بیماری های ویروسی بوقلمون در بوقلمون ها میتواند به شدت سلامت گله را تحت تأثير قرار دهند.از جمله مهمترین بیماری های ویروسی بوقلمون میتوان به نیوکاسل،آنفلوآنزا،لوکوز و تاج آبی یا کوروناویسوس اشاره کرد که در ادامه به معرفی و راههای پیشگیری آن می پردازیم.

بیماری ویروسی نیوکاسل:

علایمنیوکاسل بوقلمون

از جمله بیماری های ویروسی بوقلمون بیماری نیوکاسل میباشد،نیوکاسل بوقلمون یک بیماری تنفسی بسیار حاد و مسری که تمامی پرندگان را تحت تأثیر قرار می دهد.

گاهی اوقات اثر الودگی نیوکاسل بوقلمون ذر چشم انسان نیز دیده می شود. سویه های مختلف نیوکاسل انواع بیماری ها را ایجاد می کند و بین سویه های مختلف از نظر شدت بیماری تفاوت وجود دارد. نیوکاسل جزء بیماری های ویروسی بوقلمون است.

سن پرنده (جوان ها حساس ترند)، دوز مصرفی، روش آلودگی، گونه پرنده و شرایط محیطی بر واکنش پرنده اثر دارد. این بیماری در بوقلمون کمتر از مرغ بوده و شدت آن نیز کمتر است نوع این بیماری دستگاه نفس (تنفس مشکل)، مغز و یا هر دور را تحت تاثیر قرار می دهد،

شیوع ناگهانی  بیماری نیوکاسل بوقلمون موجب کاهش ناگهانی مصرف خوراک و آب و تولید تخم شده و بلافاصله بادکردگی سر و کله بوقلمون ها شروع می شود. پرندگان جوان تلفات بالایی دارند

انتقال نیوکاسل بوقلمون

در پرورش بوقلمون ها پرندگان آلوده حجم وسیعی از ویروس بیماری نیوکاسل بوقلمون را از طریق مدفوع و ترشحات دستگاه تنفسی منتشر می کنند و بخصوص این عوارض بعد از استقرار ویروس نیوکاسل بوقلمون در خون که در ۵ الی ۷ روزگی پس از شروع ابتلا دیده می شود، اهمیت زیادی دارد.

ویروس های موجود در هوا در کنار قطرک ها یا ذرات گرد و غبار به خورد جوجه های سالم می رسد و آنها را آلوده می کند ويا سبب آلودگی سطوح مختلف، کفش ها، لباس ها و ابزار و پرندگان وحشی و امثال آن می شود.

به این ترتیب ویروس خود را به جاهای دیگر می رساند. پرندگان مستعد حتی ممکن است در معرض واکسن های زنده مصرف شده در گله قرار گرفته و مبتلا گردند.

پیشگیری و درمان نیوکاسل بوقلمون

انسان ها و ابزارهای آنها به شیوه مکانیکی به انتقال آلودگی نیوکاسل بوقلمون می پردازند. مقادیر اندک کود مقادیر زیاد ویروس نیوکاسل را در خود حمل می کند. ویروس در کود بستر تا ۲ ماه زنده می ماند و حرارت، اشعه خورشید، مواد ضدعفونی کننده و گاز فرمالین آن را از بین می برد. مرغ ها و بوقلمون ها واکسن های مناسب دریافت می کنند.

بیماری نیوکاسل در جوجه بوقلمون

بیماری ویروسی آنفلوآنزای بوقلمون:

علایم آنفلوآنزای بوقلمون

از جمله بیماری های ویروسی بوقلمون بیماری آنفلوآنزا میباشد با توجه به این مطلب که بیماری  ویروسی بوقلمون که حداقل ۲۵۶ نوع آن را می شناسیم و در نقاط مختلف دنیا گسترده است.

تقریبا تمامی پرندگان و بخصوص بوقلمون به آن حساس هستند. یکی از سویه های آن آنفلوآنزای بوقلمون(HPH5N1) که حتی برای انسان مضر و خطرناک است. موارد ملایم این بیماری ویروسی بوقلمون موجب بی قراری، مشکلات تنفسی، اسهال و تلفات اندک در طیور می شود.

برخی پرندگان آلوده به ویروس آنفلوآنزای بوقلمون علامتی نشان نمی دهند. اشکال حاد آنفلوآنزای بوقلمون  علایم بادکردگی سر و کله، سیانوز، از دست دادن آب بدن و تنش تنفسی نشان داده و جراحات و خونریزی های جزئی آن منجر به تلفات بالا می شود.

انتقال آنفلوآنزای بوقلمون

بهداشت نامناسب و عدم رعایت نکات امنیت زیستی و تماس نزدیک با پرندگان وحشی (بخصوص پرندگان آبزی مهاجر). دستگاه گوارش و تنفس پرنده های آلوده بسته به شرایط محیطی برای مدت نسبتا طولانی به دفع ویروس می پردازند.

پرندگان بهبود یافته تا چند هفته منبع انتقال هستند. انتقال از طریق دهان و تنفس انجام می شود.

جلوگیری و درمان آنفلوآنزای بوقلمون

محافظت از گله در برابر پرندگان مهاجر، اقدامات امنیت زیستی در مزرعه برای کاهش موارد انتقال از دیگر مزارع و از مواد خوراکی، در صورت پاندمیک بودن آن، استفاده از واکسیناسیون و از بین بردن گله های مبتلا به آنفلوآنزا.

بیماری ویروسی لوكوزبوقلمون:

علایم

از جمله بیماری های ویروسی بوقلمون بیماری لوکوز میباشد که انواعی از تومورهای بدخیم و خوش­ خیم مرغ که توسط ویروس های خانواده رتروویروس ها و به ویژه در غدد لنفاوی و یا عروق خونی و استخوان ها ایجاد می شوند.

مبتلا شدن به این عارضه موجب ضعف پیش رونده، کاهش وزن، از دست دادن آب بدن و گاه بزرگ شدگی شکم و تومورهای چشمی می شود. در مراحل انتهایی بیماری اسهال سبز در پرنده توسعه می یابد و پس از چند هفته مرگ آنها فرا می رسد.

توجه شود که در برخی پرندگان اساسا هیچ گونه نشانه خارجی یا جراحتی دیده نمی شود.

انتقال

دو راه انتقال اصلی این بیماری از طریق انتقال از گله مولد به جوجه ها و انتقال مستقیم از پرنده به پرنده و یا انتقال غیرمستقیم در زمان خروج از تخم است.

ویروس های موجود در فضله جوجه های تازه متولد شده به شدت عفونی هستند. ویروس هم در فضولات و هم از طریق بزاق حیوانات مسن تر به بیرون فرستاده می شود. سر و کله این بیماری معمولا در ۱۴ هفتگی بوقلمون ها پیدا می شود و بیشترین شدت آن در زمان بلوغ جنسی است.

پیشگیری و درمان

درمان مشخصی ندارد. ریشه کنی گله های مادری آلوده، استفاده از روش های مناسب بهداشتی و امنیت زیستی در پرورش بوقلمون ها با توجه به اینکه عامل بیماری نسبت به نور خورشید نسبتا مقاوم است ولی در برابر حرارت، خشک و مواد ضدعفونی حساس بوده و به زودی از بین می رود.

بیماری ویروسی تاج آبی یا کوروناویرسوس بوقلمون:

علایم

از جمله بیماری های ویروسی بوقلمون بیماری تاج آبی یا کوروناویرسوی می باشد این بیماری دستگاه گوارش که توسط یک کورونا ویروس بسیار مسری و ویژه بوقلمون ها ایجاد می شود و در تمامی سنین، بوقلمون ها را درگیر می کند. تلفات بیماری با افزایش سن کاهش می یابد.

در صورت شروع ناگهانی این بیماری ویروسی بوقلمون موجب ضعف و افسردگی، کاهش دمای بدن، اسهال، از دست دادن اشتها و دمای بدن و از دست دادن آب بدن می شود و در نهایت بوقلمون به خاک افتاده و می میرد.

در جوجه ها ممکن است تلفات بیماری بین ۵۰ تا ۹۰ درصد باشد. این بیماری رشد بوقلمون های باقیمانده را نیز به شدت کاهش میدهد.

انتقال

این بیماری در نتیجه بلع مواد آلوده مدفوعی بوجود می آید. مقدار سرسوزنی ممکن است پرندگان را درگیر کند. این بیماری در عرض ۷۲ ساعت به صورت دفع فضولات آلوده ادامه می یابد و انتقال به پرندگان جدید از این طریق ادامه می یابد.

بقای ویروس در محیط، متغیر بوده و ممکن است در صورت انجماد بین چند روز تا ابد زنده بماند. پاساژ ویروس بین پرندگان و واحدهای پرورشی مختلف موجب افزایش بیماری زایی آن می گردد.

پیشگیری و درمان

این بیماری ویروسی بوقلمون درمان مؤثری ندارد. برای جلوگیری از ابتلاء بوقلمون ها، آنها را گرم و خشک نگه دارید. ریشه کنی این بیماری تنها زمانی امکان پذیر است که گله نابود شود و از سیستم شستشو و ضد عفونی مناسبی برای سالن ها و محیط اطراف آن استفاده گردد و سپس به مدت ۳۰ روز خالی انداخته شود.

برخی پرندگان به خصوص مسن ها ممکن است علایم بیماری را نشان ندهند ولی هر پرنده آلوده، تمام عمر ناقل می ماند. برای ریشه کنی این بیماری در پرورش بوقلمون ها تنها روش امنیت زیستی بکار می رود.

بیماری تاج آبی بوقلمون

بیماری ویروسی مارک بوقلمون:

علایم

از جمله بیماری های ویروسی بوقلمون بیماری مارک  می باشد که یک بیماری ویروسی بوقلمون رایج در سراسر جهان و از نوع هرپس ویروس ها است و موجب توسعه تومور در انواع طیور می شود. این ویروس در بوقلمون، بلدرچین و قرقاول نیز تولید بیماری می کند.

خصوصیات بیماری ویروسی بوقلمون مارک در بوقلمون شبیه مرغ است ولی ملایمتر از آن است و شیوع طبیعی آن دیده نمی شود. تومورها در مرغ خانگی بر روی اعصاب آنها، اندام ها، عضلات و بافت های پوستی توسعه می یابد و موجب به هم خوردن کارکرد طبیعی آن اندام می شود.

از جمله علایم مارک میتوان به ابرناکی چشم ها، کوری، لنگی، عدم تعادل، بیحالی و ضعف، تنفس سخت اشاره کرد. فلج و بزرگ شدگی فولیکول پرها و تومورهای اندام های شکمی به دنبال می آید.

انتقال

انتقال ویروس این بیماری های ویروسی بوقلمون بین مرغ و بوقلمون و بوقلمون به بوقلمون ثابت شده است. این ویروس به موازات رشد فولیکول پرها، به راحتی از طریق بافتهای اپی تلیال ریخته شده از سطح پوست منتقل میگردد.

سلول های ریخته شده دارای ویروس عفونی است که محیط را آلوده می کند و در هوا پخش می شود و یا از طریق دان و آب توسعه می یابد. در صورت انجماد سلول های ریخته شده به مدت چند ماه عفونی می مانند. مرغ مبتلا در تمامی مدت عمر به صورت نامحدود به دفع این ویروس می پردازد.

پیشگیری و درمان

نباید بیماری مارک را با «ویروس هرپس بوقلمون» اشتباه گرفت که یک عارضه غیر بیماری از نوع هرپس است که در تمامی بوقلمون های اهلی و حتی وحشی دیده می شود.

در حال حاضر ویروس این بیماری ویروسی بوقلمون عملا در تمامی مرغ ها دیده می شود و دلیل آن استفاده گسترده از واکسن آن در برابر بیماری مارک بوده است. از آنجا که «ویروس هرپس بوقلمون» ایجاد تومور نمی کند و بیماری مارک نیز در بوقلمون چندان بیماری زایی ندارد،

لذا پیشگیری و درمان عملی هیچ یک از این دو ویروس در بوقلمون دنبال نشده است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی