یک سیستم کارآمد برای تولید محصولات ارگانیک، سیستمی است که خود را با تغذیه آزاد و اختیاری وفق دهد. تغذیه ای که بر اساس ترکیبی از مواد خوراکی که در مزرعه تولید و به دست آمده و اهداف تغذیه ای نژاد و دسته خاص پرنده مورد پرورش را تامین نموده و یا از کارخانجات تولید دان خریداری می شوند.برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه برنامه های تغذیه ای در پرورش مرغ ارگانیک به ادامه همین پست توجه فرمایید.
برنامه های تغذیه ای
آماده کردن مخلوط خوراک در برنامه های تغذیه ای در پرورش مرغ ارگانیک در مزرعه دارای این مزیت و ویژگی است که تولید کننده کنترل بیشتری روی فرمول مخلوط کردن جیره داشته و می تواند مواد خوراکی تولید شده در مزرعه خود را نیز بکار ببرد. در نتیجه این سیستم از نظر هزینه تولید بسیار به صرفه تر و کارآمدتر از خرید خوراک آماده از بیرون می باشد. البته باید توجه داشت شرایط عناصر تغذیه ای پرورش مرغ ارگانیک و اماده کردن جیره غذایی در داخل مزرعه مستلزم وجود مواد اولیه و خوراکی مختلف، محل ذخیره کردن آنها و نیز اسباب و وسایل مخلوط کردن آنها بوده و همچنین تولید کننده می بایست دانش کافی در زمینه، فرمولاسیون و میزان ترکیب مواد مختلف مواد غذایی را با یکدیگر جهت تهیه جیره داشته باشد.
از جمله مواد تغذیه ای مورد نیاز، دانه های غلات می باشند که در مزرعه تولید می شود. روش خوراک دهی طبیعی و تغذیه طیور جهت تولید ارگانیک که همان روشهای قدیمی (تغذي، اختیاری و آزاد طيور) که به مرتع باز دسترسی داشته و عمدتاً از غذاهایی تغذیه می کردند که با نوک و پای خود زمین را خراشیده آن را بدست می آوردند، با توسعه تولیدات فشرده طیور و استفاده از سیستم های خوراک دهی اتوماتیک و نیز کاربرد سویه های پرتولید جایگزین شده است. روشهای قدیمی کنار گذاشته شده و به جای آنها جیره های تمام آردی و یا پلت شد مورد استفاده قرار می گیرد (بلر و همکاران ۱۹۷۳؛ هنوک و دینگل ۲۰۰۲). پرندگانی که سیستم هضمی آنها کامل شده قادر به مصرف دانه های غلات می باشند و استفاده از جیره های آردی در تغذیه آنها منطقی و ضروری نیست، به عنوان مثال: در سیستم های تهیه خوراک جدید و برنامه های تغذیه ای در پرورش مرغ ارگانیک انرژی مورد نیاز آسیاب کردن هر تن دانه غلات به میزان ۲۰ کیلووات ساعت مصرف برق به ازای هر ساعت و پلت کردن دان نیز مقدار انرژی به صورت برق که بیش از ۱۰ درصد قیمت دان تمام شده را رقم می زند را جهت تهیه غذا نیاز دارد و همچنین برای تولید رطوبت در سیستم پلت بخار انرژی بیشتری نیاز است (هنوک و دینگل ۲۰۰۲). همچنین هنوک و دینگل در برسی های خود در سال ۲۰۰۲ مزیت های اقتصادی و کاربردی استفاده از سیستم خوراک دهی انتخابی برای پرورش طیور را تشریح کرده اند. لازم بذکر است این سیستم در مورد سایر گونه های طیور نیز قابل استفاده می باشد:
- در اختیار گذاردن خوراک کامل خشک که به صورت آزاد و آردی
- در اختیار گذاردن خوراک کامل خشک صورت کرامبل و یا پلت به صورت آزاد
- خوراک کامل همراه با دانه های کامل غلات
- دادن خوراک کامل مرطوب، بصورت یک یا دو بار تغذیه در روز
- تغذیه با خوراک کامل به صورت محدود
- تغذیه آزاد و اختیاری
روش جایگزین عملی که بتوان جیره کاملی را در اختیار طيور قرار داد، روش تغذیه انتخابی است که می توان آن را در مقیاس کوچک و بزرگ استفاده نمود. از معایب سیستم جیره کامل این است که مرغ ها تنها براساس اشتهای شان برای تامین انرژی خوراک مصرف کرده و میزان خوراک خود را تنظیم می کنند. زمانی که دمای محیط افزایش یا کاهش می یابد، پروتئین و مواد معدنی (از قبيل كلسیم) مصرفی آنها نیز ممکن است بیشتر و یا کمتر از اندازه طبیعی خود شود. پرندگانی که تغذیه اختیاری یا تغذیه انتخابی آزاد می شوند معمولاً از سه نوع مواد خوراکی که در اختیار آنها است استفاده می نمایند:
– منابع انرژی (ذرت، سبوس برنج، سورگوم یا گندم)
– منابع پروتئین (کنجاله سویا، کنجاله کانولا، پودر ماهی) مکمل شده با مواد معدنی یا ویتامین ها
– مرغ های تخمگذار، منبع کلسیم به شکل گرانوله (سنگریزه های آهکی و پوسته صدف).
سنگریزه ها می بایست اندازه مناسبی داشته باشند و بصورت روزانه در اختیار آنها قرار گرفته تا به آسیاب و خرد شدن مواد در سنگدان کمک کند. بررسی و یافته های هافز (۱۹۸۴)، روز و کبریازاکیس (۱۹۹۱) نشان داده زمانیکه پرندگان اهلی امکان زندگی در مرتع با انواع مواد خوراکی را پیدا می کنند، قادر به انتخاب جیره غذایی می باشند که تمامی مواد مغذی مورد نیاز جهت : رشد، نگهداری و تولید آنها را تأمین می سازد (داو ۱۹۳۵). تحریک بصری نقش مهمی در انتخاب مواد خوراکی توسط طیور را دارد. البته مزه غذا نیز مؤثر میباشد، در نتیجه باید توجه داشت یک مکمل مواد معدنی و ویتامین را بصورت جداگانه در اختیار طیور نباید قرار داد چون امکان دارد مرغ ها به دلیل طعم آنها رغبتی به خوردن شان نشان ندهند. در تغذیه انتخابی پرندگان می بایست دسترسی آزاد به علوفه داشته تا میزان مصرف انرژی و سایر مواد مغذی مورد نیاز خود را بر اساس آنچه در مواد علوفه ای هست تنظیم نمایند. یک سیستم تغذیه آزاد و اختیاری به طور قابل توجهی هزینه تولید را کاهش می دهد. این نوع سیستم پرورش را می توان در شرایط مختلف آب و هوایی جهت تأمین نیازهای مختلف دام از هر نژاد اجرا نمود.
بنت بر اساس تحقیقات و بررسی های خود در سال ۲۰۰۶ به نتایج زیر دست یافت:
- نباید انتخاب های زیادی در اختیار طيور قرار داد. اگر مرغ با سه انتخاب (شامل دانه غله، مکمل و آهک یا پوسته صدف) روبرو باشند، بهتر انتخاب می کنند. در صورتی که چند نوع غله در اختیارشان قرار می دهید (مثل گندم ، جو) سعی شود مخلوط آنها را در یک ظرف بریزید .
- انتخاب هایی را در اختیار طيور قرار دهید که از نظر تغذیه ای منفک و مجزا باشند. به عنوان مثال: دانه های غلات مملو از نشاسته و انرژی، مکمل حاوی پروتئین و ویتامین ها و آهک حاوی کلسیم بالا. وقتی مرغ ها در برابر انتخاب های روشن و مشخصی قرار می گیرند، به سرعت یاد می گیرند که به سمت کدام دانخوری بروند و از آن چه مقدار مصرف کنند تا نیازهای غذایی خود را تأمین نمایند.
- تغذیه دانه کامل و تغذیه آزاد و انتخابی را یک ماه قبل از شروع تولید تخم مرغ ها آغاز کنید (حدود سن ۱۵ هفتگی). این دوره، زمان کافی در اختیار مرغ ها قرار می دهد تا قبل از وارد شدن به دوره تولید تخم خود را با سیستم تغذیه انتخابی سازگار کند و همچنین بتواند مصرف کلسیم خود را افزایش داده و منابع ذخیره کلسیم استخوان ها را قبل از شروع تخمگذاری تکمیل کنند.
- ویتامین ها و مواد معدنی را در ظروف جداگانه نریزید. مکمل های مورد استفاده را برای ارائه این مواد بکار ببرید.
- فضای کافی جهت دانخوری ها در مرغداری
- مکمل هایی را خریداری کنید که بتوان آنها را با غلات یا غلات و آهک (یا پوسته صدف) به صورت توام مصرف کرد به طوری که مجموع آنها جیره کاملی برای مرغ های تخمگذار باشد. مکمل برای چنین هدفی می بایست دارای ۲۵ تا ۴۰ درصد پروتئین خام باشد.
نکته : در سیستم تغذیه آزاد و انتخابی مرغ تخمگذار حدود ۷۰ درصد جیره مصرفی روزانه آنها از دانه غلات است.
اولور و مالان در تحقیقات و بررسی های خود در سال ۲۰۰۰ گزارش نمودند که پولت های در حال رشدی که از جیره های انتخابی در دوره رشد خود برخوردار بوده اند (تا ۱۶ هفتگی) وزن بیشتری گرفته اند. این پولتها در هر روز ۷ گرم ذرت بیشتر خورده، ولی در مجموع مصرف غذای آنها کمتر بوده است. همچنین متوجه شدند که پولت های تغذیه شده به صورت آزاد و انتخابی در مقایسه با مرغ هایی که با جیره کامل تغذیه میشدند، مقدار مصرف آهک شان دو برابر شد.
کامینگ طی بررسی ها و تحقیقات خود در سال ۱۹۹۲ نشان داد که مصرف دانه غلات توسط جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با دمای روزانه بیش از ۳۳ درجه، به میزان ۳۴ درصد کاهش داده شد، همچنین در مقایسه با پرندگان نگهداری شده در دمای ۲۰ درجه، مصرف مکمل پروتئینی آنها ۷ درصد کاهش یافت. لازم بذکر است مرغ هایی تغذیه شده به صورت آزاد و اختیاری دارای «حافظه پروتئینی» هستند چنانچه در روز بعد که دمای محیط افزایش نیافته، ابتدا پروتئینی را که روز قبل قادر به مصرف آن نبوده اند مصرف می نمایند. در شرایط افزایش دمایی محیط عملکرد جوجه های گوشتی با تغذیه آزاد و انتخابی بهتر از جیرههای پیچیده و کاملاً سنتی بوده است (ماستیکا و کامینگ 1985).
نکته: حدود ۱۰ روز طول می کشد تا جوجه ها یاد بگیرند مصرف کنسانتره پروتئینی و دانه کامل را به طور صحیحی متوازن کنند.
از جمله موضوعات مهم و قابل توجه در تغذیه، مقدار مصرف علوفه و اهمیت آن از نظر نیازهای غذایی طیور است. از جنبه دیگر میزان زردی رنگ زرده تخم مرغ برای عرضه به بازار و مصرف کنندگان است، که میزان مصرف علوفه و کیفیت آن به شدت بر آن موثرند. مرتع خوب منبع با ارزشی برای تولید ارگانیک محسوب میشود. تحقیقات و بررسی های فولر در سال ۱۹۶۲ نشان داد که زمانیکه مرغ ها از جیره آردی سنتی استفاده نموده و به مرتع موجود دسترسی داشتند در حد ۶ درصد در مقدار کل غذای مصرفی آنها شد. صرفه جویی در مرغ هایی که دسترسی به مرتع داشته و امکان انتخاب از مواد غذایی: غلات، مواد معدنی و پروتئین و ویتامین را داشتند، به اندازه ۱۳ درصد و زمانیکه پولت ها با توجه به تغذیه شدن با غلات و مواد معدنی مجبور به چرا در مرتع می شدند، به اندازه ۲۰ درصد صرفه جویی مشاهده گردید.
نکته: مرغ تخمگذار می تواند مقدار قابل ملاحظه ای از مواد خشبی را مصرف کند (اشتينفلد و همکاران 2001).
هافر و دان در سال ۱۹۸۳ طی انجام برخی آزمایشات نشان دادند که مرغ ها علاوه بر مواد غذایی کنسانترهای که بصورت آزاد در اختیار آنها قرار داده شد، روزانه، مقدار ۳۰ تا ۳۵ گرم ماده خشک علوفه صرف کرده اند. بر اساس برخی از تحقیقات مشاهده شد چینه دان ظرفیت خود را افزایش داده تا مقدار بیشتری از دانه های سخت مانند دانه های غلات را در خود جای دهد. مرغ ها بخش قابل توجهی از نیازهای مواد مغذی خود را از طریق چرا در مرتع بدست می آورند، حتی اگر تا حدودی وزن خود را از دست بدهند. مصرف حشرات (مانند: توسط مرغ های وحشی جنگلی و پولت های وحشی بوقلمون) ممکن است تا حد ۵۰ درصد جیره روزانه آنها باشد. ماده های بالغ در زمان تولیدمثل، مقدار مصرف حشرات را افزایش می دهند (کلاسینگ ۲۰۰۵). بکار بردن روش خوراک دهی آزاد و اختیاری و قرار دادن غلات و مکمل در اختیار طيور مناسب ترین روش خوراک دهی است تا جیره غذایی خود را کامل نمایند. این روش خوراک دهی و همچنین میزان استفاده از حشره و کرم خاکی و دیگر موجودات خاک زی که شکار می کنند باعث می گردد پرندگان نیاز پروتئین و انرژی خود را تنظیم نمایند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM