خروس بازان ایرانی نیز برای آماده سازی و تیز کردن هشیاری خروس­ها و تقویت بنیه بدنی آنها از روش­های مختلفی سود می برند. تمرینات پیاده روی، ماساژ، پرش، کسو و تغذیه از جمله ارکان آماده سازی خروس لاری در ایران است.در مطلب زیر روش سنتی آماده سازی خروس جنگی در ایران را برای شما عزیزان بیان کرده ایم.

آماده سازی در ایران

 در روش سنتی آماده سازی خروس جنگی در ایران عملیات را حدود یک ماه قبل از مبارزه خروس آغاز و تا روز مسابقه ادامه می یابد.

پیاده روی

چه بسا خروس بازان ایرانی که بدلیل فقدان فضا و امکانات کافی، خروسشان را در مواقع عادی در قفس نگهداری می کنند بطوری که فضای کافی برای چرخیدن و تمرین و فعالیت مناسب روزانه آنها وجود ندارد. این وضعیت موجب خشکی عضلات آنها شده و هیچ آمادگی برای نبرد ندارند. چه بهتر که حتی در مواقع عادی، خروس­ها در فضای باز و همراه با دسترسی به فضای مرتع نگهداری شوند. به هر حال دو هفته قبل از آماده سازی خروس­ها، آنها را از قفس بیرون آورده و رها می کنند و قل از وارد شدن به گود نبرد، در معرض یک سری تمرینات قرار می­دهند. شناخته شده ترین تمرین خروس بازان ایرانی، «پیاده روی» یا تمرین دویدن است که در روزهای متوالی و هر بار در دقایق محدود و با هدف به شماره انداختن نفس خروس ها انجام می شود تا در روز نبرد در مقابل حریف کم نیاورد. این حرکت برای تقویت عضلات و نفس دار شدن آنها ضروری است. ابتدا خروس­ها روزی دو بار و هر بار به مدت ۵ دقیقه پیاده روی می کنند. پس از حدود ۱ ماه، پیاده روی به ۳ بار در روز افرایش می یابد.

تمرین پیاده روی خروس­ها کاری وقت گیر و مشکل است ولی استفاده از یک دستگاه تردمیل با صفحه متحرک با ابعاد 50 × 100 سانتیمتر (شبیه تردمیل انسانی با ابعاد کوچکتر)، روش مناسبی برای تمرین روزمره آنها بدون مداخله انسان است. اطراف صفحه محفظه ای قرار دارد تاخروس امکان خارج شدن از آن را نداشته باشد. حدود ۱۵ دقیقه تمرین روزانه با تردمیل مناسب است. دواندن خروس و یا حرکت خیلی آهسته در دستگاه مناسب نیست. همچنین با شکم پر دوانده نشوند و حداقل دو ساعت بعد از وعده غذایی، تمرین پیاده روی آنها انجام شود.

برخی خروس بازها برای تسهیل دم و بازدم خروس های در حال تمرین، قبل از شروع پیاده روی از پارچه آغشته به روغن یا دم کرده اکالیپتوس یا یک محلول قابض همچون سرکه سیب (حاوی تانن) در برابر بینی او گرفته یا فتیله پارچه ای داخل دهان آنها کرده و یا قطره ای از آن را به بین خروس می ریزند تا بینی تحریک شده و مواد اضافی آن خارج شود و تنفس آنها بهتر انجام گردد.

ماساژ

ماساژ و نرمش یک روش سنتی آماده سازی خروس جنگی در ایران  است که برای تقویت بنیه بدنی، افزایش توان تنفس و جریان بهتر خون در اندام­ها و عضلات درونی و بیرونی خروس­ها است. خروس را به پشت خوابانده و دو بال او را با پا مهار می کنند تا قدرت حرکت نداشته باشد. ران­ها، ساق پاها و انگشتان و کف پا را به اندکی روغن زیتون آغشته می کنند و سپس به مدت ۵ دقیقه سینه، شکم، اطراف مقعد و پاها را ماساژ می­دهند. سپس بمدت ۵ دقیقه کف پاها را به سمت سینه برده و پاها را باز و بسته می کنند و در انتهای هر بار باز شدن پاها، آنها را اندکی می­کشند تا موجب تمدد اعصاب و کشیدگی عضلات شود. مجدداً پاها را به مدت ۲ دقیقه ماساژ داده و مجدداً به مدت ۱۰ دقیقه پاها را به صورت ضربدری و با حرکت دو چرخه با دست حرکت داده و آن را باز و بسته می کنند و در نهایت با یک ماساژ ۵ دقیقه ای عمیات پایان می یابد. بهتر است بعد از رها کردن خروس، به مدت ۲ دقیقه قدم بزند. اکنون روی صندلی نشسته و خروس را در میان پا قرار می­دهند به طوری که سرش به طرف ما و بال­ها آزاد باشد. اکنون با روغن زیتون مدتی کتف و بال و مفاصل و گردن را چرب کرده و ماساژ میدهند. سپس بمدت ۳ دقیقه بال ها را باز و بسته می کنند و به مدت ۳ دقیقه بال ها را به صورت افقی می کشند و بصورت کشیده به سمت بالا می برند تا سر بال ها به هم برسد. مجدداً كتف­ها و مفاصل بال­ها ماساژ داده می شود و با حرکت بالا و پایین و باز و بستن بال ها و حرکات چرخشی آن را تمرین می دهند و در پایان ۷ دقیقه کتف و مفاصل بال و مهره های گردن را ماساژ می­دهند. اکنون حوله ای گرم دور بدن خروس انداخته و ۱۰ دقیقه او را در این حالت نگه می دارند و سپس رها می کنند.

پرش

در تمرین پرش، خروس یاد می گیرد تا در روز مسابقه بر سر و کول حریف بپرد و در برابرش منفعل نباشد. در روزهای اول تکه­ای گوشت یا هر غذای مورد علاقه خروس را در ارتفاع مناسب نگه می دارند تا خروس تحریک به پریدن به سمت بالا شود. پس از چند بار طعمه را در فاصله ای می گیرند تا خروس بدان دسترسی یافته و آن را بگیرد. تکرار متوالی و بیهوده این عمل و عدم دریافت پاداش به صورت غذا، موجب مرگ این عادت در حیوان شده و نتیجه آن، خلاف انتظار و معکوس است. تعداد دفعات روزانه پرش نیز محدود به حدود ۱۰ بار در روز است. عامل یادگیری رفتارهای اکتسابی به شیوه آزمایش و خطا و شرطی شدن در این رفتار خروس نقش قابل توجهی دارد. نباید با خروس بازی کرد، او را گول زد و یا سر به سرش گذاشت. نتیجه چیزی جز جا زدن و عدم پرورش صحیح خروس نیست،

تمرین رزمی

خروس تمرینی را در قدرت گرفته و از بالای سر به خروس مبارز نزدیک کرده و عقب و جلو می برند و در نهایت در فاصله مناسبی از خروس مبارز قرار می دهند تا علاوه بر پریدن به سمت بالا ، ارتفاع مناسب و هرچه بیشتری را نیز بپرد. خروس تمرینی نیز دارای خصلت مبارزطلبی است و به نوبه خود با نوک به تاج خروس بارز نوک می­زند و او را تهییج می کند. خروس مبارز فوراً پاسخ دارد، تا سقف 5 دقیقه این تمرینات ادامه می یابد. خروس تمرینی بالای سر خروس مبارز دور نرخانده می شود تا در حالی که خروس مبارز در وسط ایستاده، به دور خودش بچرخد. آنگاه با حركات چپ و رادست و بالا و پایین او را تحریک به حرکت و عکس العمل می کنند. در صورتی که خروس مبارز عکس العمل نشان نداد، می گذاریم خروس تمرینی با نوک به او ضربه واقعی بزند و او را بیشتر تحریک کند. در این تمرین بالا بردن بموقع خروس تمرینی برای بالا پریدن خروس مبارز و دسترسی بموقع او به خروس تمرینی اهمیت اساسی دارد و بر اساس قائده یادگیری «عادت پذیری» نباید کار به مرحله ای برسد که گمان برد تلاش او بی­فایده است.

رفتار حیوانات به دو دسته غریزی و اکتسابی تقسیم می شود. دسته اول رفتارهایی است که بصورت مادرزادی، بدون تجربه پیشین و بلافاصله پس از تولد و یا در برهه خاصی از زندگی بروز می یابد. رفتارهای اکتسابی پس از آن و تا لحظه مرگ توسط حيوان فرا گرفته می­شود.

«عادت پذیری»، «نقش پذیری»، «شرطی شدن»، «آزمایش و خطا»، «تقلید» و «گرته گری» از جمله روش های فراگیری رفتارهای جدید برای سازگار شدن حیوانات با محرک­ها و انگیزه های مختلف محیطی و افزایش احتمال ادامه حیات خود و فرزندان آنها است. در آخرین مرتبه و با توجه به توان ژنتیکی آنها «ادراک» قرار دارد که در برخی موجودات به سطح به مراتب عالی­تری تکامل می یابد و موجود را قادر به انجام برخی عملیات محیرالعقول وامی دارد. در پرورش انواع حیوانات از جمله سگ، پرندگان خانگی، خروس جنگی… و حتی حیوانات اهلی از تکنیک­های گوناگون بهره برداری می شود که خود ترکیبی از روش­های مختلف فوق می باشند.

خروس تمرینی را در برابر خروس مبارز و در ارتفاع نسبتاً بالا از سطح زمین می گیرند تا خروس مبارز تشویق به پریدن شود. در زمان پرش او، جاخالی داده و خروس تمرینی را به پشت او می رسانند و او را در حالتی می گیرند که بتواند با نوک ضربه ای به پشت سر خروس مبارز بزند. خروس مبارز سریعاً بر گشته و واکنش نشان می دهد. تکرار این تمرین بویژه دو بار در روز و هر بار بمدت حداکثر ۱۰ دقیقه موجب تند و تیز شدن خروس، بیدار شدن خوی برتری طلبی و نزاع جویی و سرعت عمل او می گردد. برخی خروس­بازها، خروس تمرینی را از پله ها بالا می برند تا خروس مبارز به دنبالش بیافتد. این کار علاوه بر تمرین رزمی، نوعی نفس گیری هم هست.

و در تمرینات فوق، هر ضربه وارد شده به خروس رقيب لطمات ناجوری به بدن حریف وارد کند به همین دلیل خروس­بازها تیزی خار پا، تیزی انگشت های میانی پا و تیزی نوک بالا را با چسب می بندند تا در این تمرینات به یکدیگر خسارت وارد نکنند. بدیهی است از اتصال چسب به سوراخ بینی و بند اوردن مسیر تنفس آنها باید خودداری کرد. خروس در زمان مبارزه توجه حنان به این نوارها ندارد ولی در حالت عادی با حرکت سر و مالیدن نوک و پنجه پا به زمین سعی در کندن و حذف آن دارد.

تغذیه

تغذیه آماده سازی خروس جنگی چندان مورد مطالعه تحقیقی قرار نگرفته و به این لحاظ خروس بازهای مختلف از نظر تعداد دفعات تغذیه روزانه و نوع غذای بکار رفته، توصیه های متفاوتی به عمل می آورند. با توجه به مبحث تنظیم کربوهیدرات مصرفی در تغذیه خروس­ها در روزهای قبل و حین مسابقه، قابل توجه است که خوراک آنها باید دارای تمامی نیازهای غذایی آنها به مواد مغذی مختلف باشد. در فصل تغذیه در مورد برخی از آنها صحبت شد. خروس جنگی به لحاظ بیولوژیکی قابل مقایسه با خروس­های گله های مادر گوشتی هستند و به همین دلیل خوراک پایه آنها خوراک استاندارد گله های مادر است (فصل تغذیه). خروس­بازهای ایرانی برای تقویت بنیه خروس­ها و جلوگیری از هر گونه کمبود غذایی، در روزهای آماده سازی، هر روز صبح مقداری میوه و سبزی و در وعده عصر از غلات خیسانده به آنها می­دهند و علاوه بر آن هفته ای سه بار بعد از آخرین وعده غذای روزانه تخم مرغ آب پز و گاه نواله تقویتی به حیوان داده میشود. نواله حاوی مخلوطی از دان پایه اصلی به همراه جوانه دانه ها، خلال بادام، گردوی خردشده، اندکی کشک، آرد گندم، آرد سنجد، آرد سویا، خرمای له شده و امثال آن است که به مقدار حدود یک گردو به خروس داده می شود. در فصل تغذیه، رئوس نگرش مدرن به خروس جنگی و پرورش و آماده سازی آن بیان شده است.

از نظر تعداد وعده های خوراکی، برخی خروسبازها یک وعده غذا در روز در ساعت معینی از روز و ترجیحاً بعد از ظهر را در نظر می­گیرند و برخی نیز دو وعده در روز غذا می دهند. تقریباً تمامی آنها از خوراک دهی آزاد و دائمی غذا به خروس­ها خودداری می کنند. خوراک دهی یکی از ابزارهای تماس با خروس، آشنایی و اطاعت روانی آنها است که توسط پرورش دهنده آنها اعمال می شود و برای آماده سازی نهایی آنها اهمیت خاصی دارد. بعلاوه تغذيه دائمی موجب چاقی، تنبلی و کاهش مهارت آنها می گردد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی