حیوانات خانگی ناقل طیف وسیعی از انگل ها از جمله انگل کریتوسپوریدیوم هستند. این انگل باعث اسهال حیوانات می شود برخی از انگل های حیوانات قابل انتقال به انسان است. تعداد بیماری های انسانی مرتبط با انگل های حیوانات خانگی مشخص نیست. همچنین میزان شیوع بیماری­ها در مناطق مختلف، متفاوت است. برخی از بیماریها به میزان زیادی مورد توجه و بررسی قرار گرفته اند، اما برخی دیگر نادیده گرفته شده اند. شمول بیماری های انگلی بسیار گسترده است و لاجرم بیماری های زیادی را، از خفیف تا شدید، در بر می گیرد. در این پست به دلایل اسهال سگ و اسهال گربه می پردازیم.

گونه های کریتوسپوریدیوم

مقدمه

کریپتوسپوریدیوز یک بیماری مشترک مهم و شناخته شده می باشد، مخصوصاً در انسان هایی که با گله های گاوهای جوان سروکار دارند. این انگل می­تواند موجب اسهال شدید، حتی در میزبانانی که سیستم ایمنی قوی دارند شود، اما می تواند در کسانی که دچار نقص ایمنی هستند موجب عفونت های روده ای و خارج روده ای تهدید کننده حیات شوند. اهمیت کریپتوسپوریدیوز به دلیل نقش آن در بیماری ایدز و سایر بیماری های تضعیف کننده سیستم ایمنی، افزایش یافته است. نقش کریپتوسپوریدیوم در گله های گاو جوان و انسان ها ثابت شده است، اما اهمیت بالینی آن در حیوانات خانگی همچنان نامشخص است. همچنین، نقش حیوانات خانگی در کریپتوسپوریدیوز انسانی چندان اهمیت ندارد.

سبب شناسی اسهال سگ

گونه های کریپتوسپوریدیوم، انگل های کوکسیدیایی یوکاریوتی از زیر راستای آیمریا در شاخه­ی آپی کمپلکس می باشند. طبقه بندی جنس کریپتوسپوریدیوم، مانند بسیاری از پروتوزواها، مورد بحث است. پیش تر دو گونه کریپتوسپوریدیوم موريس و کریپتوسپوریدیوم پارووم شناسایی شده بود، اما هم اکنون بیش از ۲۳ گونه بر اساس ترکیب های مختلف از تمایل به میزبان، توزیع جغرافیایی، شاخصه های ژنوتیپی و ریخت شناسی توصیف شده است. بحث های زیادی است که کدام یک از این گونه ها بایستی بعنوان یک گونه و یا بعنوان ژنوتیپ و یا زیر ژنوتیپ کریپتوسپوریدیوم پارووم (که بسیار زیاد هستند)، نامیده شوند. در حال حاضر گونه­ های معمول پذیرفته شده (میزبان اولیه) شامل کریپتوسپوریدیوم آندرسونی (گاو)، کریپتوسپوریدیوم بایلری (ماکیان و برخی از پرندگان)، کریپتوسپوریدیوم کنیس (سگ­ها)، کریپتوسپوریدیوم فليس (گربه ها)، کریپتوسپوریدیوم گالی (پرندگان)، کریپتوسپوریدیوم هومنيس (انسان­ها)، کریپتوسپوریدیوم مله آگریدیس (پرندگان و انسان­ها)، کریپتوسپوریدیوم مولناری (ماهی ها)، کریپتوسپوریدیوم موریس (جوندگان و برخی از پستانداران)، کریپتوسپوریدیوم پارووم (نشخوار کنندگان و انسان­ها)، کریپتوسپوریدیوم وارایری (خوکچه های هندی)، کریپتوسپوریدیوم سائوروفيلوم (مارمولک­ها و مارها)، کریپتوسپوریدیوم سرپنتیس (مارها و مارمولک ها) و کریپتوسپوریدیوم سوئیس (خوک ها) است.

اکثر کریپتوسپوریدیاهایی که خزندگان و پرندگان را آلوده می کنند در پستانداران آلوده به چشم نمی خورند به جزء کریپتوسپوریدیوم مله آگريديس که بعد از کریپتوسپوريديوم هومینیس و کریپتوسپوریدیوم پارووم در انسان سومین نوع بسیار رایج می باشد. کریپتوسپوریدیوم موریس دارای یک گستره­ی میزبانی محدود است و اهمیت قابل توجهی در انسان ها یا حیوانات خانگی ندارد (بجز جوندگان)، اگرچه از یک گربه جدا شده است. کریپتوسپوریدیوم فلیس می تواند سبب اسهال در انسان ها شود، اگرچه بسیار نادر است، اما ممکن است اهمیت بسیار زیادی در افراد دچار نقص ایمنی داشته باشد.

عفونت در گربه ها معمولاً تحت بالینی است  کریپتوسپوریدیوم کنیس در سگ­ها یافت شده است که باعث اسهال سگ می شود. عفونت در سگ­ها و انسان­ها معمولاً تحت بالینی است. کریپتوسپوریدیوم پارووم (در گذشته به عنوان ژنوتیپ ۲ کریپتوسپوریدیوم پارووم شناخته شده بود) دارای گسترہی وسیع میزبانی است، عمدتاً در گله های گاو (خصوصاً گوساله ها) همچنین سگ ها، گربه ها، گوسفندان، بزها، اسب ها، جوندگان آزمایشگاهی و انسان­ها آلودگی ایجاد می کند. کریپتوسپوریدیوم هومنيس (همچنین قبلاً به عنوان ژنوتیپ ۱ کریپتوسپوریدیوم پارووم شناخته شده بود) در ابتدا در انسان ها يافت شد و قبلاً تصور می شد که سبب عفونت طبیعی در دیگر گونه ­ها نمی شود، اما از آن زمان تاکنون از چندین جانور جدا شده است. با این حال، کریپتوسپوریدیوم هومنيس مسؤول بیشتر عفونت های کریپتوسپوریدیایی انسانی است. این گونه های متنوع فقط می توانند به طور قطع از طریق آزمون ژنتیک /DNA تفکیک شوند. سؤال باقیمانده این است که آیا دیگر سویه ها/ گونه های انگلی، یک تهدید قابل توجیه بر سلامت عمومی هستند، یا فقط یک تهدید در افراد دچار نقص ایمنی می باشند و یا اصلاً هیچ تهدیدی ندارند. همچنین تطابق میزبانی دلالت بر این دارد که نیازی به میزبان اختصاصی نیست. پنج گونه­ی بسیار معمول کریپتوسپوریدیوم (کریپتوسپوریدیوم هومنیس، کریپتوسپوریدیوم پارووم، کریپتوسپوریدیوم مله آگریدیس، کریپتوسپوریدیوم فلیس و کریپتوسپوریدیوم كنيس) هم در افراد دچار نقص ایمنی و هم در افراد با ایمنی بالا يافت شده اند. گزارش های موردی از آلودگی انسان با گونه ها و ژنوتیپ­های بسیار غیر معمول نیز وجود دارد.

توزیع جغرافیایی / همه گیر شناسی

آلودگی کریپتوسپوریدیوم دارای توزیع جهانی است. عقیده بر این است که شیوع اووسیست ها در مدفوع انسان در آمریکای شمالی بین 6/0 درصد تا 3/4 درصد می باشد. در ایالات متحده، 3۲-۱۵درصد جمعیت ممکن است از نظر سرمی نسبت به کریپتوسپوریدیوم مثبت باشند، در حالی که مثبت بودن سرم در کشورهای در حال توسعه ممکن است بیش از ۶۵ درصد باشد و نشان می­دهد که مواجهه با آن معمول است. طغیان های بالینی بیماری در انسان مرتبط با آب و غذای آلوده بوده است و به حیوانات خانگی مرتبط نیست. از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۰، کریپتوسپوریدیوم در ۴۰ مورد از ۱۰۶ مورد طغیان بیماری گوارشی مرتبط با آب و ۱۱ مورد از ۱۳۰ مورد طغیان بیماری گوارشی مرتبط با آب آشامیدنی، دخالت داشته است. به هرحال، کمتر از ۱۰درصد علت طغيان­ها در ایالات متحده کریپتوسپوریدیوم تشخیص داده شده است و انتظار نمی رود که طغیان های بزرگ در اثر تماس با حیوانات خانگی ایجاد شوند. اطلاعات محدود در مورد نقش حیوانات خانگی در کریپتوسپوریدیوز انسانی به کمک موارد تک گیر کریپتوسپوریدیوز حیوانی به دست آمده است و احتمالاً موارد بیماری مرتبط با حیوانات خانگی تشخیص داده نمی شود و یا گزارش نمی شود.

فاکتورهای خطر برای آلودگی انسان شامل؛ تماس با حیوانات آلودهی مزرعه، بلع آلودگی هنگام تفریح یا نوشیدن آب، تماس نزدیک با اشخاص آلوده و سفر به مناطقی با شیوع بالا است. کریپتوسپوریدیوز در اشخاص دچار نقص ایمنی و همچنین در کودکان زیر ۲ سال، پرورش دهندگان چهار پایان اهلی (خصوصاً مزارع گاو شیری) و مردانی که رابطه جنسی با همجنس خود دارند بسیار معمول است. در اکثر پژوهش­ها، تماس با حیوانات خانگی، ارتباطی با خطر کریپتوسپوریدیوز ندارد و یا ارتباط منفی دارد حتی در صاحبانی که دچار نقص ایمنی هستند. همانند ارتباط منفی مشاهده شده با حیوانات خانگی، برخی پژوهش ها رابطه منفی با مصرف سبزیجات خام را یافته اند و فرض شده است که تماس مکرر با دوز پایین انگل، منجر به تولید ایمنی بهتر و کاهش بیماری شده است. در مقابل، چندین مطالعه نشان داده که تماس با گوساله ها یا گاوها یا بازدید از مزرعه فاکتورهای خطر برای کریپتوسپوریدیوز می باشد. اسهال کریپتوسپوریدیایی در میان کودکانی که در مهد نگهداری می­شوند معمول است و کسانی که در مهد کودک­ ها کار می کنند دارای بالاترین خطر آلودگی هستند.

برخی پژوهش ها غالبیت کریپتوسپوریدیوم پارووم را در موارد تک گیر نشان داده اند. این در حالی می باشد که در موارد طغیان، کریپتوسپوریدیوم هومینیس معمول است. این پژوهش ها و سایر گزارش ها مدرکی بر انتقال این عامل مشترک از دام­های اهلی (عمدتاً گله های گاو) به انسان است، اگرچه انسان ها توانایی حمل هر دو گونه را دارند، انتقال انسان به انسان کریپتوسپوریدیوم پارووم نیز مورد توجه قرار گرفته است. مدارک اپیدمیولوژیک و مشاهده آلودگی منابع آب با فاضلاب آلوده­ی گاوی جهت تعیین منبع کریپتوسپوریدیوم پارووم در این موارد بیماری نیاز است.

مواجهه با کریپتوسپوریدیوم در حیوانات رایج است. دامنه ی میزان شیوع سرمی گزارش شده در سگ­های اهلی و وحشی و گربه ها 3/1 درصد تا ۷۴ درصد بوده است که بستگی به منطقه و نوع جمعیت مورد مطالعه دارد، احتمال سرم مثبت بودن گربه هایی که اجازه بیرون رفتن را دارند بیشتر است. وجود اووسيست­های کریپتوسپوریدیوم و یا پادگن آن در مدفوع کمتر معمول است و دامنه آن ۰ تا ۸درصد است. آلودگی و بیماری حیوانات جوان و از شیر گرفته نشده نسبت به بالغين، در تمامی حیوانات اهلی حساس بیش تر می باشد. معمولاً، آلودگی بچه گربه های با سن کمتر از ۶ ماه و گربه هایی که در خانه با بیش از یک گربه (و یا با یک سگ) نگهداری می شوند، محتمل تر است. کریپتوسپوریدیوم را می­توان در موش خرما به طور رایجی تشخیص داد که بیشتر ژنوتیپ کریپتوسپوریدیوم پارووم می باشد و مشخص نشده است که این ژنوتیپ می تواند باعث بیماری در انسان ها شود یا خیر.

انتقال آلودگی از طریق بلع اووسیست هایی که در مدفوع انسان و حیوانات آلوده دفع شده اند، اتفاق می افتد. به طوری که کمتر از ۳۰ اووسيست کریپتوسپوریدیوم پارووم می تواند سبب کریپتوسپوریدیوز تحت بالینی و کمتر از ۱۰۰ اووسيست سبب کریپتوسپوریدیوز بالینی در انسان شود، این درحالی است که کمتر از ۱۰ اووسيست کریپتوسپوریدیوم هومینیس می تواند سبب بیماری بالینی در انسان شود.

اگرچه داشتن سگ یا گربه، یک فاکتور خطر برای انسان ها معرفی نشده است، انتقال انگل از این حیوانات به انسان امکان پذیر است. رایج ترین گونه های کریپتوسپوریدیوم در سگ­ها، کریپتوسپوریدیوم کنیس می باشد که موجب عفونت تحت بالینی در شمار کمی از افراد با ایمنی ضعیف شده است. در مقابل، کریپتوسپوریدیوم فليس سبب اسهال آبکی در افراد با ایمنی بالا و در افراد دچار نقص ایمنی می شود.

چرخه زندگی

کریپتوسپوریدیوم می تواند چرخه ی زندگی خود را در یک میزبان کامل کند. آلودگی حیوانات و یا انسان ها از طریق خوردن اووسيست های موجود در مدفوع می باشد. در روده­ی کوچک، هاگوزویت ها از اووسيست ها آزاد شده و به لبه­ی مسواکی اپیتلیوم نفوذ کرده و تشکیل واکوئل های درون یاخته ای را می دهند، اما واکوئل­های خارج سیتوپلاسمیک دارای تروفوزوئیت ها می باشند. تروفوزوئیت ها به صورت غیرجنسی تکثیر و مرونت های نوع 1 را که دارای مروزوئیت ها هستند تشکیل می دهند. مروزوئیت­ها بعد از آزاد شدن در دیگر یاخته های اپیتلیال روده تکثیر می کنند و مرونت­های نوع ۱ بیشتری و همچنین مرونت­های نوع ۲ را تشکیل می دهند. مرونت­های نوع ۲ به صورت جنسی تکثیر کرده و تولید ماکرو گامت ها و میکرو گامت ها می کنند. آمیخته شدن هردو گامت منجر به تشکیل یک زیگوت می گردد که پس از دگرگون شدن، تشکیل اووسيست دارای چهار هاگوزوئیت را می دهد. اوسیست ها دارای دیواره ی نازک و یا ضخیم هستند. اووسيست­های دارای دیواره ی نازک در درون روده پاره شده و تمام چرخه ی زندگی تکرار می گردد (آلودگی خود به خودی). اووسيست­ها با دیواره ی ضخیم همراه با مدفوع از روده عبور کرده و فوراً سبب آلودگی میزبان بعدی می­گردند.

حیوانات

نشانه های بالینی اسهال حیوانات ( اسهال سگ و اسهال گربه )

آلودگی در گربه ها و سگ ها ممکن است بدون نشانه های بالینی باشد؛ بنابراین بر سر این مطلب که آیا ارگانیسم موجب اسهال در گربه ها و سگ­های سالم با ایمنی طبیعی می شود یا خیر و یا این که یک یافته ثانویه­ی در سایر موارد بیماری گوارشی باشد بحث وجود دارد. هنگامی که نشانه های بالینی به عفونت ربط داده می شوند، علامت اولیه اسهال درسگ و اسهال در گربه می باشد. در سگ­ها و گربه هایی که دچار نقص ایمنی هستند، اسهال سگ و اسهال گربه شدت بیشتری دارد.

در گربه ها نشانه های بالینی به طور مشخص اسهال گربه حجیم و با تکرار کم (از نوع روده­ی کوچک) می باشد، اما می تواند به صورت مزمن پیشرفت کرده و به صورت زور پیچ و اسهال گربه به صورت خونی ظاهر شود. در توله سگ­هایی که به صورت تجربی باکريپتوسپوریدیوم پارووم گوساله ها آلوده شدند، دوره­ی خفتگی ۵-۳ روز، اوج دفع تخم ۹-۷ روز و دوره­ی بینابینی یا دفع کم تخم برای حداقل ۸۰ روز ادامه یافت.

انگل ممکن است در پرندگان یک بیماری زای اولیه باشد که می تواند دستگاه گوارش، دستگاه تنفس و بورس فابرسیوس را آلوده کند. کریپتوسپوریدیاها تمایل به آلوده کردن معده­ی خزندگان داشته و بنابراین سبب آماس معده و استفراغ می گردند.

تشخیص اسهال حیوانات ( اسهال سگ و اسهال گربه )

اگرچه اووسيست ها را می توان در گسترش مستقیم مدفوع مشاهده کرد، اما روش غوطه ورسازی مدفوع با غليظ سازی به وسیله محلول قندی (برای مثال محلول شیتر، وزن مخصوص 25/1- 2/1) ترجیح داده می­شود. استفاده از میکروسکوپ فاز کنتراست و زمینه روشن جهت تشخیص اووسیست ها در شرایط بدون رنگ آمیزی، پیشنهاد می گردد. اووسيست­ها روشن تر و کوچک­تر از اریتروسیت­ها (تقریباً قطری برابر با ) هستند و قابلیت انکسار نور دارند. آنها به شکل مدور و یا دیسک مقعر به نظر می رسند؛ گهگاهی می توان سایه های تیره ی هاگوزوئیت­ها را درون آنها دید. در رنگ آمیزی مرطوب با کریستال ویوله، اووسیست ها قابل رؤیت هستند و نمی توانند رنگ بگیرند. از گونه های متنوعی که پستانداران را آلوده می کنند، تنها اوسيست­های کریپتوسپوریدیوم موریس و کریپتوسپوریدیوم آندرسونی از لحاظ ریخت شناختی قابل تفکیک از سایرین را دارد.

تشخیص های آزمایشگاهی ممکن است با استفاده از رسوب گذاری فرمالین – اتیل استات و سپس با رنگ آمیزی آنتی بادی فلورسنت مستقیم انجام شود. آزمایش آنتی بادی فلورسنت به عنوان روش مرجع استاندارد جهت مقایسه با آزمایش های تشخیصی دیگر مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین الیزا جهت تشخیص پادگن انگل در نمونه های مدفوع انسانی در دسترس می باشند، اگرچه هنوز مشخص نشده است آیا این آزمایش ها می توانند بدون تناقض، گونه های خاصی مانند کریپتوسپوریدیوم کنیس و کریپتوسپوریدیوم فلیس را شناسایی کنند. در مقایسه ی سه آزمایش بر اساس بررسی پادگن در نمونه های مدفوع گربه، آزمایش میکروپلیت، دارای بیشترین حساسیت (4/71 درصد) و ویژگی (7/96 درصد) برای تشخیص پادگن کریپتوسپوریدیوم در مقایسه با آزمایش آنتی بادی فلورسنت مستقیم بود. در مقایسه با آزمایش آنتی بادی فلورسنت نمونه های مدفوعی (از گربه های آلوده شده ی تجربی)، به نظر می رسد که PCR حساسیت بیشتری داشته است. ارزیابی بیشتر این آزمایش ها جهت استفاده در دامپزشکی موجه و تضمین شده است. آزمایش الیزای سرمی برای گربه ها در دسترس می باشد، اما همانند انسان، این آزمایش تنها نشان دهنده در معرض قرار گرفتن می باشد و برای پیش بینی دفع اووسيست توسط حیوانات مناسب نیست، نمونه برداری از روده به معنی یک تشخیص غیر واقع بینانه می باشد. ارگانیسم ها را می توان در سرتاسر روده یافت ولی به شمار بسیار زیادی در ایلئوم یافت می شوند.

مدیریت اسهال حیوانات ( اسهال سگ و اسهال گربه )

عفونت در حیوانات سالم خود محدود شونده است. مراقبت های حمایتی شامل مایع درمانی درون رگی است که جهت پیشگیری یا درمان دهیدراسیون (در صورت بروز اسهال شدید و مصرف ناکافی مایع توسط حیوان) لازم می باشد. در صورت نیاز بایستی درمان اختصاصی عفونت همزمان نیز لحاظ شود. در صورتی که عفونت همزمان وجود ندارد و نشانه های بالینی پایدار یا شدید هستند، درمان اختصاصی برای کریپتوسپوریدیوم می­تواند لحاظ گردد، اگرچه اطلاعات عینی در مورد درمان محدود می باشد. در حال حاضر هیچ دارویی که قطعاً جهت درمان کریپتوسپوریدیوز حیوانات خانگی مؤثر و ایمن باشد وجود ندارد. پارومومایسین یا آزیترومایسین بیشتر جهت درمان اختصاصی در اسهال گربه و اسهال سگ ها پیشنهاد می گردد.

انسان­ها

نشانه های بالینی

اسهال مکرر، آبکی و بدون خون تظاهر بالینی غالب می باشد. تهوع، درد شکم، تب با درجه ی پایین و کم اشتهایی نیز ممکن است وجود داشته باشد. احتمال تب و استفراغ در کودکان بیش تر می باشد. اسهال ممکن است زیاد باشد و منجر به دهیدراسیون گردد، اما بیماری در اشخاصی با ایمنی بالا معمولاً خود محدود شونده است. به هر حال کریپتوسپوریدیوز می تواند یک بیماری جدی در اشخاص دچار نقص ایمنی باشد و همراه با اسهال شدید (بیش از ۷۰ بار دفع در روز، از دست دادن بیش از ۲۵ لیتر مایع) و دهیدراسیون باشد که می­تواند منجر به مرگ شود. در بیماران مبتلا به ایدز، این بیماری فراوانی بیشتری دارد و در بیمارانی با شمار لنفوسیت +CD4 پایین تر از حد طبیعی، خصوصاً بیمارانی با +CD4 زیر ، شدیدتر می باشد. میزان بروز عفونت بالینی و بیماری شدید در بیماران مبتلا به ایدز با مصرف گسترده­ی درمان ضد رتروویروسی (درمان مخصوص بیماران مبتلا به ایدز) کاهش می یابد. همچنین در بیماران پیوند عضو و افراد دچار کمبود IgA خطر بیماری شدید افزایش می یابد.

به ندرت نشانه های بالینی غیر روده­ای کریپتوسپوریدیوز ممکن است بعد از بیماری اسهال حاد ایجاد شود که شامل درد مفصل، چشم درد، سر درد راجعه، سرگیجه و خستگی می باشند. این نشانه ها فقط مربوط به کریپتوسپوریدیوم هومنیس است. ممکن است در افراد دچار نقص ایمنی، عفونت دستگاه تنفس و مجاری صفراوی نیز ایجاد شود.

تشخیص

اشخاص آلوده روزانه تا یک میلیارد اووسيست را دفع می کنند، انسان های با ایمنی بالا و دارای نشانه ی بیماری، همواره نمونه­ی مدفوعی مثبت ندارند و برعکس، ممکن است دفع اووسيست تا ۱۵ روز بعد از رفع نشانه های بالینی بیماری همچنان وجود داشته باشد. بررسی حداقل سه نمونه­ی مدفوع جمع آوری شده در روزهای مختلف پیشنهاد شده است. همان طور که در بالا برای حیوانات توضیح داده شد، اووسیست ها را می­توان با استفاده از بررسی میکروسکوپی نمونه های مدفوع (رنگ شده یا رنگ نشده) مشخص کرد. همچنین چندین آزمایش مدفوعی مبتنی بر پادگن (برای مثال، پادتن فلورسنت، الیزا) در دسترس می باشد. آزمایش­هایی مبتنی بر PCR نیز گسترش یافته است که به نظر می رسد حد آستانه ی تشخیصی بسیار پایینی (۱۰۰-۱۰ اووسيست در میلی لیتر) در مقایسه با آزمایش های پادتن فلورسنت (۱۰۰۰۰ اووسيست در میلی لیتر) داشته باشد. PCR مولتی پلکس لانه های نیز توسعه یافته که می تواند کریپتوسپوریدیوم پارووم، کریپتوسپوریدیوم هومنیس، کریپتوسپوریدیوم کنیس و کریپتوسپوریدیوم فلیس را در نمونه های مدفوعی انسان تمیز دهد. گهگاهی این روش می تواند جهت تعیین منبع (منابع) بالقوه آلودگی در موارد تک گیر و همه گیر بسیار مفید باشد.

آزمایش های سرم شناسی با حساسیت و ویژگی خوب در دسترس می باشند. به هر حال پادتن ها جهت استفاده در تشخیص بیماری حاد بسیار دیر ظاهر می شوند و ممکن است جهت تشخیص در افراد دچار نقص ایمنی به میزان کافی تولید نشوند. علاوه بر این، پادتن ها بعد از آلودگی در سطح بالایی باقی می مانند. سرم­شناسی بیشتر جهت پژوهش­های اپیدمیولوژیک مفید می باشد.

مدیریت

اکثر آلودگی ها در افراد دارای ایمنی بالا، خود محدود شونده هستند و سرانجام بعد از ۱-۲۰ روز (متوسط ۱۰ روز) کاملاً بهبود می یابند. در این موارد، در صورت لزوم به مراقبت حمایتی به خصوص از راه جایگزین کردن مایعات (چه از راه خوراکی و چه از راه غیر خوراکی) نیاز است. با این وجود داروی ضد کریپتوسپوریدیومی مؤثر که در افراد با سیستم ایمنی نابالغ یا ضعیف (شامل کودکان و افراد سالمند) و در معرض خطر بیماری شدید هستند، یافت شده است. در ایالات متحده تنها داروی تأیید شده که جهت درمان کریپتوسپوریدیوز در افراد استفاده می شود، نیتازوکسانید می باشد.

درمان با پارومومایسین ممکن است نشانه های بالینی را بهبود بخشیده و دفع اووسیست را در افراد کاهش دهد و برای درمان بیماران دچار نقص ایمنی پیشنهاد می گردد. آزیترومایسین نیز استفاده شده است، ولی نیازمند پژوهش های بیشتری جهت تعیین اثربخشی واقعی آن می باشد. ترمیم سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به ایدز از راه تجویز درمان ضد رتروویروسی قوی به حذف کریپتوسپوریدیوم کمک خواهد کرد.

پیشگیری اسهال حیوانات ( اسهال سگ و اسهال گربه )

راهکار پیشگیری کریپتوسپوریدیوز قابل انتقال از حیوانات خانگی از جمله اسهال سگ و اسهال گربه ، جلوگیری از بلع ناخواسته ی اووسيست از حیوان یا از محیط می باشد. در حیواناتی که در خانه نگهداری می شوند بایستی دست زدن به حیوانی که دچار اسهال است به حداقل برسد، چون که موهای بدنشان به مدفوع آغشته شده است. حیواناتی که دچار اسهال شده اند، بایستی بیرون برده شوند تا خطر دفع مدفوع اتفاقی در درون خانه کاهش یابد. به طور ایده آل، سگ های آلوده نبایستی در مکان های عمومی قدم بگذارند. مدفوع­ها بایستی فوراً پاک شده و دست ها می بایست کاملاً شسته شوند. درصورتی که حیوان درون خانه مدفوع کرد، ناحیه ی آلوده باید فوراً تمیز گردد. تمیز کردن کامل در حذف فیزیکی اوسیست ها کلیدی الست، زیرا اوسیست ها به بیشتر به مواد ضدعفونی کننده ها مقاوم هستند. مراقبت های لازم جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست و یا دست ها در هنگام تمیز کردن بستر باید رعایت شود و دست ها را بعد از تمیز کردن جعبه ی نگهداری حیوان بایستی فوراً شست (حتی می توان از دستکش استفاده کرد).

اشخاص دچار نقص ایمنی، به خصوص افراد مبتلا به ایدز (خصوصاً آنهایی که نزدیک حيوانات مبتلا به اسهال بوده اند)، بایستی تحت مراقبت ویژه قرار بگیرند. صرف نظر از این که حیوان اسهال دارد یا خیر، استفاده دقیق از اقدامات مهار آلود عمومی جهت کاهش تماس با عوامل بیماری زای مدفوعی مهم می باشد. تماس با حیوانات مبتلا به اسهال بایستی محدود شود. در صورت امکان، جهت تمیز کردن مدفوع یا قفس های نگهداری، نباید اشخاصی که دچار نقص ایمنی هستند، بکار گرفته شوند. در صورتی که موهای حیوان خانگی با مدفوع آغشته شد بایستی فوراً و کاملاً تمیز شود و بهتر است این کار توسط فرد دچار نقص ایمنی انجام نشود. در صورتی که تماس با مدفوع قفس نگهداری و یا پوشش مویی آلوده اجتناب ناپذیر باشد، می بایست از دستکش استفاده شود و بلافاصله پس از در آوردن دستکش، دست­ها شسته شوند. در صورت آلوده شدن لباس ها، بایستی فوراً آنها در آورده شده، با آب گرم شسته شود و باهوای داغ آنها را خشک کرد.

در بیمارستان های دامپزشکی، حیوانات مبتلا به اسهال باید جدا شده و با احتیاطات لازم (برای مثال گان و دستکش و در صورت آلودگی اسهال سگ در سطح زمین از پوشش های پا یا کفش استفاده شود) از آنها نگهداری گردد. در حال حاضر مدرک کمی در مورد لزوم جداسازی حیوانات خانگی سالم که در آنها سطح پایینی از دفع کریپتوسپوریدیوم به صورت یک یافته تصادفی تشخیص داده شده است، وجود دارد. به هر حال نباید به حیوان اجازه داد که مدفوع خود را در مناطق عمومی حیوانات قرار دهد، مدفوع­ها بایستی فوراً برداشته و دور ریخته شوند و از تماس با اشخاص دچار نقص ایمنی جلوگیری گردد.

اووسيست های کریپتوسپوریدیوم در برابر ضدعفونی کننده های معمول مقاومت بالایی دارند. اووسیست ها به آب آشامیدنی کلردار مقاوم هستند و بسیار کوچک هستند  که فیلتر کردن آنها از آب را دشوار می کند. تماس طولانی با غلظت های بالای مواد شیمیایی مانند فرمالین (۱۰ درصد) یا آمونیاک (۵۰درصد) می تواند مؤثر باشد ؛ به هر حال این معمولاً غیر عملی است. حرارت مرطوب (برای مثال بخار، پاستوریزاسیون)، منجمد کردن، ذوب کردن یا خشک کردن کامل به عنوان یک روش ضد عفونی کاربردی تر است، اما ممکن است کاملاً مؤثر واقع نشوند. اووسیست ها در آب سرد بهتر زنده می مانند، بعد از ۴ هفته در آب ، ۷۵درصد اووسيست­ها زنده می مانند، در حالی که فقط ۵۰ درصد اووسیست­ها بعد از ۴ هفته در آب  زنده می مانند. از آن جایی که اووسیست ها به ضد عفونی کننده ها مقاوم هستند، جلوگیری از آلودگی محیط از راه رعایت بالای اصول بهداشت (برای مثال پاکسازی مکانیکی) حیاتی می باشد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی