در بررسی های پیشین به پرورش غاز گوشتی و محل نگهداری آن پرداختیم. در ادامه به سیستم های نگهداری غازاندازه مناسب برای لانه وجایگاه غاز چه ویژگی های باید داشته باشد را بررسی می کنبم
جایگاه غازها (Housing)
همانند اکثر غازها، گله مادر را می توان تحت انواع سیستم ها، از متمرکز گرفته تا غیرمتمرکز، نگهداری کرد.
استخر آب جهت جفتگیری غاز نیاز نیست و هدف اولیه از نگهداری گله مادر به حداکثر رساندن تعداد جوجه غاز تولیدی به ازای هر غاز است و داشتن لانه های با طراحی خوب و تمیز برای بدست آوردن تخم تمیز ضروری است. اندازه توصیه شده برای لانه غاز ۵۰ سانتی متر عرض، ۷۰ سانتی متر طول و ۷۰ سانتی متر ارتفاع است. جهت سهولت دسترسی، لانه ها بایستی در سطح زمین نصب شده باشند و برای نگهداری پوشال داخل لانه محافظی به ارتفاع ۶-۳ سانتیمتر در سمت جلوی آن بایستی نصب کرد. حداقل باید یک لانه به ازای ۵ یا ۶ غاز وجود داشته باشد. جهت اطمینان از عدم شکستگی تخمها و آلوده شدن آنها توسط غازهای دیگری که وارد لانه می شوندبایستی هر۲ ساعت یک بار تخمها را جمع آوری کرد. ممکن است از لانه های تله ای که در آن تک تک تخمهای گذاشته شده توسط هر یک از غازها قابل تشخیص است، استفاده شود. به طور طبیعی از لانه تله ای در برنامه های اصلاح ژنتیکی استفاده میشود ولی ممکن است از آن برای تشخیص غاز تخم گذار خوب به منظور انتخاب برای گله مادر سال بعدی یا حذف غازهای مادر که فاقد قدرت تولیدمثل خوبی هستند کمک گرفت.
لانه های تله ای به دو شکل می تواند باشد؛ در شکل اول یک در روی لانه استاندارد وجود دارد که وقتی غاز وارد آن شود، در بسته می شود بنابراین غاز تا زمانی که توسط کارگر آزاد نشود نمی تواند از آن خارج شود. بعضی از غازها بطور اختیاری واردلانه ها می شوند در حالی که غازهای دیگر ممکن است تخم گذاری در مکانی غیر از لانه را ترجیح دهند در نتیجه تخمها شناسنامه دار نخواهند شد.
در روش دوم همه غازها در آخر روز گرفته می شوند و سپس اویدوکت هر یک از آنها از طریق انگشت دست لمس می شود. در صورتی که تخم داشته باشند به داخل لانه انفرادی با در بسته انداخته می شوند و وقتی تخم گذاشته شد غاز آزاد می شود. هر دو روش می تواند ۷-۴ روز در هفته عملی شود اما ۵ روز در هفته برای تولید تخم محاسبه شده به روش تناسب معمول است.
رایج ترین روش نگهداری گله مادر پرورش بر روی بستر است. انواع کف مورد استفاده شامل نرده چوبی (۳۰×۳۰ میلی متر) با فاصله ۳۰ میلی متر ، فلزی و پلاستیکی است .
تحت این شرایط به ازای هر غاز 5/0 متر مربع فضا در نظر گرفته می شود و مزیت این نوع جایگاه آن است که اولاً تراکم بالایی از پرنده در یک فضا نگهداری می شود ثانیاً نیازی به بستر نیست و ادرار و مدفوع به طور مستقیم وارد چاه شده و یا در زیر زمین فرو می رود.
قدیمی ترین نوع جایگاه غاز متمرکز، سیستم بستر است. در این سیستم توصیه میشود. برای هر پرنده حدوداً یک متر مربع فضا در نظر گرفته شود. در این روش موقعیت دان خوریها حائز اهمیت است و بایستی طوری طراحی و جایابی شود که بستر خیس نگردد چرا که بستر خیس می تواند تعداد تخم کثیف را افزایش دهد.
شاید معروف ترین سیستم جایگاه پرورش غاز، ترکیب سیستم بستر و دسترسی غازها به یک بهاربند یا مرتع باشد. در این سیستم معمولاً به ازای هر پرنده 5/0متر مربع است و حداقل ۱ مترمربع بهاربند یا مرتع لازم می باشد. بهاربند پوشیده از شن و سنگریزه یا بتون سبب کاهش اساسی در زیر بنای ساختمان می شود اما نگهداری از محدود و محصور می شود. در این روش باز دانخوریها و آبخوری ها در بهاربند قرار می گیرد که برای پروره دهنده مطلوب بوده و سبب تمیز ماندن بستر و تخمها میشود. موقعی که این سیستم همراه با یک مرتع مورد بهره برداری قرار می گیرد بسته به کیفیت علوفه، پرورش ۱۵۰ قطعه، غاز به ازای هر هکتار مرتع توصیه می شود.
در آب و هوای گرم، تهیه یک سقف ساده در محل محصور شده، می تواند جهت ایجاد سایه، محافظت غازها از باران و فراهم کردن مکانی آرام و نسبتاً تاریک به عنوان آشیانه کافی است. عيب اصلی چنین سیستم ارزان قیمت، محافظت لانه ها از کثیف شدن توسط غازها است و اغلب ای استفاده از نور مصنوعی جهت افزایش تولید تخم وجود ندارد. با این حال این نوع سیستم یک گزن بهتر برای سیستم های پرورشی غاز بر پایه زباله های غذایی است.
نظرات کاربران
2:27:55 AM