مراحل رشد جنین در تخم مرغ را بررسی کردیم . جوجه ها با کیسه زرده ای که تقریباً ۲۰- ۱۰ درصد از کل وزن بدنشان را تشکیل می دهد سر از تخم در می­آورند. محتویات کیسه زرده باعث می شود، که جوجه تازه از تخم در آمده با محیط خارج و مستقل یک  سازش تغذیه ای پیدا کند. ارتباط نزدیکی بین محتویات کیسه زرده و عملکردهای بعدی جوجه های گوشتی وجود دارد. در ادامه متابولیسم مواد مغذی در جوجه های تازه از تخم در آمده را به طور کامل بررسی می کنیم

متابولیسم مواد مغذی در جوجه های تازه از تخم در آمده

کیسه زرده مهمترین منبع انرژی طی مراحل رشد و تکامل جنین می باشد، در حالی که سفیده به عنوان منبع عمده پروتئین عمل می کند. سفیده باقیمانده در انتهای هفته دوم، یعنی زمانی که ارتباط خون و آمنیون قطع می شود، به داخل حفره آمنیوتیک جاری می شود. این مخلوط سپس به تدریج توسط جنين بلع می­شود. سفیده، هنگام عبور از روده به همراه مقداری از زرده که وارد روده شده است، جذب خواهد شد. احتمالاً بخشی از سفیده که وارد کیسه زرده می شود، برای عمل نوسازی گلوگز و جذب از طریق كیسه زرده آماده می شود. از آنجا که مقدار هیدرات­های کربن در تخم مرغ خیلی کمتر است، احتمال می رود که فرآیند نوسازی گلوکز حاصل از سوخت و ساز پروتئین، تنها منبع تأمین گلوکز برای تجمع گلیکوژن که در حقیقت مواد انرژی در عمل جوجه درآوری است، باشد.

از آنجا که در زمان تبدیل تنفس کوریو آلانتوییکی به تنفس ششی کمبود اکسیژن وجود دارد، برای تأمین انرژی چرخه گلیکولیز نسبت به اکسیداسیون اسیدهای چرب برتری دارد. ذخیره گلیکوژن جوجه ها پس از در آمدن از تخم، تا زمانی که به طور کامل با اکسیژن سازگار شوند، به سرعت کاهش پیدا می کند، و پس از آن جوجه ها کاملاً می توانند از چربی های موجود در بدن و کیسه زرده استفاده کنند. افزایش وابستگی به چربی برای تأمین انرژی، به خصوص هنگامی که با عدم دسترسی به گلوکز همراه باشد، باعث بروز کتوز پیشرفته در جوجه های تازه از تخم در آمده می شود. علاوه بر این تجزیه ناقص اسید چرب، تولید آب حاصل از سوخت و ساز را که از نظر رطوبت بافتی بسیار ضروری است، کاهش می دهد. اتکا به نوسازی گلوکز از منشاء پروتئین در این زمان احتمالاً مانع از مصرف پروتئین در مسیر رشد می شود.

لیپیدهای کیسه زرده شامل تری گلیسیریدها و فسفولیپیدها و مقدار کمی استرهای کلسترول و اسیدهای چرب غیر آزاد هستند. منبع عمده تأمین انرژی جوجه ها معمولاً طی ۳-۲ روز پس از در آمدن از تخم، از چربی­های کیسه زرده به هیدرات کربن جیره تغییر پیدا می کند. جیره سرشار از هیدرات­های کربن که به زودی پس از تفریخ خورانده شود، غلظت گلوکز خون را زیاد نموده، فعالیت و در نتیجه نوسازی گلوکز را کاهش می دهد. در شرایط عملی ممکن است تأخیری در دسترسی جوجه ها به گلوکز ایجاد شود که در این زمان امکان بروز کتوز و کم آبی وجود دارد. می توان با تجویز خوراکی شکر پس از خروج جوجه ها از تخم گلوکز را از همان ساعات اولیه در دسترس جوجه ها قرار داد. اما اگر گلوکزی که به این روش تهیه می شود، بیش از حد غلیظ باشد باعث بروز اسهال خواهد شد.

تزریق زیر جلدی گلوکز از تجویز خوراکی بهتر است، اما به دلیل اینکه مقدار کمی را از این راه می توان تزریق نمود، این روش ارزش محدودی دارد. رشد و افزایش وزن در مراحل اولیه در جوجه هایی که گلوکز را با تزریق زیر جلدی به دست آورده اند نسبت به راه خوراکی بیشتر بوده است. البته ادامه این روند به دسترسی به غذا و آب در مراحل بعدی بستگی دارد. تغذیه با جیره حاوی ۲۰ درصد گلوکز در جوجه های کم سن، وزن و میزان غذای مصرفی را افزایش می­دهد.

تغذیه از کیسه زرده

کیسه زرده حاوی مقدار زیادی چربی و پروتئین است که مقدار زیادی از احتیاجات جوجه ها را در طول چند روز اول زندگی فراهم می کند. مواد غذایی که جوجه ها تا رسیدن به تغذیه آزاد از کیسه زرده دریافت می­کنند ۵۰ درصد انرژی و ۴۳ درصد پروتئین مورد نیازشان را برای مدت چند روز اول زندگی تأمین می کند. مواد غذایی کیسه زرده به سرعت کاهش می یابد و اغلب در روز سوم کاملاً تخلیه می شود. مواد مغذی کیسه زرده ممکن است با گذشت زمان به طور اتفاقی مورد بهره برداری قرار گیرد. اگرچه ۸۰ درصد چربی در پایان نخستین روز پس از خروج جوجه مصرف می شود، ولی پروتئین آن تا ۴ روز می تواند جوابگوی نیاز پرنده باشد.

سن گله مادر می تواند بر کیسه زرده و ترکیبات آن در جوجه های تازه از تخم در آمده تأثیر داشته باشد. همچنین افزایش میزان چربی و کاهش رطوبت و پروتئین در لاشه جوجه هایی که از گله مادر مسن بدست آمده اند، مشاهده می گردد. جوجه های حاصل از گله های مادر مسن انرژی بیشتری ذخیره می نمایند.

از طرفی تا زمانی که سیستم ایمنی جوجه ها کاملاً بالغ شود، کیسه زرده به عنوان یک منبع تأمین ایمنی غیر فعال طرح است. سفیده دارای مقدار زیادی IgA می باشد که مقدار زیادی از آن در هفته دوم انکوباسیون و در زمان قطع ارتباط سرمی- آمنیونی در جنین، به بدن جنین منتقل می گردد.

IgA را می توان در دستگاه گوارش و کیسه زرده، در هنگام نوک زدن جوجه به پوسته ردیابی کرد. IgG که توسط مرغ مادر تولید می شود، در طول مراحل ساخت تخمک از طریق سلول های پوششی فولیکول به زرده منتقل شده و در آنجا تجمع می یابد. به طور معمول هر چه زرده سنگین تر باشد، مقدار IgG قابل دسترس جوجه بیشتر خواهد بود. IgG به طور مستمر در طول مراحل انکوباسیون تا ۲ روز، یعنی زمانی که محتویات زرده در حال تخلیه است، مشاهده می شود.

جذب زرده از راه غشای کیسه زرده موضوع پچیده ای است. جذب مستقیم شاید عمده ترین راه باشد. مدارکی وجود دارد که جذب چربی­ها از طریق ذره خواری غیر اختصاصی انجام می شود. همچنین قسمتی از محتویات کیسه زرده از طریق ساقه کیسه زرده به روده ها منتقل می شوند، جایی که در آن هضم طبیعی صورت می­گیرد. انتقال زرده به داخل روده ممکن است با حرکت روده ها نیز به نظر ممکن آید. همچنین این طور تصور می شود، که با ورود محتویات کیسه زرده به روده کوچک فعالیت هضم و جذب غذا بهتر انجام شود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی