شایع ترین علت عفونی از بین رفتن سقط جنین سگ عامل تب مالت است که در کشور بریتانیا دیده شده است. هرپس ویروس سگ هم می تواند مرگ جنین و مومیایی شدن آن را ایجاد کند. در این پست به عوامل سقط جنین سگ و جلوگیری و ایجاد سقط می پردازیم.

سقط جنین، جلوگیری و ایجاد سقط

فاکتورها و عوامل بسیاری در وقوع سقط جنین در سگ های ماده آبستن دخيل هستند و عامل اصلی این حالت کمبود هورمون پروژسترون می باشد که عامل اصلی پایداری آبستنی است. البته در صورت وقوع سقط ابتدا باید سعی نمود هرگونه کمبود تغذیه ای، ضعف و سستی، مسمومیت، عفونت، اختلالات و غیر طبیعی بودن رحم و ارگان­های دیگر دستگاه تناسلی را تصحیح کرد اگرچه سقط جنین در سگ چندان متداول نیست ولی اگر این عارضه به سبب کاهش هورمون­های نگهدارندة آبستنی باشد معمولاً در هفته ۶ یا ۷ آبستنی اتفاق می افتد که به منظور درمان، در آبستنی های بعدی دامپزشک شما حتماً مقادیر مناسبی از هورمون­های لازم (پروژسترون) را از هفته سوم آبستنی تزریق نموده و تا هفته هشتم ادامه می دهد تا از سقط جلوگیری نماید. گزارش های زیادی از سگ هایی که بعضی توله ها را سقط کرده و سپس در زمان طبیعی زایمان بقیه توله ها را به دنیا آورده اند وجود دارد. بهتر است پس از سقط برای جلوگیری از آلوده شدن سایر جنین ها توسط باکتری ها درمان آنتی بیوتیکی انجام شود. آمپی سیلین و آموکسی سیلین بهترین داروها برای استفاده به هنگام آبستنی هستند. در سگ­هایی که سابقة سقط دارند استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف بلافاصله پس از جفت گیری برای کاهش باکتری­های رحم ضرورت دارد. استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف (به غیر از تتراسیکلین ها) در زمان احتمالی سقط لازم است. در نمودار زیر عوامل ایجاد سقط در سگ مشخص شده است.

عوامل ایجاد سقط

1- عوامل عفونی:

1. بروسلا (عامل تب مالت) بیشترین عامل سقط جنین در سگ است
2. باکتری های دیگر – استافیلوکوک ۔ استرپتوکوک و کلی فرم­ها
3. عامل بیماری لپتوسپیروز

۲- ویروس ها

1. هرپس ویروس سگ
2. ویروس عامل دیستمپر یا بیماری سگ­های جوان
3. تورم کبد ویروسی سگ (هپاتیت)

3- عوامل عفونی دیگر مانند توکسوپلاسموز (گزارشی از سقط جنین قارچی وجود ندارد)

۲- عوامل غیر عفونی

1. داروها، مواد شیمیایی و سموم
2. عوامل هورمونی مانند کمبود پروژسترون
3. عوامل فیزیکی (ضربه)
4. عوامل دیگر نظیر کم خونی

در مواقعی به علت وقوع جفت گیری و آبستنی ناخواسته لزوم ایجاد سقط جنین احساس می شود بنابراین از نیمه دوم آبستنی به بعد می توان از داروهای خاصی مانند پروستاگلاندین  استفاده نمود. پس از تشخیص آبستنی در روز ۲۵ تا ۳۰ جفت گیری با تزریق مقادیر مناسبی از این دارو به صورت ۲ بار در روز می توان پس از گذشت ۳ تا ۷ روز ایجاد سقط نمود. البته قطع درمان قبل از ایجاد سقط یا پیش از خروج تمامی نوزادان ممکن است به سقط ناقص یا عدم ایجاد سقط منجر شود.

استفاده از این دارو در سگ چندان رایج نمی باشد. مقادیر زیاد دارو می تواند سبب مرگ شود. علایم مسمومیت با این دارو شامل ترشح شدید بزاق، تهوع، اسهال، افزایش تعداد تنفس، عدم تعادل، ادرار کردن، اتساع مردمک چشم و مرگ می باشد. شدت وقوع علایم مسمومیت به دز مصرفی دارو وابسته است. اثرات سوء دار و پس از گذشت ۲۰ تا ۱۲۰ دقیقه بعد از تزریق دیده می شود و مرگ حیوان پس از مصرف دُز کشنده حدود ۲ تا ۱۲ ساعت پس از تزریق اتفاق می افتد.

آبستنی و فتق مغابنی

فتق ناحیه مغابنی در سگ­های ماده به شکل اکتسابی شایع بوده و عموماً این گونه فتق ها در سگ­های ماده بالغ و مسن دیده می شوند. در این موارد یکی از شاخ­های رحمی و یا بسیار به ندرت هر دو شاخ رحم از محل فتق عبور نموده و می تواند کانون آبستنی شود. در موارد فتق مغابنی برآمدگی کوچکی به شکل فتق در ناحیه کشاله ران و پستان های عقبی مشاهده می­شود و صاحب دام گمان می برد که سینه های حیوان به نوعی غده مبتلا شده ولی با توجه به اینکه در زمان آبستنی و به خصوص از نیمه دوم آبستنی این عارضه به سرعت بزرگ و نمایان شده است دام را به منظور درمان به درمانگاه ارجاع می دهد. در بسیاری از موارد در انتهای آبستنی جنین های موجود و به خصوص جنین های واقع در شاخی از رحم که در محل فتق واقع شده است تلف می شوند.

درمان این بیماری از طریق جراحی و به روش های مختلفی انجام می­شود.

1. می توان با ایجاد شکاف در محل فتق و باز کردن کیسه آن، فتق را به حالت عادی برگردانیده و کیسه را بست و اجازه داد آبستنی به سیر عادی خود ادامه دهد. البته در اکثر موارد اصلاح فتق به روش های ساده ممکن نیست.
2. می توان با برش شکم حلقة فتقی را وسیع تر نموده و بعد از برگردانیدن عضو فتق شده به حالت طبیعی شکاف را بخیه کرد تا آبستنی ادامه پیدا کند.
3. می توان پس از بش پوست ناحية فتق، کیسه فتقی را جدا نموده قسمت بالای آن را شکافت و شاخ رحم آبستنی را که در محل فتق واقع شده قطع کرد و کیسه فتقی را بست و فتق را درمان کرد. به عبارت دیگر شاخ رحمی که آبستن بوده و در شکم می باشد باید به آبستنی ادامه دهد.
4. می توان با ایجاد یک برش طولی در شاخ رحمی که در محل فتق وارد شده جنین ها را خارج کرد و پس از بخیه آن رحم را از محل حلقة فتقی به داخل شکم هدایت نموده و فتق را درمان کرد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی