عفونت قارچی دستگاه تنفسی خواه به وسیله گونه های آسپرژیلوس یا سایر قارچها ایجاد می شود. در اردک های در حال رشد خیلی عادی است همانگونه که قبلاً ذکر شد این یک نتیجه مستقیم بستر گل آلود، غذای قارچی، منابع هاگ های قارچی در محیط و تهویه ضعیف است همچنین گونه های متعددی از کوکسیدی از اردک های وحشی و اهلی جدا شده است یکی از این کوکسیدی ها که میتواند سبب بیماری حاد و مرگ و میر در جمعیتهای اهلی شود TYZZERIA PERNICIOSA است. این یک کار عادی نیست که یک داروی ضد کوکسیدی پیشگیری کننده را به طور مداوم در غذا شامل نمود. در مقاله قبلی در مورد انواع بیماریهای میکروبی و ویروسی اردک پرداخته شد . در ادامه به بیماری کوکسیدیوز اردک و بیماری های قارچی آن به طورکامل پرداخته می شود.
کوکسیدیوز
بروز بیماری بایستی مورد بررسی و تحقیق کافی قرار گیرد؛ چون شرایطی لازم است که تحت آن شرایط بیماریبه وقوع میپیوندد.
معیار های پیشگیری کننده آن وقت ممکن است به کار گرفته شود برای مثال در کشور انگلستان بیماری گرایش به اتفاق افتادن در اردک ها در اردک داری های مرتعی در محیط خارج در فصل تابستان دارد. در فارم هائی که این مورد بیماری هست سولفاکينوکسالین در غذا در سطح ۲۵۰ میلی گرم در کیلوگرم را می توان مورد استفاده قرار داد. سایر داروهای ضد کوکسیدیوزی که برای مرغها تکامل یافته بعضی اوقات سمی است. سایر بررسی های پیشگیری کننده اجتناب از کارهای دامپروری است که به بیماری اجازه وقوع می دهند. هرگاه عفونت بالینی مشاهده شود درمان با استفاده از ترکیبات سولفامیدی در آب آشامیدنی مؤثر است.
روش درمان با فاصله بایستی مورد استفاده واقع شود یعنی ۳ تا ۴ روز دارو داده شود و بعد ۲ روز دارو قطع گردد و مجدداً۳ روز دیگر دارو داده شود.
ASPERGILLOSIS
این بیماری بنابراین ممکن است فقط به عنوان یک مشکل مدیریت ناصحیح توصیف شود. پیشگیری به وسیله مشخص کردن و تصحیح اشتباهات مدیریت است. هیچگونه درمان حساس و مؤثر برای این بیماری وجود ندارد و تنها تکیه بر اقدامات بهداشتی و پیشگیری کننده می تواند از بروز آن جلوگیری نماید.
مایکوتوکسیکوزیس
رشد قارچ های مختلف روی غذا یا در غذا یا در اجزاء غذا غالباً متابولیت های سمی قارچهائی هستند که در غذای مصرف شده به وسیله اردک ها نتیجه می شوند. اردک ها به خصوص نسبت به مایکوتوکسینهائی حساس هستند که سبب مرگ و میر شده و یا منتج به درجات متغیر رشد زیر اپتیمم و كفایت پائین ضریب تبدیل غذا به گوشتمی شوند. تشخیص آسیاب کردن خوب غذا همیشه به به حداقل رسانیدن یا پیشگیری از استفاده از اجزاء غذائی با کیفیت زیر اپتیمم منجر می شود. دامپروری خوب، نگهداری صحيح اردک ها، ذخیره سازی و استفاده از غذا را به هنگام تحویل اطمینان بخش می سازد. این عارضه بیماری دیگری است که به طور خالص به مدیریت ارتباط دارد نه سایر عوامل بیماری زا.
مثل سایر حیوانات طیف وسیعی از موادی وجود دارد که می توانند سبب مسمومیت در اردک ها شوند. بعضی از این عوامل مهمتر از دیگران هستند زیرا کثرت مواردی که اتفاق می افتد بیشتر از مسمومیت نسبی مواد مورد بررسی است.
مواد ضدکوکسیدی
بعضی از داروهائی که به طور عموم در طب طيور مورد استفاده قرار میگیرند برای اردکها مناسب نیستند (مثل NITROFURAZONE , HALOFUGINONE) مسمومیت حاصله از این داروها عموماً به وسیله تغذیه اردکها از جیره های ساخته شده به طور اختصاصی برای سایر گونه های طیور صورت می گیرد. این مسئله بایستی مورد نظر قرار گیرد مگر اینکه غذا محتوی داروهای پیشگیری کننده یا درمانی نباشد. وقتی دارو در اردک ها مورد استفاده قرار میگیرد غالباً در میزان دز پائین تر از آن چیزی است که مورد استفاده واقع میشود. برای مثال در ماکیان اهلی مقادیر دز صحیح دارو بایستی قبل از استفاده مشخص گردند.
طعمه جوندگان
این علت عادی مسمومیت در اردک ها است. بایستی دقت شود که طعمه ها در محل هائی قرار گیرند که اردکها نتوانند به آن محل ها دسترسی پیدا کنند.
مسمومیت سرب
و مسمومیت در اردک ها خیلی عادی است به خصوص در اردکهائی که در محیط طبیعی تر پرورش پیدا میکند. این وضعیت بعداً در ارتباط با آب شناشرح داده می شود.
آسیت
این عارضه مشابه آسیت نیمچه های گوشتی در جوجه های در حال رشد دیده می شود و وضعیتی است که در آن مایع در حفره بطني جمع می شود. یک فاکتور تسریع کننده ممكن است میزان ناچیز مایکوتوکسین باشد.
کوری آمونیاکی
اردکها آب را به اطراف سالن ریخت و پاش میکنند به نحوی که سالن معمولاً كاملاً مرطوب می شود مگر اینکه از این کار جلوگیری به عمل آورند. لازم است در جایی که کاه یا پوشال مورد استفاده قرار می گیرد بستر روزانه اضافه گردد. آب خوری خوب غیر مقاوم و مدیریت بستر بد، مقادیری آمونیاک تولید می نماید و این در صورتی است که تهویه غیرکافی باشد. اولین علائم در اردک ها در این حالت افزایش اشک ریزش و حلقه های مرطوب در اطراف چشمه ها است.
آن وقت با پوسته پوشانیدن توسعه می یابد که غالباً پلک های چشم را به هم می بندد بطوری که پرنده ها قادر به دیدن نخواهند بود. بکاربردن کرم آنتی بیوتیک درحالی که جدا از پلکها در جهت معینی کشیده می شود ممکن است نافع باشد. غالباً نسج ملتحمه در این موقع کور با جای زخم باقیمانده در چشم می شود. هیچگونه درمانی نمی تواند جایگزین دامپروری پیشگیری کننده خوب در جلوگیری از افزایش مقادیر آمونیاک و متجاوز شدن از ppm20 در هر زمان در روز و شب شود. مقادیر آمونیاک زیاد نیز حساسیت پرنده را به عفونت های تنفسی افزایش می دهد. به طور عموم سینوس های تحت متورم می شوند که ممکن است محتوی مایع یا چرک پنیری شود. ارگانیسم های جدا شده معمولاً آنهائی هستند که با بیماری سپتی سمیک میکربی PASTEURELLA(ANATIPESTIFER یا ESCHERICHIA COLT)توأم می شوند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM