در این مقاله در مورد بیماری کوکسیدیوز کبوتر و عوامل بیماری ، علائم ، راه های پیشگیری و درمان آن ها ذکر میگردد. کوکسیدیوز کبوتر درمیان پرندگان شایع می باشد. از دیگر بیماری های مشابه مالاریا می باشد این بیماری توسط  پشه های کولیسنه، ایدس و کولیستا به پرندگان منتقل می کند.

کوکسیدیوز

عامل این بیماری تک یاخته ای است به نام آیمریا که دو گونه آن به نام های آیمریا لابینا و آیمریا کولومباروم کبوترها را آلوده می کند. اسهال، ضعف، لاغری و تلفات در جوجه ها از علایم آلودگی به این انگل است.
این بیماری از طریق آلوده شدن آب و غذای کبوترها به مدفوع کبوترهای آلوده منتقل می شود. بیشتر کبوترها آلوده به تخم انگل کوکسیدیا هستند، اما وقتی شرایط غیربهداشتی و تغذیه بد باشد، آلودگی به شکل بیماری بروز می­کند.

آلودگی های تحت حاد ممکن است برای مدت طولانی در کبوترها باقی بماند که در این حالت، مصونیت در برابر اشکال شدید و بیماری زا ایجاد می شود. کبوترهای مبتلا ضعیف لاغر و بی اشتها شده و دچار تشنگی و اسهال سبز می شوند. لاغری و از دست دادن آب بدن نشانه های واضح این بیمار است و کم خونی در موارد حاد مشاهده می­شود. سیر بیماری ۸ تا ۲۰ روز طول می کشد و در آلودگی های شدید مرگ و میر بالاست. کوکسیدیوز برای جوجه کبوترها خطرناک تر از کبوترهای بالغ است و در جوجه های بهبود یافته، رشد متوقف می شود.

برای پیشگیری از آلودگی گل گله، باید اقداماتی از جمله جداکردن کبوترهای بیمار و حذف آنها؛ جادادن به کبوترهای باقی مانده در محلی غیر آلوده و ضد عفونی جایگاه کبوترها و اطراف آن را انجام داد.

برای درمان کوکسیدیوز کبوترها می توان ۱۵ میلی لیتر محلول سولفادیمیدین سدیم را با 5/4 لیتر آب مخلوط و برای مدت ۵ روز در اختیار کبوترهای مبتلا قرار داد. محلول 5/0 درصد سولفادیمیدین در آب آشامیدنی برای مدت چهار روز؛ هیدروکلرور آمپرولیوم 4/3 درصد به مقدار ۲۸ میلی لیتر در 5/4 لیتر آب آشامیدنی به مدت ۷ روز و نیز تجویز کپسول کلازوریل به صورت یک دز 5/2 میلی گرمی برای درمان کبوترها مؤثر است.

 مالاریا

عامل این بیماری پلاسمودیوم است که تاکنون ۳۵ نوع آن کبوترها و دیگر پرندگان را آلوده کرده است. کبوترهای بیمار علایم کم خونی، رنگ پریدگی عضلات و اندام های داخلی و بزرگی غیرعادی طحال را نشان می دهند. گونه­ های پلاسمودیوم ریلیكتوم، پلاسمودیوم ایلانگاتوم و پلاسمودیوم پینویی ناقل بیماری از پشه های کولیسنه، ایدس و کولیستا هستند. پشه آنوفل نیز می تواند این بیماری را به طور تجربی منتقل کند. برای پیشگیری از شیوع این بیماری، بهترین روش نابودسازی کانون های تکثیر پشه هاست. پرنده بیمار شده تا آخر عمر بیمار می­ماند. در این بیماری درجه حرارت کلوآک به طور یک روز در میان تغییر می کند. به علاوه کم خونی، بی حالی، ژولیدگی پرها، کم اشتهایی، فلج و رنگ پریدگی غشای های مخاطی از دیگر نشانه های مالاریا در کبوتر است. برای درمان می توان از داروهای کویناکرین و کلرورکرین و پیریمتامین استفاده کرد.

 هموپروتئوس

عامل این بیماری هموپروتئوس نام دارد که به عنوان یک انگل؛ خون کبوتر، غاز، اردک، بوقلمون و سایر پرندگان را مبتلا می­کند و بیماری حاصل با ضعف عمومی و کم خونی مشخص می شود. کبوترهای بهبود یافته در مقابل عفونت مجدد مصونیت ندارند. دورة نهفته بیماری طولانی است و انگل ها ۳۴ تا ۳۸ روز پس از نیش خوردن کبوتر در خون یافت می شوند.

ضعف، سستی و کم خونی تنها علایم آلودگی این بیماری محسوب می شوند، ولی جوجه کبوترهای مبتلا لاغر می­شوند. عوامل بیماری زا بدون ایجاد بیماری تا سه سال در خون باقی می مانند. برای درمان از داروهای آتبرین و پلاسموکین به طور توام استفاده می شود. مبارزه با حشرات ناقل، مهم ترین راه پیشگیری از این بیماری است.

تریکوموناز

یک بیماری انگلی است که توسط تریکوموناس گالینی که یک تک یاخته تاژک دار است به کبوترهای جوان، به خصوص جوجه کبوترها منتقل می شود. از علایم این بیماری، جراحات پنیری زردرنگ در دهان، حلق و چینه­دان است. انگل عامل این بیماری معمولاً بخش بالایی دستگاه گوارش و کبد را آلوده می کند. انگل مذکور از راه آب و غذا و از طریق دهان منتقل می شود. اگر کبوتر ماده آلوده باشد، در هنگام تغذیه، جوجه های خود را آلوده می­کند. عامل بیماری در چینه دان جوجه ها مستقر و به سرعت تکثیر می شود و جراحات خاص خود را ایجاد می­کند. این بیماری در سنین ۱۰ تا ۲۰ روزگی، تا ۸۰٪ جوجه کبوترها را تلف می­کند.

پیشگیری و درمان تریکوموناز

انگل تریکوموناز به ضد عفونی کننده ها حساس است. بنابراین جایگاه کبوترها را باید بهداشتی نگه داشت و هر دو هفته یک بار با یک محلول ضد عفونی کننده، از انگل مذکور و عوامل بیماری زای دیگر عاری نگه داشت.

برای درمان تریکوموناز می توان از چندین نوع دارو استفاده کرد. دیمتریدازول ۴۰٪ با نام تجارتی ایمتریل به مقدار ۵۰۰ میلی گرم در یک لیتر آب آشامیدنی به مدت ۷ روز مؤثر است. مقادیر بالای این دارو سمی است. مترونیدازول با نام تجارتي فلاجیل به مقدار ۶۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده به طور مخلوط با دان به مدت ۵ روز با به نسبت 1 به ۴۰۰ در آب آشامیدنی قابل تجویز است.

انهپتین، داروی دیگری است که به نسبت 05/0 تا 1/0 درصد آب آشامیدنی برای مدت ۹ روز برای کبوتران بیمار تجویز می شود. محلول یک به ۲۰۰ سولفات مس در آب آشامیدنی به مدت ۳ تا ۵ روز و تکرار آن پس از ۷ روز به عنوان یک درمان سنتی مؤثر است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی