احساسات معمولی در مرغ عشق­ها شامل حس بویایی ، حس شنوایی ،حس بینایی ،حس لامسه و حس چشایی می باشد. بدون شک محققین طی قرن­ها تلاش، در علم زبان شناسی حیوانات نیز همانند سایر علوم، به پیشرفت هایی دست یافته اند و تا حدودی از کم و کیف زبان محاوره ای حیوانات سر درآورده اند. آنها دریافته اند که حیوانات در قدرت بینایی، بویایی، شنوایی، لامسه و چشایی نسبت به انسان برتری دارند و با این برتری است که می­توانند حوایج خود را تأمین کنند. مثلاً پرندگان قادرند از فاصله های دور صدای یکدیگر را بشنوند و اگرچه همه آن صداها به ذهن ما مشابه می آید، ولی آنها می توانند با تفسیری که ما از چگونگی نحوۀ آن بی خبریم، منظور پرنده ای که صدایی را درآورده است درک کنند و به آن پاسخ مناسب دهند. و اینکه قدرت بینایی آن ها به صورت360 درجه ای می باشد . در ادامه نکاتی مهی در مورد انواع حس ها در مرغ عشق­ها می پردازیم.

احساسات معمولی در مرغ عشق­ها

حس بینایی

مرغ عشق استرالیایی نیز همانند سایر پرندگان به جز تعدادی که شب فعال اند، در طول روز از طلوع تا غروب آفتاب فعال است و محیط اطرافش را با رنگ هایی که دارند، می بیند. این توانایی در دیدن رنگی چیزهای مختلف از آنها قابل انتظار است، زیرا رنگ پرها در پرندگان، وظایفی قطعی در تعاملات اجتماعی آنها را ایفاء می کند.

پرندگان برخلاف انسان که حداکثر قابلیت دید ۱۸۰ درجه ای دارد، قابلیت دیدشان ۳۶۰ درجه ای است؛ یعنی در همه حال قادرند تمام اطراف خود (جلو، طرفین و عقب) را ببینند و این قابلیت دید وسیع، سبب می شود که آنها بتوانند خود را در مقابل دشمنان حفظ کنند. محیطی که پرندگان به طور همزمان با دو چشم خود می بینند، کوچک تر از محیط دید همزمان انسان است، اما آنها قادرند در هر ثانیه ۱۵۰ تصویر را جذب کنند، در حالی که انسان فقط می تواند ۱۶ تصویر در ثانیه را ببیند و درک کند.

این در حالی است که پرندگان تیز پروازی چون عقاب که تشخیص دقیق چیزهایی که روی زمین می بینند، برای آنها حیاتی است، قدرت دیدشان از پرندگان معمولی هم بیشتر است.

حس شنوایی

برای برخی آدم­ها تعجب آور است که چگونه مردمی از ملل دیگر و دارای زبان متفاوت با آنها می توانند با حرف زدنی که برای آنها نا آشناست، منظور خودشان را به هم بفهمانند. اما از زبان­های مختلف آدمیان در اقوام و ملل مختلف که بگذریم، زبان، نحوه تکلم، کیفیت شنیدن و پاسخ دادن حیوانات، پرندگان، حشرات و آبزیان مختلف همواره برای عموم آدمیان موضوعاتی سؤال انگیز بوده و محققین بسیار زیادی روی موضوعات زیر کار کرده اند:

چگونه موجودات زنده ای غیر از انسان می توانند با هم ارتباط برقرار کنند چگونه آنها می توانند فقط با چند نوع صدا، تمام منظورهای خودشان را به یکدیگر بفهمانند؟ آیا حیوانات، پرندگان و آبزیان از گونه ها و نژادهای مختلف می توانند زبان یکدیگر را بفهمند؟ قدرت شنوایی و نحوه پاسخ این موجودات به شنیده ها چگونه است؟ آیا قدرت حیوانات، پرندگان و آبزیان در عمل شنوایی بیشتر است یا انسان؟ و سؤالات دیگر.

وقتی پرنده ای از جمع یک گله، خطری را حس می کند یا منبع آب یا غذا را می یابد و با صدایی مخصوص آن خبر را به سایر افراد گله می رساند، می بینیم که ناگهان تمام گله با شنیدن آن صدا با هم واکنش نشان می دهند؛ مثلاً به پرواز در می آیند و همه آنها در جهتی مشخص پرواز می کنند. حال این سؤال پیش می آید که آیا ممکن است در بین پرندگان هم افرادی شوخ یا اهل آزار وجود داشته باشد که به دروغ صدایی را از خود درآورند و بیهوده موجب پرواز کل افراد گله شوند؟ واقعیت این است که در بین حیوانات، روابطی چون شوخی، دروغ گفتن و نظیر چنین رفتارها و گفتارها وجود ندارد.

به هر حال، پرندگان باید از چنان حس شنوایی قدرتمندی برخوردار باشند که بتوانند از فواصل دور صدای یکدیگر را بشنوند و با هم رابطه برقرار کنند. پرندگان، علاوه بر قوی بودن، از نظر حس شنوایی باید قدرت تفسير صداهایی با فرکانس های مختلف را داشته باشند تا بتوانند از بین صداهایی که به نظر ما مشابه می آیند، منظور پرندة درآورنده صدا را درک کنند تا بتوانند پاسخ مناسب به آن بدهند. حال آنکه اگر آدم ها تمام منظورهای خود را با کلمات، عبارات و جملات دقیق بیان نکنند، نمی­توانند منظور یکدیگر را درک کنند.

پس به این نتیجه می رسیم که قدرت شنوایی پرندگان به مراتب بیش از انسان است و با این قدرت است که می توانند برخی از وقایع طبیعی را مدتی قبل از وقوع درک کنند. همچنین پرندگان این قدرت را دارند که فرکانس های غیر قابل شنیدن برای انسان را در صداهای خودشان درک و هر فرکانسی را با معنایی خاص تفسیر کنند. در واقع همان طور که خداوند در آفرینش انسان، او را به قدرت های خاص خودش برای درک و واکنش های مختلف تجهیز کرده است، هر حیوان، پرنده، حشره یا موجود آبزی را نیز به قوایی مجهز نموده است تا بتواند به زندگی ادامه دهد و نابود نشود.

حس بویایی

در منابع خارجی خوانده ام که قدرت بویایی مرغ عشق دست کمی از قدرت بویایی انسان ندارد. اما به نظر من، مرغ عشق و دیگر طوطی ها و شاید اغلب با تمام پرندگان، از نظر قدرت بویایی نیز نسبت به انسان برتری دارند. وقتی کسی غذا یا یک نوشیندی را به شما تعارف کند یا شما بخواهید از خوردنی یا نوشیدنی بودن چیزی و دوست داشتن آن یا مطمئن شدن از فاسد نبودن یا مسموم نبودن آن باخبر شوید، باید آن را جلوی بینی خودتان بگیرید تا رایحه آن سلول های بویایی مستقر در مخاط بینی شما را تحریک کند و این تحریک به مغز برسد و مغز آن را تفسیر کند. این فرآیند به چند ثانیه زمان نیاز دارد و گاهی شما نمی توانید فقط با بوکردن چیزی به مطلوب یا نامطلوب بودن آن از نظر خودتان پی ببرید و لذا مجبور می شوید آن را بچشید.

اما باخبر شدن از نتیجه عمل چشیدن نیز به چند ثانیه زمان نیاز دارد. حال اگر این موضوع را روی هر نوع طوطی و شاید تمام پرندگان دیگر آزمایش کنیم؛ مثلاً نوعی غذا یا نوشیدنی را جلوی منقار هر یک از گونه­ های طوطی؛ من جمله مرغ عشق ها بگیرید، مشاهده خواهید کرد که اگر پرنده گرسنه باشد و با آن غذا و غذادهنده آشنا باشد، بلافاصله تصمیم به خوردن یا نوشیدن آن می­گیرد و اگر با دهنده غذا آشنا نباشد، ممکن است بلافاصله نشان دهد که میل به دریافت آن از آن شخص ندارد. همچنین اگر با آن غذا یا نوشیدنی آشنا نباشد، حتی اگر گرسنه یا تشنه هم باشد، باز مشاهده خواهید کرد که بلافاصله اقدام به خوردن با نوشیدن آن نمی­کند و مدتی طول خواهد کشید که پرنده با یک غذا که از نظر بو، طعم و بافت فیزیکی آن آشنا نیست، عادت کند.

اما اگر همه شرایط مناسب باشد؛ یعنی پرنده گرسنه یا تشنه باشد و فرد دهنده صاحب آن باشد، بلافاصله برای خوردن یا نوشیدن واکنش نشان می دهد. به عبارت دیگر، پرنده از نظر حس بویایی چنان قوی است که فقط به کمک آن حس و بدون نیاز به استفاده از حس چشایی و لامسه، می تواند مطلوب بودن یا نبودن یک غذا یا نوشیدنی را تشخیس دهد و برای خوردن یا نخوردن تصمیم صحیح را اتخاذ کند.

پرندگان با داشتن حس بویایی بسیار قوی، توان تشخیص بذور سالم از فاسد را حتی در حالت خشک بودن آنها دارد. لذا با همین توان است که وقتی سر پرنده داخل ظرف مخلوط بذور یا فقط یک نوع بذر است و عملاً در چنان حالتی از حس بینایی و چشایی هم کمک نمی گیرد، می تواند فقط از روی بوی هر تخم یا بذر، پُر یا پوک بودن و سالم یا ناسالم بودن آن را تشخیص دهد.

وقتی یک تخم آفتابگردان یا هر نوع بذر دیگری را ما با دست به منقار طوطی نزدیک کنیم، چنانچه آن بذر پوک باشد، بدون نیاز به شکستن آن، می تواند به پوکی آن پی ببرد و بلافاصله آن را پرتاب می کند، حال آنکه ما چنین توانایی را نداریم که بتوانیم با بوییدن یک غذای خشک و عملاً بی بو از نظر خودمان، به فاسد یا سالم بودن آن پی ببریم و حتماً باید از حس چشایی و بینایی خودمان هم کمک بگیریم. با این شرح، به اعتقاد من، طوطی ها و شاید تمام پرندگان نسبت به انسان از حس بویایی قوی تری برخوردارند و در حقیقت به کمک احساس پنجگانه بسیار قدرتمند است که پرندگان می توانند در خوردن، آشامیدن یا سایر امور حیاتی، خودشان را محفوظ نگه دارند.

حس لامسه

بدون تردید، پرندگان از نظر حس لامسه نیز نسبت به انسان برتری دارند. پرندگان می توانند ارتعاشات و تکان­های بسیار کوچکی که ما قادر به تشخیص آنها نیستیم را از طریق حس لامسه درک کنند و نسبت به آن واکنش نشان دهند. واکنش پرندگان نسبت به وقایع طبیعی در مدتی قبل از وقوع قابل تشخیص آن توسط ما، از طریق حس کردن ارتعاشات بسیار کوچک (با حس لامسه) و شنیدن صداهای بسیار جزیی (از طریق حس شنوایی)، انجام می شود.

به همین دلیل است که ما باید قفس پرندگان خودمان را در جایی مستقر کنیم که هیچ تکانی نداشته باشد. پرندگان با داشتن حس لامسه بسیار قوی و قابلیت تشخیص کوچک ترین تکان و با داشتن حس بویایی قوی و قابلیت تشخیص بوهای غیر قابل درک برای ما و با داشتن حس شنوایی قوی و قابلیت تشخیص جزیی ترین صداها و با داشتن حس بینایی قوی و قابلیت دیدن تمام اطراف خود بدون تکان دادن سر و با داشتن حس چشایی قوی و قابلیت تشخیص مزه های مختلف، خودشان را از خطر نزدیک شدن دشمنان طبیعی محافظت می کنند و قادرند تا حد بسیار زیادی غذاهای نامطلوب را قبل از حتی چشیدن تشخیص دهند و نیز از وقایع غیر قابل تشخیص توسط ما باخبر شوند و به موقع واکنش نشان دهند یا خودشان را از مهلکه دورکنند. در واقع اگر پرندگان از لحاظ داشتن احساسات قوی پنجگانه چنین قوی نبودند، زندگی آنها بسیار زود در مخاطره می افتاد و قدرت زیستن در طول سالیان دراز را نداشتند.

حس چشایی

مرغ عشق استرالیایی، همانند دیگر طوطی ها، از حس چشایی بالایی نیز برخوردار است و به همین دلیل است که انتخاب غذاهای مختلف توسط آنها به دشواری صورت می گیرد. به عبارت دیگر، اگر شما مرغ مینا را در نظر بگیرید، این پرنده به خصوص وقتی جوجه است، چیزی به جز یک دهان باز ندارد که هرچه والدین یا صاحبش وارد آن کنند، می بلعد و زیاد علاقه مند چشیدن مزه غذاها و انتخاب آنها را ندارد. میناها حتی در سنین بالا، پرندگانی هستند که وقتی گرسنه باشند، تقریباً هر چیزی را می خورند.

درحالی که طوطی ها با داشتن قدرت چشایی قوی، هیچ خوراکی را قبل از چشیدن و پسندیدن مزه آن نمی خورند و در حالت اسارت، آن قدر نمی خورند تا صاحبشان غذایی مطلوب در اختیارشان بگذارد. متأسفانه این قدرت چشایی بالا و خوش سلیقگی طوطی ها موجب شده است که اگر حتی شما چند قطره دارو یا ویتامین در آبشان بریزید، چنان چه رنگ و مزه آب تغییر کند و به خصوص مطلوبشان نشود، آن آب یا غذای تغییر مزه داده را نمی خورند و همانند بچه های لجباز، ترجیح می دهند گرسنگی و تشنگی را تحمل کنند و چیزی غیر از خوراک های مطلوب خودشان را نخورند و آبی با رنگ و مزه نامطلوب خودشان را نیاشامند. این رفتارشناسی مربوط به خوردن و آشامیدن طوطی ها، به طور واضح نشان می دهد که این گروه از پرندگان از حس چشایی قوی ای نیز برخوردارند.

پرندگان با داشتن حواس پنجگانه بسیار قوی؛ قادرند در مقابل دشمنان یا مواجه شدن با خطر از خود دفاع کنند یا فرار کنند یا غذاها و نوشیدنی های نامطلوب را مصرف نکنند یا تکان­ها و صداهای بسیار جزیی را تشخیص و در مقابل آنها از خودشان واکنش نشان دهند یا شرایط اطراف خود را به خوبی ببینند و تصمیم بگیرند.

در واقع این حس ها در محیط زندگی طبیعی، پرندگان را محافظت می کنند و به سود آنها عمل می­کنند. اما در شرایط اسارت در قفس که هرگز دشمنی در کمین آن ها نیست با شرایط ناراحت کردن آنها به طور عمدی ایجاد نمی شود؛ گاهی اوقات و در برخی شرایط، قوی بودن حس های بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و چشایی، برای آنها مشکل ساز و استرس زا می شود. به طور مثال، قرار گرفتن قفس مرغ عشق یا هرنوع طوطی و برنده دیگر در جایی که نزدیک یک یخچال باشد، به خصوص در طول شب که اتاق تاریک است و صدایی به گوش نمی رسد، موجب می شود که پرنده با شنیدن صدای موتور یخچال و لمس کردن ارتعاشات ناشی از کارکردن موتور یخچال، بترسد یا نسبت به آن حساس و ناراحت شود.

این ترس یا ناراحتی، چنان استرسی به پرنده وارد می کند که موجب عصبی شدن و ایجاد مشکلات روحی در آن می شود. شاید به دلیل یک یا چند عامل؛ شبیه انواع صداها و ارتعاشات ناهنجار؛ مثل صدا و ارتعاش یخچال؛ صدا، ارتعاش و باد کولر آبی یا گازی؛ صدا و باد پنکه، صدا و تصویر تلویزیون؛ صدای رادیو؛ صداها و تکان­های وسایل نقلیه عبور کننده در خیابانی صدای رعد و ترقه و سر و صداهای ناگهانی آدم ها و تطابق نیافتن طوطی (پرنده) با هریک یا یکی از آنها، استرس وارده به پرنده به حدی برسد که ممکن است افسرده شود یا دچار پرکنی گردد. واضح است که تا شما از آثار و عواقب شرایط محیطی مؤثر روی پرندگان مطلع نباشید و آنها را در مقابل شرایط استرس زا محافظت نکنید، هر آیینه ممکن است در اثر وارد شدن فشار روحی بیش از حد قابل تحمل به پرنده، موجب بروز سکته یا پرکنی یا تظاهر رفتارهای غیر عادی دیگر در آن شوید.

پرکنی یکی از مشکل ساز ترین عوارضی است که در بین طوطی ها و به خصوص کاسکوها رایج است. وقتی این عارضه بروز کند، شک ما به تغذیه نامطلوب، جفت خواهی و به خصوص افسرده شدن طوطی به علل گوناگون می­رفت و هرگز نمی توانستیم مشکوک شویم که صدا و تکان های موتور یخچال، کولر، پنکه و امثال این شرایط نیز ممکن است در خرد کردن اعصاب طوطی ما و در نتیجه وادار شدن آن به پرکنی دخیل باشند.

بنابراین، از این پس باید بدانیم که برای حفظ سلامت روح و روان و جسم طوطی یا پرنده های زینتی و خانگی دیگر، فقط تأمین غذا، آب، نظافت و سرگرمی مطلوب برای آنها کافی نیست، بلکه به دلیل حساس بودن بسیار شدید آنها به هر نوع تکان (ارتعاش)، صداها، بوها و دیدنی ها؛ ما باید آنها را از استرس هر نوع شرایط نامطلوب محافظت کنیم. شاید باور کردن این مطلب دشوار باشد که ممکن است طوطی ما با دیدن هر شیئی جدید و نااشنا در اتاق؛ مثل قرار گرفتن یک چادر سیاه، کت و شلوار و غیره روی زمین یا آویزان بودن آن به چوب لباسی؛ یک اسباب بازی به ظاهر سرگرم کننده؛ مثل یک عروسک پارچه ای یا از جنس دیگر به شکل یک حیوان یا پرنده و غیره، ممکن است چنان بترسد یا دچار اضطراب شود که نتیجه آن به هم خوردن تعادل روانی آن باشد و احتمالاً به پرکنی دچار شود.

لذا با آگاهی از این حساسیت های شدید طوطی ها و دیگر پرندگان زینتی، باید درک کنیم که هرگونه تكانها، حرکات یا رفتارهای غیر عادی، ناهنجار و ناگهانی با آنها و حتی قراردادن ناگهانی یک شیئی، اسباب باری، لباس، پارچه، اتاق جدید و حتی قراردادن ناگهانی یک غذای نا آشنا در جلوی آنها، موجب ترس و وحشت و وارد شدن درجه ای از استرس به آنها می شود. با این حساب ما باید هر چیزی را که می خواهیم در دیدرس یا قابلیت شنود پرنده خودمان قرار دهیم، باید پرنده را کم کم با آن آشنا کنیم تا از آن نترسد و نباید خیال کنیم که چون یک اسباب بازی زیبا و گران یا خوراک خوشمزه یا چیز مطلوب دیگر برای آن تهیه کرده یا می خواهیم به آن اختصاص دهیم، حتماً پرندة ما از دیدن آن خوشحال خواهد شد.

همچنین به خصوص در چندین روز اولی که شما یک پرنده را به خانه خودتان وارد می­کنید، حتی اگر شما همه موارد را برای جلوگیری از ترسیدن پرنده رعایت کرده باشید، باز هم ممکن است چیزی را فراموش کرده باشید. مثلاً شاید یک یخچال یا فریزر را شما در اتاق پذیرایی خودتان گذاشته اید یا قفس پرنده را در آشپزخانه گذاشته باشید و به خیال خودتان شرایط ایده آلی را برای آن فراهم کرده باشید.

اما با کمال تأسف، درحالی که در هنگام شب شما به خواب ناز فرورفته اید، پرندة شما نمی تواند از صدای يخچال یا فریزر که به طوراتوماتیک روشن و خاموش می شود، خوابش ببرد. حالا اگر شما مدتی متوجه این موضوع نشوید، ولی به ناگاه متوجه کسالت، تغییر رفتار و حتی مرگ پرنده خودتان شوید؛ به شدت تعجب خواهید کرد و درمانگران معمولی هم چنان مجرب نیستند که بتوانند به این گونه مشکلات روانی پی ببرند.

اگر شما این گونه پرندگان ظاهر بیمار یا کسل را که به مشکل روانی ناشی از بیخوابی دچار شده اند، نزد یک درمانگر بی تجربه ببرید؛ چنان افراد، متأسفانه با تشخیص نادرست، اقدام به تجویزهایی شامل مواد تقویتی (ویتامین و مواد معدنی) و هولناک ترین آن ها؛ یعنی تجویز شکل تزریقی نوعی دارو می کنند و گاه واکس نخوردن پرنده را عامل بیماری یا کسل شدن آن معرفی می کنند و به این ترتیب، پرنده استرس زده را دچار استرس مضاعف می کنند و شما متوجه می شوید که پس از چنان معالجه ها؛ حال پرنده به شدت رو به وخامت می گذارد گاه به حال مرگ می افتد. بله! این چنین است اثرات هولناک نااگاهی شما در نگهداری از پرندگان زینتی حساس و این چنین است اثر معاینه و درمان پرندگان زینتی حساس توسط درمانگران مبتدی. البته چنین افراد در همه جای دنیا هستند و نیز افرادی با تحصیلات، مطالعات، تجربیات و تحقیقات عالی در هر جامعه ای موجودند.

پس وظیفه شماست که در مورد پرنده خودتان، به دامپزشکی حاذق و مجرب مراجعه کنید. البته اگر شما پرنده ای را خریداری کنید و چون سالم به نظر می رسد، خیال کنید که همیشه چنان سالم خواهد ماند و در فکر یافتن یک دامپزشک مجرب نباشید، طبیعی است که اگر به طور ناگهانی متوجه بیماری پرنده خودتان شوید، در این حالت وقتی نخواهید داشت که تازه به دنبال یک دامپزشک توانمند بیفتید و لاجرم چاره ای نخواهید داشت جز آنکه به اولین فردی که در نزدیکی خودتان سراغ دارید، مراجعه کنید و این یک ریسک بزرگ است که شما بدون آن که از میزان تجربه و تخصص یک درمانگر روی پرنده خاص خودتان اطلاع داشته باشید، به او مراجعه کنید؛ یعنی ممکن است شانس بیاورید و از قضا او درمانگری حاذق و مجرب باشد و ممکن است شانس نیاورید و او کسی باشد که تجربه کافی در خصوص مسایل و بیماری های پرنده شما نداشته باشد.

این حقیقت را هم شما باید بدانید که معمولاً پرندگان وقتی ناخوش جلوه می کنند که بردن آنها نزد دامپزشک غالباً حالت فوریتی دارد. پس اگر شما دیر پرنده را به یک دامپزشک مجرب برسانید، خواهد مُرد. همچنین اگر مداوای پرنده ناخوش شما اصولی انجام نشود و تأثیری روی بهبود آن نداشته باشد، دیگر فرصت مراجعه به یک درمانگر حاذق را نخواهید داشت و با از دست دادن زمان، عملاً موجب شده اید که حال پرنده به شدت رو به وخامت بگذارد و در این صورت هم امکان تلف شدن پرنده شما بسیار بالاست.

غفلت از مرغ عشق­ها

یکی از غفلت های تکثیر کنندگان و نگهداری کنندگان از مرغ عشق ها در پرنده خانه های داخل حیاط خانه (در فضای باز)، فراهم نکردن حرارت مصنوعی برای آنها حتی در طول زمستان است. این افراد با اشاره به شرایط زندگی مرغ عشق ها در سرزمین اصلی خودشان (نواحی مرکزی استرالیا) و زنده ماندن آنها در چنان شرایط، معتقدند که این پرندگان در شرایط اسارت نیز می توانند زمستان ها را نیز بدون حرارت مصنوعی بگذرانند. البته این درست است که مرغ عشق ها می توانند شرایط محیطی زیر صفر درجه سانتی گراد را تحمل کنند و زنده بمانند، ولی در چنان شرایط، آنها از زندگی لذت نمی برند، بلکه با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و تمام مدت سرما را به سختی می گذرانند. به علاوه، در سرزمین بومی آنها، دمای محیط فقط چند ساعت در طول برخی از شب­های سال به زیر صفر درجه سانتی گراد می رود، نه برای مدتی طولانی.

موضوع مقاومت مرغ عشق ها در مقابل بی آبی نواحی مرکزی استرالیا در برخی مواقع سال نیز توسط برخی افراد خوب درک نشده و چنین می پندارند که آنها در زندگی در قفس یا داخل پرنده خانه نیز به فراهم بودن دایمی آب نیاز ندارند. این در حالی است که مرغ عشق ها در شرایط موجود بودن آب، بیشتر از سایر طوطی­ها آب می آشامند و شرایط کم آبی را به سختی و اجباراً تحمل می کنند. تحقیقات نشان داده اند که مرغ عشق­ها می توانند در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد، به مدت ۲۸ روز بی آبی را تحمل کنند. اما به دلیل این قابلیت حمل، ما هرگز نباید آنها را از نظر فراهمی آب مورد غفلت قرار دهیم، زیرا وقتی آب موجود باشد، مرغ عشق­ها ترجیح می دهند نزدیک منابع آب بمانند.

به هر حال، هرگز نباید به دلیل مقاومت مرغ عشق ها در مقابل سرما و بی آبی، آنها را در معرض سرما و بی­آبی قرار دهیم. مرغ عشق ها هوای گرم را دوست دارند و در هوای داغ، غیر فعال می شوند و با پرهایی که دارند، می توانند برای مدتی سرما را تحمل کنند. آنها در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد، بیشترین فعالیت را دارند و بسیار سرحال به نظر می رسند و در صورت موجود بودن آب، در طول روز بارها آب می نوشند و به آبتنی نیز علاقه ای شدید دارند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی