در تاریخچه بوقلمون ها این گونه بیان می شود که بوقلمون، از پرندگان بومی قاره آمریکاست و توسط اهالی بومی آنجا اهلی شده است.

تاریخچه و زیست شناسی بوقلمون:

در سال های پایانی قرن ۱۴ میلادی کریستف کلمب، بوقلمون را در دماغه هندوراس مشاهده کرد. در سال ۱۴۹۸ برای اولین بار بوقلمون به اروپا آورده شد. هرنان کورتس کاشف و سردار اسپانیایی و فاتح امپراطوری آزتک ها، برای اولین بار گله های بزرگ بوقلمون را دید.

فردیناند پادشاه اسپانیا، فاتح قرناطه (گرانادا) و بنیانگذار امپراطوری توسعه طلب اسپانیا که امکان حمایت از کریستف کلمب و کشف دنیای جدید را به دست آورده بود، به خزانه دار خود در هند غربی دستور داد هر کشتی که وارد کشور می شود، ۵ بوقلمون نر و ۵ بوقلمون ماده با خود همراه بیاورد.
این بوقلمون ها به مصرف اهداف تولید مثلی می رسیدند تا جمعیت آنها در اسپانیا رو به افزایش بگذارد.

نظرات گونزالو فرناندو اویدو در مورد بوقلمون:

گونزالو فرناندو اویدو در کتاب خلاصه تاریخ طبیعی هند غربی، درباره طاووس به مطالعه می پردازد.
او بوقلمون را نوعی طاووس می داند که ماده­ هاشان زشت و نرها زیبایند و دم خود را می گسترانند. دم آن ها به بزرگی طاووس نیست ولی بقیه پر و بال ­ها زیبا هستند.
گردن و سر آنها دارای پوست بدون پر است و به ویژه وقتی بالهایشان را باز می کنند رنگ آن ها تغییر می کند.
امروزه می دانیم که این تغییر رنگ از جمله خصوصیات ثانویه نرها و روشی برای جفت یابی ست.
بالای منقار پرنده یک زایده گوشتی دیده می شود که وقت گسترانیدن دم، اندازه آن به یک انگشت می رسد. این علامت نیز از جمله علایم رفتارهای تولید مثلی ست. به علاوه در سینه آن ها دسته مویی وجود دارد با ضخامت یک انگشت که شبیه موی دم اسب است.

بوقلمون گوشت خوبی دارد که تردتر از طاووس اسپانیا است. امروزه به خوبی این خصوصیات بوقلمون را می­شناسیم.

در سال ۱۵۳۰ گزارش حضور بوقلمون در آلمان و در سال 1554 گزارش حضور آن در انگلیس وجود دارد.
در سال ۱۵۵۶ بوقلمون جزو دارایی های پادشاه سوئد ذکر گردیده است. در این سال ها بوقلمون های اهلی شده انگلیسی به ویرجینیا و جیمزتاون آمریکا برگردانده شدند.
که اولین مهاجران انگلیسی (۱۵۸۴) در روز شکرگزاری به مصرف آن پرداختند.
در سال ۱۷۸۲ عقاب سر زرد به عنوان نماد مجلس کنگره آمریکا به صورت مهر رسمی در آمد.
بنیامین فرانکلین رئیس جمهور این کشور در ۲۶ ژانویه ۱۷۸۴ در نامه ای به دخترش، از انتخاب عقاب به عنوان نماد کشورش انتقاد می کند و بوقلمون را جایگزین مناسب تری می داند، اگر چه هرگز این مسئله را در ملأعام بیان نکرده است.

او شجاعت و وفاداری مردم سینسیناتی آمریکا و از جمله جمعیت افسران انقلابی آن را سزاوار این نام (که با آن شکل و شمایل در نشان ملی کنگره حک شده) نمی داند بلکه آنها را سزاوار شکوه و برازندگی بوقلمون می داند. بعدها جورج واشنگتن، رئیس جمهور دیگر این کشور در سال ۱۷۸۹ روز ۲۶ نوامبر را به عنوان روز «سپاسگزاری» معین کرد و در سال ۱۸۹۳، آبراهام لینکلن ریس جمهور بعدی، پنج شنبه آخر نوامبر را به عنوان جشن ملی سپاسگذاری تعطیل اعلام نمود.

در قرن ۱۹ در کشورهای اروپایی نام لاتین Turkey بر بوقلمون نهاده شد، چرا که بوقلمون از طریق کشور “ترکیه” وارد اروپا می شد. اهالی ترکیه به نوبه خود بوقلمون را «هندی» و نر آن را «بابا هندی» می نامند. در اوایل قرن ۲۰، قسمت عمده بوقلمون تولیدی ایالات متحده آمریکا در دو ایالت کمبریج شایر و نورفولک تولید می شد.
این دو ایالت به صورت سنتی محل تولید غلات بودند و آب و هوای نسبتا خشک آن ها موجب کاهش میزان بیماری های بوقلمون به ویژه بیماری «سرسیاه» و «کرم گلو» می­ گردید.

تا سال های دهه ۱۹۵۰ پرورش بوقلمون به شکل سنتی ادامه یافت. صنعت تولید بوقلمون به دلیل تعدادی از پیشرفت های تکنیکی در اواخر این دهه و اوایل دهه بعد سرعت گرفت.
اولین مسئله، استفاده از «سیستم بالکن یا ایوان» در پرورش بوقلمون بود که تولید کنندگان با ایجاد سقف در محل نگهداری بوقلمون ها توانستند بیماری سرسیاه را برای اولین بار تحت کنترل کامل درآورند.

سیستم فوق گران بود. به تدریج استفاده از داروهای مؤثر برای کنترل این بیماری امکان آن را ایجاد کرد که بوقلمون ها در سالن های کنترل شده نگهداری شوند.
تولید و عرضه سویه های بوقلمون سینه پهن برای اولین بار در ایالات متحده، امکان تولید مؤثر با سرعت رشد بالاتر و ضریب تبدیل غذایی بهتر و شکل بدنی مناسب تر آن ها را فراهم ساخت. توسعه روش تلقیح مصنوعی بوقلمون از جمله خصوصیاتی است که در گله های مولد بوقلمون بکار رفته و هنوز هم ادامه دارد.

تاریخچه بوقلمون – بوقلمون ماده

بنابه نوشته دائرة ­المعارف جهان اسلام، بوقلمون در ادبیات فارسی شکل کوتاه شده آبوقلمون به معنی هر چیزی است که هر لحظه به رنگی درآید، می باشد.
دیبای رومی، آفتاب پرست، نوعی سنگ یشب (نوعی یاقوت یمنی ملون) از آن جمله هستند.
ریشه این کلمه در یونانی به معنی «پارچه راه راه» است.
در «سفرنامه» ناصر خسرو قبادیانی، شاعر مشهور ایرانی اوایل قرن پنجم (وفات ۴۳۷ هچری)، که به بسیاری از بلاد اسلامی آن روزگار و از جمله شامات و مصر سفر کرده بود، از «پارچه مرغوب و الثياب الملونه» به نام بوقلمون نام می­ برد که بافندگان تنها برای شاهان می بافتند. بعدها در شعر فارسی، «فرش بوقلمون» مجازا به معنی قالی چندرنگ و در وصف زیبایی های طبیعت در فصل بهاران بکار رفته است. در عصر صفوی، به همین سیاق، پرنده وارداتی را که خاصیت تغییر رنگ داشت، «بوقلمون» نامیدند.

کشف بوقلمون:

بوقلمون در سال های ۹۰۰ هجری در آمریکای لاتین کشف شد و به اروپا و بعدها به ایران آمد.
قبل از آن هیچ رد پایی از تاریخچه بوقلمون در قاره­ های اروپا و آسیا وجود ندارد. در سال های میانی قرن ۱۱ هجری «تاورنیه» جهانگرد فرانسوی بارها به خاک ایران آمد. او بوقلمون را «مرغ هند» می نامند که توسط هلندی ها از «هند غربی» (منظور قاره تازه کشف شده آمریکاست) به هلند و سپس به دیگر کشورهای اروپایی آوردند.

ارمنیان جلفا برای داد و ستد به شهر «ونیز» در کشور ایتالیا می رفتند. آن ها بوقلمون را با خود به ایران آوردند. احتمالا شاه عباس یا شاه صفی چنان از گوشت بوقلمون خوششان آمد که تخم بوقلمون را میان توانگران ارمنی در خطه جلفا توزیع کردند تا به کار پرورش آن بپردازند و سالانه مقداری به دربار او ارسال کنند. ارمنیان با مسامحه و اکراه پذیرفتند. به زودی توده اولیه بوقلمون های وارداتی از بین رفت ولی بعدها از راه روسیه و آذربایجان دوباره بوقلمون به ایران آمد.

نام «هندوشكا» (کلیه روسی) و به ویژه «هشترخان» (پرنده حاجی ترخان) و نیز نام گیلکی مهجور آن «اوروسی مرغ» (مرغ روسی) نشان می دهد که بوقلمون دوباره از طریق روسیه به ایران آمده است.
در زبان فارسی، به ویژه در لهجه های مختلف آن، نام های دیگری از قبیل «خروس هندی»، «فیل مرغ» (افغانستان)، «بوقلمون»، «بقلمؤت»،  «قلمونه»، «بوقلم» و «بوق» (مناطق کرد و لرنشین) مصطلح است. در قصر شیرین و کرمانج های ناحیه وان ترکیه آن را «الیشیش» و در سوریه و لبنان آن را «الوالو» می نامند که تقلیدی از صدای بوقلمون است.

تاریخچه بوقلمون ها در ایران:

در سال ۱۳۳۵ تعدادی نژاد بلتسویل سفید وارد ایران گردید. در سال ۱۳۵۴ شرکت سهامی پرورش و تولید گوشت بوقلمون در تهران تأسیس شد. اگرچه ممکن است در کنار سایر شرکت های سهامی کشت و صنعت، تحت عناوین دولتی برای تجارت و واردات محصولات دامی که به فعالیت پرداخته اند، اما فعالیت آن ها عملا موجب توسعه مشاغل پرورشی در سطح روستاها و حاشیه شهرها نگردیده است.

وزنبوقلمون های پرورش یافته در ایران بین ۳ تا ۱۵ کیلوگرم و تعداد تخم سالیانه آن ها تا ۳۵ عدد است. بوقلمون­ های مهابادی تعداد تخم سالیانه بیشتری دارند.
پرورش بوقلمون، بیشتر در مناطق غربی ایران از میاندوآب آذربایجان تا مهاباد و سنندج و کرمانشاه رواج بیشتری داشته است.
متاسفانه گوشت بوقلمون در ایران، به دلیل گرانی و نایابی، هیچگاه به سطح استفاده ملی نرسید.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی