میدازولام، یک مضعف CNS بنزودیازپینی، کوتاه اثر، تزریقی با خواص تسکینی، خواب آوری، ضداضطراب، شل کننده عضله و ضدتشنج می باشد و مینوسایکلین یک تتراسایکلین نسل دوم، طولانی اثر و محلول در چربی است. این دارو در مقایسه با ساير تتراسایکلین ها به استثنای داکسی سایکلین، علیه باکتری های بی هوازی، و تعدادی از باکتری های اختیاری داخل سلولی، مؤثرتر است. در ادامه به معرفی داروی میدازولام و مینوسایکلین در طیور و موارد مصرف و تداخل ها ی داروی آن ها را بررسی میکنیم.
میدازولام MIDAZOLAM
نام تجاری
وِرسد، دورمیکوم، دورمونید، فولِسد، هایپ نووِل، میداسِلِکت و زولاميد
گروه دارویی
داروی ضدتشنج (مضعف CNS بنزودیازپینی)
موارد مصرف
میدازولام، یک مضعف CNS بنزودیازپینی، کوتاه اثر، تزریقی با خواص تسکینی، خواب آوری، ضداضطراب، شل کننده عضله و ضدتشنج می باشد. در پرندگان، میدازولام برای ایجاد تسکین برای اعمال غیر دردناک و تشخیصی و به عنوان پیش بیهوشی بکار می رود. همچنین میدازولام برای درمان افزایش تحریک پذیری و تشنجات که در سمیّت ۴- آمینوپیریدین در کبوتران رخ می دهد، قابل استفاده است.
تداخل های دارویی
مصرف میدازولام با باربیتوراتها یا سایر مضعف های CNS ممکن است خطر وقوع تضعیف تنفسی افزایش یابد. افيونها ممکن است اثرات خواب آوری میدازولام را افزایش دهد و کاهش فشار خون زمانی که با مپریدین مصرف شده، گزارش شده است. میدازولام ممکن است مقادیر مورد نیاز بیهوش کننده های استنشاقی یا تیوپنتال را کاهش دهد.
مینوسایکلین MINOCYCLINE
نام تجاری
مینوسین، دایناسين، آرستین، سایکلومین، مینوگُل، دِرمیرکس، میبی و مینوکس
گروه دارویی
داروی ضدباکتریایی (تتراسایکلینی)
موارد مصرف
مینوسایکلین یک تتراسایکلین نسل دوم، طولانی اثر و محلول در چربی است. این دارو در مقایسه با ساير تتراسایکلین ها به استثنای داکسی سایکلین، علیه باکتری های بی هوازی، و تعدادی از باکتری های اختیاری داخل سلولی، مؤثرتر است. همچنین مینوسایکلین نسبت به سایر تتراسایکلین ها علیه گونه های نوکاردیا و استافیلوکوک ها، مؤثرتر میباشد. مینوسایکلین دارای طیف ائثر وسیع بوده که شامل باکتری های گرم مثبت و گرم منفی، بعضی از پروتوزوئرها، ریکتزیا و ارلیشیا میباشد. در طبّ پرندگان، مینوسایکلین اساساً برای درمان کلامیدیوزیس استفاده شده است.
تداخل های دارویی
زمانی که تتراسایکلین ها خوراکی تجویز شوند، می توانند با کاتیونهای دو یا سه ظرفیتی شلاته شده که میتوانند جذب تتراسایکلین ها یا سایر داروهایی که حاوی این کاتیونها باشند را کاهش دهند. آنتی اسیدهای خوراکی، مسهل های نمکی یا سایر فرآورده های گوارشی حاوی کاتیونهای آلومینیوم، کلسیم، منیزیم، روی یا بیسموت، معمول ترین موارد مربوط به این تداخل می باشد. داکسی سایکلین دارای تمایل نسبتاً کمی برای یونهای کلسیم می باشد، ولی توصیه میشود که تجویز تمام تتراسایکلین های خوراکی حداقل ۲-۱ ساعت قبل یا پس از فرآوردههای حاوی کاتیونها باشد. همچنین فرآورده های آهن خوراکی با کاهش جذب تتراسایکلین ها مرتبط هستند و تجویز املاح آهن، ترجیحاً بایستی سه ساعت قبل یا دو ساعت بعد از تجويز تتراسایکلین ها صورت گیرد. بیکربنات سدیم خوراکی، کائولین، پکتین یا ساب سالیسیلات بیسموت ممکن است جذب تتراسایکلین ها را زمانی که توأماً خوراکی تجویز شوند، مختل نمایند. داروهای باکتریواستاتیک مشابه تتراسایکلین ها، ممکن است با اثر داروهای باکتریسایدی مانند پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و آمینوگلیکوزیدها تداخل نمایند. تتراسایکلین ها ممکن است فراهمی زیستی مانند پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و آمینوگلیکوزیدها تداخل نمایند. تتراسایکلین ها ممکن است فراهمی زیستی دیگوکسین را در درصد کمی از بیماران (انسانی) افزایش دهد و منتهی به سمت دیگوکسین شود. این اثرات ممکن است برای ماه ها بعد از قطع تجویز تتراسایکلین ها، ادامه داشته باشد. تتراسایکلین ها ممکن است اثر پروترومبین پلاسما را تضعیف کنند و بیمارانی که تحت درمان داروهای ضدانعقادی (مانند وارفارین) هستند ممکن است نیاز به تنظیم مقدار دارو باشد. گزارش شده است که تتراسایکلین ها اثرات سمیّت کلیوی متوکسی فلوران را افزایش می دهند و لذا مصرف توأم تتراسایکلین ها با متوکسی فلوران، توصیه نمی شود. اگر تتراسایکلین ها با فرآورده های حاوی تئوفیلین همزمان تجویز شوند، اثرات جانبی سوء گوارشی ممکن است افزایش یابد.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM