مصرف جیره های حاوی اسیدهای چرب امگا-۳ قادر به محافظت طیور در برابر برخی عفونت ها است. آلن و همکاران (۱۹۹۷) گزارش داده اند که تغذیه جیره حاوی تخم کتان به عنوان منبع اسید چرب امگا-۳ اثر قابل توجهی بر کاهش جراحات ناشی از کوکسیدها ( ایمریا تنلا که به سکوم حمله می کند ) داشته است.برای آگاهی بیشتر از جیره غذایی و تأثیر آن بر بیماریهای عفونی در پرورش مرغ ارگانیک مطالب زیر را دنبال بفرمایید.
جیره غذایی و تأثیر آن بر بیماریهای عفونی در پرورش مرغ ارگانیک
تولید کنندگان ارگانیک با توجه به محدودیت مصرف آنتی بیوتیک ها جیره غذایی مرغ ها، می توانند جهت کنترل مشکلات مربوط به سلامت گله خود چند مرحله مرتبط با تغذیه آنها را نظر قرار دهند.
ارتباط تنگاتنگی بین عملکرد دام های اهلی و کارآیی جیره مصرفی از یک سو و میزان های کیفی و کمی بار میکروبی وارده از سوی دیگر وجود دارد. این بار میکروبی می تواند از طریق خوراک با عوامل محیطی به جایگاه پرورشی راه یابد. طیور به طور ذاتی دارای مقاومت و ایمنی محدودی علیه میکرو ارگانیسم های بالقوه بیماری را می باشند. ترکیبات ضد میکروبی علاوه بر سهم عمده ای که در سود دهی صنعت پرورش طیور ایفا مینمایند از نقش قابل توجهی هم در تولید محصولات سالم و مغذی طیور برخوردار می باشند. به دلیل افزایش سویه های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک ها و در راستای یک اصل پیشگیرانه کمیسیون اروپا در سال ۱۹۹۹ دستور ممنوعیت مصرف چهار آنتی بیوتیک محرک رشد خوراکی در طیور را صادر نمود در راستای جبران خلاء حاصله روشهای جایگزین غیر دارویی مختلفی در پیش رو قرار دارد. از جمله روشهایی که در جیره غذایی و تأثیر آن بر بیماریهای عفونی در پرورش مرغ ارگانیک می توان به استفاده از آنزیم ها، اسیدهای ارگانیک، پروبیوتیک ها، پربیوتیک ها، گیاهان و روغن های اتری، محرک های سیستم ایمنی و بکارگیری رهنمودها و راهکارهای مدیریتی اشاره نمود. افزودن آنزیم های اگزوژن قابلیت هضم روده باریک را بهبود بخشیده و به موجب آن بار میکروبی را به صورت غیر مستقیم کاهش می دهند. اسیدها با توجه به مشخصات شیمیایی خود می توانند فلور میکروبی را هم در موجود ( in – vivo) و هم در خارج بدن موجود زنده یعنی در لوله آزمایش ( in – vitro ) کنترل نمایند. پروبیوتیک ها گونه ای از باکتری های خاص که دارای پتانسیل پایداری ژنتیکی، متابولیسم روده ای بالا و توانایی کلونیزه شدن در روده می دسد.
با توجه به این مختصات، از رشد باکتری های بیماری زا در محیط روده ممانعت می نمایند. پری بیوتیک ها که چیزی جز بعضی اجزاء غیر قابل هضم برخی مواد مغذی نمی باشند دارای بعضی از اثرات سحابی بر روی میکرو فلور طبیعی روده هستند و عملاً بطور غیرمستقیم مانع رشد باکتری های مضر می کردند. برخی گیاهان و روغن های اتری دارای اثرات ضد میکروبی بوده لذا بسته به مورد مانع از رشد باکتری های مضر می گردند. بعضی از فاکتورهای تغذیه ای خاص نیز می توانند فعالیت ایمنی زایی در بافت های لنفاوی مرتبط با روده را تنظیم نموده و بدین طریق مانع اتصال و کلونیزه شدن باکتری های بیماریزا در محيط روده می گردند.
راهکارهای مدیریتی نیز می توانند همگام با طریق فوق الذکر در راستای مقابله با عوامل بیماری زا و ممانعت از کلونیزاسیون آنها عمل نمایند. استراتژی های مورد بحث عمدتاً بطور غیر مستقیم و با واسطه اثر نسبی خود را اعمال می نمایند. در عین حال بایستی در نظر داشت که بعضی از استراتژی های ذکر شده تنها به میزان اندکی می توانند در پر کردن خلاء ناشی از حذف آنتی بیوتیک های محرک رشد ایفای نقش نمایند. لذا نمیتوانند روش جایگزینی کاملی محسوب شوند. مخلص کلام آنکه هنوز برای جایگزینی آنتی بیوتیک ها نظریه و راهکار کاملاً روشنی وجود ندارد. در حقیقت هنوز مشخص نیست که ممنوعیت کامل مصرف آنتی بیوتیک ها صنعت طیور را مجبور به پرداخت چه هزینه ای خواهد نمود. این هزینه بالا می تواند از طریق افزایش میزان های وقوع مرگ و میر ناشی از بیماری ها و کاهش کیفیت محصول کشتار شده و کاهش بهرهوری صنعت حادث گردد.
در پرورش دام، طیور و آبزیان به ویژه در سیستم های پرورش متمرکز و صنعتی آنتی بیوتیک ها به طور نسبی مورد استفاده قرار می گیرند. اگرچه این استفاده بیشتر با مقاصد درمانی و به منظور حفظ سلامت حیوان میباشد، ولی بخش قابل توجهی از مصرف این ترکیبات با هدف افزایش سرعت رشد و بهبود راندمان غذایی و کاهش ضریب تبدیل می باشد. متاسفانه مصرف آنتی بیوتیک ها با هر هدفی که باشد پدیده مقاومت باکتریها را به دنبال دارد .
نظرات کاربران
2:27:55 AM