ارلیشیا کنیس عامل ارليشيوز منوسیتوتروپیک سگ سانان بوده که یک بیماری وابسته به کنه است. سگها و سگ سانان وحشی به عنوان مخزن هستند.برای آشنایی با باکتری ارليشيا و علت کنه سگ ادامه مطلب را دنبال کنید.
ارليشيا كنيس
این بیماری مربوط به نواحی حیات وحش گرمسیر و یا استوایی است. گفته شده که واريانتها یا تحت گونه هایی از ارلیشیا کنیس عامل ارليشيوز ونزوئلایی انسانی (VHE) هستند. باکتری ارليشيا کنیس با ارلیشیا کافينسيس مرتبط بوده و VHE بسیار شبیه به بیماری ناشی از باکتری ارلیشیا کافینسیس، ارليشيوز منوسیتیک انسانی (HMF) می باشد.
در حالی که ممکن است سگها مخزن عفونت ارلیشیا کنیس انسانی باشند (به ویژه VHE) انتقال مستقیم باکتری ارليشيا کنیس از سگها به انسان امکان پذیر نیست و بهترین روش پیشگیری مهار کنه میباشد.
ارلیشیا كافينسيس
ارلیشیا کافینسیس عامل بیماری وابسته به علت کنه سگ ارليشيوز منوسیتی انسان (HME) است. مانند سایر ارليشيوزها، ارلیشیا کافینسیس یک باکتری گرم منفی داخل یاخته اجباری است. در چرخه طبیعی آن آهو و جوندگان به عنوان میزبان مخزن می باشند و انتقال تصادفی با سایر گونه ها مثل انسان و سگ ایجاد میشود. انتقال وابسته به کنه ها به ویژه آمبلیوما آمریکانوم، درماسنتور وریابلیس و ایگسودس پاسیفیکوس می باشد. بنابر گسترش جغرافیایی، کنه های ناقل ارلیشیا کافینسیس بیشتر در ایلات متحده به ویژه نواحی جنوبی و مرکزی، جنوب شرقی و نواحی آتلانتیک مانند کالیفرنیا یافت میشود. بیماری بیشتر بین ماه های می تا آگوست تشخیص داده می شود.
در انسان هایی با نقص ایمنی، HME باعث بیماری شبه آنفلونزا همراه با تب، سردرد و درد عضلانی می گردد. گاهی بیماری شدید با درگیری چندین سیستم بدن، به ویژه در افرادی با نقص سیستم ایمنی ایجاد میشود. در افراد دچار نقص ایمنی روند بیماری نسبت به سایرین سریع تر بوده و باعث عوارض جدی و رایج تری مانند سندرم زجر تنفسی در بالغین، نقص کلیوی، مننگوآنسفالیت، نقص در انعقاد خون و خونریزی گوارشی میگردد.
نقش و علت کنه سگ ارلیشیا کافینسیس به عنوان عامل بیماری در سگها واضح نیست. سگها می توانند به صورت تجربی آلوده شوند و نشانه هایی مانند تب، التهاب عنبيه قدامی، استفراغ، خون دماغ، قرمزی و خونریزی چند کانونی، لنفادنوپاتی و ترمبوسیتوپنی و عفونتهای طبیعی با نشانه های مشابه را گزارش داده اند.
سگهای آلوده شده تجربی می توانند ارلیشیا کافینسیس را برای چند ماه حمل کنند، پس سگها می توانند مخازن طبیعی باشند. اگرچه، انتقال مستقیم بین گونه های پستانداران رخ نمی دهد، پس سگهای آلوده خطر مستقیمی برای انسان نیستند.
مشابه برخی از بیماریهای منتقل شونده توسط کنه ها، امکان دارد که سگها ناقل باشند و کنه های روی بدن آنها در اثر تماس به انسان منتقل شوند. اگرچه، در صورتی که این حالت ایجاد شود، باز هم غیر رایج است. دوری از تماس با کنهها و مهار جمعیت آنها ، مهم ترین راه پیشگیری از عفونت است.
ارلیشیا اوینگی
ارلیشیا اوینگی، عامل ارلیشیوز گرانولوسیتوتروپیک سگی و ارلیشیوز اوینگی انسانی است. این بیماری در یک محدوده از جنوب تا جنوب شرقی ایالات متحده گزارش شده است. به نظر می رسد که ارلیشیوز اوینگی انسانی در افرادی با نقص سیستم ایمنی با نشانه هایی مشابه HME (عفونت ارلیشیا کافينسيس)، اما با شدت کمتر ایجاد می شود. در سگها، می تواند عامل پلی آرتریت با نشانه های نه چندان خاص مانند تب و گوشه گیری و بی حالی باشد. در موارد کمتر ممکن است اختلالات عصبی با استفراغ یا اسهال ایجاد شود.
مشابه بسیاری از ارليشيوزهای دیگر، ارلیشیا اوینگی یک بیماری زای منتقل شونده از راه کنه است که به شکل ابتدایی توسط آمبلیوما آمریکانوم (کنه تک ستاره) منتقل می گردد. انتقال مستقیم بین پستانداران رخ نمی دهد و سگهای آلوده به عنوان عامل خطر مستقیم برای انسانها نیستند. سگها از راه انتقال کنه آلوده به محل زندگی خود می تواند به عنوان ناقل مکانیکی نقش داشته باشد. برای کاهش خطر ابتلا به ارلیشیا اوینگی، مهار نرخ کنه ها برای انسان و سگها می تواند مفید باشد.
ارلیشیا کورودنس
ارلیشیا کورودنس یک باکتری گرم منفی میله ای سخت رشد بوده و بخشی از میکروفلور کومنسال دهانی در انسان ها و برخی از گونه های حیوانی می باشد. این باکتری بسیار وابسته به انسان و زخم های ناشی از گاز گرفتگی حیوانات است که بیشتر با یک عفونت همزمان با سایر باکتری ها همراه است. مهم ترین نشانه های بالینی رایج، زخم هایی هستند که به تدریج بزرگ می شوند که یک یا چند هفته بین ایجاد زخم تا شروع عفونت زمان نیاز است. ارلیشیا کورودنس بیشتر در محوطه دهانی سگهای سالم بوده که در یک مطالعه با فراوانی %۶۲، از پلاکهای سطحی لثهای مثبت دیده شده است. شمار گزارش های محدودی از عفونت های مربوط به گازگرفتگی سگ وجود دارد؛ اگرچه به دلیل طبیعت سخت رشد بودن باکتری، سختی در جداسازی آن و تشخیص آن در آزمایشگاههای معمولی، اطلاعات در رابطه با باکتری بسیار ناچیز است.
جلوگیری از عفونت های بیماری مشترک باکتری ارليشيا کورودنس از راه کاهش نرخ وقوع گاز گرفتگی سگ و درمان پس از گاز گرفتگی امکان پذیر می باشد. باکتری حساس به پنی سیلین ها، سفالوسپورین های نسل دوم و سوم، فلورکوئینولونها و تتراسیکلین ها می باشد. فرآورده های بتالاكتاماز غیر رایج است، اما اگر وجود داشته باشند بیشتر توسط اسید کلاولانیک یا سولباکتامها مهار می شوند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM