در شرایط فارمی گرسنگی ۷۲- ۴۸ ساعت بعد از تفریخ معمول می باشد که با تأخیر در توسعه دستگاه گوارش پرنده، قابلیت جذب کیسه زرده و متعاقباً کاهش عملکرد همراه می باشد. اطلاعات کمی در مورد اثرات تغذیه اولیه بر هفته های پایانی پرورش موجود است و همچنین تأثیر مثبت تغذیه اولیه بر مقاومت جوجه های جوان علیه استرس سرما و بر روی سیستم تنظیم حرارتی پرنده شناخته شده نیست. در ادامه نکاتی را در مورد اثر تغذیه بر مقاومت جوجه ها علیه استرس سرما بیان می گردد.

تأثیر مثبت تغذیه اولیه بر مقاومت جوجه های جوان علیه استرس سرما

در مطالعه ای اثر ترکیب جیره در تغذیه ابتدایی بر روی دستگاه تنظیم حرارتی جوجه های جوان مورد بررسی قرار گرفت. برای ۲۰۰ قطعه جوجه های بروی پنج گروه تیمار به سرعت پس از تفریخ در نظر گرفته شد (وزن اولیه جوجه 6/43 گرم): گروه­های تیماری شامل کنترل، دگستروز، آلبومن، پری استارتر، پری استارتر همراه با چربی، آب به طور آزاد در دسترس بود. اندازه گیری برای ۴ جوجه با ۱۰ تکرار در هر گروه تیمار صورت گرفت. در ۲-۳ روز نصف جوجه ها به مدت ۳۰ دقیقه در معرض دمای ۲۰ درجه سانتیگراد به منظور تعیین میزان مقاومت علیه سرما قرار گرفتند، و همچنین دمای رکتوم در پیش از استرس سرما، بلافاصله بعد از آن و ۳۰ دقیقه پس از اتمام آن اندازه گیری شد. پس از آن تمامی جوجه ها به منظور تعیین میزان رشد بدن کشته شدند. جوجه های هر دو گروه که با پری استارتر تغذیه شده بودند، رشد سریعتری از سایر گروه ها داشتند. وزن بدنی بالاتر، جذب بالاتر کیسه زرده، وزن بالاتر قلب و کبد و همچنین اندازه طول بیشتر در دستگاه گوارش و جوجه مشاهده گردید. طی 2-۳ روز اختلاف متغیرهای فوق با سایر گروه های تیمار افزایش یافت.

دمای رکتوم در گروه­های پری استارتر قبل از آغاز استرس سرما بیش از سایر گروه های تیمار بود (حدود

6/40 الی 7/40درجه سانتیگراد) و پس از استرس سرما (6/0 – 7/0 درجه سانتیگراد) دمای بدن کاهش یافت، در گروه کنترل در دوره استرس سرما ( دما به 5/39 درجه سانتیگراد و کاهش 2/1 درجه سانتیگراد) و در گروه آلبومن ( دما به 8/39 و ½ درجه سانتیگراد) در حالی که در گروه دگستروز (دما حدود 4/40 و کاهش 2/1 درجه سانتیگراد) را شاهد بودیم.

نتیجه گیری می شود ترکیب تغذیه ابتدایی در جوجه های گوشتی (علاوه بر تأثیر مهم بر روی رشد بدن) موجب توسعه سیستم تنظیم حرارتی بدن و افزایش مقاومت علیه استرس سرما می گردد که احتمالاً پاسخی به سرعت تغییرات متابولیک می باشد.

تأثیر مثبت تغذیه اولیه بر توسعه تنظیم حرارتی بدن

در عمل جوجه ها به علت زمان مورد نیاز برای خروج از تخم مرغ و نقل و انتقال اغلب بعد از ۷۲ ساعت پس از خروج از تخم مرغ به مرغداری تحویل داده می شوند، این عوامل موجب تأخیر در شروع مصرف غذا شده و به علت کاهش رشد دستگاه گوارش تأثیرات منفی روی وزن بدن و رشد ماهیچه ها خواهند داشت. تأخیر در شروع مصرف خوراک همچنین ممکن است بر توسعه سیستم تنظیم حرارت بدن تأثیر گذار باشد. جوجه­ها بلافاصله پس از خروج از تخم مرغ مثل جانوران خونسرد عمل کرده، و در طول ۵ تا ۱۰ روز اول پس از تولد، دمای بدن خود را تنظیم می کنند.

دمای مطلوب بدن جوجه ها پس از هچ بین ۴۰ تا 6/40 درجه سانتیگراد می باشد. هنگامیه که دمای بدن پرندگان در این محدوده دمایی باشد، آنها در ناحیه دمایی خنثی بوده و رفتارهای خوردن، آشامیدن و خوابیدن طبیعی خواهند داشت. خوراک اولیه می تواند بطور مثبت بر توسعه و بلوغ سیستم تنظیم دما اثر گذاشته و مواد مغذی خاص می توانند نقش مهمی در این توسعه و بلوغ ایفا نمایند.

برای بررسی اثر ترکیبات مختلف جیره بر توسعه تنظیم حرارتی جوجه های گوشتی بلافاصله تغذیه شده پس از هچ، مطالعه ای در دانشگاه واگنینگن هلند انجام شد. دمای رکتال و دمای کاهش یافته رکتال در طی قرار گرفتن در معرض سرما، به عنوان متغیرهایی برای بیان توسعه تنظیم حرارتی استفاده شدند. همچنین جوجه­ های تغذیه شده با دکستروز قادر به حفظ دمای بدن خود قبل و در طی قرار گرفتن در معرض سرما بودند. دکستروز که یک منبع کربوهیدراتی با دسترس سریع است، می تواند برای ترمیم ذخایر گلیکوژن (کربوهیدارتها) در بدن جوجه استفاده شود. کربوهیدارت­های جیره می توانند ذخایر گلیکوژن را افزایش داده و به بطور مثبت بر حفظ دمای بدن در دوره پس از هچ تأثیر گذارند.

در یک آزمایشی نشان داده شد، جوجه های تازه هچ شده از مادرهای در سن ۴۰ هفتگی، در روز ۲۰ انکوباسیون از هچر برداشته و فوراً تحت تغذیه در تیمار قرار گرفتند.

تیمارها عبارت بودند از:

1. تيمار بدون خوراک
2. پلت های دکستروز خرد شده
3. آلبومین جوشانده شده
4.  یک پری استارتر تجاری (۱۲ مگاژول انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم، ۲۳۲ گرم در کیلوگرم پروتئین خام، ۶۵ گرم در کیلوگرم چربی خام)
5.  یک پری استارتر تجاری همراه با چربی اضافه (7/13 مگاژول انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم، ۲۳۲ گرم در کیلوگرم پروتئین خام، ۱۴۹ گرم در کیلوگرم چربی خام)

دسترسی به آب آزاد بود. دمای سالن به هنگام ورود جوجه ها ۳۵ درجه سانتیگراد بود و تا سه روز پس از هچ نیم درجه سانتیگراد کاهش یافت. در روز دوم و سوم پس از هچ، نیمی از جوجه ها بطور جداگانه در قفس­های مفتول دار قرار گرفتند و به مدت ۳۰ دقیقه در معرض سرما ۲۰ درجه سانتیگراد قرار گرفتن. قبل از قرار گرفتن تحت سرما، بلافاصله پس از آن و ۳۰ دقیقه پس از آن، دمای رکتال جوجه ها اندازه گیری شد.

نتایج نشان داد که دمای رکتال قبل از قرار گرفتن تحت سرما در جوجه های تغذیه شده با جیره های پری استارتر و جیره پری استارتر با چربی، بالاتر بود (به ترتیب 6/40 و 7/40 درجه سانتیگراد) و دکستروز (4/40 درجه سانتیگراد) در مقایسه با جوجه های بدون خوراک (5/39 درجه سانتیگراد) و جوجه های تغذیه شده با  آلبومین (8/39 درجه سانتیگراد) بالاتر بود. در تمام تیمارها، دمای رکتال در مدت قرار گرفتن در معرض سرما کاهش یافت.

میزان کاهش دمای رکتال در جوجه ها عبارت بود از: جوجه های تغذیه شده با آلبومین (2/1 درجه سانتیگراد)، جوجه های تغذیه شده با دکستروز (درجه سانتیگراد)، و سر انجام جوجه های تغذیه شده با پری استارتر و پری استارتر با چربی (به ترتیب 6/0 و 7/0 درجه سانتیگراد). بیشترین وزن بدن در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های پری استارتر دیده شد. میانگین وزن جوجه ها ۷۰ گرم در روز سوم پس از هچ بود. جوجه­های گوشتی تغذیه شده با آلبومین در روز سوم پس از هچ، وزن بدن بالاتری نسبت به جوجه های گوشتی بدون خوراک یا تغذیه با دکستروز (به ترتیب میانگین وزن ۴۴ و ۳۹ گرم) داشته اند.

جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های پری استارتر نسبت به سایر تیمارها، دمای رکتال اولیه بالاتری داشته و در برابر سرما مقاوم تر بودند، که این امر از طریق کاهش کمتر در دمای رکتال نشان داده شد.

این نتایج نشان می­دهد که خوراک پس از هچ توسعه سیستم حرارت را تحریک می کند. از طرف دیگر، جوجه­ های گوشتی تغذیه شده با جیره های پری استارتر می تواند مصرف انرژی و تولید حرارت بیشتری داشته باشند که مقاومت در برابر سرما را بهبود می­دهد.

تفاوت بین جوجه های گوشتی تغذیه شده با پری استارتر و پری استارتر بعلاوه چربی دیده نشد. منبع چربی اضافی مورد استفاده در این مطالعه پیه بود، که شامل اسیدهای چرب بلند زنجیر اشباع می باشد. پس از هچ جوجه ها می توانند اسیدهای چرب بلند زنجیر را جذب کنند، چون منبع اصلی انرژی در طی انکوباسیون می­باشد. در این مطالعه، سطوح چربی پری استارتر کافی بود و چربی اثری بر مقاومت در برابر سرما نداشت. نتیجه اینکه خوراک اولیه پس از هچ و ترکیب آن بر توسعه و رشد جوجه های هچ شده و بهبود مقاومت آنها در برابر سرما اثر داشت. این مطالب نشان می دهد که خوراک پس از هچ اثر مثبتی بر کنترل دمای بدن دارد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی