هانتا ویروس ها؛ گروهی از ویروس های RNA از خانواده بانیاویریده هستند. بر خلاف بانیاویریده های دیگر، آنها نیازی به حامل حشره ای ندارند. در عوض، هانتا ویروس ها برای زنده ماندن در جوندگان مختلف، سازگار هستند و قادر به انتقال ویروس از راه های مستقیم و غیر مستقیم می باشند. در این مقاله بررسی کوتاهی به یکی دیگر از بیماری های قابل انتقال از حیوان به انسان ، هانتا ویروس می پردازیم.

هانتا ويروس

 هانتا ویروس های بسیار زیادی شناخته شده اند و این گوناگونی مرتبط با محدوده ی جغرافیایی، میزبان و تأثیرات بالینی می باشند. ویروس سین نامبر، مهم ترین هانتا ویروس در شمال آمریکا می باشد و عامل سندرم ریوی هانتا محسوب می گردد. در جنوب آمریکا، رشته کوه های آند، لاگونا نگرا و جاکوتیبا، این ویروس ها غالب هستند. ویروس هانتان، یک هانتا ویروس قدیمی و جهانی است که بیشتر در آسیا باعث تب خون ریزی دهنده به همراه سندرم کلیوی می گردد.
تمامی هانتا ویروس ها با منابعی از جوندگان وحشی در پیوند هستند و گونه های مختلف جوندگان می توانند نقش داشته باشند؛ با این حال هر هانتا ویروس، از منابع موجود، مایل به داشتن یک گونه ی خاص است. به عنوان مثال، موش گوزنی منبع اصلی ویروس سین نامبر است.
سندرم ریوی هانتا، یک بیماری جدی و به سرعت پیشرونده است که با تب شروع می شود و با افزایش شدید نفوذپذیری رگ¬های ریوی و شوک توسعه پیدا می کند. در حدود ۴۰ -۴۶ درصد موارد، مرگ در اوایل بیماری رخ می دهد. تب خونریزی دهنده، سندرم کلیه با تب، ترومبوسیتوپنی و نارسایی حاد کلیه از مشخصه های این بیماری می باشند. میزان مرگ و میر (۵٪ موارد)، کمتر از سندرم ریوی هانتا ویروس است. میزان مرگ و میر پائین تر ( ۱٪>) در مورد ویروس پومالا گزارش شده است.
انتقال هانتا ویروس بیشتر از راه تنفس، ادرار، مدفوع، بزاق یا مواد موجود در لانه ی جانوران آلوده ایجاد می شود. عفونت های انسانی بیشتر مرتبط به تنفس هانتا ویروس پس از خراب کردن لانه ی جوندگان (در فضاهای محصور) یا تمیز کردن مناطق آلوده با ادرار و مدفوع جوندگان آلوده است. انتقال از راه گاز گرفتگی نادر است و تاکنون گزارش نشده است.

پادتن سرمی برضد هانتا ویروس را می توان تا 3/6 % گربه ها و 5/3 % سگ های برخی مناطق یافت؛ با این وجود، بیماری بالینی از هم جواری با جانوران گزارش نشده است. امکان آلوده شدن گربه ها به هانتا ویروس (به دلیل وجود جوندگان آلوده به عنوان منابع شکار) وجود دارد. با این وجود، شواهد سرم شناسی در مورد ابتلای جانوران خانگی به این ویروس وجود دارد و به طور معمول انواع جوندگانی که به شکل جانوران خانگی نگهداری می شوند، به عنوان حاملان ویروس هانتا شناخته شده نیستند.
عفونت انسانی از جانوران خانگی غیر جونده، بسیار کم می باشد. نگرانی¬ها زمانی زیاد می شود که پژوهشگران چینی نشان دادند که امکان آلوده شدن صاحبان گربه ها به عفونت ویروس هانتان وجود دارد. با این وجود، هیچ مطالعه دیگری در مورد گربه ها یا دیگر گونه های جانوران خانگی انجام نشده است. احتمالاً خطر گربه¬هایی که در معرض ویروس قرار گرفته اند، بسیار پائین است و هیچ مدرکی وجود ندارد که این گربه ها هانتا ویروس را پخش کنند. عفونت های ناشی از جانوران خانگی باید از منابع حیوانیِ جانوران وحشی آلوده به دست آمده باشد و شناسایی هانتا ویروس در یک حیوان خانگی نشانه¬ی خوبی برای امکان مبتلا شدن انسان به عفونت هانتا ویروس می باشد.
تا زمانی که عفونت هانتا ویروس در گونه های جونده ی خانگی گزارش نشده است، نمی توان آن را به طور کامل نادیده گرفت. جوندگان خانگی اسیر می توانند از راه تماس با جوندگان وحشی آلوده، به این بیماری مبتلا شده باشند. در مورد هانتا ویروس، جلوگیری از تماس جوندگان با جانوران خانگی، به ویژه جوندگان خانگی با منابع آلوده جانوران وحشی و همچنین دیگر بیماری زاهای مشترک انسان و دام (از جمله ویروس کوریومننژیت لنفوسیتی)، بسیار مهم و حائز اهمیت است و باید احتیاط های استاندارد توسط صاحبان جوندگان خانگی در نظر گرفته شود. باید از تماس با جوندگان وحشی اجتناب شود و این نوع جوندگان را نباید به عنوان جانوران خانگی نگهداری نمود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی