برای آماده سازی قناری برای دوره جوجه کشی باید ابتدا پرندگان را اصلاح کرد و همچنین قبل از وارد کردن پرنده هابه قفس تولیدمثل راضدعفونی کرد. تعیین جنسیت قبلی پرنده ها برای اطمینان از جفت شدن صحیح آنها مهم است. درادامه به این نکات مهم برای آماده سازی قناری برای دوره جوجه کشی پرداخته میگردد.
آماده سازی برای دوره جوجه کشی
اصلاح
قبل از جفت دادن پرندگان یا جوجه کشی قناری ، از نظر فیزیکی هر پرنده باید مورد معاینه قرار بگیرد و در صورت لزوم اصلاح شود. به دلایل پوشش سنگین پر در بعضی از گونه های قناری، ترجیح داده می شود پوشش پر اطراف ناحیه پیش کلوآک، تقریباً در 1 سانتی متر بالای کلوآک و به طور افقی ماقبل جفت گیری اصلاح شود.
این اصلاح، میزان چسبیدن مدفوع در اطراف منافذ شکم را کاهش داده و امکان جفت گیری موفق را افزایش می دهد. باید ناخن ها نیز کنترل شود و در صورت لزوم کوتاه گردد تا حالت و تبعیت مناسب هنگام جفتگیری امکان پذیر شود. نقص میله های نشیمن گاه، باید قبل از اصلاح ناخنها تعمیر شود. اصلاح پرهای اطراف چشم نیز مهم است تا پرنده نر بتواند براحتی پرنده ماده را ببیند. در هنگام رشد بیش از حد منقار بالایی میتوان با یک ابزار ساینده برقی، آن را اصلاح نمود. بطور پرورش دهندگان از استخوان گاو برای ممانعت از بزرگ شدن منقار استفاده می کنند، اما بررسی های تغذیه ای اخیر نشان می دهد، این مشکل پیچیده تر از کمبود کلسیم و فقدان تمرین نوک زدن می باشد
ضدعفونی
باید قبل از وارد کردن پرنده ها برای جوجه کشی قناری ، قفس های تولید مثل را ضد عفونی کرد. هیچ ماده ضدعفونی به تنهایی در برابر همه میکروارگانیسم ها مؤثر نبوده و در همه جا مفید واقع نمی شود، پس مواد شیمیایی را باید به دقت انتخاب کرد. ضد عفونی کننده هایی که متداول بوده و به سهولت در دسترس هستند، شامل سدیم هیپوکلریت (آب ژاول)، محصولات چهارتائی آمونیوم، کلر هگزین، فرمالین و گلوتارالدئید می باشد.
باید قبل از وارد کردن پرنده ها تمیز کردن و ضدعفونی قفس های تولیدمثل، چوب های نشیمن گاه پرنده و تشت های لانه را انجام داد. همچنین استفاده از حشره کش مناسب برای پیشگیری از کنه قرمز، جرب شمالی و شپش توصیه می شود. محصول متداول که در بلژیک مورد استفاده قرار می گیرد پرمترین است.
برای جایگزینی عوامل کنترل آفت ها می توان از صابونهای حشره کش مورد استفاده برای گیاهان، سیر تازه و خاک دیاتومه استفاده کرد. هنگام استفاده از خاک دیاتومه، نوع صیقل نخورده آن (مورد استفاده در فیلترهای استخرهای شنا) باید انتخاب شود. وقتی این نوع خاک دیاتومه روی پرندگان پاشیده شود، از نقاط سوزن مانند اسکلت خارجی حشره نفوذ کرده و باعث خشک شدن حشره می گردد.
برای کاهش پشه ها، استفاده از پشه بند یا پنجره های توری دار ضروری است. برای کنترل پشه در بیرون از قفس، ژنراتور دی اکسیدکربن پیشنهاد می شود. پشه های ماده که از خون تغذیه می کنند، به دلیل دفع دی اکسیدکربن از بدن، جذب حیوان میشوند. در ماشین جدیدی که گاز فشرده ای برای تولید دی اکسید کربن بکار می برد، پشه ها در بطری غیر قابل فرار به دام افتاده و جمع آوری می شوند. اگر این روش به همراه سایر طرح های متداول پیشگیرانه از پشه بکار رود، می توان جمعیت پشه ها را کنترل کرد.
بعضی قناری ها در لانه های باز و فضای بیرون نگهداری می شوند، در این مورد کنترل بیماری و مداوای پرندگان عملی نیست. وقتی عوامل واگیر عفونی به چنین لانهای وارد می شوند از بین بردن کامل آنها دشوار است. چرا که پرندگان آزاد و جوندگان از عوامل ناقل بیماری های انگلی، آلودگی های کرمی روده و عفونتهای باکتریایی می باشند.
جفت کردن پرنده ها
در نرها انتهای عقبی مجرای وابران منی (کانال دفران) توده ای را تشکیل می دهد که کلاف اسپرمی نامیده می شود. در طول فصل تولید مثل ، کلاف اسپرمی دیواره های مجرای کلواک را تا ایجاد برجستگی کلواک می فشارد. قناری های ماده چنین برآمدگی نداشته و کلواک صافی دارند.
برای جوجه کشی قناری وقتی پرندگان آماده جفتگیری باشند، پرنده نر در قفس پرنده ماده قرار داده می شود. در حالت کلاسیک در طول فصل تولید مثل، یک نر و یک ماده با یکدیگر بوده و به ندرت با جوجه ها هستند. هر چند ممکن است یک نر قوی به طور متناوب برای جفتگیری چند ماده بکار رود. پس از جفتگیری، نر جدا می شود و هر ماده جوجه هایش را به تنهایی پرورش می دهد. ممکن است اسپرم های بارور ممکن است در غدد ذخیره کننده اسپرم (غدد لوله ای موجود در محل اتصال دستگاه های ادرای – تناسلی پرنده ماده) ذخیره شوند و این احتمال وجود دارد که بتوانند تخمها را به مدت ۸-۱۰ روز بارور نمایند.
تنظیم رفتار جنسی با تاثیر مداخلات اجتماعی (مثل آواز سایر پرندگان) هماهنگ می شود که می تواند تأثیرات جدی بر موفقیت تولید مثل و سلامت پرندگان داشته باشد.
ملاحظات ژنتیکی
یکی از نکات مهم برای آماده سازی قناری برای دوره جوجه کشی ملاحضات ژنتیکی است .انتخاب مناسب ژنتیکی پرنده هایی که با هم جفت می شوند اهمیت داشته و از نظر نژاد، رنگ، تیپ و نوع پرها باید مناسب باشد. شکل پر که معمولاً به صورت فر، نوریچ و صاف دیده میشود بر اساس مشخصات ژنتیکی است.
آب مروارید در قناریها جنبه ژنتیکی دارد. ممکن است سایر ناهنجاری های ژنتیکی باعث مرگ شود. یک نمونه از این مرگ ها زمانی مشاهده شد که قناریهای کاکل دار مثل گلاستر باهم جفتگیری کردند (کاکل دار = کرونا، بدون کاکل =كنشرت). گلاستر کاکل دار (کرونا) به دلیل ژن کاکل آتوزومی ناخالص است. پرندگانی که از نظر ژن کاکل خالص هستند می میرند.
جفت کردن یک کرونا با یک کنشرت بدون کاکل، ٪50 کرونا و ٪۵۰ کنشرت در نسل اول تولید می کند. جفت کردن دو کرونای فنوتیپ، ٪۲۵ کنشرت، %۵۰ کرونا (کاکل دار) و %۲۵ جوجه مرده به بار می آورد. یک نمونه دیگر از مرگ ژنتیکی در مورد دو قناری با ژن غالب رنگ سفید رخ می دهد، قناری های خالص از نظر ژن سفید می میرند، در حالیکه پرندگان ناخالص هم، سفید هستند. اگر در پرنده ناخالص با ژن سفید غالب با هم جفت شوند. ٪۱۰۰ جوجه ها می میرند ولی اگر پرندگان سفید با رنگ های دیگر جفت شوند %۵۰ جوجه ها به دلیل ژن غالب، ناخالص و به رنگ سفید و ٪۵۰ مابقی جوجه ها به رنگ های دیگر خواهند بود.
جمع آوری تخم
در طول دوره تخمگذاری، تخمها جمع آوری و با تخم مصنوعی جایگزین می شوند تا پرنده ماده به تخمگذاری ادامه دهد. تخمها در یک محل خنک (۱۵ تا ۲۰ درجه سانتی گراد، ۵۹ تا 68 فارنهایت و رطوبت 6۰-%۸۰) در جعبه های درج شده از نظر تعداد و ترتيب تخم ها، نگهداری می شوند و وقتی پرنده ماده به نشستن روی تخم ها شروع کرد، تخمها دوباره به لانه گذاشته می شوند. هدف از این کار رشد هماهنگ جوجه ها است.
متوسط اندازه هر دسته از قناری ها 4 تخم است. قناریهای رنگی اغلب دارای 4 تا ۷ تخم هستند. از نوشتن روی تخم ها بخصوص با قلم های الکل دار باید خودداری کرد. همچنین در دستکاری های تخم ها باید از پارچه نرم یا دستکش پلاستیکی جهت جابجایی تخم ها استفاده کرد و از استعمال کرم دست یا لوازم آرایشی خودداری نمود، در غیر اینصورت ممکن است به مرگ جوجه ها منجر شود.
نظرات کاربران
2:27:55 AM