با وجود مزایای تأیید شده ­ی نگهداری و برقراری ارتباط با حیوانات خانگی، حیوانات خانگی منبع بالقوه ای از بیماری های انسانی هستند. عوامل متفاوتی جهت انتقال بیماری­های مشترک در حیوانات خانگی شناسایی شده است. میتوان بیماری های بین انسان و حیوان را می توان به بیماری مشترک انسان و سگ ، بیماری مشترک انسان و گربه ، بیماری مشترک انسان و پرندگان ، بیماری مشترک انسان و دام تقسیم کرد.

رابطه انسان و حیوان

ناراحتی و گوشه گیری اجتماعی موجب تغییرات روحی و روانی می شود و می تواند سلامت افراد را کاهش دهد. به عنوان مثال افسردگی و اضطراب می تواند باعث افزایش فعالیت سیستم سمپاتو-آدرنال-مدولا و محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال شود که سبب افزایش انتشار کاتکول آمین، انتشار کورتیکواستروئید و کاهش خون رسانی به عضله قلب می­شود. این امر می تواند سبب اثرات سیستمیک متعددی از قبیل اختلال در عملکرد سیستم ایمنی و بی ثباتی قلبی عروقی شود؛ بنابراین فعالیت ها و روابطی که منجر به بهبود وضعیت روحی روانی می شود و واکنش های پریشانی و استرس را کاهش می دهند، می توانند باعث بهبود سلامت روانی و جسمانی انسان شوند.

نگهداری از حیوانات خانگی

امروز نگهداری از حیوان خانگی به امری عادی تبدیل شده است، گرچه میزان نگهداری حیوانات خانگی در قاره ها و کشورهای مختلف، متفاوت از هم هستند. با وجود این بسیاری از پژوهش ها نشان از آن دارد که اکثر خانواده ها حداقل یک حیوان خانگی را نگهداری می کنند. بیشتر حیواناتی که در خانواده ها نگهداری می شوند یا گربه اند یا سگ. البته در مقیاس کمتری گونه های حیوانی دیگری نیز نگهداری می شوند. نیاز به گفته نیست که نگهداری از حیوانات خانگی عاری از خطر نیست. اما بسیاری از خطرات هنوز به درستی شناخته نشده است. احتمالاً این واقعیت مشخص شده است که این خطرات در میان گروه های خاص به ویژه کودکان، سالمندان، زنان باردار و افراد دچار نقص سیستم ایمنی بسیار زیاد است. با وجود احتمال بالای درگیری در این گروه ها، نگهداری حیوانات خانگی امری عادی است. در واقع، خانواده های صاحب فرزند احتمالاً بیشتر از خانواده های بدون فرزند حیوان خانگی دارند. همچنین به نظر می رسد تعداد حیوانات نگهداری شده توسط افراد دچار نقص سیستم ایمنی، مشابه تعداد آنها توسط عموم مردم است.

آگاهی از بیماری قابل انتقال از حیوانات به انسان

یک نکته ی کلیدی در برنامه های پیشگیری موفق، اطمینان از دریافت مشاوره های به موقع و دقیق در رابطه با روش های از بین بردن یا کاهش خطر، توسط افراد در معرض خطر است. پژوهش های متعددی بیماری­های مشترک انسان و دام، نگرش های نگهداری از حیوانات خانگی و روش­های پیشگیری از بیماری را برای عموم جامعه یا متخصصان پزشکی (به عنوان مثال: پزشکان و دامپزشکان) بررسی کرده اند.

این پژوهش­ها نشان دادند که بسیاری از افراد جامعه حتی از دانش اولیه درباره­ی بیماری های مشترک انسان و دام اطلاعی ندارند (به عنوان مثال: تنها ۶۳درصد از سرپرستان خانواده معتقدند که بیماری های حیوانات خانگی می تواند به انسانها سرایت کند)؛ در یک بررسی در تگزاس در ایالات متحده، تنها ۵۶ درصد از مالکان سگ­ها می­دانستند که کرم روده می تواند از سگ­ها به انسان ها سرایت کند) و بسیاری از دامپزشکان و پزشکان به طور منظم درباره خطرات ببیماری مشترک انسان و سگ ، بیماری مشترک انسان و گربه ، بیماری مشترک انسان و پرندگان ، بیماری مشترک انسان و دام  به صاحبان حیوان و بیماران خود مشاوره نمی دهند.
در این مقاله به صورت کلی و در مقالات دیگر به صورت کامل به بحث بیماری مشترک انسان و حیوان پرداخته ایم.

بیماری های انگلی

یکی از بیماری مشترک انسان و سگ ، بیماری مشترک انسان و گربه ، بیماری مشترک انسان و پرندگان  بیماری ها  انگلی است .حیوانات خانگی ناقل طیف وسیعی از انگل ها هستند. برخی از انگل های حیوانات قابل انتقال به انسان است. تعداد بیماری های انسانی مرتبط با انگل های حیوانات خانگی مشخص نیست. همچنین میزان شیوع بیماری­ها در مناطق مختلف، متفاوت است. برخی از بیماریها به میزان زیادی مورد توجه و بررسی قرار گرفته اند، اما برخی دیگر نادیده گرفته شده اند. شمول بیماری های انگلی بسیار گسترده است و لاجرم بیماری های زیادی را، از خفیف تا شدید، در بر می گیرد.

بیماری های باکتریایی

تمامی حیوانات دارای طیف وسیعی از فلور باکتریایی هستند. این فلور ممکن است بی ضرر، پاتوژن اولیه یا پاتوزن فرصت طلب باشد. برخی از باکتری­ها در بسیاری از حیوانات و انسان­ها منجر به بیماری­های خفیف تا کشنده می­شوند. لیکن برخی دیگر از باکتری­ها تنها در یک گونه خاص یافت می­شوند و به ندرت باعث ایجاد بیماری بین گونه ای می شوند. یکی از چالش های اساسی در خصوص بیماری­های باکتریایی، مقاومت در برابر آنتی بیوتیک­ها است. مقاومت باکتریایی هم در کشورهای توسعه یافته و هم در حال توسعه مشکلاتی را برای حیوانات خانگی بوجود آورده است. مصرف آنتی بیوتیک ها منجر به مقاومت دارویی (MDR) در برابر برخی پاتوژن های موجود در حیوانات خانگی و انسان شده است. تنوع باکتری های مشترک بین انسان و حیوانات قابل توجه است، اما تعداد اندکی از این پاتوژن ها منجر به ایجاد بیماری در انسان می شود.

بیماری های قارچی

بیماری های قارچی ممکن است جزء رایج ترین بیماری های مشترک و مرتبط با جانوران خانگی باشد، اگرچه بیشتر آنها توسط درماتوفیت­ها ایجاد می شوند. در حالی که درماتوفیت­ها (عفونت قارچی) رایج ترین نوع بیماری های مشترک قارچی بوده که معمولاً خفیف و خود محدود شونده هستند؛ برخی بیماری­زاهای قارچی می توانند باعث مرگ و بیماری های جدی به ویژه در کسانی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند، گردد. خوشبختانه، این گونه موارد نادرند و خطر عمومی برای بیماری های قارچی کم است. گروه دیگری از بیماری­زاها که شایسته توجه هستند، قارچ­هایی هستند که هم جانوران و هم انسان­ها را از منابع محیط زیستی یکسان آلوده می سازند، اما خطر کمی داشته و یا هیچ خطری در انتقال درون گونه ای ندارند. در چنین شرایطی، جانوران خانگی در ابتلای انسان ها مؤثر هستند اما خطر کمی را برای انسان­ها دارند.

بیماری های ویروسی

بیماری های ویروسی قابل انتقال از جانوران به انسان در کشورهای توسعه یافته بسیار کمیاب هستند، اما در برخی مناطق گستره ی قابل توجهی از بیماری را می توانند در پی داشته باشند. بهترین مثال برای این موضوع بیماری هاری است که تا حدود زیادی در کشورهای توسعه یافته نادر است اما سالانه جان ده ها هزار نفر را در مناطق دیگر می گیرد. بر خلاف نادر بودن بیماری­های مشترک ویروسی، تلاش­های زیادی برای جلوگیری و مهار برخی بیماری­ها و عفونت­های غیر همه گیر و بیماری زاهای گوناگونی که منجر به شیوع بیماری و مرگ و میر می شود، انجام شده است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی