مقدار پروتئین جیره باید به حدی باشد که سبب خرابی بستر و دفع نیتروژن زیادی نشود. با ایجاد تنوع در مواد خام جیره که شامل مقادیر متفاوتی از اسیدهای آمینه هستند می توان سطح پروتئین را بهتر کنترل نمود. در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.
نقش پروتئین و اسید آمینه در خوراک بوقلمون چیست ؟
- مفهوم پروتئین ایده آل:
ارزش نسبی اسیدهای آمینه گوگرددار (MET+SYS S.A.A) با افزایش سن بالا می رود. زیرا این مواد در خوراک بوقلمون موثر در پردرآوری هستند . ارزش نسبی آنها در چند روز اول ۵ تا ۶ درصد و تا پایان دوره به ۱۱ تا ۱۲ درصد خواهد رسید. بنابراین پرها در مقایسه با لاشه از اسیدهای آمینه گوگرددار بیشتری برخوردار بوده و نسبت اسیدهای آمینه گوگرددار به لیزین در لاشه، 62/0 به او در پر ۵ به ۱ است.
- مقدار پروتئین:
مقدار پروتئین جیره باید به حدی باشد که سبب خرابی بستر و دفع نیتروژن زیادی نشود. با ایجاد تنوع در مواد خام جیره که شامل مقادیر متفاوتی از اسیدهای آمینه هستند می توان سطح پروتئین را بهتر کنترل نمود. البته بایستی جهت تکمیل جیره از اسیدهای آمینه مصنوعی مانند لیزین، متیونین و ترئونین نیز استفاده کرد.
شایان ذکر است که نسبت انرژی متابولیسمی (M.E) به میزان پروتئین جیره تا پایان دوره در جیره رو به افزایش خواهد بود.
- اسید آمینه های گوگرددار:
مقداری از متیونین جذب شده توسط بوقلمون صرف ساختن سیستین می شود و به همین دلیل نیاز واقعی متیونین کمتر از متیونین + سیتین شناخته شده است. بنابراین فرمولاسيون جیره غذایی بوقلمون باید براساس میزان متیونین + سیستین نیز صورت پذیرد.
توجه به این نکته ضروری است که اسیدهای آمینه گوگرددار در ترکیب مواد خام جیره، اولین اسیدهای آمینه محدود کننده در تغذیه محسوب می شوند. همچنین نسبت اسید آمینه های گوگرددار با افزایش سن به علت افزایش رشد پر در نیمه آخر دوره رشد در جیره غذایی افزایش می یابد.
کمبود اسید آمینه گوگرددار سبب افزایش ضریب تبدیل خوراک، کاهش درصد گوشت سینه لاشه و همچنین افزایش میزان چربی می شود زیرارشد پر نسبت به رشد عضلات دارای تقدم است.
- لیزین:
در تنظیم جیره غذایی بوقلمون، لیزین دومین اسید آمینه محدود کننده می باشد. مقدار لیزین مورد نیاز با افزایش سن به علت کاهش مقدار لیزین موجود در پرها کاهش می یابد. در صورت افزایش لیزین در جیره غذایی باید مقدار آرجی نین جیره را افزایش داد.
- سایر اسیدهای آمینه:.
براساس مواد خام مورد استفاده در جیره، اسیدهای آمینه ترئونین، والين و آرجینین اسیدهای آمینه محدودکننده دیگر به شمار می روند. شایان ذکر است که ایزولوسین و تریپتوفان جزء اسیدهای آمینه محدودکننده به شمار نمی روند.
- تأثیر اسیدهای آمینه بر بازده گوشت سینه:
اگر جیره غذایی بوقلمون در یک یا تعدادی از اسیدهای آمینه دارای کمبود باشد، نسبت گوشت سینه به وزن کل لاشه پایین خواهد آمد. لذا چنانچه اسیدهای آمینه جیره را برای دستیابی به پایین ترین ضریب تبدیل بالانس کنیم بازده گوشت سینه در حد مطلوبی خواهد شد. اسیدهای آمینه گوگرددار در تولید گوشت سینه نقش مهمتری از اسیدهای آمینه هایکدیگر دارند. به نظر می رسد که این موضوع به خاطر رشد پر در پایان دوره است.
افزایش میزان اسید آمینه در سطحی بالاتر از حد لازم برای دستیابی به حداکثر رشد ضریب تبدیل غذایی بهینه، چربی محوطه شکمی و چربی کل لاشه را کم می کند.
بنابراین ترتیب سطح نیاز به اسیدهای آمینه درخوراک بوقلمون به شرح ذیل است:
۱- رشد پر (بیشترین نیاز)
۲- افزایش وزن
٣- بهبود ضریب تبديل و افزایش تولید گوشت سینه
۴- ذخیره چربی
نظرات کاربران
2:27:55 AM