وضعیت های سر از تخم درآوردن جوجه ها مثل سایر جوجه های پرندگان دیگر می تواند مناسب باشد اما به بچههای آنها بایستی اجازه داده شود که وقتی هوا در وضعی است که برای خروج آنها مناسب است خارج شوند و برحسب تقاضایشان به وضعیت های حمایتی و محل های گرم شده برگردند.جیره یک پرنده شکاری استارتر غذای مناسبی است که بایستی با تمیزی آب و غذا همراه باشد. بخش مهم جیره غذائی این پرندگان تحت شرایط نرمال حشره خوری استبنابراین جیره شروع کننده بایستی از پروتئین بالائی برخوردار باشد.مرغ های شاخدار تا حدی پرندان جنگجو هستند و بایستی دقت کافی نمود که جوجه های جوان اضطراب و ترس (PANIC)پیدا نکنند و به محلی از ناحيه خروج جوجه ها از تخم یورش نبرند. این مسئله غیرعادی نیست که این پرندگان به وسیله این طريقه و با کشیدن پوست آسیب ببینند. در مطالب پیش انواع نژاده های مرغ گینه را پرداختیم.دراین مقاله آموزش نگهداری و پرورش مرغ شاخدار را بررسی می کنیم.
مرغ گینه
اصطلاح مرغ گینه نام رایج هفت گونه از خانواده گالينا است که بومی قاره آفریقا بوده و سازگار به نواحی خشک آفریقاست. در بیشتر نواحی جهان آنها را برای گوشت و تخم پرورش می دهند.
مرغ شاخدار (Guineafowl)پرنده ای زیبا بوده که همانند کبوتر قادر به پرواز است. این پرنده در حدود ۱۰ تا ۱۵ عدد تخم می گذارد و در دمای ۳۷ درجه در حدود ۲۵ تا ۲۸ روز طول می کشد تا تخمها به جوجه تبدیل شود. مرغ شاخدار بین ۴۰ تا ۷۰ سانتیمتر طول و بین ۷۰۰ تا ۱۶۰۰ گرم وزن دارد. پس از کشتن و تمیز کردن پرنده نسبت گوشت به استخوان ۸۰ به ۲۰ میباشد.
كليات مرغ شاخدار از نظر احتياجات مدیریتی مشابه بوقلمون است و در خطر بیماری سر سیاه (BLACKHEAD)است. جوجه کشی معمولاً مصنوعی است اگر چه ماده های سال دوم خودشان جوجه کشی کرده و تفریخ بچه های خود را به عهده می گیرند و این در همدورتی است که فرصتی به آنها بدهیم که این کار را انجام دهند. یک جعبه لانهای مثل آن چیزی که برای مرغ کرچ بکار می رود برای این کار مناسب می باشد. درجه حرارت اپتیمم برای بخش اول انکوباسیون C 5/37در مرکز تخم است که به C 37در زمان انتقال به هچر (زمان PIPPING)در روز بیست و پنجم کاهش پیدا می کند. رطوبت ٪۵۵ تا زمان انتقال به هچر است که به ۷۵٪ به هنگامی که در هچر قرار داده می شوندبالامیرود.
معمولاً علامت خاصی برای تشخیص جنسیت این پرنده وجود ندارد ولی قدر مسلم آن است که نرها از ماده ها بزرگترند و مادها دارای جثه ای ظریفتر و صدایی که از خود تولید می کنند تندتر و آرامتر است. و شاخ نرها کمی بزرگتر از جنس ماده است.
فعالیت این پرندگان در طول روز است و معمولا در هنگام گرمای طاقت فرسای ظهر به استراحت پرداخته و در هنگام غروب بدنبال درختی برای گذراندن شب می گردند و تا صبحگاهان بر بالای درخت باقی می مانند بیشتر فعالیت مرغان گینه ای در طی ساعات اولیه صبحگاه و قبل از غروب آفتاب می باشد.
مرغهای آفریقایی در خارج از فصل جفتگیری دارای زندگی اجتماعی و بصورت گروهی می باشند. این رابطه گروهی بسیار قوی و پایدار است. معمولاً گروههای ۱۰ تا ۴۰ تایی هستند اما تا تعداد ۲۰۰ عدد در یک گروه از این پرندگان در ساوانا دیده شده است.
این پرندگان از قلمرو خاصی برای خویش دفاع نمی کنند و نیاز به حرکت زیاد دارند و بسیار ترسو و عصبی میباشند که سبب جيغ زدنهای پی در پی آنها در هنگام ترس خواهد شد.
رایج ترین آنها نژاد Numida meleagris می باشد. نام علمی Numida meleagris برگرفته از نام یکی از قهرمانان یونان باستان است که بدنبال مرگ وی در حین شکار گراز وحشی، خواهرش توسط خدایان به شکل این پرنده درآمد و لکه های سفید مروارید گونه بر روی پرهای بدن این پرنده، قطرات اشکی است کهخواهر در سوگ برادر ریخته است.
مرغ مروارید احتمالاً در ابتدا توسط یونانیان باستان نگهداری و پرورش داده می شده است. رومیها این مرغرا به عنوان پرنده خانگی نگهداری می نموده و یکی از لذیذترین غذاهای آن زمان بشمار می رفته. آنها برای اولین بار این پرنده را با خود به فرانسه بردند.
بعد از پایان اقتدار رومیها مرغ گینهای بدست فراموشی سپرده شد تا اینکه در قرن ۱۵ میلادی دگر بار به عنوان یکی از سرچشمه های مواد غذایی شناخته شده و پرتغالیها از غرب آفریقا، گینه آن را با خود به اروپا آوردند. بعدها اسپانیاییها این پرنده را با خود به آمریکای جنوبی کوبا و هائیتی بردند. امروزه کشور فرانسه با دارا بودن تعداد ۵۰۰۰۰ قطعه مرغ مادر به عنوان یکی از بزرگترین پرورش دهندگان مرغ گینه ای در جهان شناخته میشود. امروزه جایگاه اینپرنده در مقام سوم بود از مرغ و بوقلمون پرورشی می باشد.
اندازه مرغ گینه ای در نژادهای مختلف متفاوت بوده و ما بین ۴۰ تا ۷۲ سانتیمتر در طول است و وزن آنها نیز به ۷۰۰ تا 5/2 کیلوگرم می رسد.
در فصل جفتگیری معمولاً هر جفت به دنبال مکانی مناسب مانند درون تنه درختان، لابلای بوته های انبوه و علوفه های بلند و متراکم و یا در درون سوراخی در زمین گشته و با پیدا نمودن محل مناسب مادهها شروع به ساخت لانه که جمع آوری علوفه های خشک است، می کنند. در این هنگام نر پرنده از وی جدا شده و در فاصلهای مشخص به نگهبانی و آگاه ساختن مرغ ماده از خطرات احتمالی با صدای بلند می پردازد.
در شرایط مناسب این پرندگان تا دو مرتبه در سال اقدام به جفتگیری، تخم گذاری و پرورش جوجه مینمایند. مرغان شاخدار در سن ۶ تا هفت ماهگی به سن بلوغ می رسند. مرغ مادر اقدام به گذاردن ۴ تا ۱۹ عدد تخم نموده و زمان خارج شدن جوجه ها از تخم ۲۳ تا ۲۸ روز به طول می انجامد. جوجه ها بعد از خارج شدن از تخم بلافاصله لانه را ترک کرده و در کنار والدين بدنبال غذا گشته و به گروه می پیوندند.
در تمام مدتی که مادر بر روی تخم ها خوابیده جفت وی به نگهبانی در اطراف لانه می پردازد. بزرگترین دشمن جوجه ها گربه ها، کلاغها و دیگر پرندگان شکاری، جانوران چون سمور و روباه و موش صحرایی و … می باشند. در جوجه کشی مصنوعی دمای مطلوب برای تخم ها 5/37 درجه سانتیگراد است. حرارت مناسب برای جوجه ها در هفته اول ۳۶ تا ۳۸ درجه سانتیگراد بوده که می توان هر هفته دو درجه حرارت را کاهش داد و به ۲۰ تا ۲۲ درجه سانتیگراد رسانید.
میزان رطوبت مناسب بین ۵۵ تا ۶۰ درصد می باشد. رعایت سکوت و نور کم دایمی سبب جلوگیری از ترس جوجه ها و نشان دادن تصوير العملهای شدید می گردد. با توجه به مصرف کم آب توسط جوجهها، بهداشت محیط و آب سالم و ظروف تمیز غذاخوری و ضد عفونی محیط توسط قارچکشهای مخصوص سالنهای پرورش طیور بخصوص در ۸ هفته اول نقش بزرگی را برای جلوگیری از تلفات احتمالی جوجه ها ایفا می کند.
وزن تخمها در حدود ۴۰ گرم و در نژادهای پرورشی این مرغ تعداد تخم های گذارده شده به ۱۷۰ عدد در طول سال می رسد. اولین تخم بطور معمول در سن ۳۱هفتگی گذاشته میشود.
جوجه ها نر مرغان گینه ای در سن ۴ تا ۶ هفتگی از رشد بیشتری برخوردار می باشند. در سن ۱۰ تا ۱۴ هفتگی رشد جوجه های ماده بیشتر از نرها می شود.
احتياجات پروتئینی مرغ شاخدار بیشتر از مرغان محلی است. در طول دوران تخم گذاری مرغ مادر نیاز به ۱۰۰ تا ۱۱۰ گرم غذای مناسب چون مخلوط دانه ذرت با کنجاله بادام زمینی، تخم پنبه، علوفه و غیره، که در واقع تأمین کننده نیازهای بدنش چون کلسیم، فسفر، پروتئین خام، لایزین، میتونین و سیستین است را دارد. مرغان شاخدار نسبت به پرندگان دیگر مقاومت بیشتری را در قبال بیماریهای مرسوم در میان طیور همچو بیماریهای ویروسی و باکتریایی از خود نشان می دهند. جوجه های مرغان شاخدار در طول هفته های اول زندگی خویش (۸ هفتگی) در مقابل بیماریهای مختلف چون نیوکاسل مقاوم نیستند. تاکنون بیش از چهارده نوع بیماری (ویروسی، باکتریایی، انگلی، و کمبود تغذیه ای به عنوان مثال ویتامین B2 که سبب خمیدگی انگشتان پا می گردد)، در بین جوجه ها به ثبت رسیده، ولی قدر مسلم آن است که اعمال مدیریت صحیح که نهایتاً منجر به رعایت اصول بهداشتی همچو شرایط ویژه و حاکم در سالن های معمولی مرغداری است می تواند در هفته های اولیه از مرگ و میر جوجه ها جلوگیری بعمل آورد. مرغهای پرورشی بعد از ۱۰ تا ۱۲ هفته با وزن 6/1کیلوگرم به بازار عرضه میگردند. گوشت مرغ گینهای بسیار نرم و دارای مقدار کمی چربی ولی سرشار از پروتئین و کلسترول کم و نیاسین خوب است و به عنوان تأمین کننده منبع ویتامین B6، سلنيوم و ویتامینهای دیگر مورد نیاز بدن انسان میباشد.
غذای اصلی این پرندگان تشکیل شده از میوه، گل، برگ، بذر و ریشه گیاهان، علف و حشراتی همچون کرم، جیرجیرک، سوسک، ملخ، هزار پا، عنکبوت، کنه، مورچه، حلزون، و دیگر حشرات بی مهره و حتى مارهایکوچک می باشد. درصد بالای غذای یافت شده در چینه دادن این پرندگان در نوع پرورشی دانه های ذرت بوده البته باید در نظر داشت که در گونه های مختلف تنوع غذایی نیز متفاوت است.
با تحقیقاتی که بر روی گونه های وحشی این پرندگان انجام گرفته است مشخص شده که آنان در هنگام یافتن غذا دسته های میمونها را تعقیب می کنند تا ته ماندهای غذاهایی که از بالای درخت به پایین می ریزد را بخورند. این پرندگان حتی بدنبال دسته های پاویانها یا گله های دیگر حیوانات براه می افتند تا حشراتی را که از ترس آنها در چراگاه از جلوی آنان اقدام به فرار کردند را شکار کنند.
این پرنده قادر به پرواز در فواصل کوتاه می باشد و محیط آپارتمانی و خانه مکان مناسبی برای نگهداری از آن نمی باشد و فقط محیطهای باز چون باغ و مزارع مناسب است. از سر و صدا و انسان بیزار است و سخت اهلی میشود.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM