در روز اول احتیاجی به نیازهای تغذیه ای بلدرچین نداریم چرا که پرنده می تواند به مدت 48 ساعت یا دو روز از کیسه ی زرده اش تغذیه کرده و از آن پس می بایست که به مدت 1 روز پرنده را با آب و شکر ۸٪ تغذیه نمود. برای تغذیه باید به این نکته توجه داشت که در روزهای ابتدایی مصرف خوراک آردی و آب را باید درون سینی ها و ظروف دستی آغاز کرد و سپس پرنده را به سمت سیستم های اتومات برد البته بهتر است تا خوراک یا جیره بلدرچین را در پرورش بلدرچین و در سنین ۱ – ۱۰ روزگی زیر پای بلدرچین ها ریخت و بعضاً با زدن انگشت بر روی کارتن یا روزنامه ی کفی پرنده ها را ترغیب به خوردن کرد.البته به طور مختصر میزان مصرف دان و کنسانتره بلدرچین را به طور میانگین در تمامی سنین بدون پرت دان روزانه ۲۷ گرم و با پرت دان تا ۳۱ گرم دانست و برای میزان شرب آب نیز روزی 95 سی سی را در نظر داشت. در پست قبلی درمورد ویتامین های مورد نیازپرورش بلدرچین پرداخته شد در ادامه به دیگر مواد لازم در جیره بلدرچین می پردازیم .
نیازهای تغذیه ای بلدرچین:
در این قسمت برای هر عنصر به تفکیک میزان اهمیت بیشتر آن را در هر گله تنها به صورت خلاصه و با نام بردن نام دسته ی گله مثل گله ی تخم گذار یا گوشتی به جهت خلاصه و کوتاه نمودن بحث نشان می دهیم و از آن لحاظ که در پرورش بلدرچین گله های تخم گذار به هیچ وجه فرقی با گله های گوشتی ندارند و حتی از آن ها هم در سطحی بالاتر قرار دارند پس تنها نام تخم گذار که شامل گله های مادر هم می شود را ذکر می کنیم و این صرفا به این معنا است که در این گله ها عنصر مذبور بیشتر از سایر گله ها اهمیت دارد.
انرژی
انرژی یکی از حیاتی ترین بخش های جیره بلدرچین را تشکیل می دهد . بلدرچین پرنده ای است که می توان به راحتی این مطالب را بیان نمود که در بین تمام طیور پرورشی بیشترین انرژی را نسبت به جثه ی کوچکش مصرف می کند و شاید بتوان به قول حکمای قدیم مطلوبیت گوشت آن را به این انرژی مربوط دانست در کل انرژی در یک بررسی به سه قسمت تقسیم میشود که شامل :
- انرژی نگهداری لازم برای حفظ بقای حیوان
- انرژی تولیدی لازم برای تولید محصولات
- انرژی لازم برای فعالیت مداوم حیوان
در اینجا تنها به بررسی میزان انرژی برای سیستم های مختلف پرورشی و سنين و گله های متفاوت آن می پردازیم و از توضیح در مورد انرژی و عملکرد و فوائد آن در بدن بلدرچین می پرهیزیم چرا که بخشی بسیار متنوع و گسترده است و در قلب این مطالب پرورشی نمی گنجد و تنها به این نکته که انرژی در بدن هر موجود زنده ای می تواند اعمال چون ساخت برخی مواد از جمله موادی که در تولیدات پرنده سهیم هستند و البته تنظیم دمای آرامش حیوان را انجام دهد از جمله سایر اعمال حیاتی دیگری را که می توان برای انرژی برشمرد آن است که این فاکتور می تواند در تنظیم و عمل برخی هورمون های مهم و بر کاربرد نظیر رشد و تنظیم سیستم ایمنی نقشی بسیار مؤثری را ایفا نماید.
به صورت مهمترین عاملی که سبب می شود تا فاکتور انرژی اینقدر در جیره ی طیور و جیره بلدرچین مهم و موثر باشد تنظیم سایر مواد مغذی به ویژه پروتئین جیره با آن است و یعنی در یک پرنده مسئله ای که سبب قطع یا ادامه ی خوردن می شود کسب انرژی مورد نیاز است.
یعنی پرنده به طور خودکار و بیولوژیک آنقدری خوراک را مصرف می کند تا انرژی لازم را برای سیستم تحت پرورشش، سن حاضر در آن و نوع تولیدش کسب کند و اگر بخواهیم تمام این سخنان را در جمله ای خلاصه کنیم باید بگوییم که پرنده میزان خوراک خود را با انرژی آن تنظیم می کند پس یک جیره نویس حرفه ای باید این مسئله را نسبت به دما، تهویه ، نوع سیستم ، سایر مواد مغذی و فاکتورهای به کار رفته در آن و … بالانس نماید. انرژی لازم جهت پرورش یک بلدرچین در هر نوع سیستم ، گله و سنی معمولاً ۲۷۰۰ – ۳۰۰۰ کیلو کالری در کیلو گرم است و باید در همین بازه سیر کند که برای بدست آوردن این فاکتور بسیار مهم و اساسی می توان به مواد خوراکی که در آنها بیشتر چربی ها و هیدرات های کربن به کار رفته رجوع نمود که از جمله آن ها میتوان به غلات، ذرت و انواع پودر های چربی اشاره مستقیم داشت.
پروتئین ها
در مورد پروتئین لازمه بدن بلدرچین ها چه در زمان رشد و چه در زمان تولید باید این گونه نوشت که از جایی که پروتئین خود از واحد های سازنده ی پپتید و در آخر اسید آمینه تشکیل شده در اینجا قصد آن نموده ایم تا اسید آمینه های ضروری بدن یک بلدرچین را در گله های مختلف به همراه همین بخش توضیح دهیم و البته از جایی که امکانات بسیار و کم هرگز این اجازه را به ما نداد تا بتوانیم تأثیر آمینو اسیدها را به طور مستقیم بر روی این پرنده ببینیم پس از اضهار نظرات اضافی پیرامون این مسائل خودداری می نماییم و تنها ارقام مورد نیاز و ضروری را مطابق جدولی معین می کنیم.
تمام ارقام زیر بر حسب درصد جیره می باشد
ردیف | نام اسید آمینه | 30- 1 روزگی | 30 روزگی به بعد |
1 | آرژنین | 57. 1 – 24. 1 | 25. 1 – 1 |
2 | گلیسین | 44. 1 – 5. 1 | ندارد |
3 | گلیسین + سرین | 3. 1 – 1. 1 | 17. 1 – 15. 1 |
4 | هیستیدین | 53. 0 – 35. 0 | 42. 0- 37. 0 |
5 | ایزولوسین | 98. 0 – 08. 1 | 88. 0 – 9. 0 |
6 | لوسین | 7. 1 – 9. 1 | 43. 1 – 1 |
7 | لیستین | 4. 1 – 3. 1 | 7. 0 – 6. 1 |
8 | متیونین | 5. 0- 45. 1 | 45. 0 – 33. 0 |
9 | متیونین + سیستئین | 76. 0 | 76. 0- 6. 0 |
10 | فنیل آلانین | 96. 0 – 97. 0 | 78. 0 – 65. 0 |
11 | فنیل آلانین + تایروزین | 8. 1 | 7. 1 – 4. 1 |
12 | تره اونین | 2. 1 – 1 | 74. 0 – 65. 0 |
13 | تریپتوفان | 27. 0- 22. 0 | 19. 0 – 18. 0 |
14 | والین | 2. 1 – 95. 0 | 92. 0 – 91. 0 یا ندارد |
15 | لینولئیک اسید | 1- 99. 0 | 1- 99. 0 |
گروه املاح معدنی (عناصر ماکرو)
فسفر، کلسیم
فسفر و کلسیم به عنوان دو عنصر از عناصر ماکرو بیشتر در اقلامی نظیر پودر استخوان و کلسیم فسفات ها یافت می شوند و در بدن بلدرچین به میزان 98% کلسیم و 85% فسفر در ناحیة اسکلت و استخوان ها به چشم میخورد و باقیماندة آن در سایر قسمت ها و دستگاه های بدن این جانور است پس می توان به اهمیت فوق العادة این عنصر در استخوان سازی بدن بلدرچین های هر گله اشاره کنیم که در گله های تخم گذار بلدرچین علاوه بر استخوان سازی نقش بسیار اساسی و مهمی در تولید تخم های با کیفیت دارد چرا که حدود یک گرم از کل وزن تخم به پوسته اختصاص دارد و در آن بالغ بر ٪۹۳ کلسیم سهم سازندگی دارد به هر حال کلسیم از آن دسته عناصری می باشد که برای هر گله بلدرچین پرکاربرد و حیاتی است به نحوی که برای سنین ۱ تا ۱۰ روزگی 1- 8. 0% ، برای سنین ۱۰ تا ۳۰ روزگی ۱٪، گله های گوشتی بعد از ۳۰ روز ۳- 8. 0% و گله های تخم گذار و مادر بعد از ۳۰ روزگی 5. 2 % به ترتیب کلسیم و فسفر را در جیره بلدرچین نظر می گیریم که اگر به این میزان درصدها توجه کنیم متوجه می شویم که نسبت های 1: 1و 1: 2 را در نظر گرفته ایم که هرگز نباید در جیره نویسی بلدرچین از این نسبت ها عدول کنیم چرا که این نسبت در خاکستر استخوان نیز به خوبی قابل مشاهده است.
گله های تخم گذار
سديم
سدیم به عنوان فلز فراوان دیگر در ماده ای معدنی و خوراکی به نام نمک طعام به وفور یافت می شود که از هر لحاظ نسبت به سایر منابع ارجحیت دارد. این فلز به میزان ٪4۰ خاکستر استخوان را به خود اختصاص می دهد که ۵٪ از کل سدیم حاضر در لاشه بلدرچین است و ۹5٪ دیگر آن در مایعات و سرم های خونی بدن این حیوان حضور دارد پس می توان با بررسی فلز ماکروی سدیم در بلدرچین به خوبی این نکته را دریافت که سدیم میتواند نقش سازنده ای در استخوان ها و نقش کنترل کننده ای در سیستم عصبی داشته باشد و غالباً می توان آن را به میزان اندکی بیشتر برای بلدرچین های گوشتی در جیره بلدرچین در نظر گرفت که برای سنین ۱ تا ۱۰ روزگی 15. 0- 2. 0 % و برای سنین ۳۰- ۱۰ روزگی 2. 0 % در سن بعد از ۳۰ روز هم برای گله گوشتی معادل 2. 0 % و برای گله تخمگذار 15. 0 % را در نظر می گیریم.
پتاسیم
پتاسیم عنصر دیگری از ماکروالمان هاست که به وفور در مواد خوراکی نظیر پودر گوشت، پودر استخوان، پودر ماهی و سویا یافت می شود و به صورت ۹۹٪ در مایعات برون سلولی حضور دارد و مقادیر باقیمانده آن بیشتر در خاکستر استخوان به میزان ۱۰٪ از کل یافت می شود. پتاسیم با توجه به اینکه تنها در بلدرچین با چشم پوشی از ۱۰٪ حضورش در خاکستر استخوان جز تأمین کردن سیستم عصبی در محل دیگری نقشی ندارد پس در جیره نویسی بلدرچین زیاد نسبت به سایر عناصر دارای اهمیت نمی باشد و همانند عناصر فوق می توان میزان آن را برای تمامی سنین و گله ها 4. 0 % توصیه کرد.
گروه املاح معدنی (عناصر میکرو)
مس
مس میکرو المانی است که در خوراک هایی نظیر پودر گوشت، سبوس، غلات، پودر ماهی به وفور یافت می شود و علاوه بر حضور مهمش در کبد بلدرچین به میزان بسیار کمتری نسبت به ماکروها در استخوان ها، عضلات و پوست آن حضور دارند و به جز فعالیت مستقیم در بدن بلدرچین به فعالیت و رابطه متقابل با سایر عناصر میپردازد. به عنوان مثال عارضه کم خونی در پرنده اغلب بر اثر کمبود آهن در بدن مشهود می باشد ولی می توان یک سر دیگر قضیه را به کمبود مس در بدن پرنده نیز مرتبط دانست چرا که مس در آنزیم های فعال کننده و با اکسید کننده آهن ۲ حضور پراهمیتی دارد که در صورت عدم حضورش می تواند باعث کمبود آنزیم و در نتیجه کم خونی در بلدرچین شود و یا سایر آنزیم هایی که در صورت کمبود مس با کمبود مواجه می شوند و رنگدانه سازی که یک مسئله مهم در پرورش بلدرچین است دچار اختلال می شود یا آنزیم های (فنل اکسیدازوسیتوکرم اکسیداز) که نقش سازنده ای در سیستم های عصبی – مرکزی و اسکلتی ایفا می کنند تحت تأثیر این میکروالمان حیاتی هستند پس برای بلدرچین ها از بدو تولد تا پایان دوره میزان ۸- 6 میلی گرم را بسته به شرایط مورد نیاز گله ها در جیره بلدرچین لازم می دانیم.
گله های تخم گذار
ید
ید عنصر کم یابی که می توان آن را در نمک طعام، پودر ماهی یافت که به صورت يد معدنی و یا پدهای آلی فعال و غیر فعال در هورمون هایی که متابولیسم را کنترل می کنند در بدن پرنده یافت می شود. میزان ید باید در سنین و گله های مختلف برابر 6. 0 -3. 0 میلی گرم باشد.
آهن
نیمی از این عنصر را می توان به راحتی تمام در هموگلوبین های خون مشاهده کرد که رنگ قرمز خون را سبب می شود و الباقی آن را نیز در اندام هایی نظیر کبد، طحال و مغز استخوان که میزان آن بسیار بیشتر از دو اندام ذکر شده است یافت می شود این عنصر در اقلامی همچون پودر گوشت، پودر ماهی، پودر استخوان پیدا می شود و وظایفی همچون جذب خود آهن از روده ها، تنفس و انجام بسیاری از اکسید ورداكتازها را بر عهده دارد و اگر آهن در بدن بلدرچین کم شود عمل بسیاری از آنزیم ها تحت الشعاع قرار گرفته و فعالیتشان کمتر از حد استاندارد می شود پس باید در نظر داشت که برای یک بلدرچین ۳۰ – ۱ روزه برابر با ۱۰ میلی گرم و برای یک بلدرچین بیش از ۳۰ روزه در گله گوشتی ۱۰۰ میلی گرم و برای یک گله ی تخم گذار 10 میلی گرم را منظور می کنیم.
گله های تخم گذار
منگنز
منگنز میکرو المانی است که به خوبی و وفور می توان آن را در خوراکی هایی چون پودر ماهی، پودر گوشت قرمز و مرغ و سبوس یافت و در بدن بلدرچین نیز در نواحی کبد، پانکراس، کلیه ها و استخوان ها به جستجوی آنها پرداخت کبد به عنوان اندامی که معمولاً برخی از عناصر را در خود ذخیره می کند برای ذخیره این فلز مقداری محدودیت را قائل است. اهمیت این عنصر در فعال سازی برخی آنزیم هاست و اگر این عنصر به بدن بلدرچین ها به اندازه کافی وارد نشود می تواند عوارضی چون کاهش رشد، کاهش تولید مثل و یا معیوب بودن اسکلت را کامل شود. همچنین باید طبق معمول مراقب میزان عناصر کلسیم و فسفر جیوه باشیم زیرا می توانند به راحتی راندمان منگنز را کاهش دهند و اگر در گله خود با کمبود منگنز در بدن بلدرچین ها مواجه شدیم می توانیم به ایجاد خلل در سنتز موکوپلی ساکاریدها پی ببریم. به هر حال میزان منگنز برای جوجه های ۳۰-۱ روزه ۱۲۰ میلی گرم و مقدار آن برای گله های تخم گذار شامل ۷۰ میلی گرم و گله های گوشتی ۹۰ میلی گرم است.
تخم گذار
روی
روی عنصری است که از نظر فراوانی در میان عناصر میکرو رده دوم را در بدن بلدرچین حضور دارد که همان را هم بیشتر می توان در چشم ها، کبد، پانکراس، استخوان ها، پرها و بیضه ها پیدا کرد و توسط اقلامی چون پودر گوشت، سویا، غلات و سبوس ها به جیره تزریق نمود . روی نیز همانند آهن اغلب با پروتئین های بدن حیوان پیوند دارد در صورت عدم وجود یا کمبود روی در بدن، بلدرچین ها با اختلال در متابولیسم میانی و بیوسنتز پروتئین ها مواجه می شوند و همچنین در ترشح برخی از هورمون هایشان کاستی احساس می شود. همچنین می تواند موجب کاهش و دیر در آوری پرها و نقص بهبود زخم و شاید ایجاد زخم را موجب شود. روی نیز همانند اکثر عناصر دیگر با حالتی فیدیک مثبت و منفی جذب می شود یعنی در صورت کاهش مصرف به طور ۱۰۰ ٪ و در صورت افزایش مصرف کمتر جذب می شود. همانطور که گفته شد این قاعده برای اغلب عناصر صدق می کند. البته باید توجه کرد که کلسیم نیز می تواند همانند چند عنصر قبلی بر روی هم تأثیر گذارد پس باید توجه ویژهای بر روی میزان کلسیم و فسفر در جیره شود ولی مس می تواند راندمان روی را بهتر کند در هر صورت میزان روی در یک گله ی ۳۰-۱ روزه برابر ۸۰ میلی گرم و از آن به بعد برای گله گوشتی ۲5 و گله ی تخم گذار ۵۰ میلی گرم بالانس می شود.
سلنیوم
سلنیوم بیشتر در اقلامی نظير پودر گوشت، پودر ماهی، سبوس و غلات یافت می شود که پس از خورده شدن معمولاً در کلیه ها و کبد بلدرچین بیشتر جمع می شود و از اندام های ظاهری در پر این پرنده حضور پیدا میکنند و همچنین همانند برخی عناصر قبلى با پروتئین ها پیوند برقرار می کند ولی با سرعت بیشتری این کار را انجام می دهد و خود را جایگزین اسید آمینه های گوگرد دار می کند سلنيوم در بدن بلدرچین می تواند از ضایعات اکسیدایت و سلول ها جلوگیری کند و در فعالیت ویتامین E کمک خوبی به حساب آید و در ترشحات عفونی بیماری ها و دژنره شدن پانکراس علاج باشد و به رشد بلدرچین ها کمک شایان توجهی کند که می توان در جیره یک بلدرچین در تمام دوران پرورش و تمام گله ها معادل 2/0 میلی گرم تجویز می شود ولی می توان این میزان را در گله های تخم گذار بسته به شرایط تا 3. 0میلی گرم هم افزایش داد.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM