0

معرفی داروی اُگزاسیلین و اکسی تتراسایکلین در طیور

داروی اُگزاسیلین و اکسی تتراسایکلین در طیور

در مقاله های قبلی منابع نیاسین و بررسی علایم کمبود آن در طیور بررسی شد. اگزاسیلین، کلوگزاسیلین و دی کلوگزاسیلین دارای طیف های اثر تقریباً مشخص بوده و از نظر درمان شناسی می­توان اثر آنها را یکسان در نظر گرفت. داروی اکسی تتراسایکلین، دارای طیف اثر وسیع از جمله باکتری های گرم مثبت و گرم منفی، برخی از پروتوزوئرها (پلاسمودیوم و اِنتامُبا)، ریکتزیا، ارلیشیا، کلامیدیا، مایکوپلاسماها و اسپیروکت ها می­باشد. در ادامه به معرفی داروی اُگزاسیلین و اکسی تتراسایکلین در طیور و موارد مصرف و تداخل داروی آن ها را بررسی می کنیم.

اُگزاسیلین   OXACILLIN

نام تجاری

باکترسیل و پرو- استافیلین

گروه دارویی

داروی ضدباکتریایی (پنی سیلینی)

موارد مصرف

اگزاسیلین، کلوگزاسیلین و دی کلوگزاسیلین دارای طیف های اثر تقریباً مشخص بوده و از نظر درمان شناسی می­توان اثر آنها را یکسان در نظر گرفت. این پنی سیلین های مقاوم نسبت به پنی سیلیناز، دارای طیف اثر محدودتر از پنی سیلین های طبیعی می باشند. مصرف دامی این داروها اصولاً در درمان عفونت های استخوان، پوست و سایر بافت های نرم در دام ها، زمانی که گونه های استافیلوکوک تولید کننده پنی سیلیناز جدا شده اند بوده است. اگزاسیلین در درمان چرکی شدن پوست (پایودرما)، آندوکاردیت و عفونی شدن پلک (بلفاریت) در دام­ها مصرف شده است. در پرندگان، اگزاسیلین برای درمان درماتیت باکتریایی توصیه شده است.

تداخل های دارویی

در معرفی داروی اُگزاسیلین و اکسی تتراسایکلین در طیور به این نکات باید توجه کنیم. غذا ممکن است جذب خوراکی اگزاسیلین را مانع شود. در مطالعات خارج بدن، نشان داده شده که پنی سیلین­ها می توانند دارای اثر سینرژیستی یا تجمعی علیه باکتری های خاص، زمانی که با آمینوگلیکوزیدها یا سفالوسپورین­ها مصرف شوند، باشند. مصرف آنتی بیوتیک های باکتریواستاتیک (مانند کلرامفنیکل، اریترومایسین، تتراسایکلین­ها) با پنی سیلین ها عموماً توصیه نمی شود، به ویژه در عفونت­های حادی که جرم به سرعت در حال تکثیر است و پنی سیلین ها تمایل به اثر بهتری روی باکتری هایی که به طور فعال رشد می کنند، دارند. در غلظت های کم، پنی سیلین های خاص (مانند آمپی سیلین، اگزاسیلین یا نفسیلین) ممکن است دارای اثرات تجمعی یا سینرژیستی علیه باکتری های خاص، زمانی که با ریفامپین به کار می روند، باشند. اما آنتاگونیسم اثر زمانی که پنی سیلین در غلظت های زیاد وجود داشته باشد، ظاهر می شود. پروبنسید به طور رقابتی ترشح لوله ای اغلب پنی سیلین ها را مانع شده و بنابراین غلظت های سرمی و نیمه عمرهای آنها افزایش یابنده خواهد بود.

داروی اُگزاسیلین و اکسی تتراسایکلین در طیور

 

اکسی تتراسایکلین OXYTETRACYCLINE

نام تجاری

ترامایسین، بایومایسین، اکسی- نت، اکسی بیوتیک، مدامایسین و ليکو آمایسین

گروه دارویی

داروی ضدباکتریایی (تتراسایکلینی)

موارد مصرف

اکسی تتراسایکلین، دارای طیف اثر وسیع از جمله باکتری های گرم مثبت و گرم منفی، برخی از پروتوزوئرها (پلاسمودیوم و اِنتامُبا)، ریکتزیا، ارلیشیا، کلامیدیا، مایکوپلاسماها و اسپیروکت ها می­باشد. در پرندگان، در درمان عفونت های باکتریایی و کلامیدیوزیس به طریق داخل عضلانی با زیرجلدی بکار رفته است. در حال حاضر، داکسی سایکلین برای درمان عفونت های کلاميدوفيلا پسیتاسی در پرندگان انفرادی داروی برتری است. در جوجه ها، اکسی تتراسایکلین تجویزی از راه داخل عضلانی، بالاترین غلظت های بافتی آن در کبد و بعد از آن، عضله پشت رانی، قلب، کلیه و عضله سینه ای یافت شد.

تداخل های دارویی

تتراسایکلین ها به ترکیبات حاوی کلسیم متصل شده که جذب خوراکی را کاهش می دهد. با محلول­هایی که حاوی آهن، کلسیم، آلومینیوم یا منیزیم هستند، مخلوط نشود. توصیه می شود که تمام تتراسایکلین های خوراکی حداقل ۲-۱ ساعت قبل یا بعد از فرآورده های حاوی کاتیون، تجویز گردد. بیکربنات سدیم خوراکی، کائولین، پکتین یا ساب سالیسیلات بیسموت زمانی که توأماً با تتراسایکلین ها خوراکی تجویز شوند، ممکن است جذب تتراسایکلین مختل شود.

داروهای باکتریواستاتیک مانند تتراسایکلین ها ممکن است با اثر باکتریسایدی پنی­سیلین­ها، سفالوسپورین­ها و آمینوگلیکوزیدها تداخل نمایند. تتراسایکلین ها ممکن است فراهمی زیستی دیگوکسین را در یک درصد کوچکی از بیماران افزایش دهند و منتهی به سمیّت دیگوکسینی شود.

این اثرات ممکن است برای ماه ها بعد از قطع تتراسایکلین ها وجود داشته باشد. تتراسایکلین ها ممکن است اثر پروترومبین پلاسمایی را تضعیف نموده و بیمارانی که تحت درمان با داروهای ضدانعقادی (مانند وارفارین) می باشند، ممکن است نیاز به تنظیم نمودن مقدار دارو باشد. گزارش شده است که تتراسایکلین ها اثرات سمیّت کلیوی متوکسی فلوران را افزایش داده و توصیه می شود که نه تتراسایکلین و نه اکسی تتراسایکلین با متوکسی­فلوران تجویز شود. اگر تتراسایکلین ها با فرآورده های تئوفيلين همزمان تجویز شوند، ممکن است اثرات جانبی گوارشی افزایش یابد.


این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی

امتیاز شما به مقاله
[: 0 امتیاز از مجموع: 0]
برچسب‌ها:

نظرات کاربران

2:27:55 AM

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بررسی تخصصی بوقلمون

به کانال تلگرامی ما بپیوندید

جوین خروج