از جمله آنتی‌بیوتیک‌های باکتریوسید پنی سیلین جی می باشد این دارو برای درمان عفونت حساس به پنی سیلین به کار می رود همچنین داروی فنوباربیتال، داروی انتخابی برای کنترل تشنج در حیوانات می باشد. در ادامه به معرفی کامل داروی پنی سیلین جی و فنوباربیتال در طیور می پردازیم. موارد مصرف و تداخل داروی آن ها را نیز بررسی می کنیم.
پنی سیلین G PENICILLIN G
نام تجاری
– پنی سیلین G پتاسیم: فایزرین
– پنی سیلین G پروکائین: پن- G، آگری- سیلین، میکروسیلین، کریستاسیلین 300 A.S و پن- آکوئوس
– پنی سیلین G بنزاتين: بی سیلین L-A و پرماپن
– پنی سیلین G بنزانین همراه با پنی سیلین G پروکائین: آمبی پن، کامبی سیلین، کریستی بن، دوئو- پن و دوراپن
گروه دارویی
داروی ضدباکتریایی (پنی سیلینی)
موارد مصرف پنی سیلین G از آنتی بیوتیک های بتالاكتامی است. این دارو به نام بنزیل پنی سیلین نیز نامیده می شود. استرپتوکوکسی ها معمولاً حساسند و سایر اجرام حساس شامل باسیل های گرم مثبت و باکتری های بی هوازی هستند. بعضی از پاتوژنهای گرم منفی تنفسی مانند پاستورلّا مولتوسیدا و مان هيميا همولیتیکا حساسّند. پنی سیلین معمولاً در طب پرندگان خانگی مصرف نمی شود، لیکن چندین گزارش در مورد مصرف دارو در شترمرغها (مانند شتر مرغ استرالیایی با عفونت اریزیپلوتریکس روزیوپاتیه، شترمرغ آمریکای جنوبی مبتلا به بیماری گوارشی ناشی از عفونت های توکسوپلاسما گوندایی) وجود دارد. دارو بسیار معمول است که در ماکیان و مرغ آبی که درمان روزانه آن مشکل است، مصرف شود.
تداخل های دارویی
در مطالعات خارج از بدن نشان داده شده است که پنی سیلین ها می توانند دارای اثر سینرژیستی با تجمعّی علیه باکتری های خاصی زمانی که با آمینوگلیکوزیدها یا سفالوسپورین ها مصرف می شوند، باشند. مصرف آنتی بیوتیکهای باکتریو استاتیک (مانند کلرامفنیکل، اریترومایسین و تتراسایکلین ها) با پنی سیلین ها معمولاً توصیه نمی شود، به ویژه در عفونت های حادی که عامل عفونت به سرعت در حال تکثیر میباشد که پنی سیلین ها تمایل بهتری به اثر گذاری روی باکتری های در حال رشد دارند. در غلظت های کم، پنی سیلین های خاصی (مانند آمپی سیلین، اگزاسیلین یا نفسیلین) ممکن است دارای اثرات تجمعی یا سینرژیستی علیه باکتری های خاص، زمانی که با ریفامپین مصرف می شوند، باشند، ولی تضاد آشکار زمانی که پنی سیلین در غلظت های زیاد باشد، وجود دارد. پروبنسید به طور رقابتی ترشح لوله ای بسیاری از پنی سیلین ها را مانع می شود، بنابراین غلظتهای سرمی و نیمه عمرهای سرمی افزایش می یابد. مقادیر زیاد پنی سیلین های خاص (مانند تیکارسیلین و کربنی سیلین) را با خونریزی مرتبط دانسته اند، لذا بهتر است با احتیاط در بیمارانی که داروهای ضدانعقادی خوراکی یا هپارین دریافت می کنند، مصرف شود.
فنوباربیتال PHENOBARBITAL
نام تجاری
لومينال، فنوباربیتون (BP) و سولفوتون
گروه دارویی
داری ضد تشنّج
موارد مصرف
فنوباربیتال، داروی انتخابی برای کنترل تشنج در حیوانات می باشد. دارو بدین منظور در طوطی سانان مصرف شده است. همچنین در درمان کبوتران مسموم شده با ۴- آمینوپیریدین نیز بکار رفته است. کنترل غلظت های سرمی دارو در تعیین نمودن حد متوسط مقادیر طولانی مدت دارو، مهم است.
تداخل های دارویی
فنوباربیتال یکی از قوی ترین داروهای القاء کننده آنزیم های متابولیزه کننده میکروزومی کبد است. بنابراین، بسیاری از داروهایی که همزمان تجویز می شوند به دلیل متابولیسم سریع تر، دارای غلظت های کمتری (و شاید تحت درمانی) خواهند بود. داروهای متأثر شده ممکن است شامل تئوفیلین، دیگوکسین، کورتیکوستروئیدها، بیهوش کننده ها و بسیاری دیگر از داروها باشند. محلول های دارو، قلیایی (9-11=pH) بوده، بنابراین از مخلوط کردن آن با محلولهای اسیدی یا داروهایی که در pH قلیایی، ناپایدار خواهند شد، اجتناب شود. داروهای زیر ممکن است اثر فنوباربیتال را افزایش دهند: سایر مضعف های سیستم اعصاب مرکزی (مانند افيونها، فنوتیازینها، و آنتی هیستامین ها)، اسید والپروئیک و کلرامفنيكل. فنوباربیتال ممکن است اثر داروهای زیر را کاهش دهد: داروهای ضدانعقادی خوراکی، کلرامفنیکل، کورتیکوستروئیدها، داکسی سایکلین، بتابلوکرها (مانند پروپرانول)، کینیدین، تئوفيلين و مترونیدازول. فنوباربیتال با فوروسماید ممکن است موجب افزایش کم فشاری خون وضعیتی شود. با ربیتوراتها ممکن است متابولیسم فنی توئین را متأثر کنند که کنترل غلظت خونی ممکن است لازم باشد. ریفامپین ممکن است موجب القای آنزیم های میکروزومی کبد شده و نیمه عمر و اثر فنوباربیتال را کاهش دهد.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM