گاهی اوقات سگ­های ماده، حتی اگر هرگز با سگ نری جفتگیری نکرده باشند، نشانه هایی شبیه به آبستنی را از خود بروز می دهند. این علائم معمولاً ۹ تا ۱۲ هفته پس از دوره فحلی اتفاق افتاده و طی آن پستان ها نسبتاً بزرگ و برجسته شده و در اثر فشار، مایع آبکی شیر مانندی از نوک آنها خارج می شود. بزرگ شدن شکم با ظاهر شدن رفتارهای آبستنی همراه بوده و پس از آن نشانه های کامل مرحله اول زایمان بروز می­کند. حیوان برای خود بستری مناسب فراهم کرده، داخل آن دراز می کشد، دچار بی اشتهایی و رفتار تهاجمی شده، زوزه می کند و واقعاً منتظر به دنیا آمدن توله ها می ماند. در این وضعیت معمولاً عروسکی را به لانه خود برده و نسبت به او رفتار مادرانه ای از خود بروز می دهد. تمامی این رفتار ها هوشیارانه بوده و در پاسخ به تغییرات هورمونی، چیزی شبیه به سطح هورمونی مرحله آبستنی و زایمان، صورت می گیرد.  در این پست به بررسی عوامل از دست رفتن آبستنی در سگ می پردازیم با ما همراه باشید.

آبستنی کاذب

در حالات پیشرفته، علائمی شبیه به حالت زایمان از قبیل شل شدن رباط بین لگنی، کم شدن درجه حرارت و فشار به منظور خروج جنین ها مشاهده می شود. اگر این اختلال درمان نشود، ممکن است چیزی در حدود یک هفته تا ده روز هم طول بکشد. برای بر طرف کردن این حالت، حیوان باید تحت هورمون درمانی قرار بگیرد. این درمان که حتماً باید تحت نظر دکتر دامپزشک انجام شود، ظرف مدت 4 تا 6 روز حیوان را به وضعیت عادی باز می گرداند. شیوع این عارضه در سگ­های ماده باکره که تاکنون جفتگیری را تجربه نکرده اند، بیشتر است.

از دست رفتن آبستنی

از دست رفتن آبستنی یا سقط جنین در اثر عوامل مختلف فیزیکی، فیزیولوژیکی یا هورمونی رخ می دهد و طی آن جنین تشکیل شده در رحم مادر، می میرد. یکی از علل وقوع این حالت، ممکن است در اثر وجود ناهنجاری­های ژنتیکی در هر یک از جنین ها باشد که ادامه حیات را برای او غیر ممکن می کند. جهش های ژنتیکی که ساختار کلی یا اندام های حیاتی رویان را دچار آشفتگی های اساسی می کند، اگر در اثر خطای انفرادی در تقسیم سلولی باشد، فقط ادامه زندگی برای جنین مورد نظر را غیر ممکن ساخته و در روند رشد و تکامل سایر رويان­ها اختلالی بوجود نخواهد آورد. ولی اگر علت آشفتگی در تقسیم سلولی رویان، یک عامل عمومی از قبیل تابش تشعشعات رادیواکتیو، تأثیر اشعه X و یا استفاده از داروهایی که در تقسیم سلولی ایجاد اختلال می کند باشد، همه جنین ها دچار مرگ خواهند شد. در برخی موارد، نقایص اسکلتی، در دوره تشكيل ارگان های حیاتی بدن جنین یعنی در ۳۵ روز اول آبستنی و تحت تأثیر عوامل خارجی مختل کننده روند طبیعی تمایز سلولی ایجاد شده و مانع از ادامه زندگی جینین ها در اثر اختلالات شدید ساختاری می شود. در این شرایط نیز، عمدتاً تمامی رویان­ها درگیر شده و ممکن است سقط شوند. داروهای مختل کننده روند ارگانوژنز، پرتوهای مخرب و بعضی از بیماری­ها در نیمه اول آبستنی از جمله علل بروز این حالت به حساب می آید. برخی از جنین­ها ممکن است بدون هیچ علتی در 35 روز اول آبستنی دچار مرگ شده و جذب شوند. در واقع این امر در ۱۰ درصد آبستنی ها اتفاق افتاده و بدون اینکه صاحب حیوان متوجه شود، یک تا دو عدد از جنین ها از بین رفته و جذب بدن مادر می شوند. مابقی توله ها هیچ مشکلی نداشته و در موعد مقرر به سلامتی متولد می شوند. در واقع در تمام مواردی که جنین قبل از ۳۵ روزگی می میرد، با تمام ضمائم جنینی از قبیل جفت و مایعات آن، جذب بدن مادر می شود. آبستنی نابجا نیز یکی از عوامل مسبب از دست رفتن آبستنی به شمار می رود. در این شرایط، رویان به جای اینکه در شاخ رحم مستقر شود، در بدنه رحم قرار گرفته، بعد از گذشت ۲۵ تا ۳۰ روز، جذب شده با طی یک خونریزی شدید دفع می شود.

برخی باکتری ها با تأثیر گذاری بر ساختارهای نگهدارنده آبستنی، باعث مرگ جنین می شوند. عفونت بروسلا کنیس از جمله موارد به شدت کشنده جنین ها به شمار رفته و در اثر ابتلا مادر به آن، سقط معمولاً در حدود روز ۳۰ آبستنی رخ می دهد. این عفونت عمدتاً از طریق اسپرم سگ نر آلوده منتقل شده و احتمالاً تا مدت زیادی و گاهی تا آخر عمر در بدن هر دو حیوان نر و ماده باقی خواهد ماند. بنابر این از جفتگیری سگ های نر مبتلا باید جلوگیری شود و از آبستن شدن سگ ماده مبتلا، ممانعت بعمل آید. گونه های دیگر باکتریایی نیز ممکن است در زمان جفتگیری با در حين آبستنی وارد رحم شده و باعث سقط جنین شوند. در این شرایط، سگ ماده تمامی جنین­ها به همراه جفت آنها را دفع خواهد کرد. اشریشیاکلی، کمپیلوباکتر، سودوموناس سالمونلا، استرپتوکوکوس همولیتیکوم و کلستریدیا از جمله باکتریهای ایجاد کننده اینگونه سقط­ها به شمار می روند. از بین رفتن جنین ممکن است عامل ویروسی نیز داشته باشد و برخی از ویروس ها علاوه بر اینکه ممکن است باعث مرگ جنین شوند، می توانند در بدن جنین جایگزین شده و پس تولد توله ها شرایط مرگ آنها را فراهم کنند. هرپس ویروس به عنوان یکی از شایعترین عوامل شناخته شده ویروسی که باعث سقط جنین می شود، مطرح است. این نوع عفونت در سگ ماده ممکن است همراه با ناباروری، سقط و دفع جنین مرده در هنگام زایمان یا مرده زایی شود. این قبیل سگ­های ماده مبتلا ممکن است در زایمان­های بعدی مشکلی نداشته و توله های سالمی به دنیا بیاورند. ویروس مولد بیماری دیستمپر، پاروویروس و آدنوویروس، از دیگر ویروس های کشنده جنین بشمار می روند. برخی بیماریهای تک یاخته ای مثل توکسوپلاسما گوندی نیز از عوامل دیگر سقط جنین در اثر ابتلا به بیماری ها محسوب می شوند. خوردن مواد سمی، تجویز برخی داروها و وارد شدن ضربه های شدید به محوطه شکمی در اواسط و اواخر دوره آبستنی، از دیگر علل بروز سقط جنین هستند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی