بال ها و دم خاکستری رنگ است. در خصوص تسمیه این قرقاول ، باید گفت که آمهرت نام حمکران بنگال است که در سال ۱۸۲۸ اقدام به فرستادن این پرنده به لندن کرد و این قرقاول در زمان ناپلئون سوم وارد فرانسه گردید. پرنده ماده ۶ تا ۱۲ تخم گذاشته و مدت ۲۲ روز بر روی تخم ها می خوابد و در هر فصل تولید مثل ۵۰ تخم می گذارد.

۱۹. قرقاول طاووسی Peacock Pheasant :

نام علمی آن Polyplectron است وهفت گونه دارد که عبارتند از :

• قرقاول طاووسی پالاوان Palawan Peascock Pheasant :

نام علمی آن Polyplectron napoleonis است و به آن « قرقاول طاووسی ناپلئون» نیز می گویند. جثه ای متوسط دارد و طول بدن آن در حدود ۵۰ سانتی متر است. پرنده نر تاجی زیبا و به رنگ سبز تیره بر بالای سر دارد و بالا و پایین چشم ها نواری سفید رنگ دارد و سرتاسر بدن آن از پرهای سیاه وسبز متالیک پوشیده شده است. پرنده ماده کوچک تر بوده و پر وبال آن به رنگ خاکستری است و بر بالای چشم ها خطوط سفیدی دارد. خاستگاه آن مجمع الجزایر فیلیپین است و پالاوان نام یکی از جزایر کشور فلیپین است.

• قرقاول طاووسی برونئی Bornean Peacock Pheasant :

نام علمی آن Polyplectron schleiermacheri است. جثه ای متوسط دارد و طول بدن آن در حدود ۵۰ سانتی متر است. دمی همانند دم طاووس دارد که بیست و دو پر دارد و پرنده می تواند آن را همانند دم طاووس برافراشته نماید. خاستگاه آن کشور برونئی است. پرهای آن خاکستری با لکه های آبی روشن است. این گونه قبلاً به عنوان زیر گونه ای از قرقاول طاووسی مالزیایی بود و بعدها به عنوان گونه ای مستقل در نظر گرفته شد. این پرنده جزو لیست پرندگان در حال انقراض است.

• قرقاول طاووسی مالزیایی Malaysian Peacock Pheasant :

نام علمی آن Polyplectron malacense است و به آن «قرقاول طاووسی تاج دار» و « قرقاول طاووسی مالایان » نیز می گویند. جثه ای متوسط دارد و طول بدن آن ۵۳ سانتی متر است. در گذشته این پرنده در محدوده وسیعی از جنگل ها و دشت های مالزی ، میانمار، تایلند، سنگاپور وسوماترا پراکنده بوده است و امروزه این پرنده فقط در مناطق مرکزی کشور مالزی دیده می شود و به علت کاهش روزافزون آن، به لیست پرندگان در حال انقراض افزوده شده است.

• قرقاول طاووسی جرمین Germain s Peacock Pheasant:

نام علمی آن Polyplectron germaini است. جثه ای متوسط داشته وطول بدن آن در حدود ۶۰ سانتی متر است. خاستگاه آن جنگل های جنوب ويتنام و شرق کامبوج است. این قرقاول به افتخار دامپزشک جراح ارتش فرانسه «لويس رودلف جرمین»  نامگذاری شده است. پر و بال آن به رنگ قهوه ای با لکه های آبی است. دورتادور چشم پرنده به رنگ سرخ است.

• قرقاول طاووسی خاکستری Grey Peacock Pheasant :

نام علمی آن Polyplectron bicalcaratum است و به آن « طاووس برمه » و «قرقاول طاووسی چینی» نیز می گویند. جثه ای بزرگ دارد و طول بدن آن به ۷۶ سانتی متر می رسد. پروبال آن به رنگ خاکستری تیره است و در سرتاسر بدن لکه های سبز رنگی دارد. تاج برس مانند وپر پشتی دارد که به رنگ خاکستری است. زیر چشم­ها سفید رنگ است. منقار و پاها نیز به رنگ خاکستری است. هردو جنس نر وماده شبیه هم هستند منتهی پرنده ماده تیره تر از پرنده نر می باشد و جوجه ها تا قبل از بلوغ شبیه پرنده ماده هستند. این پرنده در دشت ها و جنگل­های کم ارتفاع نواحی جنوب شرق آسیا زندگی می کند و خاستگاه آن کشورهای برمه، تایلند، میانمار و شرق چین است. این قرقاول، پرنده ملی کشور میانمار به شمار می رود. پرنده ماده در هر بار ۲ تخم گذاشته و مدت ۲۲ روز بر روی تخم ها می خوابد. این گونه پنج زیر گونه دارد که عبارتند از : «قرقاول طاووسی خاکستری برنزی» ، «قرقاول طاووسی خاکستری هیمالیا» ، « قرقاول طاووسی خاکستری لویس» » «قرقاول طاووسی خاکستری چیگی» ، و« قرقاول طاووسی خاکستری هاینان» .

• قرقاول طاووسی دم برنزی Bronze tailed Peacock Pheasant

نام علمی آن Polyplectron chaleurum است و به آن « قرقاول طاووسی سوماترا» نیز می گویند. جثه ای کوچک داشته وطول بدن آن ۵۶ سانتی متر است. پر وبال سرتاسر بدن آن به رنگ قهوه ای تیره و رنگ پاها نیز قهوه ای است. سرکوچکی داشته ودم آن از شانزده پر تشکیل می شود که رنگ آن قهوه ای بلوطی بوده و در انتها ارغوانی رنگ می شود. هردو جنس نر و ماده شبیه هم هستند ولی دم نرها بلندتر است. خاستگاه آن کشور اندونزی بوده و معمولاً در جنگل های غرب جزیره سوماترا زندگی می کند. این پرنده جزو لیست پرندگان در حال انقراض می باشد. این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول طاووسی سوماترای جنوبی » و« قرقاول طاووسی سوماترای شمالی »  . پرنده ماده در هربار ۲ تخم گذاشته ومدت ۲۲ روز بر روی تخم ها می خوابد.

• قرقاول طاووسی کوهی Mountain Peacock Pheasant :

نام علمی آن Polyplectron inopinatum است و به آن « قرقاول طاووسی روتچیلد» و « قرقاول آینه » نیز می گویند. جثه ای کوچک داشته وطول بدن آن ۶۵ سانتی متر است. پروبال آن به رنگ قهوه ای تیره با لکه های سبز رنگ است. پرهای دم در حدود ۲۰ پر بوده و به رنگ خاکستری تیره با لکه های سبز می باشد. نر وماده شبیه به هم بوده و پرنده ماده کمی کوچک تر است. خاستگاه آن شبه جزیره مالاوی در جنوب شرق آسیا می باشد. تعداد آن محدود بوده و جزو پرندگان در حال انقراض می باشد. پرنده ماده در هر بار ۲ تخم گذاشته ومدت ۲۲ تا ۲۳ روز بر روی تخم ها می خوابد.

۲۰. قرقاول آرگوس تاج دار Crested Argus Pheasant:

نام علمی آن Rheinardia ocellata است.
این گونه در سال ۱۸۷۱ توسط طبیعی دانی به نام « اليوت» شناسایی گردید.جثه ای بزرگ و دم بلندی دارد که باعث می شود طول بدن پرنده به ۲۳۵ سانتی متر برسد. پر و بال آن به رنگ قهوه ای تیره است و لکه های سفید و زرد دارد. منقار آن صورتی رنگ و پوست اطراف چشم به رنگ آبی است. سر کوچک بوده و بر روی آن تاجی به رنگ سیاه وجود دارد. پرنده دم بسیار بلندی دارد که از دوازده پر تشکیل شده و طول آن به دو متر می رسد. نر وماده شبیه به هم هستند ودم و تاج پرنده ماده کوتاه تر است. پرنده ای خجالتی و بسیار محتاط است و خاستگاه آن جنگل های ویتنام، لائوس و مالزی در جنوب شرق آسیا می باشد. تعداد آن رو به کاهش است و جزو پرندگان در معرض انقراض می باشد. این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از : « آرگوس تاج دار رهینارد» و « آرگوس تاج دار مالاي» .

 

۲۱. قرقاول آرگوس بزرگ Great Argus Pheasant:

نام علمی آن Argusianus argus است.
سر و گردن آن به رنگ آبی و سینه به رنگ سرخ و باقی اجزای بدن به رنگ خاکستری با لکه های آبی رنگ است. پرنده نر در بین قرقاول های نر بزرگ ترین جثه را داشته و طول بدن آن به دو متر می رسد. از این رو به آن «غول قرقاول» می گویند. تاج آن به رنگ مشکی است و شاه پرهایی اضافی و بسیار زیبایی دارد که اندازه آن ها طويل بوده و از ابتدای بال تا انتهای دم را می پوشاند. پرنده ماده شبیه پرنده نر بوده و از آن کمی کوچک تر است. این قرقاول از نظر نوع ونقش پرها واندازه آن تا حدودی با طاووس قابل اشتباه می باشد. خاستگاه آن کشور برونئی، جزیره سوماترا وشبه جزیره مالاوی در جنوب شرق آسیا می­باشد. تعداد آن رو به کاهش بوده و جزو پرندگان در معرض انقراض می باشد. این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از: « آرگوس بزرگ برونئی» ، « آرگوس بزرگ مالاي».

۲۲. قرقاول آرگوس دونواری Double banded Argus :

نام علمی آن Argusianus bipunctatus است.
این گونه در سال ۱۸۷۱ توسط طبیعی دانی به نام «وود» شناسایی گردید. خاستگاه آن جنگل های جاوه، اندونزی و جزیره تيومان در مالزی است. در سال ۱۸۷۱ اولین محموله از این نوع قرقاول وارد لندن گردید.

۲۳. قرقاول تراگوپان Tragopan Pheasant :

نام علمی آن Tragopan است و پنج گونه به شرح زیر دارد:

• قرقاول تراگوپان غربی Western Tragopan:

نام علمی آن Tragopan melanocephalus است. این گونه نادرترین گونه قرقاول تراگوپان است. خاستگاه آن در سمت غربی سلسله جبال هماليا، دشت سوات ، کوه های ایندوس وکشمیر آزاد می باشد و در گذشته در بسیاری از مناطق شرق از هزاره تا کشمیر و گاروال هندوستان پراکنده بوده است. این گونه شبیه قرقاول تراگوپان ساتیر است اما رنگ آن تیره تر می باشد. معمولاً این پرنده در ارتفاع ۲۴۰۰ تا ۳۰۰۰ متر زندگی می کند. پر وبال آن به رنگ قهوه ای تیره با لکه های سفید است. دورتادور چشم وسینه به رنگ سرخ است. دم کوچک وتاج بسیار کوتاهی دارد. پرنده ماده در هر بار ۳تا۴ تخم می گذارد و مدت ۲۸ روز بر روی تخم ها می خوابد. تعداد آن رو به کاهش است و جزو پرندگان در حال انقراض می باشد.

• قرقاول تراگوپان ساتير Satyr Tragopan :

نام علمی آن Tragopan satyra است و شایع ترین گونه قرقاول تراگوپان است. سر به رنگ مشکی وگردن و سینه و شکم آن به رنگ سرخ و پشت به رنگ قهوه ای با لکه های سفید ودم به رنگ سیاه است. خاستگاه آن شرق هندوستان، نپال وبوتان است و در مناطق مرتفع ودر ارتفاع ۲۴۰۰ تا ۳۰۰۰ متر زندگی می کند. به این قرقاول ، قرقاول شاخدار نیز می گویند و علت این تسمیه از آن روست که پرنده نر در هر طرف سر زایده شاخی شکلی دارد که از بافت اسفنجی ساخته شده و در حالت خشم و یا هیجان، خون به سوی آن سرازیر شده و در نتیجه شاخ های مذکور حجیم تر به نظر می رسند. این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از : « تراگوپان ساتیر غربی» و « تراگوپان ساتیر شرقی »

• قرقاول تراگوپان تیمنک Temminck ‘ s Tragopan

نام علمی آن Tragopan temmincki است و نام دیگر آن « قرقاول تراگوپان نوک دار چینی » است. سرتاسر بدن با پر و بال سرخ تیره ولکه های سفید پوشیده شده است. اطراف چشم به رنگ آبی و پا به رنگ سرخ است. خاستگاه آن شمال شرق برمه، شرق تبت، سچوان و ایالت یونان در چین و شمال غربی ویتنام است. پرنده ماده ۲ تا ۴ تخم می گذارد و مدت ۲۸ روز بر روی تخم ها می خوابد.

• قرقاول تراگویان بلیتس Blythe ‘ s Tragopan :

نام علمی آن Tragopan Blythi است. از نظر ظاهری شبیه «قرقاول تراگوپان تیمنکه» است و تنها اختلاف بین آن ها اینست که لکه های صورت «تراگوپان بلیتس» زرد رنگ است در حالی که این لکه ها در «تراگوپان تیمنکه » آبی رنگ است. پر و بال های آن در سال دوم کامل می شود و بهتر است که برای تولید مثل از پرندگان سه سال به بالا استفاده شود. پرنده ماده ۲ تا ۴ تخم گذاشته ومدت ۲۸ تا ۳۰ روز بر روی تخم ها می خوابد.

• قرقاول تراگوپان کابوتس Tragopan Cabot’s :

نام علمی آن Tragopan caboti است. این گونه فقط در جنوب شرق چین و در جنگل های فوکین و كانگ تونگ دیده می شود. قبل از جنگ جهانی اول گروه هایی از آن دیده می شده است اما امروزه این گونه بسیار نادر است. در سال ۱۹۷۷ و۱۹۷۸ تعدادی از آن ها به کشورهای آمریکا، آلمان وبلژیک برده شده و با استفاده از روش­های تلقیح مصنوعی اقدام به تکثیر آن ها گردید. این گونه شبیه «تراگوپان بلیتس» است با این تفاوت که لکه صورت آن به رنگ پرتقالی است. این گونه در مناطقی با ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۵۰۰ متر زندگی می کند. دانشگاه بیجین در کشور چین مطالعات زیادی روی این گونه انجام داده است. این گونه دو زیر گونه دارد که عبارتند از : «تراگوپان كابوتس شرقی» و « تراگوپان کابوتس غربی » .

گونه های قرقاول در ایران

قرقاول های ایران همه از زیرگونه قرقاول ایرانی Persian Pheasant با نام علمیPhasianus colchicus persicus می باشند که این زیرگونه یکی از زیر گونه های قرقاول معمولی Common Pheasant است. برخی از کارشناسان قرقاول ایرانی را به چهار نوع تقسیم می کنند :

۱. قرقاول های ارسباران : که این قرقاول در محدوده ارسباران تا دشت مغان در استان اردبیل پراکنده است. .

۲. قرقاول های تالش : که در محدوده ای از آستارا تا چالوس زندگی می کنند.

۳.قرقاول های گلستان : از بابل تا گلستان پراکنده اند.

۴. قرقاول های سرخس : که در حوالی رودخانه مرزی هریرود وجود دارند. البته قابل ذکر است که دسته بندی فوق هیچ گونه استناد علمی ندارد.

---

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی