در این پست میخواهیم به معرفی داروی سایمتیدین و سیپروفلوگزاسین درطیور موارد مصرفی و تداخل های دارویی آنها نیز بپردازیم.
سایمتیدین CIMETIDINE
نام تجاری
تاگامت و نوو- سايمتين
گروه دارویی
داروی آنتی هیستامینی (H2 بلوکر)
موارد مصرف
سایمتیدین، از داروهای بلوکر گیرنده های هستامینی (H2) است که موجب کاهش ترشح اسید معده شده و به عنوان یکی از داروهای کنترل کننده زخم های معده و دوازدهه مصرف می شود که منشأ آنها تجویز داروهای NSAIDs نیست. همچنین سایمتیدین سبب افزایش تونیسیته ی اسفنکتر خلفی مری شده و تخلیه معده را در پستانداران جلو می اندازد. دارو برای مصارف خوراکی و تزریقی در دسترس می باشد.
تداخل های دارویی
سایمتیدین با تداخل در میکرو آنزیم های کبدی بر متابولیسم برخی داروها تأثیرگذار است.
متابولیسم بسیاری از داروها را تحت تأثیر قرار می دهد. طولانی کردن نیمه عمر سر می داروها و افزایش مقادیر سرمی چندین دارو را نیز موجب می شود. داروهای زیر ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. بتابلوکرها (مانند پروپرانولل)، لیدوکائین، کلرامفنیکل، کینیدین، مسدود کننده های کانال کلسیمی (مانند وراپامیل)، دیازپام و سایر بنزودیازپین ها)، اتانول، مترونیدازول، فنی توئین، تئوفیلین و وارفارین.
سیپروفلوگزاسین CIPROFLOXACIN
نام تجاری
سیپرو
گروه دارویی
داروی ضدباکتریایی (فلوئوروکینولونی)
موارد مصرف
معرفی داروی سایمتیدین و سیپروفلوگزاسین درطیور بخش بعدی سیپروفلوگزاسین، یک آنتی بیوتیک فلوئوروکینولونی با طيف اثر وسیع است که اثر خود را عليه طیفی از باکتریهای گرم منفی و گرم مثبت (مانند: اشریشیاکلای، کلبسیلّا، پروتئوس، سودوموناس، استافیلوکوکوس، سالمونلا، شیگلّا، یرسینیا، کمپیلوباکتر و گونه های ویبریو) و بعضی از اسپیروکت ها ظاهر می سازد. دارو برای مصرف خوراکی، IV و چشمی موجود بوده و بعد از تجویز، انروفلوگزاسین به عنوان یک متابولیت در داخل بدن تولید میشود.
خوراندن سیپروفلوگزاسین از راه گاواژ دهانی در پرندگان در درمان انفرادی یا مصرف آن در آب آشامیدنی برای درمان گروهی توصیه شده است. قرص ها به محض پاک شدن پوشش سطحی آنها، به خوبی در آب حلّ میشوند، بنابر این دوام اثر دارو در محلول تعليقی ممکن است خیلی کوتاه باشد. سیپروفلوگزاسین در ترکیبی با چندین داروی دیگر برای درمان مایکوباکتریوزیس پرندگان بکار رفته است. در پزشکی، کلاریترومایسین یا آزیترومایسین در ترکیب با اتامبوتول و یا سیپروفلوگزاسین یا ریفابوتین برای پیشگیری و درمان عفونت های پیچیده مایکوباکتریوم آویوم در بیماران HIV توصیه می شود.
تداخل های دارویی
فلوئوروکینولونها ممکن است غلظت تئوفیلین را در صورت مصرف همزمان، افزایش دهند. تجویز توأم با کاتیونهای دو و سه ظرفیتی مانند فرآورده های حاوی آلومینیوم (مانند سوكرالفات) آهن و کلسیم ممکن است جذب دارو را کاهش دهند. در محلول ها یا ویال هایی که آلومینیوم، کلسیم، آهن یا روی وجود دارد، مخلوط نشود، زیرا ممکن است شلاته شدن رخ دهد. پروبنسید ترشح لوله ای فلوئوروکینولونها را بلوکه نموده و ممکن است میزان غلظت خونی و نیمه عمر آنها را افزایش دهد. پدیده سینرژیسم اثر، ممکن است عليه بعضی باکتریها (به ویژه سودوموناس آئروژینوزا و سان آنتروباکتریاسه ها) با این مواد و آمینوگلیکوزیدها، سفالوسپورین های نسل سوم و پنی سیلین های وسیع الطیف اتفاق افتد. نیتروفورانتوئین ممکن است با اثر ضدمیکر فلوئوروکینولونها تضاد اثر ایجاد نماید و لذا مصرف آنها توصیه نمی شود. فلوئوروکینولونها ممکن است سمیّت کلیوی سیکلوسپورین (مصرف عمومی) را تشدید نماید.
نظرات کاربران
2:27:55 AM