در این مقاله تمامی نکات طلایی برای پرورش جوجه درمزرعه رابیان و گام به گام آموزش می دهیم.درپست قبلی درموردبامشکلات جوجه کشی طیور در مزرعه آشناشدیم.شما برای پرورش صحیح بایددرمورد اداره کردن نوسانات درجه حرارت وسرماکه باعث آسیب میشوداطلاعات کافی داشته باشیدهمچنین درموردکف مرغدانها دقت لازم به عمل آید درادامه به تمامی این موارد اشاره میکنیم.

پرورش جوجه ها در مزرعه

هنگامی که جوجه ها خشک و علاقه ای به جنبش نشان می دهند. این ها آماده برای جابه جا شدن از هچر به دستگاه مادر می باشند جائی که مقادیر درجه حرارت در می توان در سطح نسبتاً بالانی تأمین نمود. اما در جائی که غذا و آب و فضائی برای حرکت وجود داشته باشد بایستی پرورش داده شوند.

پرورش در زیر دستگاه مادر دوره­ای بعد از هچ شدن است که در آن پرندگان جوان در وضعیت های حمایتی هستند تا به مرحله پر درآوردن کامل برسند. که مرحله سختی از زندگی آنها است. در این مرحله است که جوجه ها در آسیب پذیرترین مرحله زندگیشان در برابر نوسان درجه حرارت قرار دارند و سرما و مسائلی نظیر آن می تواند آنها را از پای درآورد. ضمناً باید توجه داشت که در این دوره جوجه ها به خصوص نسبت به هجوم موش ها بیشترین خطر را احساس می کنند.

اطمینان حاصل نمائید که همه چیز در زمان خوبی آماده است که اینها شامل تمیز کردن و ضدعفونی کردن ناحیه تفريخ، دانخوریها و آبخوری ها است و چک کردن لامپ گرمائی نیز در این رابطه اهمیت زیادی دارد. اطمینان پیدا کنید که کف تمیز و خوب بستر پاشی شده و چند اینچ بستر از پوشال چوب وجود دارد. این ها در توپی های تحت فشار از منابع زیادی تهیه شده اند و فاقد میخ و یا گل و خاک هستند و کاملاً تمیز می باشند.

یک سایه یا پناهگاه در خارج از سالن یا سالن مرغ را می توان برای مقاصد تفريخ جوجه ها تغییر وضع داد و در هر صورت این محل بایستی عاری از موش باشد. کف های سیمانی مؤثرترین محل در این رابطه می توانند باشند. چون موش ها مخلوقاتی بسیار باهوش هستند و به دنبال دسترسی به طعمه و شکار خود می باشند. کف های چوبی ممکن است نیاز به مش جوش دادنی برای بی خطر ساختن خود داشته باشند.

زمان های تفریخ تغییر پیدا می کنند که این مطلب بستگی به نژادها و نوع پرندگان دارد. شرایط خارج نیز می­توانند تأثیر داشته باشند. این مسئله آسانتر است که پرندگان جوان را در ماه های تابستان با مقایسه با زمستان تفریخ کرد.

شواهدی وجود دارد دال بر این مطلب که نشانگر این است که جوجه هائی که توان دسترسی به خارج در مرحله اولیه پرورش دارند سریع تر پر درمی آورند و عموماً بیشتر پر طاقت می باشند. هرگاه شرایط خارج مناسب باشد جوجه های در حال تکامل را می توان اجازه داد تا به خارج دسترسی پیدا کنند و شب دوباره به محل خود برگردند.

لامپ دستگاه مادر

لامپ دستاه مادر با گرمای شعاعی در یک ناحیه حمایت شده در داخل عادی ترین راه پرورش جوجه های در حال تفريخ است. نوع حباب اهمیت دارد چون اگر خیلی روشن باشد تا گرما زائی زیادی را تولید کند نه تنها برای جوجه ها آزاردهنده است بلکه ممکن است سبب نک زدن به پنجه و فرم های دیگر قلدری کردن شود. لامپهای قرمز ممکن است در جائی که این مشکل پیش می آید مورد استفاده قرار گیرند.

لامپ های دستگاه مادر الکتریکی به طور وسیع در دسترس هستند. درجائی که مقیاس و معیار اجازه می دهد از دستگاه های مادر گازی نیز می توان استفاده نمود. دستگاه های مادر پارافینی هنوز هم مورد استفاده قرار می­گیرند اگرچه این قبیل دستگاه های مادر به اندازه دستگاه های مادر گازی یا برقی مورد استفاده واقع نمی شوند. دستگاه­های مادری که با آب داغ کار می کنند نیز مورد استفاده واقع می شوند اما این ها مصرفشان عادی نیست.

نیازهای درجه حرارت

جوجه یک روزه       ℃35

جوجه یک هفته       ℃33

جوجه 2 هفته        ℃30

جوجه 3 هفته       ℃28

جوجه 4 هفته       ℃25

از 4 هفته به بعد     ℃22

ارتفاع صحیح لامپ را به آسانی می توان تنظیم کرد. هرگاه جوجه ها در زیر لامپ روی هم بخوابند جوجه ها سردشان شده و بایستی لامپ پایین تر کشیده شود. هرگاه در اطراف لبه منبع گرما جمع شوند خیلی گرم است و لامپ بایستی بالاتر کشیده شود. با رشد جوجه ها لامپ به تدریج بالاتر می رود به نحوی که راحتی آن ها تأمین شود.

اما در 3 روز اول جوجه ها به سرما خیلی حساس هستند و بایستی محل آن ها را گرم کرد تا از سرماخوردگی بعضی از فرم های پارتیشن برای محدود کردن جوجه ها به ناحیه موقعی که لامپ بکار می رود لازم می شود و بدین ترتیب از فرار آنها وقتی درب باز است جلوگیری به عمل می آید. بعضی از کارخانجات دستگاه مادر قابل حمل و نقل تهیه کرده اند که به وسیله حلقه های تفریخ قطعه بندی شده اند و از یک لامپ معلق در آنها استفاده می شود. در نوع دیگر می توان از مقوای قرار داده شده در دایره اطراف لامپ استفاده شود. با رشد جوجه ها و احتیاج آنها به جای بیشتر در ابتدا می توان دیواره ها را وسیع تر کرد و سپس دیواره ها را برداشت. این ها عموماً فقط برای هفته اول پرورش لازم می شوند.

كف مرغدان

یک لایه ضخیم پوشال طيور یک کف گرم و مناسبی را تدارک می بیند چون سیمان ماده سردی است لایه های متعددی از روزنامه را می توان قبل از بکاربردن پوشال روی آن قرار داد. روزنامه به تنهانی لغزنده است و می تواند سبب صدمه رساندن به پا شود.

جوجه های پرندگان نژادهای بزرگ مثل شترمرغ ها به بهترین نحو با متهای لاستیکی دنده دار روی کف تدارک دیده می شوند. این مسئله پرندگان را قادر می سازد تا از سر خوردن آنها جلوگیری شود. این مسئله از خوردن بستر و به وجود آمدن انباشتگی در شترمرغها نیز جلوگیری به عمل می آورد. وضعیتی که در آن به خصوص شترمرغها حساس هستند و مستعد می باشند. پرندگان کوچک تر را می توان به گونه ای تربیت کرد که بستر را نخورند و این کار از طریق پوشش دادن به پوشال با حوله های کاغذی وقتی در دستگاه مادر گذاشته می شوند صورت می گیرد.

غذا را آنوقت می توان روی زمین قرار داد و در صورت لزوم می توان آن را آب پاشی کرد تا توجه آنها را به آن جلب کرد. هنگامی که غذا می خورند می توان حوله ها را برداشت.

برپا ساختن بستر در یک وضع خشک و تمیز به طور آشکار اهمیت زیادی در کنترل بیماری دارد. ارگانیسم کوکسیدیوز در وضعیت مرطوب پرنده را مبتلا می سازد و پرندگان در حال تکامل نیز می توانند دچار طاول سينه از بستر مرطوب با محتویات آمونیاک بالا شوند. بستر مرطوب هم چنین وقتی قارچی می شود و وضعیت ایده آلی برای تکامل قارچ ASPERGILLUS به وجود می آورد.

بعضی از دستگاه های مادر گرمای کف را مورد استفاده قرار می دهند. این مسئله نیاز به این مطلب دارد که لایه حفاظ ضخیمی بالای منبع گرما باشد که از گرم شدن زیاد بستر جلوگیری به عمل آورد و بایستی لایه ضخیمی از بستر تمیز روی قسمت بالائی آن وجود داشته باشد. هرگاه بالارفتن گرما به طور صحیح کنترل نشود می تواند به پاهای جوجه ها صدمه برساند.

درجه حرارت

وقتی جوجه ها تازه در دستگاه مادر قرار می گیرند جوجه ها از هچر آمده اند که درجه حرارتش در حدود ۳۵ درجه سانتیگراد بوده است. این مسئله اهمیت دارد که این ها به طور ناگهانی در یک محل خیلی سردتر قرار نگیرند. به عنوان یک قاعده کلی این درجهحرارت بایستی برای چند روز اول تأمین شود و نباید از ۳۵ درجه سانتیگراد کمتر شود کاهش درجه حرارت به تدریج صورت می گیرد و به میزان ۲ تا ۳ درجه در هر هفته تقلیل پیدا می کند تا به C۲۵ درجه برسد که در هفته چهارم این درجه حرارت مناسب است به تدریج بالا بردن لامپ باعث کاهش درجه حرارت می شود.

وضعیت های هوای خارج نیز بایستی قابل تحمل جوجه ها باشد. هرگاه درجه حرارت مناسب باشد در این صورت بایستی جوجه ها به رفتن خارج از دستگاه مادر تشویق شوند نه تنها به خاطر این که برای پر درآوردن متمرکز شوند بلکه به خاطر ورزش دادن پاها که برای پاهایشان خیلی خوب است. ناحیه ای که جوجه ها در آن وارد می شوند بایستی ناحیه ای باشد که برای طیور در همان فصل مورد استفاده قرار نگرفته باشد به نحوی که امکان بیماری و تداخل انگلی و انتقال آنها به حداقل برسد.

خوردن و آشامیدن جوجه ها

یک دانخوری برای جوجه ها و یک آبخوری برای آب مورد مصرفشان تنها احتياجات دیگر دستگاه مادر است. یک آبخوری آویخته به یک آبخوری کف ترجیح داده می شود و کمتر به این طریق مدفوع مرغ در آب وارد می شود. هم دانخوری ها و هم آب خوریها بایستی با دقت قرار داده شوند تا در ارتفاع صحیح واقع شوند. اینها بایستی در سطحی باشند که جوجه ها بتوانند دسترسی آسانی به آب پیدا کنند بدون اینکه تقلا بنمایند.

جوجه های بدون مادر برای اینکه به آنها نشان دهیم که چگونه غذا بخورند مقداری باید وقت گذاشت هرگاه تعدادی از جوجه ها را ببینیم که کم و آهسته غذا می خورند بایستی مقداری از غذا را روی کاغذ گذاشت و مرغ مادر را به آن نزدیک کرد. این عمل باعث تحریک جوجه های کم غذا شده و آنها را به خوردن غذا وادار خواهد کرد. به طور مشابه باید آنجا را به آرامی گرفت و منقار آنها را در آب قرار داد این ها به زودی باد می گیرند که آب بخورند!؟

به تجربه ثابت شده که غذای آردی به بهترین وجه برای عادت دادن حیا خوردن غذا مناسب است. جوجه ها همچنین در این سن از غذای آردی با پروتئین زیاد بنام غذای شروع کننده تغذیه می شوند. این غذاها برای پرندگان خاصی آماده شده اند و بایستی غذایی که مناسب است خریداری و مصرف گردد. مثلاً غذای شروع کننده بوقلمون برای پولت های بوقلمون و یا غذای شروع کننده شترمرغ برای جوجه شترمرغ در نظر گرفته شود.

این غذاها بایستی به طور AD-LIB در اختیار طیور قرار گیرد در این صورت جوجه ها از غذای مورد دلخواه خود به اندازه دلخواه خود استفاده خواهند کرد.

بعضی از غذاهای خرده مثل خرده غذای جوجه های جوان محتوی کوکسیدیواستات است و افزودنی آنتی بیوتیکی نیز دارند که برای جلوگیری از کوکسیدیوز و بیماری های عفونی این داروها اضافه می شود اما در هر صورت این کار بایستی با مشورت دکتر دامپزشک فارم صورت گیرد.

آنهایی که تعداد زیادی پرنده پرورش نمی دهند (به طور متمرکز) ترجیح می دهند که بیشتر از غذاهای طبیعی استفاده کنند. تولیدکننده هائی نیز از همین غذاها استفاده می نمایند. این مسئله شایان دقت است که خطر بیشتری از کوکسیدیوز وقتی وجود دارد که جوجه ها در خارج روی زمین باشند. حتی در جائی که پرندگان روی زمین پرورش پیدا می کنند خطر گرفتن کوکسیدیوز از پرندگان وحشی نیز وجود دارد. بسیاری از پرورش دهندگان طیور به جوجه های خود اجازه می دهند که از غذای شروع کننده محتوی کوکسیدیواستات استفاده کنند موقعی که در سن جوانی هستند آن وقت از غذای معمولی بدون کوکسیدیواستات استفاده میکنند.

جیره های غذائی شروع کننده بوقلمونها و آنهائی که برای پرندگان شکاری مصرف می شوند غالبأ محتوی یک ماده اضافی بر علیه تک یاخته های مثل عامل سرسیاه (HISTOMONIASIS)هستند. پرندگان آبزی معمولاً از مواد اضافی استفاده نمی کنند و فقط مواد غذائی شروع کننده را برای تغذیه طیور خود بکار می برند. غازها به خصوص ممکن است در برابر بعضی از مواد افزودنی واکنش نشان دهند.

به طور سنتی تخم مرغهای جوشانیده شده سفت خوب تکه تکه شده به جوجه داده می شود که همراه با غلات خوب آسیاب شده به کار می رود و این بدون شک شروع خوبی با پروتئین بالای غذای شروع کننده می تواند باشد. اگرچه بکاربردنشان قدری مشکل است. مقدار کمی از ماست طبیعی به وسیله تعدادی از پرورش دهندگان طیور به کار می رود نه به عنوان جلوگیری کننده از SALMONELLA ENTERITITIS بلکه برای کمک به فلور طبیعی روده و تکامل ایمنی فلور از ماست استفاده می شود. این به صورت تعادلی در مقابل کوکسیدیواستات در غذای خرده جوجه عمل می کند که عمل باکتری را مختل می کند و باکتری های پاتوژنیک را در روده از بین می برد.

آنهائی که در کار پرورش طیور مزرعه تازه کار هستند ممکن است به این مسئله توجه داده شوند که وقتی جوجه ­های هچ شده در انکوباتور به نظر برسند که غذا نمی خورند بایستی به خاطر آورد که اینها از باقیمانده زرده که هنوز در بدنشان وجود دارد تغذیه می نمایند و اینها به اندازه کافی برای دو روز اول بعد از خارج شدن از پوسته از این ماده غذائی تغذیهمی نمایند. (این است علت این مسئله که امکان نقل و انتقال جوجه های یک روزه وجود دارد). و نباید در مورد تغذیه آنها در راه ترس داشته باشیم و هرگاه باز هم عده ای از جوجه ها وجود داشته باشند که غذا نمی خورند باید به آنها یاد داد که چگونه غذا بخورند و چگونه آب بیاشامند که این مسئله قبلاً شرح داده شده است.

هنگامی که جوجه ها به سن ۵ هفتگی می رسند می توان آنها را غذای با پروتئین کم تر داد که GROWER RATION نام دارد و اینها برای پرندگان مختلف وجود دارد و امکان این مسئله وجود دارد که بدون مواد افزودنی از این قبیل جیره های غذایی استفاده نمایند. در این زمان استفاده از دانه های نباتی نیز لازم است و همین طور از رنگ های غیر محلول برای هضم صحیح بایستی استفاده نمود. بعضی از پرورش دهندگان طیور ترجیح می دهند که از دانه های نباتی در یک مرحله زودتری استفاده کنند. هرگاه این کار صورت گیرد این مسئله اهمیت پیدا می کند که از دانه های نباتی خرد شده استفاده نمود به نحوی که تکه های کوچک تری مناسب برای جوجه ها مصرف شوند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی