خروسهای تیپ مدیترانه در طبقه بندی عمومی انواع مرغ خانگی و خروسها، تیپ مدیترانه بعنوان اولین مراحل تاریخ نه چندان طولانی علوم و صنایع مرغداری، به دو شاخه یا دو تیپ مرغ های سنگین آسیایی و مرغ های سبک مدیترانه ای اشاره می شود که اولی عمدتاً برای تولید گوشت و پرندگان دومنظوره و دومی برای تولید تخم بکار می روند. توسعه این دو تیپ در قرن ۱۹ و با استفاده از انواع نژادهای مرغ خانگی انجام شد که توسط کشورهای سلطه گر غربی از نقاط مختلف جهان بویژه مناطق شرقی جمع آوری شده و در انگلستان، ایالات متحده، هلند و سایر کشورهای اروپایی با هدف توسعه لاینهای مناسب گوشتی و تخمی بکار رفتند.برای آشنایی بیشتر از خروسهای تیپ مدیترانه به مطالب زیر توجه فرمایید.
در این سالها در حالی که در کشورهای آسیایی تنها به اصلاح خروس جنگی آنهم به شکلی غیرمتمرکز و با تأکید بر خصوصیات جنگی و قدرت بدنی (افزایش اندازه بدن در کنار توانایی نبرد) می پرداختند، در کشورهای غربی در کنار توسعه لاینهای تجاری به ایجاد تیپهای مناسب بازی نیز علاقه نشان داده و درصد تولید واریته هایی بودند که بتوان از آنها در مبارزات سریع و سودمند استفاده کرد. خروسهای بازی انگلیسی (قدیم و جدید) و آمریکایی دست آورد چنین تلاش هایی بودند. این خروسها در مقایسه با خروسهای جنگی تیپ آسیایی کوچکتر، چابکتر و باهوش تر بوده و شباهت بیشتری به تیپ مرغ های مدیترانه از نوع بانکيوا داشته و دارند. همزمان با توسعه این واریته ها، سنت خروس بازی نیز بتدریج دچار تغییر و تحول شد و روشهای نبرد خروسهای تیپ مدیترانه متفاوت از سنتهای خروس بازی تیپ آسیایی گردید. برای مثال تیپ آسیایی عمدتاً بر قدرت بدنی و خروسهای تیپ مدیترانه بر چابکی و هوش استوار هستند و باخار طبیعی و دومی با مهمیز مصنوعی مبارزه می کنند. نکته مهم اینکه غربیها خصوصیات استانداردی برای خروسهای بازی خود تعریف کردند و در حال حاضر نیز تیپهای هم شکل تری از آنها را می توان سراغ گرفته و واریته های خالصتری از آنها را در بازارهای غربی و کشورهای پیرامونی دیگر بدست آورد. لذا تفاوت ها همچنان ادامه داشته و بعضاً گسترش می یابد. لازم به ذکر که از نظر بیولوژیکی همچنان مرز صریح و قاطعی برای جداسازی خروسهای تیپ آسیایی و خروسهای تیپ مدیترانه وجود ندارد و باید به این طبقه بندی به عنوان یک روش مجازی و صرفاً برای سهولت درک تفاوتهای آنها و شیوه های مبارزه آنها نگریست.
- خروسهای بازی انگلیسی
انگلستان بیشترین سابقه انتقال انواع نژادهای مرغ و خروس از سراسر جهان به قلمرو اصلی کشور خود را داشته و متناسب با آن و البته تابع خصلت تجاری خود تجربه قابل توجهی در حوزه تکثیر و اصلاح آنها دارد و در قرون متمادی تسلط خود بر کشورهای باختری و انتقال انواع مرغ و خروس اسیایی به کشور خود از توسعه نژادهای خروس جنگی نیز غافل نبودند. در حال حاضر دو نوع خروس جنگی انگلیسی به نام خروس بازی قدیم و جدید را می شناسیم.
«خروس بازی انگلیسی قدیمی». نژادی از مرغ خانگی که انواع خالص آن قیمت بالایی دارند و یکی از آنها بعنوان انگلیسی قدیمی استاندارد شناخته می شود که بزرگتر از بانتامها بوده و با هدف جنگ خروسها اصلاح شده است. خروس بازی قدیمی انگلیسی را نباید با خروس بازی امریکایی اشتباه گرفت. همچنین شکل بدن خروس بازی انگلیسی قدیمی موجود در انگلیس و آمریکا متفاوت است. همچنین بانتام انگلیسی قدیم (وزن حدود ۶۵۰ گرم) از معروف ترین نژادهای بانتام انگلیسی و پرنده ای شبیه خروس انگلیسی قدیمی ولی متفاوت از آنها و دارای پاهای بلند و عضله بندی مناسب است ولی نه از خروس انگلیسی قدیمی بلکه از مجموعه بانتام های خانگی انگلستان توسعه یافته و به همین دلیل پرهای داسی دم آنها بلند نیست. این پرها در خروس بازی قدیمی انگلیس به مراتب بزرگتر است. بانتامهای بازی انگلیسی قدیمی که در آمریکا توسعه یافته اند دارای خون مرغ های آلمانی و تاج گل سرخی و دیگر نژادها هستند و به همین دلیل دمهای بلند و رنگ آمیزی بیشتری دارند که از جمله میتوان به واریته های نقرهای رنگ ناشی از نژاد سبرایت اشاره کرد. خروس بازی انگلیسی قدیمی از جمله قدیمیترین سویه خروس جنگی هستند که در خلال دهها متأخر قرون وسطی توسط اشراف زادگان و نجبای انگلیسی و در رنگها و صفات مختلف و با هدف ایجاد خروس جنگی توسعه یافتند.
جنگ خروسها در دهه ۱۸۵۰ در انگلستان و استرالیا ممنوع شد ولی خروس قدیمی انگلیسی خصوصیات رفتاری و ظاهری خود را حفظ کرد. این پرندگان فعال و پر سر و صدا بوده و با شرایط نگهداری در حبس مقاومت میکنند و خروس آنها را نمی توان کنار هم نگه داشت زیرا تا مرز مرگ با هم جدال می کنند. مرغ آنها نیز همین رفتار را دارد و نمی توان آنها را در کنار مرغ های آرام دیگر نژادها نگهداری کرد. با این وجود مرغها و خروس های قشنگی هستند و امروزه تنها توسط دوست داران مرغ خانگی نگهداری و پرورش یافته و بعضاً در نمایشگاه ها نمایش داده میشوند. تلاش پرورش دهندگان آنها، حفظ این نژاد و نیز تولید گله هایی است که در نمایشگاهها جایزه ببرند تخمگذاری مرغ ها متوسط و رفتار خوابیدن روی تخم و محفاظت از جوجه ها در آنها مناسب است. جوجه ها به آهستگی رشد می کنند و از سنین جوانی خصایل جنگی نشان میدهند مرغ ها اندکی کوچکتر و خروسها اندکی بزرگتر از ۲ کیلوگرم هستند و طول عمر زیادی دارند.
«خروس بازی مدرن». نژادی از مرغ خانگی که در کشور انگلستان و در سال های بین ۱۸۵۰ و ۱۹۰۰ توسعه یافت. خروس های فوق صرفاً برای نمایش توسعه یافته اند و از نظر زیباشناسی سرآمد و از نظر برترین ویژگیهای بصری خروس جنگی و خروس بازی، مناسب می باشند. در انگلستان در میانه قرن نوزدهم (۱۹۴۸ میلادی) جنگ خروسها ممنوع شد و پرورش دهندگان به فکر تولید نژادی افتادند که بتوان در نوعی رقابت (بجز جنگ) آنها را شرکت داد. نتیجه، خروس مدرن بود که شبیه خروس قدیمی ولی فاقد توان رزمی آنها بود. خروس بازی مدرن از تلاقی مرغ و خروسهای مالایی و خروس بازی انگلیسی قدیم بوجود آمدند. پرنده نمایشی وقتی از بالا نگریسته می شود، بدنی سه گوش و شبیه اتوی آهنی، کمری نسبتاً کوتاه و دمی ظریف داشته و پوشش پر محکم و اسکلت بدنی سر پا و شق و رق و البته رنگهای مختلف دارند. این پرندگان را از نظر رنگ به دو دسته تقسیم می کنند: الف- دسته اول با رنگ پای بیدی و چشم قرمز
ب- دسته دوم با پای سیاه و چشمهای تیره رنگ.
خروس بازی مدرن نیز همچون تمامی نژادهای مرغ دارای دو نسخه است: نسخه با اندازه بزرگ و استاندارد و نسخه بانتام. بر اساس استانداردهای طیور انگلستان، ماكیان های بزرگ دارای وزن بین 25/2 تا ۴ کیلوگرم و بانتام وزن حدود ۴۵۰ تا ۶۲۰ گرم دارند. امروزه نسخه بانتام در میان پرورش دهندگان مرغ در سرتاسر دنیا رواج بیشتری دارد. رنگ پوست، تاج و ریش واریته های مختلف آن از قرمز تا توتی رنگ متفاوت است ولی همه آنها دارای تاج ساده و کوچکی هستند. در اغلب نمایشات تاج و ریش آنها زده می شود تا خصوصیات اعقاب پرندگان جنگنده خود را به دست آورند. خروس بازی مدرن نه تخمگذار خوبی است و نه ارزش گوشتی دارد و بر اساس اولین نسخه پیشنهادات «انجمن آمریکایی طیور استاندارد کمال» لازم است تنها و تنها توسط تکثیر کنندگان رقیب نگهداری شوند. خروس بازی مدرن خلق و خوی ملایم و دوستانه ای دارد و در برخورد با انسان کنجکاوی به خرج داده به وی نزدیک می شود و براحتی رام میشود. به همین دلیل این نوع مرغ و خروس برای نگهداری به عنوان حیوان خانگی بخصوص توسط حومه نشینان شهرها ارزش بالایی دارد. خروس بازی مدرن ممکن است مقداری سر و صدا و رفتار تهاجمی داشته باشد ولی در برابر انسان آرام است.
- خروسهای بازی آمریکایی
خروس بازی آمریکایی صرفا برای خروس بازی ایجاد شده، نقش مهمی در تاریخ آمریکا بازی کرده و ریشه آن به مرغ و خروسهای ایرلندی، انگلسیی قدیم و نژادهای شرقی بر میگردد اگرچه ریخته خونی سویه های اسپانیایی و سوماترا و امثال آن را نیز دارند. تولید کنندگان خروس بازی امریکایی اغلب اشراف منطقه دربی بودند که طی دهه ها با مهارت تمام خروس بازی جدید با زیبایی، جسارت و ظرافت بدنی قابل توجهی توسعه دادند که با نام «خروس بازی قرمز سینه سیاه آمریکایی» شناخته میشود و هنوز از جمله برترین خروسهای جنگی محسوب میشود. این نوع خروس در بازی های کلاسیک خروس بازی آمریکایی ها به نام «دربی» به رقابت می پرداختند علاوه بر «قرمز سینه سیاه»، تیپهای دیگری از قبیل «گندمگون»، «بال اردکی نقره ای»، «بال اردکی طلایی» تولید شدند. سویه های دیگری چون سفید، سیاه، قرمز متمایل به قهوه ای و … با درجه اهمیت کمتر توسعه یافتند. این خروسها به سرما و گرما مقاوم بوده، باهوش هستند و به صورت مستقل در شرایط طبیعت به زندگی ادامه می دهند.
در گذشته خروسهای بازی صرفاً برای اهداف بازی و نبرد مورد استفاده بودند ولی اخیراً آمریکایی ها به تقلید از اروپایی ها از آنها برای اهداف نمایشی و اخیرتر بعنوان حیوان خانگی استفاده می کنند. خروس های آمریکایی در این نمایشگاه ها گل می کنند بویژه اگر بر اساس استانداردهای آمریکایی کمال و یا انجمن طيور آمریکا انتخاب شده باشند. علاوه بر این نژادهای بانتام خروس آمریکایی نیز توسعه یافته است.
خروس بازی آمریکایی از تیپ قرمز سینه سیاه دارای بدنی گرد، خوش ساخت، سر کشیده، چشم کلاغی، گردن بلند و قوی، پرهای بلند هکل که شانه را می پوشاند، بالها بزرگ و دارای شاهپرهای بلند، نوک کوتاه، شکم گرد با رنگ سیاه زغالی، دم بلند و داسی شکل با پر انبوه پای ریشه آن با پاهای کوتاه و ضخیم، محکم و سفید رنگ با ناخن های سفید است. از مشخصه های بارز نژادی آنها، نوک، پاها و پنجه های سفید و تاج نخودی یا ساده است. رنگ صورت خروسها قرمز، سینه و ران آنها سیاه زغالی، هکل و سدل آنها قرمز نارنجی روشن، کمرگاه قرمز قهوهای است و پرهای پوششی بال آنها در انتها به رنگ آبی فلزی می خورد و در کنار هم قرار گرفتن آنها تولید یک میله رنگی در امتداد بال میدهد. رنگ شاهپرهای بال قرمز و دمی سیاهرگ و درخشان است و جنسیت آنها را می توان در سن چند هفتگی تشخیص داد و نوک، پاها و سفید است. مرغ ها دارای سر ظریف با صورت و ریش و تاج قرمز روشن هستند و انتهای آرواره بالا و تمامی آرواره پایین سفید رنگ است ولی در قائده آرواره و نیز اطراف بینی آنها به تیره می گراید. اطراف چشم آنها قهوهای بلوطی است که تا زیر گلو ادامه می یابد، غلاف پرهای هکل گردن به رنگ حنایی، پنجه ها قهوه ای رنگ با لبه های سیاه، سینه آنها سایه های سرخ فام دارد و در ناحیه شکم و انتهای بدن به خاکستری می گراید. رنگ کمرگاه و پرهای بال، کبکی است و شامپرهای بال و پرهای دم سیاه رنگ است و پاها و ناخن ها سفید است.
کرچی فراوان، تحمل محیطی بالا و خلق و خوی تهاجمی از خصوصیات دیگر آنها است در حالی که با انسان اخت شده و با شرایط زندگی محصور وفق می یابند. سر و صدای نسبتاً بالایی دارند، تولید تخم و اندازه تخم آنها متوسط با رنگ سفید یا کرم رنگ است. قدرت پرواز نسبی، تغذیه مناسب در مرتع و سختی رفع کرچی در آنها باعث میشود که نژاد مناسبی برای پرورش در مرتع باشند. خروسها هنوز نرسیده به زمان بلوغ، باید از بقیه شوند زیرا برای حفظ قلمرو به دیگران آسیب وارد می کنند. حتی دورگ گیری آنها با مرغ و خروس معمولی نیز این صفت را از آنها بیرون نمی کند. به همین دلیل در مناطق روستایی آمریکا، خروسهای این نژاد را با طناب به گوشه ای می بندند تا هم از دیگران دور بمانند و هم بتوانند به شیوه ای سالم و شاداب در فضای باز چرخ بزنند. در گذشته برای خروس بازی تاج و ریش این نژاد زده می شد ولی در حال حاضر برای اهداف نمایشی و به دلایل زیباشناسی، تاج و ریش آنها کوتاه می شود.
از طرفی خروس آمریکایی به سویه های مختلفی تقسیم میشود. از مهمترین آنها می توان به «هچ»، «کلسو»، «آلبانی»، «سويتر»، «وایت هکل»، «کلارت»، «روندهد»، «باچر» اشاره کرد. این سویه ها به اسم تکثیر کننده آنها نامیده شده و اغلب در صورت ادامه کار افراد دیگر روی یک سویه، نامگذاری جدیدتری به آن افزوده می شد. برای مثال كلسو توسط فردی به نام «والتر كلسو» خلق شد ولی یکی از بهترین افرادی که به تکثیر این سویه پرداخت، «جانی جامپر» بود. به این ترتیب لاین ویژه جانی جامپر در سویه کلسو بوجود آمد. بنابراین اغلب سویه ها دارای لاینهای شناخته شده ای هستند که در گود نبرد به خوبی عمل می کنند. امروزه قسمت عمده نیاکان اولیه و اصلی این لاین ها از بین رفته اند ولی همچنان به همان نام خوانده می شوند و طرفداران آنها می دانند که اگر سویه خاصی داشته باشند، لازم است ظاهر صحيح و عملکرد شبيه لاین های اولیه داشته باشند. ریشه نژادهای خروس جنگی امروز فیلیپین، اغلب از تیپ خروس بازی آمریکایی است.
نظرات کاربران
2:27:55 AM