انواع نژاده های کبوتر با شکل و رنگ های متفاوت در سراسر جهان یافت می شود . کبوترها از نظر رنگ به انواع زیر تقسیم بندی و نام گذاری می شوند: سفید – زاغ – سبز – گلی – زرد- قهوه ای – کاغذی – آینه – سُرو – سرو چخماقی – کوهی – سبز کوهی – فولادی – نقره ای – گل افشان هفت رنگ و غیره. نامها و اصطلاحات زیر با توجه به رنگ پرهای کبوتر رایج است. در این پست رنگ پرها در نژادهای مختلف کبوتر را بررسی می کنیم و همچنین درباره فیزیولوژی کبوتر بصورت مختصر مطالبی را ذکر می کنیم .
رنگ پرها در نژادهای مختلف کبوتر
پاک
کبوتری است که رنگ پرهایش با آنچه در رنگهای کبوتر بیان شد کاملاً تطبیق کند.
پشت دار
کبوتری است که فقط پرهای موجود بر روی کت آن رنگی و بقیه پرها سفید است و به نامهای پشت سیاه، پشت قرمز … و غیره خوانده میشود. در صورتی که یک کت کبوتر رنگی باشد اصطلاحاً آن را «یک کتی» نامند.
پلنگ
کبوتری سفید رنگ که خال های سیاه رنگی دارد، هرگاه تعداد پرهای سیاه بیش از سفید باشد، آن را «سیاه پلنگ» نامند.
تو دُمدار
کبوتری که میان پرهای دمش یک یا چند پر رنگی دارد.
خال قرمز
سفید است و در تنش پرهای قرزم دارد. در صورتی که تعداد پرهای قرمز بیش از سفید آن را «قلمکار» نامند. خال زرد و خال پیس نیز از انواع دیگر آن است
دم سفید
کبوتری که اندامش رنگین به رنگهای مذکور و تنها دمش سفید است در نام گذاری ابتدا نام رنگ و سپس «دم سفید» اضافه می کنند: زاغ دم سفی، سبز دم سفید …. و غیره.
زرین
کبوتری طلایی رنگ و یا همرنگ زر را گویند.
سفید
کبوتری است که رنگ پرهایش به طور کامل در تمام تنش سفید است.
شاهزاده
سر و گردن و دم و هم چنین از پر هفتم بال به بعد (از جانب بدن) سفید و بقیه پرهایش به رنگهای متداول در رنگهای کبوتر است در نامیدن ابتدا کلمه شاهزاده و سپس نام رنگ کبوتر را می آورند. شاهزاده زرد، شاهزاده قرمز و غیره. (شاهزاده زرد را « کشگرک» نامند.)
طوقی
تمام پرهای بدن سفید است و دور گردن، طوقی رنگین دارد. در نامگذاری ابتدا نام طوقی و سپس نام رنگ کبوتر را می آورند؛ مثل طوقی سیاه، طوقی قرمز، طوقی زرد و غيره..
غلط
کبوتری است که رنگ پرها یا دُمش با رنگهای کبوتر، تطبیق نکند.
کله دار
همه پرهای بدن سفید، ولی سر تا قسمتی از سینه رنگین است و بر حسب رنگ سر، به یکی از نام های کله سیاه، کله قرمز، کله برنجی، و غیره نامیده میشود.
گردن برنجی
کبوتری که خال های ریزی در قسمت گردن دارد.
لک دوش
کبوتری که چند خال رنگین روی دوش دارد.
نیم طوقی
کبوتری است؛ مثل طوقی، با این تفاوت که طوق روی نیمی از گردن آن را نیم طوقی گرفته است.
هما
کبوتری است که دارای چند لکه زرد و سیاه مخلوط و نامرتب باشد. استادان فن این نام را به کبوتری نسبت می دهند که سرتاسر دمش سفید، چشمش سفید، نوکش کوتاه و سفید و دارای یک پرکاکلی باشد.
یک ریگی (تخته ای)
کبوتری است که از سر تا دم پرهای یک رنگ یا رنگی مخلوط داشته باشد.
مختصری درباره فیزیولوژی کبوتر
- چینه دان کبوترهای نر، مشابه چینه دان کبوترهای ماده دارای غده ای است که ماده شیر مانندی از آن ترشح می شود که نرها را قادر می سازد همانند ماده ها اقدام به تغذیه جوجه ها کنند و این کار تا زمانی ادامه می یابد که جوجه ها بتوانند خود را تغذیه کنند.
- کبوتر کیسه ذخیره صفرا ندارد و کبد مستقيماً صفرا را به کانالی که منتهی به دوازدهه می شود، می ریزد.
- سکوم یا روده کور کبوتر بسیار کوتاه است.
- کبوترهای ماده هشت روز پس از جفتگیری با کبوترهای نر، به فاصله زمانی ۳۶ تا ۴۸ ساعت، دو تخم بارور می گذارند. مدت خوابیدن روی تخم ها در تابستان ۱۷ روز و در زمستان ۱۸ روز است.
- برخی از نژادهای اصیل ممکن است به صورت مستمر تا ۵ سال زاد و ولد کنند.
- کبوتر سه پلک دارد. پلک سوم، یک غشای بسیار شفاف است که هنگام گردوغبار یا تابش شدید نور خورشید از آن استفاده میکند.
- کبوتر ۹ کیسه هوا در محوطه داخلی بدن دارد که از یک سو اکسیژن مورد نیازش را در هنگام اوج گرفتن در آسمان تأمین می کنند و از طرف دیگر، این کیسه ها باعث سبکی وزنش در هنگام پرواز می شوند.
- استخوان و استخوان بندی کبوترها سبک و کشیده است و استخوان توخالی کبوترها دارای محفظه هایی برای ذخیره هواست و وزن کل استخوانها در حدود 5% وزن کل پرنده است.
نظرات کاربران
2:27:55 AM