کیفیت آغوز در گاوهای با مشکل جفت ماندگی معمولاً به وسیله غلظت ایمنوگلوبولین های موجود در آن سنجیده می­شود. اطلاعات بسیار زیادی در مورد نیاز به تغذیه گوساله ها با آغوز با کیفیت بالا و تأثیرات آن بر روی گوساله وجود دارد. با این حال اطلاعات کمی درباره عواملی که کیفیت آغوز تولیدی توسط گاو را تحت تأثیر قرار می دهد، وجود دارد. واضح است که سن و شکم زایش (که شاخص های در معرض بیماری بودن هستند) به طور کلی غلظت ایمونوگلوبولین موجود در آغوز را بهبود می بخشند. با این وجود، اثرات وضعیت متابولیکی گاو بر روی کیفیت آغوز به خوبی شناخته شده نیست. دراین پست به بررسی پروتئین های آغوز و کیفیت آن می پردازیم.

کیفیت آغوز در گاوهای با مشکل جفت ماندگی

گروهی از پژوهشگران مکزیکی (2001 ,Lona and Romero) تحقیقی را برای ارزیابی کیفیت آغوز در گاوهایی که جفت در آنها به صورت طبیعی خارج شده بود نسبت به گاوهایی که جفت ماندگی داشتند، انجام دادند. این تحقیق جالب پیچیدگی هایی را که با تولید آغوز در گاو درگیر بودند، نشان داد.

در تعداد ۲۷ رأس گاو چند شکم زایش پس از زایمان اولین آغوز آنها جمع آوری و در دمای °C20- تا زمان آنالیز برای IgG، پروتئین کل، غلظت کازئین و چربی نگهداری شد. گاوها به دو گروه شامل گاوهایی که سابقه جفت ماندگی نداشتند (۱۳ گاو) و گروه دیگر شامل گاوهایی که سابقه جفت ماندگی داشتند (۱۴ گاو)، تقسیم شدند. گاوهایی که پس از ۱۲ ساعت از زایمان جفت آنها خارج نشد به عنوان جفت مانده تعریف شدند.

نتایج آزمایش بسیار جالب توجه بود. گاوهای دارای جفت ماندگی غلظت بالاتری از کازئین و غلظت های کمتری از Ig نسبت به گاوهای کنترل داشتند. غلظت پروتئین کل تمایل به بالاتر بودن ( ) در گاوهای با جفت ماندگی داشت. غلظت چربی تحت تأثیر داشتن سابقه جفت ماندگی نبود.

این تحقیق دو مطلب را نشان می­دهد. اولاً، وضعیت هورمونی گاو (که ممکن است گاو را در معرض جفت ماندگی قرار دهد) ممکن است بر روی غلظت IgG و کازئین موجود در آغوز تأثير داشته باشد. این بدین معنی است که گاوهای آسیب دیده از جفت ماندگی که ممکن است غلظت­های غیر طبیعی کورتیزول پیش از گوساله زایی داشته باشند، محکوم به تولید آغوز بی کیفیت هستند.

کیفیت آغوز در این تحقیق نسبتاً پائین بود و حتی گاوهای کنترل آغوزی تولید کردند تنها ۱۵ گرم lg در هر لیتر داشت. این مقدار بسیار پایین تر از مقدار بهینه است و می تواند تعدادی از عوامل مانند دمای محیطی، سابقه ایمنی گاو و… باشد. این مطلب مشخص نیست که آیا نتایج غیر مشابه می توانست در گاوهایی که به صورت عادی تولید آغوز با مقادیر بیشتر lg می کنند، مورد انتظار باشد. با این حال، مطالعات بعدی در مورد اینکه آیا جفت ماندگی بر روی کیفیت آغوز در گاوهایی که به طور کلی آغوزی با غلظت lg بالا تولید می­کنند تأثیر دارد، ملاک قرار می گیرند. علاوه بر این در گاوهای جفت مانده، در حالی که غلظت lg پایین تر بود، غلظت کازئین در این گروه از گاوها بالاتر بود. این ممکن است نقطه ضعف استفاده از کلسترومتر که کل مواد جامد را به عنوان تخمینی از غلظت IgG می سنجد، نشان دهد. گاوهای دارای جفت ماندگی ممکن است آغوزی تولید کنند که مواد جامد آن مشابه با دیگر گاوها باشد اما غلظت IgG کمتری داشته باشد. این ممکن است باعث اضافه کردن تغییر پذیری به تخمینهای صورت گرفته از طریق استفاده از کلسترومتر شود و این وسیله را به وسیله ای بی فایده به عنوان یک وسیله تخمین غلظت IgG تبدیل کند.

یک نکته مهم در این تحقیق این است که آغوزی که از گاوها دوشیده می­شود به وسیله عوامل زیادی از جمله وقوع جفت ماندگی، کنترل می شود. از آنجائیکه کیفیت آغوز می تواند بسیار متغیر باشد، بهترین گزینه برای اندازه گیری دقیق ایمونوگلبولين G موجود در آغوز و به حداقل رساندن استفاده از آغوز با کیفیت پایین است. با وجود اینکه این تحقیق نشان میدهد که استفاده از کلسترومتر می تواند تغییر پذیری بیشتری داشته باشد، اما هنوز گزینه ای برای تخمین ایمونوگلبولين آغوز در سطح مزرعه است. روش های دیگر شامل اندازه گیری مستقیم IgG با استفاده از «تست های سریع» که به ما اجازه می دهند تا ایمونوگلبولين G آغوز را محاسبه کنیم می باشد. در مجموع، آزمایش کیفیت آغوز حائز اهمیت است و خطر نقص در انتقال غیر فعال را کاهش می دهد و کیفیت پرورش گوساله را بهبود می بخشد.

تغییر در ترکیب آغوز و پروتئین های آغوز

معمولاً کیفیت آغوز از طریق اندازه گیری غلظت IgG ارزیابی می شود و این مطلب به خوبی ثابت شده است که غلظت IgG آغوز تحت تأثیر عوامل زیادی می تواند تغییر پیدا کند. اما، دیگر ترکیبات تشکیل دهنده آغوز چطور؟ آیا مقدار دیگر ترکیبات موجود در آغوز نیز تحت تأثیر عواملی از قبیل سن گاو، حجم آغوز تولیدی و غیره تغییر می یابد؟ تحقیقی در . J. Dairy Sci در سال ۲۰۰۷ به این سؤال پاسخ داد. در این مطالعه که توسط Kehoe و همکاران (۲۰۰۷) انجام شد، یک نمونه از آغوز در هر یک از ۵۵ گاوداری شیری ایالات پنسیلوانیا تهیه شد و از نظر ترکیبات مختلف مانند پروتئین های عملگر از قبیل  (نکته: مجموع برابر است با IgG) IgA و لاکتوفرین و همینطور مواد مغذی از قبیل ویتامین E ویتامین های B- کمپلکس، کلسیم، فسفر و آهن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

ابتدا مشاهده می شود که متوسط غلظت IgG در آغوز گرم در هر لیتر بود. هر چند که دامنه تغییرات IgG بین 5/13 تا 8/94 گرم در هر لیتر بود. این تفاوت، ارزیابی و تعیین مقدار IgG کل را که می توانست به وسیله مقدار ثابتی از آغوز تأمین شود، دشوار می کند.

لاکتوفرین یک پروتئین مهم و عملگر در آغوز می باشد و به نظر می­رسد که کمک آن به گوساله از طریق باند شدن با آهن باکتری های گرم منفی (مانند ای۔ کلای و سالمونلا) می باشد و خارج کردن اهن از محیط باعث ممانعت از رشد آنها می شود. با اینکه نیاز به لاکتوفرین هرگز تصدیق نشده است، این حقیقت وجود دارد که آغوز حاوی مقادیر قابل توجهی از لاکتوفرین می باشد. میانگین غلظت بیان شده توسط محققین 82/0 گرم در هر لیتر بود. با این حال، جالب توجه است که غلظت لاکتوفرین بین 1/0 تا 2/2 گرم در هر لیتر متغیر بود (یعنی بیش از ۲۰ برابر تفاوت). این موضوع امکان پذیر است، اما در حال حاضر هنوز ناشناخته است که تغییرات در غلظت لاکتوفرین (و سایر پروتئین های عملگر در آغوز) می تواند در سلامت گوساله هایی که آغوز با کیفیت های متفاوت مصرف می کنند، سهیم باشند.

ترکیب ویتامین آغوز نیز به صورت قابل توجهی متغیر بود. به عنوان مثال، مقدار ویتامین E در آغوز به طور متوسط 2/77 کیلوگرم در هر گرم از چربی بود، اما بین ۲۴ تا ۱۷۸ میکروگرم در هر گرم از چربی متغیر بود. این مسأله از آنجایی اهمیت ویژه پیدا می کند که ویتامین های محلول در چربی (A, D, E) به خوبی از جفت عبور نمی کنند و گوساله ها با کمبود نسبی آنها متولد می شوند. اغوز منبع مهمی از این ویتامین های محلول در چربی می باشد، با اب.. غلظت ویتامین های موجود در آغوز نشان می دهد که ممکن است گوساله­ها تحت در مقدار کافی از این مواد مغذی مهم را دریافت نکنند.

چه عواملی محتوای مواد مغذی آغوز را تحت تأثیر قرار می دهند؟ و مهمتر اینکه، تولید کنندگان در این باره چه کاری می توانند انجام دهند؟ پژوهشگران یک بررسی در گاوداری های تحت آزمایش برای تعیین اینکه همبستگی بین عوامل مدیریتی در گاوداری و کیفیت آغوز وجود دارد، انجام دادند. به طور کلی، همبستگی­های معنی دار اندکی وجود داشتند؛ با این حال، گله هایی با شمار سلول های سوماتیک کم (200،000) (به عنوان شاخصی از مدیریت مناسب) بودند دارای غلظت های بالاتری از مواد مغذی مختلف در مقایسه با گاوداری­هایی بودند که شمار سلول های سوماتیک آنها بالاتر بود.

غلظت مواد مغذی در آغوز ممکن است تحت تأثیر جیره گاو خشک و سطح مکمل های مواد معدنی باشد. به عنوان مثال، این مطلب اثبات شده است که اگر به جیره گاوهای خشک ویتامین E و سلنیوم افزوده شود، غلظت این مواد مغذی در آغوز افزایش می یابد. این فرض منطقی است که گاوهایی که در دوره خشک به طور مناسب تغذیه و مدیریت می شوند باید آغوزی با غلظت مواد مغذی بالاتر تولید کنند. با این حال اطلاعات کمی وجود دارد که نشانگر رابطه مستقیم بین تغذيه و محتوای مواد مغذی آغوز می باشد. در مطالعه ای ۳۶ راس گاو پرواری با یا بدون مکمل معدنی افزوده شده به جیره تغذیه شدند و تنها مواد معدنی موجود در آغوز که تحت تأثیر مکمل افزوده شده به جیره قرار گرفتند، سلنیوم و روی بودند. (Salih و همکاران ، ۱۹۸۷).

تغییرات در آغوز به سادگی وابسته به غلظت ایمنوگلوبولین آغوز نیست. به خاطر سپردن این نکته مهم است که آغوز علاوه بر نقش آن به عنوان منبعی از پروتئین های ایمنی عملگر، منبع مهمی از مواد مغذی نیز هست. تغذیه مناسب و توجه به آسایش گاوهای خشک ممکن است باعث بهبود کیفیت آغوز (هم از نظر ایمونولوژی و هم تغذیه ای) شود و گوساله های بهتری را پرورش دهند.

روش­های آنالیز ایمونوگلوبولین G

در مطالعه ای که به تازگی انجام شده است، پژوهشگران گوساله ها را با ۲ مقدار متفاوت از آغوز (۲ لیتر و ۴ لیتر) تغذیه کردند که به آن ترکیبی (0 یا 1 گرم در هر بار خوراک دهی) اضافه شده بود که انتظار می رفت بازده ظاهری و جذب IgG در گوساله ها را بهبود بخشد. ماهیت دقیق این ترکیب در اینجا اهمیت زیادی ندارد، زیرا که به صورت تجاری وجود ندارد و عمل نیز نکرد.

پژوهشگران آغوز و نمونه های خون را برای محاسبه غلظت IgG آغوز و نمونه های سرم تهیه شده از گوساله­ها به آزمایشگاه ارسال کردند. وقتی که پژوهشگران نتایج را مشاهده کردند، از آنجایی که نتایج مربوط به سرم پایین تر از میزان مورد انتظار بود و نمونه های آغوز بسیار متغیر (برخی بسیار بالا و برخی بسیار پایین) بودند، یک سری دیگر از نمونه ها را به آزمایشگاه دیگری ارسال کردند. نتایج حاصل از آزمایشگاه دوم موضوع را پیچیده تر کرد. نتایج مربوط به سرم حاصل از آزمایشگاه دوم پایین تر از نتایج اول بودند. نمونه های آغوزی ثابت بودند اما همه آنها بسیار بیشتر از نتایج آزمایشگاه اول بودند. همانطور که قابل تصور است این پژوهشگران با مشاهده این نتایج مبهوت شدند چرا که آنها انتظار داشتند که نتایج آزمایشات همگی یکسان باشند.

پیش از اینکه به ویژگی های این دو آزمایشگاه پرداخته شود و اینکه، آنها چه کاری انجام دادند، کمی در مورد آزمایش ایمنوگلوبولین ها و ماهیت آزمایشاتی که، امروزه مورد استفاده قرار می گیرند بحث می شود.

آزمایش ایمونوگلوبولین

تعدادی روش برای اندازه گیری محتوای IgG وجود دارد. رایج ترین روش مورد استفاده روش RID می­باشد. روش­های رایج دیگر شامل TIA و ELISA می باشد.

همه این روش­ها بر پایه مفهوم مشابهی انجام می شوند و آن مفهوم این است:

تولید آنتی بادی ها و استفاده از این آنتی بادی­ها در جهت اهداف تشخیصی امکان پذیر است. برای توضیح بیشتر، با یک حیوان سالم (در اینجا یک موش) شروع می کنیم. بز، موش آزمایشگاهی (rat)، موش و اسب موجوداتی هستند که عموماً مورد استفاده قرار می گیرند. موش آزمایشگاهی و موش­ها ارزان تر هستند و نگهداری آنها آسان می باشد و می توان از آنها anti- IgG خاصی گرفت، در حالی که بزها و اسب­ها می توانند مقدار زیادی سرم با هزینه کم فراهم کنند. به این حیوانات آنتی بادی های تخلیص شده و تهیه شده از دیگر گونه های حیوانات (در این مورد، آنتی بادی های گاو) تزریق می شود. بنابراین اگر ما آنتی بادی گاوی را به موش تزریق کنیم، بعد از یک مدت موش پاسخ ایمنی (مانند تولید آنتی بادی) به IgG تزریق شده خواهد داد. سپس سرم موش حاوی ضد IgG گاوی خواهد بود و می توان این سرم را جمع آوری کرده و از mouse anti- bovine IgG در آزمایش استفاده کنیم.

وقتی که IgG گاوی حاصل از سرم گوساله های نوزاد را با mouse anti-bovine IgG مخلوط می شود، این دو آنتی بادی باید با یکدیگر واکنش دهند. بسته به آزمایش، می توان با استفاه از این اثر متقابل مقدار IgG گاوی را در گوساله ها تعیین نمود.

آزمایش RID نسبتاً آسان است، از آنجا که IgG ضد گاوی با آگار (نوعی ژلاتین گرفته شده از جلبک دریایی) مخلوط می شود و به درون بشقاب ها ریخته می شود. سوراخ های کوچکی در بشقاب ها ایجاد می شود و نمونه های مایع وارد این سوراخ­ها می شوند.

در طی ساعت های بعد (آزمایش RID برای اندازه گیری IgG حدود ۲۴ ساعت به طول می انجامد) سرم گوساله بر روی آگار منتشر خواهد شد. با واکنش IgG گاوی با IgG ضد گاوی موش، رسوبی شکل می گیرد که ماننده دایره سفید کدری در اطراف سوراخ ظاهر می شود.

روش TIA هم تئوری مشابهی (اثر متقابل IgG گاوی با IgG ضد گاوی) دارد، با این تفاوت که در این روش از محیط کشت مایع به جای آگار استفاده می شود، که باعث سریع تر بودن و قابلیت انجام به صورت خودکار می شود. به جای تعیین و قرائت دوایر حلقوی (مانند آنچه در روش RID انجام می شود)، تیرگی (Cloudiness) محلول می تواند توسط دستگاه اندازه گیری شود که از این طریق می توان تعداد نمونه های مورد آزمایش در روز را به صورت قابل توجهی افزایش داد.

تکنیک های ELISA پیچیده تر هستند. راهکارهای متنوع زیادی برای تکنیک ELISA وجود دارند. این تکنیک در مقایسه با دیگر تکنیک­ها فواید زیادی از قبیل سرعت، دقت و توانایی اندازه گیری مقادیر بسیار کم IgG دارد. این تکنیک روش پیچیده تری داشته و نیاز به مهارت تکنیکی و تجهیزات بیشتری در مقایسه با سایر تکنیک ها دارد. بنابراین تمایل کمتری برای استفاده از این روش در محاسبه غلظت كل IgG در سرم گوساله ها وجود دارد.

ابتدا نگاهی به نتایج آغوز داریم. آزمایشگاه اول نتایجی کمتر و غیر ثابت تر از آزمایشگاه دوم را گزارش کرد. آغوز گاو حاوی عوامل زیادی است که می توانند بر چگونگی انتقال IgG گاوی بر روی آگار در آزمایش RID تأثیر بگذارند. مقادیر بالای چربی، کازئین و دیگر مواد تشکیل دهنده نیز می توانند بر روی کمپلکس IgG/anti-IgG تأثیر بگذارند. اما، چه زمانی نمونه به آزمایشگاه می رسد و چگونه باید نمونه ها را فرآوری کرد تا از درستی آزمایش اطمینان حاصل نمود؟ آیا باید چربی را پیش از آزمایش برای جلوگیری از ایجاد تداخل در آزمایش جدا کرد؟ آیا چربی باید برای انعکاس بهتر محتوای IgG در آغوز حفظ شود؟ این مطلب معمای تفاوت در نتایج در آزمایشگاه بود. آزمایشگاه اول نمونه های آغوز منجمد شده را دریافت کرد. سپس آنها را در دمای اتاق ذوب نمود و آنها را مخلوط (مخلوط کردن بخش های چربی و پروتئین آغوز) کرد و یک نمونه را در بشقاب RID قرار داد. آزمایشگاه دوم نمونه را دریافت و ذوب نمود و نمونه مایعی از زیر لایه چربی برداشت کرد. از این طریق به طور مؤثری چربی از آنالیز حذف شد. بنابراین اعداد آزمایش IgG بالاتر بود، ولی بر اساس آغوز بدون چربی و نه بر اساس آغوز کامل بود. برای مقایسه دقیق این ارزش ها، پژوهشگران می­بایست مقدار چربی در نمونه های آغوز را اندازه گیری کرده و IgG در آغوز کامل را محاسبه می­کردند.

در سال ۱۹۸۱ Fleenor و Stott تفاوت­های قابل توجهی در نتایج در مورد IgG حاصل از نمونه های آغوزی را گزارش کردند که با استفاده از روش­های متفاوت آماده سازی شده بودند. توصیه آنها این بود که آغوز کامل (و نه بدون چربی یا آماده سازی شده) باید مورد استفاده قرار گیرد. اگر نمونه ها باید رقیق شوند (و نمونه­های آغوز حاوی IgG> ۵۰ گرم در هر لیتر باید رقیق شوند)، باید با استفاده از نمونه شیری که فاقد IgG است رقیق گردند. نمونه های سرم نیز باید با نمونه های سرم فاقد IgG رقیق شوند.

تفاوت بین آزمایشگاه ها در این است که توافقی بر روی روش استاندارد اندازه گیری IgG توسط RID یا TIA وجود ندارد. برخی از آزمایشگاه­ها اعتبار بیشتری دارند و ترکیبات مداخله کننده بالقوه را خارج می­کنند. در حالیکه سایر آزمایشگاه ها تمایل به انجام آزمایش در راحت ترین حالت ممکن دارند.

نمونه های IgG سرم نیز از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر تفاوت دارد. محققی که دو نمونه به آزمایشگاه­ها فرستاده، برای مقایسه نتایج حاصل از دو آزمایشگاه جدول (۱) را تهیه کرد. توجه کنید که نتایج بسیار جالب توجه بودند.

جدول ۱- غلظت ایمنوگلوبولین گاوی در ۵ نمونه مخلوط شده آغوز در دو آزمایشگاه

به عنوان مثال، با افزایش یکی از نتایج در آزمایشگاه اول، همان نتیجه در آزمایشگاه دوم نیز افزایش یافت. درجه ارتباط (درجه همبستگی) بود که نشان می­دهد که ۹۶ درصد تغییر در یک نمونه می تواند با نمونه دیگر تشریح گردد. این موضوع بسیار خوب است و نشان می دهد (در واقعیت) که هر کدام از این آزمایش ها می توانند به دقت غلظت IgG در نمونه های سرم را پیش بینی کنند.

 سنجش RID به طور ثابت 25/10% بیشتر از نتایج تخمین زده شده توسط TIA می باشد. به عنوان مثال، اگر یک اندازه گیری TIA ۱۰ گرم در هر لیتر از سرم گوساله بود، آزمایش RID یعنی 025/11 گرم در هر لیتر خواهد بود.

چرا تفاوت در نتایج مشاهده شد؟ به یاد داشتن این نکته مهم است که روش های RID و TIA با یکدیگر تفاوت دارند. آزمایشات انجام شده در آزمایشگاه­ها نه تنها به لحاظ تکنیکی تفاوت داشتند، بلکه از لحاظ آنتی بادی های مورد استفاده (یکی از آنتی بادی بز و دیگری از آنتی بادی اسب استفاده کرده) نیز متفاوت بودند. سیستم بافری به کار رفته در TIA نیز با زمینه آگار RID تفاوت داشت

پس، کدام یک از این آزمایشات درست است؟ IgG سرم ۱۰ گرم در هر لیتر است یا ۱۱ گرم در هر لیتر؟ یا اینکه آیا تفاوت بین این دو آزمایش به اندازه ای هست که نگران کننده باشد؟ برای مثال، ۱۰ گرم در هر لیتر یا بیشتر، در این صورت تفاوت بین روش­ها می تواند معنی دار باشد. اگر نقض ایمنی اکتسابی در این آزمایش محاسبه شود، استفاده از نتایج آزمایش RID نشان داده که ۳۵ گوساله ها نقض ایمنی اکتسابی داشتند؛ در حالی که %۴۷ گوساله ها با استفاده از نتایج TIA نقض ایمنی اکتسابی داشتند. از سوی دیگر، به عنوان یک پرورش دهنده، تفاوت بین ۱۰ یا ۱۱ گرم IgG در سرم گوساله در طول ۲۴ ساعت از عمر تفاوت خیلی معنی داری ندارد.

آیا «بهترین» آزمایش وجود دارد؟ هر کدام از روش­ها (ELISA ،TIA RID (و برخی دیگر)) می توانند بسیار دقیق باشند. هر چند RID به عنوان «استاندارد طلایی برای آزمایش» مورد توجه بوده است، اما مشکلات متعددی دارد که ممکن است تحت همه شرایط بهینه نباشد. روش های دیگر، به ویژه TIA، دارای مزیت توان اجرایی بالا و هزینه کم است، که اندازه گیری مقادیر زیاد IgGرا منطقی می کند. پژوهشگران مختلف گزارش کرده اند که TIA به اندازه RID در اندازه گیری غلظت­های IgG سرم دقیق است (Dawis و همکاران ۲۰۰۵، Etzel و همکاران ۱۹۹۷، McCue 2007).

برخی توصیه ها در مورد درک آزمایشات و گزارش آنها

به طور کلی، اطلاع از اینکه آیا آزمایشگاه مورد اطمینان است و از روشی استاندارد برای TIA ,RID یا ELISA پیروی می کند، کافی خواهد بود. کار کردن با یک آزمایشگاه به صورت ثابت، می تواند در به حداقل رساندن تغییری که بین دو آزمایشگاه و روش های آزمایشی اتفاق می افتد، کمک کند. باید با افرادی که در آزمایشگاه کار می کنند صحبت کرد تا از اینکه آنها تجربه کافی در انجام آزمایشات و تجهیزات و استانداردهای مناسب و روش های کنترلی داخلی در محل دارند، مطمئن شد.

برای حصول اطمینان می توان چند نمونه سرم از گوساله ها گرفت و آنها را با هم مخلوط کرد. سپس در لوله­ های مجزا به میزان ۲ تا ۳ میلی لیتر ریخت و منجمد کرد. بعد در زمان های مختلف یکی از این نمونه ها را به آزمایشگاه مورد نظر فرستاد. این نتایج (معروف به یک کنترل داخلی) باید به صورت منطقی ثابت باشند (با ۱۵-۱۰٪ تفاوت) اگر این نتایج تغییر زیادی داشتند سپس باید با آنها تماس گرفت.

چند نکته برای درک نتایج IgG

چه اتفاقی برای نمونه ها یک روز پس از انتقال به آزمایشگاه می افتد؟

۱. آنها به چه مدت ذخیره می شوند؟

۲. چگونه ذوب می شوند؟

٣. چه نوع از آماده سازی پیش از آزمایش اتفاق می افتد؟

انتخاب آنتی بادی

IgG .1 ضد گاوی در چه حیوانی تولید شده است؟

٢. ویژگی آنتی بادی چیست؟

٣. آیا آنتی بادی جایگاه های اتصال بر روی آنتی ژن را کم یا زیاد تشخیص می دهد؟

۴. آیا آنتی بادی ویژه و یا هر دو است؟

آزمایشIgG

1.چه نوع آزمایشی ( RID, TIA, ELISA) انجام شد؟

۲. شرایط چگونه بود (بافرها، رقیق کننده ها، زمان، دما)؟

3.غلظت ها چگونه خوانده و محاسبه شدند؟

۴. چه استانداردها و در چه سطحی مورد استفاده قرار گرفتند؟

۵. انحراف معیار نمونه چه مقدار است؟

نتیجه ای که به دست می آید این است که آزمایشات اندازه گیری پارامترهای ایمنی به سادگی دیگر تکنیک­های آنالیزی نیستند. هنوز جای گسترش یک آزمایش ایمنی وجود دارد و احتمال وجود برخی تفاوتها از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر و آزمایشی به آزمایش دیگر هست. اگر ما به سختی سعی در تجزیه تفاوت­های کوچک بین آزمایشات کنیم، ممکن است از تغییراتی که ممکن است بین آزمایشگاه ها و آزمایشات رخ دهند ناامید شویم، استفاده از میانگین هر دو نتیجه می تواند توصیه مناسبی باشد. این کار باعث می شود تا هر دو نتیجه مورد استفاده قرار گیرد.

از لحاظ پرورشی، تفاوت ها در بین آزمایشات (با فرض بر اینکه آنها به درستی انجام شده اند) از نقطه نظر سلامتی گوساله مهم به نظر نمی رسند. توصیه عمومی یافتن آزمایشگاهی است که اقتصادی باشد و مایل به صحبت و کار با شما باشد و خدمات خوبی ارائه نماید و ثابت باشد. به تشریح و بحث در مورد نیازهای خود بپردازند و غرق در تفاوت های کوچک نشوید. به عنوان یک پرورش دهنده، مراقب گوساله هایی باشید که به علت مدیریت ضعیف آغوز، بیشتر در معرض خطر بیماری قرار دارند. عمومأ این گوساله ها، گوساله هایی هستند که غلظت IgG پایینی خواهند داشت.

پروتئین های آغوز ؛ علاوه بر ایمونوگلبولين G

آغوز به عنوان ترشحات غدد پستان در ۲۴ ساعت اول پس از زایمان گاو تعریف می شود و بیش از منبعی از IgM ،IgG و IgA می باشد. آغوز حاوی مقادیر بیشتری از مواد مغذی (چربی، پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی) در مقایسه با شیر می باشد. این مواد مغذی در برقراری هوموستازی، حفظ دمای بدن و برقراری عملکردهای حیاتی بدن بلافاصله بعد از تولد حائز اهمیت می باشند.

پروتئین های آغوز گوناگونی وجود دارند که در غلظت نسبتاً زیاد در آغوز یافت می شوند. این پروتئین­ها چه عملکردهایی دارند و به چه مقدار در آغوز به دست آمده از یک گاو معمولی یافت می شوند؟ این پروتئین­ها چگونه در آغوز تغییر می کنند و چه تأثیری بر روی کیفیت تغذیه ای آغوز برای گوساله دارند؟ این سؤالات دلیلی برای انجام برخی از آزمایشات جالب بود.

پژوهشگران فرانسوی (Levicux و Ollier، ۱۹۹۹) نتایج حاصل از تحقیقی را گزارش کردند که در آن آغوز و شیر دوره انتقالی به دست آمده از ۶۰ گاو هلشتاین از نظر ترکیبات پروتئین مختلف تحت آزمایش قرار گرفتند.

این پژوهشگران آغوز را از گاوها از بعد از زایمان تا روز ۸ (۱۶ بار شیردوشی) به دست آوردند و نمونه ها را از نظر بخش­های مختلف پروتئینی مورد اندازه گیری قرار دادند. آنها هم چنین حجم آغوز را برای محاسبه تولید کل هر کدام از بخش­های پروتئینی ثبت نمودند.

تلیسه های شکم اول (به تعداد ۲۶ رأس) به طور متوسط 3/3 کیلوگرم در دوشش اول خود آغوز تولید کردند که به طور متوسط حاوی ۴۹ گرم IgG در هر لیتر بود. تولید کل IgG ۱۶۷ گرم بود. اگر فرض کنیم که گوساله ها باید با ۴ لیتر (یا ۴ کیلوگرم) از آغوز حاصل از دوشش اول در ۲۴ ساعت اول زندگی تغذیه شوند که حداقل باید ۵۰ گرم IgG در هر لیتر داشته باشد، این تلیسه ها IgG کافی در شیردهی اول خود تولید نکردند. گاوهای مسن تر (شکم ۲ تا ۴ به تعداد ۲۶ رأس) در این تحقیق 1/8 کیلوگرم آغوز در اولین شیردهی خود تولید کردند که حاوی ۶۵ گرم IgG در هر لیتر؛ بود. بنابراین تولید کل IgG ۴۴۸ گرم بود.

در آزمایش ها، مشاهده می­شود که ۲۵ گاو (%۴۲) حدود ۴ کیلوگرم و یا کمتر آغوز تولید کردند. یعنی کمترین مقداری که باید به یک گوساله نوزاد در ۲۴ ساعت اول زندگی تغذیه شود. تعدادی از گاوها (۱۳ راس) بیش از ۱۰ کیلوگرم اغوز تولید کردند. برخی از اینها ممکن است به علت اثرات رقیق شدن، غلظت کمتری از IgG داشته باشند.

همانطور که محققین مختلف گزارش کرده اند، تلیسه ها آغوز کمتری نسبت به گاوهای مسن تر تولید می­کنند و مقدار آغوز یا شیر تا حدود پنجمین (گاوها) یا یازدهمین (تلیسه ها) دفعه شیردوشی افزایش یافت.

این پژوهشگران همچنین مقدار  لاکتالبومین،  لاکتوگلوبولین و آلبومین سرم آغوز را اندازه گیری نمودند. این پروتئین ها می توانند در آغوز پروتئین هایی را تأمین کنند که برای دام به عنوان یک منبع ماده مغذی و یا در ایجاد سیستم ایمنی حائز اهمیت هستند.

آلفا لاکتالبومین گاوی به عنوان یک کوآنزیم در بیوسنتز لاکتوز در غدد پستان عمل می کند. علاوه بر این گزارش شده است که آلفا لاکتالبومین باعث بهبود سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان­ها در انسان می شود. همچنین منبع بسیار خوبی از اسیدهای آمینه زنجیره ای شاخه دار است. لاکتالبومین ممکن است به صورت عمده در آغوز نقش تغذیه ای (به عنوان منبعی از اسیدهای آمینه برای گوساله) داشته باشد.

همانطور که در آزمایش ها قابل مشاهده است مقدار بتالاکتوگلوبولین در شیردوشی های اول نسبت به دفعات بعد بالاتر بود. اما غلظت آلفالاکتالبومین به طور کلی بین ۲ و 5/1 میلی گرم در هر میلی لیتر در ۱۶ بار اول شیردوشی بود. در مقایسه با IgG و یا سایر پروتئین ها در آغوز و شیر، تغيير قابل توجهی در غلظت آن مشاهده نشد. به یاد داشته باشید که غلظت IgG در آغوز در این مطالعه به طور متوسط بین ۴۹ و ۶۵ میلی گرم در هر میلی لیتر بود که حدود ۲۵ تا ۳۰ برابر مقدار لاکتالبومین بود.

بتالاکتوگلوبولین ماده تشکیل دهنده معمول شیر است که ۵۰ تا ۶۰٪ کل پروتئین آب پنیر را تشکیل می­دهد. این پروتئین با رتینول باند می شود و ممکن است در انتقال رتینول شرکت داشته باشد. با این حال پیشنهاد شده است که نقش اصلی بتالاکتوگلوبولین به عنوان یک منبع تغذیه ای (به ویژه منبعی غنی از سیتئین به عنوان یک اسید آمینه مهم) می باشد.

مقدار بتالاکتوگلوبولین در آغوز کاهش چشمگیرتری نسبت به لاکتالبومین دارد. این پژوهشگران مقدار لاکتالبومین در اولین آغوزبه دست آمده از گاو را ۱۴ میلی گرم در هر میلی لیتر گزارش کردند. در شیردوشی شانزدهم این غلظت به کمتر از نصف غلظت اولیه کاهش یافت.

آلبومین سرم گاو (BSA) ترکیب طبیعی خون است و به مقدار بسیار کم در شیر یافت می شود؛ اما در آغوز نیز می تواند وجود داشته باشد. BSA می تواند به صورت تصادفی در آغوز وجود داشته باشد. به عنوان مثال BSA به راحتی می تواند در اثر تراوش از خون در آغوز یافت شود. نقش شناخته شده ای برای BSA در آغوز برای شرکت در تغذیه با سلامت گوساله وجود ندارد. به طور کلی، غلظت BSA در آغوز کم بود، در حدود 2/1 میلی گرم در هر میلی لیتر از آغوز در مرحله اول شیردوشی و سپس به سرعت کاهش یافت و به حدود 2/0 میلی گرم در هر میلی لیتر رسید

محتوای پروتئین آغوز منبع تغذیه ای مهمی می باشد. پروتئین های موجود در آغوز برای سنتز پروتئین و همینطور گلوکونئوژنز (تولید گلوکز) توسط گوساله نوزاد مورد استفاده قرار می گیرند. در مورد گوساله های تازه متولد شده (به ویژه در آب و هوای سرد) گلوکونئوژنز عمل بسیار مهمی می باشد. مقدار لاکتوز در آغوز به طور طبیعی پائین تر از مقدار آن در شیر است، بنابراین انرژی که گوساله ها در چند روز اول زندگی مصرف می کنند به طور قابل توجهی از چربی و پروتئین آغوز به دست می آید.

این تحقیق نشان می­دهد که پروتئین های بیشتری به جز IgG در آغوز وجود دارد و اینکه مقدار این پروتئین­ها در طول زمان تغییر می کند. آغوز به دست آمده از اولین دوشش حاوی مقادیر زیادی از IgG، همینطور آلفا لاکتالبومین، بتالاکتوگلوبولین و BSA می باشد. پروتئین های دیگری نیز از قبیل لاکتوفرین، عوامل رشد و هورمون ها در غلظت های بالا در آغوز یافت می شوند. تحقیقات بیشتری برای اثبات کامل نقشی که همه این پروتئین ها در سلامت و تغذیه گوساله ها بعد از تولد بازی می کنند، مورد نیاز است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی