اگر به هر علتی احساس کردید حيوان شما بیمار شده و یا در وضعیت طبیعی قرار ندارد، بهتر است او را جهت معاینه نزد دکتر دامپزشک ببرید. برای دستیابی به تشخیص درست، قبل از هر چیز مشاهدات صاحب حیوان از وضعیت جسمی و روند بیماری سگ خود مورد توجه قرار می گیرد. دادن شرح حال کامل و جامع و بیان تغییر حالت حیوان توسط صاحب او می تواند کمک شایانی در تشخیص باشد. در ادامه به بررسی نحوه تشخیص بیماری­ در سگ ها می پردازیم.

تشخیص بیماری­ها

معاینه و معالجه حیوانات کاری دقیق و در برخی موارد بسیار مشکل است. این مشکل از آن جهت است که اولاً حيوانات فاقد توانایی حرف زدن بوده و نمی توانند بگویند در کدام نقطه از بدن خود احساس درد و ناراحتی می کنند. از سویی دیگر وجود درد و در برخی موارد خصلت تهاجمی و دفاعی حیوان باعث می شود تا نسبت به لمس شدن و معاینه از جانب دامپزشک واکنش نشان داده و حتی سعی کنند او را گاز بگیرند. این وضعیت قابل درک بوده و یک واکنش کاملاً طبیعی به شمار می رود. از این رو برای انجام معاینه و کارهای درمانی در حیواناتی که حالت تهاجمی دارند، باید آنها را به هر نحوی که شده مقید کرد. یکی از راه های مقید کردن سگ­ها، بستن پوزه آنهاست. انواع مختلفی از پوزه بندها با اندازه های مختلف وجود دارد که بر حسب نیاز و متناسب با جثه سگ می توان از آنها استفاده کرد. در صورت عدم دسترسی به پوزه بند مناسب می توان از باند طبی برای بستن پوزه حیوان بهره جست. بستن پوزه با نخ های نایلنونی و طناب به هیچ وجه توصیه نمی شود. چرا که در اثر تقلای حیوان ممکن است به ناحیه پوزه و صورت او آسیب وارد آید. یکی دیگر از راه­های مقید کردن, استفاده از داروهای آرام بخش است که انتخاب و نحوه مصرف آنها بر عهده دامپزشک می­باشد.

معاینات عمومی

پس از بیان شرح حال و انجام مقيد سازی کامل حيوان معاینات عمومی نکات قابل توجهی در روند تشخیص در اختیار دامپزشک قرار می دهد. بر انداز کردن پوشش خارجی بدن، اندازه گیری دمای حیوان توسط ترمومتر مقعدی, گوش دادن صدای ریه ها، ملامسه شکم و غدد لنفاوی، مشاهده دهان، دندان ها و زبان، مشاهده چشم ها با دستگاه مخصوص معاینه چشم، مشاهده درون گوش ها توسط دستگاه مخصوص و در نهایت توجه بیشتر به منطقه ای که حیوان از آنجا احساس ناراحتی می کند، در دستیابی به تشخیص صحیح بیماری کمک قابل توجهی می کند. اکثر بیماری­های شایع سگ­ها در جمع بندی شرح حال عنوان شده از سوی صاحب حیوان و معاینات عمومی قابل تشخیص بوده و درمان آن به سرعت آغاز می شود. ولی در برخی موارد برای تشخیص دقیق تر یا تفریق بیماری از بیماری های دیگر با علائم مشابه, به وسایل کمک تشخیصی دیگری نیاز خواهد بود.

وسایل کمک تشخیصی

در صورت نیاز به بررسی دقیق تر حیوان و یا مشاهده یکی از اندام های داخلی استفاده از وسایل کمک تشخیصی ضرورت پیدا می کند. گرفتن عکس رادیولوژی، از جمله شایع ترین ابزار کمک تشخیصی به شمار می رود. به کمک این عکس ها می توان انواع شکستگی ها، مشکلات مفصلی، ریوی و برخی از اختلالات اندام­های درون محوطه شکمی را مشاهده کرده و تشخیص داد. در موارد دیگر استفاده از دستگاه سونوگرافی در بررسی دقیق تر بافت های نرم داخلی می تواند کمک کننده باشد. دستگاه C.T. Scan یکی از ابزارهای بسیار دقیق و قابل استناد برای بررسی اندام های درونی است که البته به علت گرانی دستگاه و نتیجه گرانی خدمات آن, کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. دستگاه آندوسکوپی نیز یکی دیگر از وسایل کمک تشخیصی به می آید که بیشتر برای بررسی دستگاه گوارش استفاده می شود. وسایل و ابزارهای تشخیصی دیگری نیز در برخی از مراکز تخصصی دامپزشکی وجود دارد که بعلت اختصاصی بودن آنها از معرفیشان چشم پوشی می­کنیم.

تشخیص آزمایشگاهی

در مواردی مثل عفونت های خونی، اختلالات هورمونی و نقص در عملکرد غدد درون ریز، بیماری های انگلی، خونی، تشخیص نوع تومورها و یا هر مشکل دیگری که تشخیص آن از عهده دستگاه­های کمک تشخیصی خارج است، استفاده از آزمایشات خونی، ادرار، مدفوع و نمونه برداری بافتی می تواند کمک کننده باشد. با استفاده از آزمایش خون به بسیاری از بیماری­ها و اختلالات درونی و نقص عملکرد آنها می توان پی برد. این آزمایشات از شمارش ساده سلول های خونی گرفته تا پیچیده ترین آزمایشات هورمونی، در آزمایشگاه انجام گرفته و نتیجه آن به دکتر کلنیسین ابلاغ می شود تا در دستیابی به تشخیص صحیح در کنار دیگر یافته ها مورد ارزیابی قرار گیرد. در بررسی ادرار، تعیین میزان پروتئین موجود، مقدار بیلی روبین، قند و سایر فاکتورهای موجود در ادرار در تشخیص بیماری کمک کننده خواهد بود. آزمایش مدفوع عمدتا در تأیید تشخیص وجود آلودگی های انگلی مورد استفاده قرار می گیرد. بررسی بافت های جدا شده از ارگان­های بیمار در زیر میکروسکوپ، یکی دیگر از راه های تشخیصی است که در آزمایشگاه های مجهز پاتولوژی انجام می شود. تشخیص نوع تومورها، بررسی آثار به جای مانده از روند بیماری بر روی بافت ها و ارگان­ها و نیز مشاهده ضایعات ناشی از بیماری پس از مرگ حیوان از جمله دستاوردهای آزمایشات پاتولوژی به شمار می رود. در کل باید به این نکته توجه داشت که تشخیص بیماری در حیوانات کاری بسیار دقیق و مشکل است و حصول آن همکاری کامل صاحب حیوان و دکتر دامپزشک را می طلبد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی