در مقاله پیشین به معرفی داروی لِوامیزول و لِووتایروکسین در طیور پرداخته شد و موارد مصرف و تداخل داروی آن ها بررسی شد. در ادامه به معرفی داروی منیزیم سولفات و مدتومیدین در طیور می پردازیم. و موارد مصرف آن ها در طیور و عوارض ناشی از آن ها را مورد بررسی قرار می دهیم.
منیزیم سولفات MAGNESIUM SULFATE
نام تجاری
املاح اِپزوم، سال آماروم، سِل انگلیز و سیل دو سِدلیتز
گروه دارویی
مسهل نمکی و ضد آریتمی
موارد مصرف
وجود منیزیم برای تعادل الکترولیت در دو سوی تمامی غشاءها، ضروری است. در پرندگان، سولفات منیزیم برای مسمومیت با فلزات سنگین به عنوان یک ماده شلاته کننده خوراکی و مسهل اسمزی بکار برده شده است. درمان همراه با کلسیم EDTA مورد نیاز است.
تداخل های دارویی
مسهل های حاوی منیزیم، جذب خوراکی سیپروفلوگزاسین و سایر فلوئوروکینولون ها را کاهش می دهند. سولفات منیزیم با محلولهای قلیایی ناسازگار است. بعضی یونهای فلزی (مانند کلسیم)، ممکن است سولفات های غیر محلول بسازد. زمانی که سولفات منیزیم تزریقی با سایر داروهای مضعف CNS (مانند باربیتوراتها و بیهوش کنندههای عمومی) مصرف شود، تضعیف CNS تجمعی، ممکن است رخ دهد. سولفات منیزیم تزریقی با داروهای شل کننده عضلانی غیر دپولاریزان موجب شل شدگی عضلانی افزایش یابنده شده است. به دلیل اینکه وقوع اختلالات هدایتی جدی قلب می تواند اتفاق بیافتد، لذا منیزیم تزریقی بایستی با احتیاط زیاد همراه با گلیکوزیدهای قلبی دیژیتالی، مصرف شود. مصرف همزمان با املاح کلسیم، ممکن است اثرات منیزیم تزریقی را منتفی نماید.
مدتومیدین MEDETOMIDINE
نام تجاری
دو ميتور
گروه دارویی
داروی ضد درد
موارد مصرف
مدتومیدین، یک آگونیست گیرنده های آلفادوی ( ) آدرنرژیک با خواص تسکینی و ضد دردی است. از مدتومیدین به تنهایی به عنوان بیهوش کننده یا مسکّن عصبی در پرندگان و نیز همراه با کتامین یا میدازولام استفاده شده است. مدتومیدین به تنهایی در برخی پرندگان تسکین عصبی وابسته به مقدار دارو ایجاد می کند ولی مقادیر بیشتر تا mg / kg 1 ممکن است سبب از بین رفتن رفلکس راست ایستادن (righting reflex) نشود. ترکیب مدتومیدین باکتامین ( ) یا میدازولام ( ) باعث تسکین عصبی در حدی شد که برای انجام اعمال جراحی کوچک مناسب بود ولی شدت این اثر در بین پرندگان، متفاوت بود و بهبودی نیز گاهی طولانی می شد. از بین رفتن اثر تسکینی به راحتی، با سرعت و به طور کامل ضمن تجويز آتی پامزول به میزان ۵ یا 5/2 برابر مقدار مدتومیدین رخ داد. درجه بیهوشی و بی دردی بین پرندگان یکسان نبوده و در یک گروه از پرندگان (اردک های ملّارد) علایم تضعیف مشخص تنفسی، قطع تنفس و اسیدوز نشان داده شد.
تداخل های دارویی
در معرفی داروی منیزیم سولفات و مدتومیدین در طیور تداخل های داروی منیزیم را بررسی کردیم. همچنین در پستانداران تجویز همزمان آتروپین و گلیکوبیرولات با مدتومیدین و یا پس از آن می توان سبب بروز برادیکاردی، وقفه قلبی، انقباضات پیش رس بطنی و تاکیکاردی سینوسی شود.
مدتومیدین را با سایر داروهایی که ممکن است سبب تضعیف قلبی شوند، مصرف نشود. دارو در ویال یا سرنگ با سایر داروهای بیهوش کننده مخلوط نشود. استفاده دارو با داروهای ضد درد مخدر به شدت تضعیف CNS را افزایش خواهد داد. دقت شود که اگر با مواد مخدر توأمان مصرف شود، مقدار دارو بایستی کم شود. هنگامی که پروپوفول بعد از مدتومیدین مصرف می شود، کاهش اکسیژن خون ممکن است رخ دهد، تنظیم مقدار دارو ممکن است همراه با رعایت های کافی، مورد نیاز باشد. تشدید تسکین و بیدردی ممکن است زمانی که مدتومیدین همراه با فنتانیل، بوتوروفانول یا مپریدین مصرف می شود، اتفاق بیافتد ولی اثرات سوء ممکن است به خوبی مشخص باشد. کاهش دارو و رعایت های لازم در صورتی که درمان ترکیبی مدنظر باشد، توصیه می گردد. مصرف آتروپین یا گلایکو پیرولات برای جلوگیری یا درمان برادیکاردی ناشی از مدتومیدین و امکان منجر شدن به تاکیکاردی و افزایش فشار خون، مورد اختلاف می باشد.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM