انواع انگل های داخلی ممکن است باعث بیماری در لاک پشت­ها شوند. به نظر می­رسد گونه های گیاه خوار حساسیت بیشتری به انگل های داخلی دارند تا گونه های گوشتخوار و همه چیز خوار. از میان انواع گوناگون بیماری­های انگلی، آلودگی­های کرمی و پروتوزوآها اهمیت بیشتری دارند. در ادامه به بررسی بیماری انگلی لاکپشت راهای تشخیص ، پیشگیری و درمان آن ها می پردازیم.

انگل های داخلی

پروتوزوآها

در بیشتر موارد، لاک پشت­ها به هنگام آلودگی با انواع پروتوزوآها نشانه بالینی خاصی ندارند مگر آنکه شدت آلودگی بسیار زیاد باشد. یکی از مهمترین این پروتوزوآها شلونوپلاسما نام دارد که در صورت آلودگی شدید، نشانه­هایی مانند کم خونی و خونریزی های زیر پوستی به وجود می آورد. تشخیص بیماری با مشاهده مستقیم انگل در نمونه به دست آمده از خون تازه ممکن است. اگرچه این کار به انگل شناس حرفه ای نیاز دارد. برای کمک به تشخیص صحیح انگل بهتر است از نگهداری نمونه در لوله های دارای ماده ضدانعقاد پرهیز شود.

از میان انواع کوکسیدیا، جنس آیمریا بیش از همه در لاک پشت­ها قابل مشاهده است. این انگل نیز در بسیاری از مواقع نشانه بالینی خاصی پدید نمی آورد. اما انواع مختلفی از انگل های جنس کریپتوسپوریدیوم در لاک پشت­ها مشاهده شده اند که برخلاف باقی انگل هایی که از آنها نام برده شد برای لاک پشت­ها بیماری زا هستند. برای تشخیص آنها می توان از نمونه های مدفوع و روش­های ایمونوفلورسنت استفاده کرد. در صورتی که آلودگی با این دسته انگل­ها باعث ناخوشی حیوان شده باشد می توان از مترونیدازول برای درمان استفاده کرد.

کرم­ها

از میان کرم های مختلف که ممکن است لاک پشت­ها را آلوده کنند نماتودها بیشتر از باقی کرم ها دارای اهمیت هستند. از میان نماتودهای مختلف، آلودگی با آسکاریس ها بیش باقی گونه ها مشاهده می­شود. برخی آسکاریس­ها سیر تکاملی مستقیم و برخی سیر تکاملی غیرمستقیم دارند. مهمترین آسکاریس های شناخته شده در لاک پشت­ها گونه های Sulcascaris spp و Anguisticaecum spp هستند. اندازه آنها ممکن است گاهی تا ده سانتی متر نیز برسد.

علاوه بر آسکاریس ها، آلودگی با انواع اکسیور نیز در لاک­پشتان دیده شده است. این انگل ها سیر تکاملی مستقیم دارند و به میزان قابل توجهی بیماری زا هستند. آلودگی با انگل هایی که سیر تکاملی مستقیم دارند در محیط­هایی با بهداشت ضعیف و به شدت متراکم می تواند به سرعت باعث انتشار آلودگی به همه لاک پشت­ها شود. عفونت­های انگلی به خصوص بعد از خواب زمستانی باعث ضعف شدید حیوان می شوند. مهمترین نشانه های بالینی که در آلودگی با کرم ها قابل مشاهده اند عبارتند از :

•  اسهال
•  استفراغ
•  کاهش قابل توجه وزن
•  بی حالی به مدت طولانی
•  پرولاپس روده، رکتوم و كلواک
•  زخم­های دستگاه گوارش و پریتونیت
•  انسداد دستگاه گوارش در صورت آلودگی شدید، مهاجرت بافتنی نوزاد کرم

آلودگی به سستودها در لاک پشت بسیار نادر است و در اغلب موارد برای حیوان بیماری زا نیست. در مورد نماتودها، حرارت و رطوبت محیط نقش مهمی در تکامل چرخه انگل بازی می کند به طوری که دمای ۱۸ تا ۲۶ درجه و رطوبت بالای ۹۰ درصد شرایطی مطلوب را برای تکثیر این انگل­ها فراهم می کند.

تشخیص آلودگی های انگلی

برای تشخیص آلودگی به انواع انگل های رودهای لازم است تا از نمونه مدفوع تازه استفاده کرد. نمونه های ارسال شده به آزمایشگاه باید تازه باشند. نمونه های کهنه و خشک شده ارزش بررسی ندارند. اگر احتمال دارد که در امر رساندن نمونه به آزمایشگاه تاخیری وجود داشته باشد می توان با اضافه کردن چند قطره سرم فیزیولوژی به نمونه، آن را تازه و نرم نگه داشت. نمونه باید تا رسیدن به آزمایشگاه در ظرف در بسته و در یخچال یا در کنار یخ نگه­داری شود. برای تحریک لاک پشت به دفع و گرفتن نمونه می توان ۱۰ تا ۱۵ میلی لیتر سرم فیزیولوژی گرم به درون کلواک وارد کرد. این کار در اغلب مواقع طی ده دقیقه حیوان را وادار به دفع می کند.

درمان آلودگی های کرمی

در مورد ضرورت درمان استراتژیک ضد کرم در لاک پشت­ها نظرات مختلفی وجود دارد. در صورتی که داروی ضد انگل برای حیوان تجویز می شود باید به دارندگان لاک­پشت ها تذكر داد که با مصرف دارو، کرم های موجود در دستگاه گوارش از آن تخلیه می شوند. این امر نباید باعث آزردگی دارندگان حیوان شود و یا آنها را دچار ترس و نگرانی کند.

رعایت دوز مناسب داروی ضدانگل اهمیت فراوانی دارد تا از یک سو اثر درمانی مورد نظر به وجود آید و از سوی دیگر باعث مسمومیت حیوان نشود. برای درمان نماتودهای مختلف میتوان از مبندازول، فنبندازول و پیپرازین استفاده کرد. آیورمکتین در لاک پشت منع مصرف دارد و استفاده از آن باعث مرگ حیوان می شود. برای درمان سستودهای گوارشی می توان از پرازی کوانتل استفاده کرد.

انگل های خارجی

با توجه به مقاومت و سختی پوست بدن لاک پشت ها، آلوده شدن آنها با انگل های خارجی آن کمتر اتفاق می­افتد. ولی به هرحال دو گروه انگل های خارجی ممکن است لاک پشت­ها را مورد تهاجم قرار دهند که عبارتند از : كنه ها و ميازها

کنه ها اغلب به دنبال مصرف کودهای دامی، مجاورت با سایر حیوانات آلوده و بهداشت ضعيف باعث آلودگی لاک پشت­ها می شوند. کنه ها اغلب در ناحیه میان دست ها و گردن یا فاصله میان ران­ها تا لاک حیوان که ضخامت پوست کمتر است مشاهده می­شوند.

برای درمان آلودگی به کنه می­توان از سم­های رایج در دامپزشکی مانند نگوون و آمیتراز استفاده کرد. سم را می­توان در یک ظرف با رقت مناسب تهیه کرد و با کمک یک اسفنج تمام بدن لاک پشت را شست وشو داد. جدا کردن کنه ها باید با دقت و توسط دامپزشک انجام شود تا تمام قسمت­های کنه از بدن حیوان جدا شود. به جز اینها می­توان از اسپری های حاوی فیپرونیل و پری مترین نیز برای از بین بردن کنه ها استفاده کرد.

میازها مهمترین و خطرناک ترین انگل خارجی هستند که لاک پشت­ها را مورد تهاجم قرار می­دهند. ميازها بیشتر به طور ثانویه و به دنبال به وجود آمدن زخم های عمیق یا گزیده شدن لاک پشت توسط حیوانات دیگر مثل سگ و گربه و سپس حمله مگس­ها مشکل ساز می شوند. گاهی نیز پرولاپس اندام داخلی و پدید آمدن جراحت و زخم بر روی این اندام شرایط را برای رشد میازها مساعد می کند.

برای برطرف کردن مشکل لازم است تا عامل اولیه را درمان کرد اما این کار همیشه ساده نیست. از سوی دیگر مصرف داروی بسیار مؤثری مانند ایورمکتین در لاک پشت ممکن نیست. تنها راه باقی مانده، خارج کردن لاروها از بافت های مجروح و شست و شوی از محلول های زیر است: کلرهگزیدین 05/0 درصد، پری مترین 01/0 درصد یا فیپرونیل، به دنبال پاکسازی محل مبتلا باید از آنتی بیوتیک های عمومی برای تکمیل روند درمان استفاده کرد. پیشگویی این بیماری در اغلب مواقع خوب نیست.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی