درمقاله های پیشین با تعدادی از داروهای آنتی بیوتیک در درمان عفونت های طیور آشنا شدیم. در ادامه به معرفی داروی تتراسایکلین و تیابندازول در طیور که انواعی دیگر از داروهای آنتی بیوتیک هستند می پردازیم همچنین موارد مصرف و تداخل های دارویی آن ها بررسی می شود.
تتراسایکلین TETRACYCLINE
نام تجاری
پان مایسین، سومایسین، آکرومایسین V، دورامایسین بالوس و تتراکل – وت سیروپ
گروه دارویی
داروی ضدباکتریایی (تتراسایکلینی)
موارد مصرف
تتراسایکلین، آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک است که عليه بسیاری از باکتری های گرم منفی و گرم مثبت بیهوازی و هوازی، اسپیروکت ها، مایکوپلاسماها و اجرام ریکتزیایی مؤثر است. از این دارو در آب آشامیدنی یا به صورت تجویز مستقیم خوراکی برای درمان، استفاده میشود. مصرف اصلی تتراسایکلین در طب پرندگان، به عنوان یک درمان آغازین در کلامیدیازیس پس از عادت کردن آنها به جیره حاوی دارو می باشد. آشکال شربت دارو برای طیور خوشمزه بوده و می توان به مخلوط های غذایی نرم آنها افزود. پرندگان ممکن است مقادیر کافی از آب حاوی دارو را، برای اطمینان یافتن از غلظت های درمانی دارو در خون آنها، دریافت ننمایند. در حال حاضر داکسی سایکلین توسط اكثر دامپزشکان برای درمان مستقیم خوراکی پرندگان مبتلا به کلامیدیازیس ترجیح داده میشود. همچنین تتراسایکلین برای درمان عفونت های روده ای ناشی از کمپیلوباکتر فتوس ژژونی در فینچ ها بکار رفته است.
تداخل های دارویی
زمانی که تتراسایکلین ها از راه خوراکی تجویز شوند، می توانند کاتیونهای دو یا سه ظرفیتی را شلاته کرده که به نوبه خود می تواند جذب تتراسایکلین یا هر داروی دیگری که حاوی این کاتیونها باشد را کاهش دهد. آنتی اسیدهای خوراکی، مسهل های نمکی یا سایر فرآورده های گوارشی دارای کاتیونهای آلومینیوم، کلسیم، منیزیم، روی بابیسموت در ارتباط با این تداخلها، معمول ترین مواد می باشند. لذا توصیه می شود که تمام تتراسایکلینهای خوراکی حداقل ۲-۱ ساعت قبل یا بعد از فرآورده حاوی کاتیون تجویز شود. فرآورده های خوراکی آهن نیز با کاهش جذب تتراسایکلین مرتبط بوده و بنابراین تجویز املاح آن ترجیحاً بهتر است سه ساعت قبل از با دو ساعت بعد از مصرف تتراسایکلین صورت گیرد. بی کربنات سدیم خوراکی، کائولین، پکتین یا سابسایسیلات بیسموت ممکن است در جذب تتراسایکلین زمانی که به صورت خوراکی توأمان تجویز شود، اختلال ایجاد نماید. داروهای باکتریواستاتیک مشابه تتراسایکلین ها، ممکن است با اثر باکتریسایدی پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و آمینوگلیکوزیدها تداخل نمایند. تتراسایکلین ها ممکن است فراهمی زیستی دیگوکسین را در درصد کوچکی از بیماران (انسان) افزایش داده و منتهی به سمت دیگوکسینی کند. این اثرات ممکن است برای ماه ها بعد از قطع تجويز تتراسایکلین تداوم داشته باشد. تتراسایکلین ها ممکن است اثر پروترومبین پلاسما را تضعیف نماید، لذا بیمارانی که تحت درمان با ضدانعقادی ها (مانند وارفارین) هستند، ممکن است نیاز به تنظیم مقدار دارو شوند.
در مورد تتراسایکلین ها گزارش شده است که اثرات نفروتوکسیک متوکسی فلوران را افزایش می دهند و بنابراین توصیه شده است که تتراسایکلین هیدروکلراید یا اکسی تتراسایکلین نبایستی با متوکسی فلوران مصرف شود. اثرات سوء گوارشی ممکن است افزایش یابد، اگر تتراسایکلین ها همراه با فرآورده های تئوفیلین تجویز شوند. همچنین گزارش گردیده است که تتراسایکلین ها نیازمندی بیماران دیابتی را به انسولین کاهش داده اند.
تیابندازول THIABENDAZOLE
نام تجاری
اُمني زول، اِكویی زول، تی بنزول، مینتزول، بنزول، تِرِسادرم، اِپروفیل، فولدان و تیابن
گروه دارویی
دارو ضدانگلی
موارد مصرف
تیابندازول، یک داروی ضد کرم وسیع الطیف بوده که دارای اثرات ضدتب و ضدالتهابی و خاصیت قارچکشی نیز می باشد. زمانی که دارو به صورت موضعی مصرف شود، دارای خواص ضد درماتوفیتی است. همچنین کاربرد عمومی آن به عنوان یک داروی ضدقارچ در درمان آسپرژیلوزیس و پنی سیلینوزیس بینی بکار رفته است. در پرندگان، تیابندازول از راه خوراکی برای درمان انگل های نماتودی از جمله آسکاریدها و سینگاموس تراكئا مصرف شده است.
تداخل های دارویی
تیابندازول ممکن است بازانتین ها (مانند تئوفیلین و آمینو فيلين) برای محل های متابولیزه کردن در کبد رقابت کند، بنابراین غلظت های خونی زانتین ها افزایش می یابد.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM