بیماری کانیبالیسم یا خودخوری مرغ و خروس لاری که در مرغ های تمامی سنین وجود دارد و در صورتی که بدرستی با آن برخورد نشود به مشکل جدی تبدیل می شود. تراکم مهم ترین عامل است. در اغلب موارد بیماری از یک محرک کوچک و جزئی آغاز شده و تبدیل به یک مشکل بزرگ و جدی می شود. عوامل متعددی باعث این بیماری می شود ولی نمی دانیم چرا در برخی موارد این عوامل غیر قابل کنترل بوده و در برخی موارد تبدیل به مشکل نمی شود.در ادامه به آن بیشتر پرداخته اییم.
کانیبالیسم
کانیبالیسم به صورت نوک زدن به انگشت پاها در جوجه های جوان آغاز، پرخواری در پرندگان در حال رشد و بصورت نوک زدن به سر، دم و شکم در پرندگان مسن تر خود را نشان می دهد. علایم اولیه كانيباليسم بزحمت تشخیص داده می شود. مرغدار باید علایم اولیه هر گونه خشونت و رفتار تهاجمی گله را بصورت مرتب و روزانه پایش کند و به تناسب و قبل از توسعه کانیبالیسم و جدی شدن آن تغییرات مدیریتی ایجاد کند. مهمترین دلایل بروز کانیبالیسم عبارتند از :
- الف – تراکم بالا به ویژه در سالن های محصور
- ب- پرورش اولیه جوجه ها در دمای بالا
- ج- وجود جوجه های کوچک و ضعیف بویژه وقتی رنگ منحصر بفردی داشته باشند.
- د- قرار دادن جوجه ها در معرض نور شدید یا نوری که موجب افزایش رفتار تهاجمی شود.
- ح- محدود کردن مصرف آب و دان و مصرف جیره غذایی با کمبود نمک و اسیدهای آمینه گوگرددار
- ز- بر نداشتن پرندگان مرده و دسترسی دیگر پرندگان به آن
- ه- فقدان طراحی مناسب آشیانه ها
بدون توجه بدلیل بروز بیماری کانیبالیسم یا خودخوری مرغ و خروس لاری، برخی روشهای جلوگیری وجود دارد. رایج ترین روش کاهش کانیبالیسم، نوک چینی پرندگان است. پرندگانی که در لانه های با نور کم نگهداری میشوند نیازی به نوک چینی ندارند. در سالن های با نور طبیعی روزانه، جوجه ها در روز اول یا دو هفتگی نوک چینی می شود تا امکان نوک زدن و کندن پر از آنها گرفته شود. نوک چینی از طریق کوتر داغی انجام می شود. لازم است فضای کف و فضای دانخوری و آبخوری کافی در اختیار مرغ ها وجود داشته باشد تا پرندگان ضعیف تر بتوانند در صورت تهاجم بر علیه آنها فرار کنند. افزایش تراکم معمولاً موجب افزایش تلفات و کاهش رشد آنها میشود.بنابراین با زود تشخیص دادن بیماری کانیبالیسم یا خودخوری مرغ و خروس لاری میتواند از تلفات بیشتر آنها جلوگیری به عمل آورد.
نظرات کاربران
2:27:55 AM