در این مطلب با گوزن باراسينقا ،گوزن پامپاس و گوزن دم سفید ویژگی های ظاهری و پراکندگی آن ها را بررسی می کنیم.

گوزن باراسينقا Baransingla

طبقه بندی علمی

سلسله: جانوران

شاخه: طنابداران

دسته: پستانداران

راسته: زوج سمان

خانواده: سروایده   cervidae

جنس: سرووس     cervus

گونه: سرووس دیووایوسلی   c.duvaucelii

اسم باراسينقا مطابق روایات گذشته مرکز هند از Doihorina که مشابه نام انگلیسی اش با عنوان DOI بوده که Assomese به معنای مرداب می باشد. در زبان محلی به نرهای بالای 5 سال جوینجاک به ماده های بالای ۳ سال جاونی گفته می شود. این گوزن دارای پوشش قهوه ای متراکم بوده که در فصل جفتگیری تیره تر می­شود. نرها دارای شاخ هایی با ۱۰ تا ۱4 شاخک بوده که گاهی اوقات این تعداد شاخک که به ۲۰ عدد هم می رسد شاخ­ها نیز می تواند تا ارتفاع ۷۵ سانتی متری رشد کند.

باراسينقا دارای اندازه ای متوسط بوده و می تواند ارتفاع ۱۳۰ سانتی متر از شانه و وزن ۱۸۰ کیلوگرمی داشته باشد، این گونه در تمامی طول شبانه روز می تواند فعالیت داشته و در زمان­هایی از سال در گله های متغییر دیده شود این گله ها معمولاً ۱۰ تا ۲۰ عضو دارند که به هنگام فصل جفتگیری این تعداد بین ۳۰ تا 6۰ گوزن هم می­رسد.

باراسينقا ترجیح می دهد در بین علف های بلند و نزدیک رودخانه زندگی کند، باتلاق­ها و زمین های مردابی خواستگاه این گوزن است که از آن جمله می توان به باراسينقاهای دیده شده در جنگل های متصل به رودخانه گنگ در هند اشاره کرد.

علف ها، جوانه ها و گیاهانی که در زمین های مرطوب زندگی می رویند و علاوه بر آن گیاهان آبزی از غذاهای مورد علاقه باراسينقا بوده و این گوزن در طول روز جهت آشامیدن آب به رودخانه ها و گودال های پر از آب می­رود.

این گوزن بومی هند و نپال بوده و در Assam در شمال شرقی هند وجود دارد. نرها اغلب مجردند، ولی به هنگام فصل جفتگیری و جهت به دست آوردن گوزن ماده با نرهای دیگر به جنگ می پردازند.

فصل جفتگیری از سپتامبر تا آوریل بوده و ماده ها پس از باروری طی دوره آبستن ۲4۰ تا ۲5۰ روزه در آگوست تا نوامبر که اوج آن در سپتامبر و اکتبر (مخصوصاً در کان­ها) است یک بچه به دنیا می آورند.

ماده ها پس از فصل جفتگیری با بچه هایشان و چند نر در گله های ۸ تا ۲۰ تایی باقی سال را می گذرانند. باراسينقا در حالت کنترل شده تا۲۳ سال می تواند عمر کند.

گوزن پامپاس pampas

طبقه بندی علمی

سلسه: جانوران

شاخه: طنابداران

دسته: پستانداران

راسته: زوج سمان

خانواده: سروایده cervidae

زیر خانواده: او دو سویلینی Odocoileinae

جنس: اوزوتوكروس Ozotoceros

گونه: اوزوتوكروس بزوار تیکوس   O.bezoarticus

نام گوزن پامپاس به دلیل زندگی کردنش در جلگه پهناور و بی درخت در امریکای جنوبی گرفته شده است، این گوزن از نظر ترکیب شبیه به گوزن شوکا و از نظر گستردگی مانند گوزن مارش می باشد، گوزنی با بدنی کشیده و لاغر، پاها تقريباً دراز با پوشش پشمی ضخیم و متراکم با موهای کوچک حلقه ای، با شاخ­های نسبتاً ساده که دارای سه شاخک بوده که یک شاخک جلو و دو شاخک دیگر در عقب قرار داشته، چنانچه در فصل پاییز افتاده و در بهار دوباره رشد می کند. بدن به رنگ قهوه ای مایل به زرد و در قسمت های زیرین به رنگ متمایل به سفید با سفیدی در سطح پایینی دم و تیره دیده شدن گوش­ها می­باشد.

طول بدن از سر تا انتهای بدن گوزن پامپاس از ۱۱۰ تا ۱۳۰ سانتی متر، ارتفاع تا شانه ۷۰ تا ۷۵ سانتی متر، درازای دم ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر و دارای وزنی با میانگین ۳۰ تا 40 کیلوگرم است.

این گوزن شب فعال بوده و در ساعات روشنایی روز در بین علف های دراز به استراحت می پردازد، جایی که به راحتی می تواند، پنهان شود. آنها از گونه های مختلف علف­ها، سرشاخه ها و دانه های علف­های مصرفی تغذیه کرده و اگر متوجه خطر شوند با پرش های بلند فرار می کنند. که در این هنگام دم به سمت بالا شده و در نتیجه سفیدی زیر دم نمایان می شود. هر چند پامپاس دوندهای سریع بوده ولی تنها برای مدتی کم می تواند بدود، زیرا زود خسته می شود. در سراسر زمستان معمولاً به صورت مجرد و یا با یک جفت زندگی می کند ولی با آمدن بهار، دوباره جمع شده، گله های بزرگتر ۱۰ تا ۲۰ تایی را تشکیل می دهند.

گوزن پامپاس یا venado delas pampas یا guazu tii یک گونه گوزن از آمریکای جنوبی بوده که در کشورهای آرژانتین بولیوی، برزیل، اروگوئه و پاراگوئه پیدا می شود.

فعالیت جنسی گوزن پامپاس با پایان یافتن بهار آغاز می شود. هرچند ممکن است زمان فعالیت کمی زودتر و یا دیرتر اتفاق بیفتد. در حین فعالیت جنسی غده های بین سم های گوزن شروع به ترشح بوهایی قوی مانند سیر، کرده تا هم محدوده قلمرو مشخص شده و هم موجب رضایت ماده ها شده. و این بو معمولاً تا ۳ کیلومتر پخش می شود. پس از جفتگیری و طی دوره آبستنی به طور متوسط ۲۱۳ روز یک بره با وزنی دورادور ۲۱۰۰ گرم به دنیا می آید. بره­های به دنیا آمده دارای 4 علامت رنگ پریده در امتداد بدنشان به هنگام تولد بوده که با افزایش سن این علامت­ها محو می شود. معمولاً نر با گوزن ماده و بره می ماند. بره ها پس از ۷ هفته از شیر گرفته می شوند، بلوغ جنسی حدود سن یک سالگی می باشد.

مراتع و چراگاه های گوزن پامپاس به دلیل افزایش دامداری های پرورش گاو شیری و بیماری های مشترک بین این دام ها و گوزن و مهاجرت کردن این گوزن­ها به کنارهی کشتزارها سبب کاهش این گونه آسیب پذیر شده است.

گوزن دم سفید

طبقه بندی علمی

سلسله: جانوران

شاخه: طنابداران

دسته: پستانداران

راسته: زوج سمان

خانواده: سروایده cervidae

زیر خانواده: اودوسویلین odocoileinae

جنس: اودوسویلیوس odocoilcus

گونه: اودوسیویلیوس ویرجینیانووس   o.virginianus

هم چنین این گوزن را به نام گوزن ویرجینیا می شناسند،

 گوزنی که در تابستان به رنگ قهوه ای و یا قهوه ای سوخته و در زمستان قهوه ای متمایل به خاکستری می باشد، زیر، پهلوها، شکم و گردن، دور چشم ها و پوزه به رنگ سفید است. پاهای باریک و درازشان به همراه سم های نوک تیز بر حرکتشان در برف و یخ کمک می کند.

وزن نرها بین 6۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم که گاهی به ۱6۰ کیلوگرم هم می رسد و ماده ها بین 40 تا 60 کیلوگرم که ممکن است به ۷۵ تا ۸۰ کیلوگرم هم برسد. تنها نرهای یکساله و بالاتر دارای شاخند و احتمال شاخدار بودن ماده 1 به ۱۰۰۰۰ است.

گوزن دم سفید را می توان در جنوب کانادا و ایالات متحده، آلاسکا، هاوایی و جنوب پرو و برخی از کشور های اروپایی یافت.

معمولاً ماده ها در گروه های چند تایی با بچه هایشان زندگی می کنند و در صورت نداشتن بچه به تنهایی زندگی نموده و گوزن نر مرکب از گروه های 3 تا 4 تایی به صورت انفرادی زندگی کرده تا زمان و فصلی جفتگیری برسد.

گوزن­های دم سفید جهت یافتن غذا در ساعات اولیه صبح و اواخر عصر از راه های مالرو حرکت کرده و با توجه به تغير فصل شروع به تغذیه می کنند.

این گوزن در بهار و تابستان از گیاهان سبز تغذیه کرده و در پائیز از ذرت، بلوط، فندوق و گردو و در زمستان غنچه ها و شاخه های گیاهان چوبی را مورد استفاده قرار می دهد.

این گوزن نشخوار کننده با معده چهار قسمتی است. ابتدا در شکمبه و نگاری، غذای مخلوط شده با زرد آب صفرا را نشخوار کرده و غذا را مجدد برگشت داده و فرو می برد، غذا از شکمبه عبور کرده و به هزارلا، جایی که آب در جریان است رفته و سرانجام غذا وارد شیردان می شود و در آنجا غذا به روده کوچک فرستاده شده تا عناصر غذایی را جذب کند. این سیستم جذب به گوزن دم سفید اجازه می دهد غذاهایی مانند گیاهان چوبی را هضم کند که دیگر حیوانات نمی توانند. این گوزن در صورت وجود آب، غذا و پناهگاه مناسب در محیط به سرعت رشد کرده و جمعیت بالا می یابد.

گوزن دم سفید، در نوامبر در قسمت­های شمالی چراگاه و در ژانویه یا فوریه در قسمت های جنوبی چراگاهشان اقدام به جفت گیری می کنند. ماده پس از شش ماه از جفت گیری یک تا سه بره به دنیا می آورد. بره های گوزن به رنگ قهوه ای مایل به قرمز بوده که نقطه های سفید به آنها در پنهان کردنشان در میان علف ها کمک می کند. این بره­ها پس از تولد توانایی راه رفتن داشته و در چند روزگی قدرت غذا خوردن را می یابند. در سن 6 هفتگی از شیر گرفته شده، مادرها جهت تعلیف بچه هایشان را در میان علف­ها مخفی کرده و بچه ها در این مدت ساکن و بی حرکت می مانند تا شکارچیان آنها را پیدا نکنند. بچه های ماده تا دو سالگی و بچه های نر تا یکسالگی با مادرشان می مانند. وقتی که گوزن دم سفید بترسد با حرکت سم و خره کشیدن گوزنهای دیگر را آگاه می کند. هم چنین دمش را برای دو منظور بالا می برد، اولی به علامت اعلام خطر بوده تا دیگر گوزن­ها با دیدن سفیدی زیر دم احساس خطر کنند و دوم برای پیروی کردن بره هایشان اینکار را انجام می دهند. این گوزن از قدرت دوندگی و شنای خوبی برخوردار است.

از شکارچیان عمده این گوزن علاوه بر انسان­ها می توان گرگ خاکستری، گرگ مزرعه و شیر کوهی را نام برد.

بیماری های نظیر عارضه حاصل از انگل های شبیه به شپش، کرم های ریز و کرم­های لوله ای که بیشتر گوزن­های جوان و مسن را درگیر می کند موجب ضعف و یا حتی مرگشان شود. این گوزن دارای زیر گونه های ذیل می­باشد:

odocoileus virginianus

(گوزن کی)                                                                       odocoileus virginianus clarium

(گوزن دم سفيد شمال غربی)                                              odocoileus virginanus ochrourus

(گوزن دم سفید آریزوئنا – گوزن کویوس)                                   odocoileus virginianus couesi

(گوزن دم سفید کلمبیایی)                                                   odocoileus virginianus leucurus

(گوزن دم سفید ویرجینیا)                                               odocoileus virginianus virginianus

(گوزن دم سفید جزیره آوری)                                              docoileus virginianus mcilhennyi

(گوزن دم سفید تگزاس)                                                        odocoileus virginianus texanus

(گوزن دم سفید آمریکایی پیدا شده در ساحل ریکاس از ایالات كئونكاست)  odocoileus virginianus truei

(گوزن دم سفید کوه های کارمن)      odocoileus virginianus carminis

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی