در مطالب قبلی با انواعی از داروهای بیهوشی و ضد انگلی آشنا شدیم . کتامین، نیز یک داروی بیهوش کننده غیرباربیتوراتی بوده که برای مقید کردن شیمیایی یا بیهوشی بادوام اثر کوتاه بکار میرود. همچنین کتوکونازول، از داروهای ضدقارچی است که برای درمان عفونت های قارچی عمقی و مخمری مصرف می شود. کتوکونازول با غلظت کم فونژی استات و با غلظت زیاد فونژیساید است. درادامه به معرفی داروی کتامین و کتوکونازول در طیور و موارد مصرف و تداخل های دارویی آن ها را بررسی می کنیم.
کتامین KETAMINE
نام تجاری
کِتالین، کتاجِکت، کتاوِد، وِتاکت، وِتامين، وِتام، کتاسِت، وِتالار، کِتالار و كتاوِت
گروه دارویی
داروی بیهوش کننده (جدا کننده از محیط)
موارد مصرف
کتامین، یک داروی بیهوش کننده غیرباربیتوراتی بوده که برای مقید کردن شیمیایی یا بیهوشی بادوام اثر کوتاه بکار میرود. کتامین به طور گسترده به عنوان یک داروی بیهوش کننده در بسیاری از گونه های پرندگان در ترکیبی با یک داروی آرام بخش بنزودیازپینی (مانند میدازولام و دیازپام) یا داروی مسکّن آلفا دوی ( ) آدرنرژیک (مانند مدتومیدین و زایلازین) بکار رفته است. شروع اثر، دوام اثر و تغییرات فیزیولوژیک در خلال بیهوشی بر اساس مقدار کتامین و مقدار و ماهیت هر دارویی که در ترکیب مصرف می شود، تغییر خواهد کرد. عموماً شروع بیهوشی در خلال ۵-۱ دقیقه و دوام بیهوشی ۳۰-۲۰ دقیقه بعد از تجویز داخل عضلانی آن رخ می دهد.
تداخل های دارویی
کتامین برای پایداری و حلّالیتش در pH اسیدی نگهداری می شود. لذا اگر با محلول های قلیایی کننده مخلوط شود، ناپایداری با رسوب می تواند اتفاق بیافتد. نارکوتیک ها، باربیتوراتها یا دیازپام ممکن است زمان برگشت از بیهوشی را پس از بیهوش با کتامین طولانی نمایند. هنگامی که این دارو با هالوتان مصرف شود، میزان برگشت از بیهوشی کتامین ممکن است طولانی گشته و اثرات تحریکی قلبی کتامین ممکن است مهار شود. کلرامفنيكل (تزریقی) ممکن است اثرات بیهوش کتامین را طولانی کند. شل کننده های عضلانی (مانند سوکسینیل کلمن و تو بو کورارين) ممکن است سبب تشدید یا طولانی شدن ضعف تنفسی گردد.
کتوکونازول KETOCONAZOLE
نام تجاری
نيزورال
گروه دارویی
داروی ضدقارچ
موارد مصرف
کتوکونازول، از داروهای ضدقارچی است که برای درمان عفونت های قارچی عمقی و مخمری مصرف می شود. کتوکونازول با غلظت کم فونژی استات و با غلظت زیاد فونژیساید است. جذب کتوکونازول در محیط های اسیدی و نیز با غذاهای پرچرب افزایش می یابد. در پرندگان از کتوکونازول به صورت خوراکی برای درمان عفونت های مخمری به ویژه کاندیدا آلبيکنس استفاده می شود، به خصوص اگر نسبت به درمان با نیستاتین مقاوم باشد. سایر گونه های کاندیدا ممکن است نسبت به این دارو مقاوم تر باشند. کتوکونازول برای درمان اسپرژیلوز ریوی کمتر مورد استفاده قرار گرفته است. کتوکونازول در pH خنثی نامحلول است ولی به سهولت در pH کمتر از ۲ حلّ می شود. آب پرتقال و سرکه به عنوان محیطهای اسیدی برای حلّ کردن دارو مورد توجه هستند. درمان در عفونت های قارچی عمومی بایستی حداقل یک ماه ادامه یابد. به نظر نمی رسد کتوکونازول در درمان مگاباکتریوزیس معدی مؤثر باشد.
تداخل های دارویی
کتوکونازول در پرندگان هراه با آمفوتریسین B مصرف شده است. کتوکونازول آنزیم های سایتوکروم اکسیداز P450 کبدی را مهار می کند و بنابراین درمان با کتوکونازول بر غلظت سایر داروهای درمانی ممکن است تأثیر گذار باشد.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM